พระเจ้าเหยา

พระเจ้าเหยา (จีนตัวย่อ: 尧; จีนตัวเต็ม: 堯; พินอิน: Yáo; เวด-ไจลส์: Yao), (ตามตำนาน 2356-2255 ก่อนคริสตกาล) คือ ผู้ปกครองจีนตามตำนาน ในยุคสามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ ชื่ออื่นที่เรียกกันได้แก่ เถาถัง ซื่อ (陶唐氏) หรือ ถัง เหยา (唐堯) เมื่อแรกเกิดมีนามว่า อี ฟ่างซวิน (伊放勳) หรือ อี ฉี (伊祁) เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองของจักรพรรดิคู่

พระเจ้าเหยา
พระเจ้าเหยา
ครองราชย์	2333 ปีก่อนคริสตกาล–2234 ปีก่อนคริสตกาล (99 ปี)
ก่อนหน้า	พระเจ้าจื้อ
ถัดไป	พระเจ้าชุ่น
คู่อภิเษก	ซ่านอี๋ (พระสนม)
พระราชบุตร	ตานจู เอ๋อหฺวาง นฺหวี่อิง
พระราชบิดา	พระเจ้าคู่
ประสูติ	2356 ปีก่อนคริสตกาล เมืองเกาโหยว มณฑลเจียงซู หรือเมืองเทียนฉาง มณฑลอานฮุย
สวรรคต	2255 ปีก่อนคริสตกาล (101 พรรษา)

พระเจ้าเหยา

พระเจ้าเหยามักได้รับยกย่องว่าเป็นพระมหากษัตริย์ที่สมบูรณ์แบบและมีคุณธรรมอย่างสูง เป็นผู้เฉลียวฉลาดและเป็นแบบอย่างแก่จักรพรรดิราชวงศ์ต่าง ๆ ของจีนในเวลาต่อมา ประวัติศาสตร์จีนในยุคต้นมักเอ่ยถึงพระเจ้าเหยา พระเจ้าซุ่น และพระเจ้าอวี่ ว่าเป็นบุคคลสำคัญ นักประวัติศาสตร์ปัจจุบันเชื่อว่าทั้งสามอาจเป็นหัวหน้าเผ่าที่ก่อตั้งระบบการปกครองที่เป็นหนึ่งเดียวและมีระบบลำดับชั้นในช่วงยุคเปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมศักดินา

ตามตำนานเล่าว่า เหยาขึ้นเป็นผู้ปกครองเมื่ออายุ 20 ปี และสวรรคตเมื่ออายุ 119 ปี และมอบบัลลังก์ให้กับซุ่น ซึ่งสมรสกับพระราชธิดาของพระองค์ทั้ง 2 คน

อ้างอิง

1. บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่
2. Ching, Julia (1991). Sages and filial sons: mythology and archaeology in ancient China. The Chinese University Press. p. 140. ISBN 978-9622014695. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)

ก่อนหน้า		พระเจ้าเหยา		ถัดไป
พระเจ้าจื้อ		จักรพรรดิจีน สามราชาห้าจักรพรรดิ (2333 ปีก่อนคริสตกาล – 2234 ปีก่อนคริสตกาล)		พระเจ้าชุ่น