ตระกูลภาษาเกาหลี

ตระกูลภาษาเกาหลี คือตระกูลภาษาหนึ่งที่ประกอบด้วยภาษาเกาหลีสมัยใหม่และภาษาเครือญาติที่มีความใกล้เคียงอื่น ๆ ที่ปัจจุบันจัดเป็นภาษาสูญแล้ว นักภาษาศาสตร์ส่วนใหญ่จัดให้ภาษาเกาหลีที่ใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นภาษาโดดเดี่ยว (Language isolate) ขณะที่นักภาษาศาสตร์จำนวนไม่น้อยจัดให้อยู่ในตระกูลภาษาอัลไต (Altaic languages) บ้างก็จัดอยู่ในตระกูลภาษาอินโด-แปซิฟิก (Indo-Pacific language family) นอกจากนี้ยังภาษาศาสตร์บางส่วนสันนิษฐานว่าภาษาเกาหลีนี้อาจมีความเชื่อมโยงกับตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน (Austronesian languages) ก็เป็นได้

เกาหลี
ภูมิภาค:	คาบสมุทรเกาหลี, ตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีน, แมนจูเรีย
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	ภาษาโดดเดี่ยว
กลุ่มย่อย:	พูยอ ? ชิลลา (เกาหลี และเชจู)
กลอตโตลอก:	kore1284
ตระกูลภาษาเกาหลี

ส่วนภาษาเชจูที่ใช้บนเกาะเชจูนั้นจัดเป็นภาษาถิ่นหนึ่งของภาษาเกาหลีสมัยใหม่ แต่มีลักษณะที่ต่างออกไปจากภาษาเกาหลีมาตรฐาน เพียงพอที่จะแยกเป็นภาษาอีกภาษาหนึ่งต่างหาก ซึ่งบางครั้งตระกูลภาษาเกาหลีอาจถูกพิจารณาว่าเป็นภาษาโดดเดี่ยว ตระกูลภาษาเกาหลีจึงเป็นตระกูลภาษาขนาดเล็กเพราะมีเพียงภาษาเกาหลีและภาษาเชจูเท่านั้น

การจำแนก

มีการแบ่งยุคสมัยทางประวัติศาสตร์เกาหลี ดังนี้

• เกาหลีดั้งเดิม (ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 1)
• เกาหลียุคเก่า (คริสต์ศตวรรษที่ 1 – 10)
• เกาหลียุคกลาง (คริสต์ศตวรรษที่ 10 – 16)
• เกาหลียุคใหม่ (คริสต์ศตวรรษที่ 17 – ปัจจุบัน)

ตระกูลภาษาเกาหลีเก่า

กลุ่มภาษาโบราณที่เคยใช้บนคาบสมุทรเกาหลี ได้แก่ ภาษาชิลลา ภาษาพูยอ ภาษาโคกูรยอ ภาษาดงเย ภาษาอกจอ ภาษาแพ็กเจ ภาษาโคโจซ็อน และภาษาเยแม็ก ซึ่งภาษาเหล่านี้อาจเป็นบรรพบุรุษ, เกี่ยวข้อง หรือเป็นส่วนหนึ่งของภาษาเกาหลีเก่า บางครั้งอาจแบ่งภาษาเหล่านี้ออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ คือ กลุ่มภาษาพูยอ และกลุ่มภาษาฮัน ดังนี้

• กลุ่มภาษาพูยอ [สูญแล้ว] ได้แก่ ภาษาพูยอ ภาษาโคกูรยอ และภาษาแพ็กเจ
• กลุ่มภาษาฮัน คือ ภาษาชิลลา ต่อมาพัฒนาเป็นภาษาเกาหลี และภาษาเชจู

ตระกูลภาษาเกาหลีใหม่

ตระกูลภาษาเกาหลีใหม่มีภาษาอยู่เพียงภาษาเดียวคือภาษาเกาหลี แต่บางครั้งภาษาเชจูก็ถูกจำแนกออกเป็นภาษาหนึ่งต่างหากโดยยูเนสโก จึงอาจถือว่าตระกูลภาษาเกาหลีสมัยใหม่ดำรงอยู่สองภาษาในยุคปัจจุบันคือภาษาเกาหลีและเชจู

ภาษาในตระกูล

• ตระกูลภาษาเกาหลี (한국어족)
  • ภาษาเยแม็ก (예맥어)
  • กลุ่มภาษาพูยอ (부여어족)
    • ภาษาโคกูรยอ (고구려어)
      • ภาษาพูยอ (부여어)
      • ภาษาแพ็กเจ (백제어)
  • กลุ่มภาษาชิลลา (신라어족)
    • ภาษาเกาหลี (한국어, 조선말)
      • สำเนียงฮัมกย็อง (สำเนียงตะวันออกเฉียงเหนือ; 함경 방언, 동북 방언)
        • ภาษาโครยอ-มาร์ (고려말)
      • สำเนียงตะวันตกเฉียงเหนือ (서북 방언)
        • สำเนียงพย็องอัน (평안 방언)
        • สำเนียงฮวังแฮ (황해 방언)
        • สำเนียงยุกจิน (육진 방언)
      • สำเนียงกลาง (중부 방언)
        • สำเนียงคย็องกี (สำเนียงโซล; 경기 방언, 서울말)
          • ภาษามาตรฐานเกาหลีใต้ (표준어)
          • ภาษามาตรฐานเกาหลีเหนือ (문화어)
        • สำเนียงย็องซอ (영서 방언)
        • สำเนียงชุงช็อง (충청 방언)
      • สำเนียงย็องดง (영동 방언)
      • สำเนียงคย็องซัง (สำเนียงตะวันออกเฉียงใต้; 경상 방언, 동남 방언)
        • สำเนียงคย็องซังเหนือ (북부 동남 방언)
        • สำเนียงคย็องซังใต้ (남부 동남 방언)
      • สำเนียงช็อลลา (สำเนียงตะวันตกเฉียงใต้; 전라 방언, 서남 방언)
        • สำเนียงช็อลลาเหนือ (북부 서남 방언)
        • สำเนียงช็อลลาใต้ (남부 서남 방언)
      • สำเนียงอื่น ๆ
        • ภาษาเกาหลีไซนิชิ (재일 한국어)
        • ภาษาเกาหลีในประเทศจีน (중국조선말)
    • ภาษาเชจู (제주어)

ดูเพิ่ม

• ภาษาคายา
• ตระกูลภาษาอินโด-แปซิฟิก

อ้างอิง

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Koreanic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.CS1 maint: display-editors (link)
2. Kim, Chin-Wu (1974). The Making of the Korean Language. Center for Korean Studies, University of Hawai'i.
3. Janhunen, Juha (1996). Manchuria: An Ethnic History. Finno-Ugrian Society. ISBN 978-951-9403-84-7.CS1 maint: ref=harv (link)
4. Young Kyun Oh, 2005. Old Chinese and Old Sino-Korean
5. Janhunen, Juha, 1996. Manchuria: an ethnic history
6. Lee & Ramsey, 2000. The Korean language