ปฏิบัติการดรากูน

ปฏิบัติการดรากูน (ขั้นแรกเรียกว่า ปฏิบัติการแอนวิล) เป็นรหัสนามสำหรับฝ่ายสัมพันธมิตรเข้ารุกฝรั่งเศสทางตอนใต้ เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1944 ปฏิบัติการครั้งนี้ในช่วงแรกที่จะเปิดฉากพร้อมกับปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด การยกพลขึ้นบกของฝ่ายสัมพันธมิตรที่นอร์ม็องดี แต่กลับขาดแคลนทรัพยากรจนนำไปสู่การยกเลิกการยกพลขึ้นบกที่สอง ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1944 การยกพลขึ้นบกได้ถูกนำมาพิจารณาใหม่ ว่าท่าเรือนอร์ม็องดีจะไม่มีสมรรถภาพที่เพียงพอที่จะให้การสนับสนุนแก่กองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตร ในขณะเดียวกัน, กองบัญชาการระดับสูงฝรั่งเศสได้ผลักดันให้เกิดการรื้อฟื้นปฏิบัติการครั้งนี้ ซึ่งรวมไปถึงจำนวนขนาดใหญ่ของทหารฝรั่งเศส ผลลัพธ์คือ, ปฏิบัติการครั้งนี้ได้รับการอนุมัติในที่สุดในเดือนกรกฎาคมเพื่อที่จะดำเนินการในเดือนสิงหาคม

ปฏิบัติการดรากูน
เป็นส่วนหนึ่งของ เขตเมดิเตอร์เรเนียนและตะวันออกกลาง และ เขตยุโรปในสงครามโลกครั้งที่สอง
แผนที่ของปฏิบัติการ
วันที่ 15 สิงหาคม – 14 กันยายน ค.ศ. 1944 สถานที่ ฝรั่งเศสทางตอนใต้, โกตดาซูร์ ผลลัพธ์ ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ ดินแดน เปลื่ยน กองกำลังเยอรมัน ได้ถอนกำลังออกจากส่วนใหญ่ของฝรั่งเศสทางตอนใต้ไปยังภูมิภาคโวฌ
คู่ขัดแย้ง
สหรัฐ ฝรั่งเศส จักรวรรดิอาณานิคมฝรั่งเศส  สหราชอาณาจักร  แคนาดา^[note] กองทัพอากาศ  ออสเตรเลีย  แอฟริกาใต้  โรดีเชียใต้ กองทัพเรือ  ราชอาณาจักรกรีซ	ไรช์เยอรมัน  ฝรั่งเศสเขตวีชี
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
เจคอบ แอล. เดเวอรส์ เฮนรี เคนท์ ฮิววิต (naval forces) อเล็กซานเดอร์ แพตช์ (7th Army) ฌ็อง เดอ ลัทร์ เดอ ตาซีญี (Armée B) จอห์น เค. แคนนอน (air forces)	โยฮันเนิส บลัสโควิทซ์ ฟรีดริช วีส Wend von Wietersheim Kurt von der Chevallerie
กองทัพ
Sixth Army Group Seventh Army Armée B French Resistance Mediterranean Allied Air Forces Eighth Fleet	Army Group G 19th Army
กำลัง
Initial landing 151,000 men Entire invasion force 576,833 men French Resistance 75,000 men	Initial landing 85,000–100,000 men 1,481 artillery pieces Southern France 285,000–300,000 men
กำลังพลสูญเสีย
15,574 casualties 7,301 killed more than 10,000 casualties Total: ~25,574	7,000 killed ~21,000 wounded 131,250 captured 1,316 artillery pieces Total: ~159,000

เป้าหมายของปฏิบัติการครั้งนี้คือการรักษาความปลอดภัยให้กับท่าเรือที่สำคัญของฝรั่งเศลบนชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเพิ่มการกดดันต่อกองกำลังเยอรมันโดยเปิดฉากแนวรบที่สอง ภายหลังเบื้องต้นบางส่วนของปฏิบัติการคอมมานโด รวมถึงทหารโดดร่มที่สองของบริติซจะทำการลงสู่บนแนวหลังข้าศึกเพื่อรักษาความปลอดภัยต่อการขนส่งที่สำคัญ กองทัพน้อยที่ 4 แห่งสหรัฐจะทำการยกพลขึ้นบกที่ชายหาดของโกตดาซูร์ภายใต้การคุ้มกันของกองเรือขนาดใหญ่ ตามด้วยหลายกองพลของกองทัพฝรั่สเศสบี พวกเขาต้องพบการต่อต้านของกองกำลังที่กระจัดจายของกองทัพเยอรมันกลุ่มจี ความอ่อนแอลงโดยการโยกย้ายกองพลไปยังแนวรบอื่นๆและการสับเปลี่ยนทหารด้วยออสลีเจียน (Ostlegionen) เป็นสามเท่าที่ติดตั้งด้วยเครื่องมือที่ล้าสมัย

มันได้ถูกขัดขวางโดยอำนาจทางอากาศของฝ่ายสัมพันธมิตรและการก่อการกำเริบในวงกว้างของขบวนการต่อต้านฝรั่งเศส กองกำลังเยอรมันที่อ่อนแอลงต้องพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว เยอรมันได้ถอนกำลังไปยังทางเหนือผ่านหุบเขาแม่น้ำโรน เพื่อสร้างแนวป้องกันที่มั่นคงที่ดีฌง หน่วยทหารฝ่ายสัมพันธมิตรสามารถไล่ติดตามเยอรมันทันและบล็อกเส้นทางของพวกเขาบางส่วนที่ montélimar การสู้รบที่ตามมาได้นำไปสู่การจนมุม พร้อมกับทั้งสองฝ่ายไม่สามารถบรรลุการบุกทะลวงได้อย่างเด็ดขาด จนกระทั่งในที่สุดเยอรมันสามารถบรรลุในการถอนกำลังและล่าถอยออกจากเมือง ในขณะที่เยอรมันกำลังล่าถอย ฝรั่งเศสได้เข้ายึดท่าเรือที่สำคัญคือ มาร์แซย์ และตูลง ที่ได้ถูกกำหนดไว้ในปฏิบัติการไม่นานหลักจากนั้น

เยอรมันไม่สามารถครองดีฌงได้และได้รับคำสั่งให้ถอนกำลังออกจากฝรั่งเศสทางตอนใต้ กองทัพกลุ่มจีได้ล่าถอยไปยังทางเหนือ ซึ่งถูกไล่ติดตามโดยกองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตร การสู้รบอย่างไปๆมาๆจนไปถึงภูเขาโวฌที่กองทัพกลุ่มจีสามารถสร้างแนวป้องกันที่มั่นคงได้ในที่สุด กองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรมีความจำเป็นที่ต้องปรับปรุงโครงสร้างและเผชิญหน้ากับการต้านทานที่แข็งแกร่งของเยอรมัน การรุกได้หยุดลง เมื่อวันที่ 14 กันยายน ปฏิบัติการดรากูนนับว่าเป็นความประสบความสำเร็จโดยฝ่ายสัมพันธมิตร ได้ช่วยให้พวกเขาทำการปลดปล่อยส่วนใหญ่ของฝรั่งเศสทางตอนใต้ในเวลาเพียงสี่สัปดาห์ ในขณะที่ก่อให้เกิดความสูญเสียอย่างหนักต่อกองกำลังเยอรมัน แม้ว่าหลายนายของหน่วยทหารเยอรมันที่ดีที่สุดสามารถหลบหนีไปได้ การเข้ายึดครองท่าเรือฝรั่งเศสได้ถูกใส่ไปในปฏิบัติการ ได้ช่วยให้แก่ฝ่ายสัมพันธมิตรเพื่อแก้ไขปัญหาการสนับสนุนบางส่วน

อ้างอิง

1. Clarke & Smith 1993, p. 92.
2. Tucker-Jones 2010, p. 92.
3. Clarke & Smith 1993, p. 42.
4. Clarke & Smith 1993, p. 70.
5. Clodfelter, M. (2017). "Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492–2015" (4th ed.). Jefferson, North Carolina: McFarland. Page 474.
6. "Statistical and accounting branch office of the adjutant general p. 93"
7. "Statistical and accounting branch office of the adjutant general p. 93"
8. Clarke & Smith 1993, p. 195.
9. Vogel 1983, pp. 604–605.
10. Zaloga 2009, p. 88.
11. Clarke & Smith 1993, p. 197.
12. Clodfelter 2017, p. 474