ยากูซ่า

ยากูซ่า (ญี่ปุ่น: ヤクザ โรมาจิ: yakuza) หรือที่รู้จักกันในชื่อว่า โกกูโด (ญี่ปุ่น: 極道 โรมาจิ: gokudō, เส้นทางสุดขั้ว) เป็นสมาชิกของกลุ่มองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ ที่มีต้นกำเนิดจากในประเทศญี่ปุ่น ตำรวจญี่ปุ่นและสื่อตามคำเรียกร้องของตำรวจ เรียกพวกเขาว่า โบเรียวกูดัง (ญี่ปุ่น: 暴力団 โรมาจิ: bōryokudan, กลุ่มหัวรุนแรง) ขณะที่ ยากูซ่า ก็เรียกตัวเองว่า นินเกียว ดันไต (ญี่ปุ่น: 任侠団体/仁侠団体 โรมาจิ: ninkyō dantai, องค์กรที่กล้าหาญ) ยากูซ่า ขึ้นชื่อในเรื่องจรรยาบรรณที่เคร่งครัด การจัดระเบียบศักดินาของพวกเขาและพิธีกรรมที่ไม่ธรรมดาหลายอย่าง เช่น ยูบิตสึเมะ หรือการตัดนิ้วก้อยซ้าย สมาชิกมักถูกอธิบายว่าเป็นผู้ชายสวม "ชุดสูทที่ดูดี" โดยมีร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยสักและมีผมสลวย กลุ่มนี้ยังคงถูกมองว่าเป็นหนึ่งใน "องค์กรอาชญากรรมที่ซับซ้อนและร่ำรวยที่สุด"

ยากูซ่า

คำว่า "ยากูซ่า" แบบคาตากานะ
ก่อตั้งขึ้นเมื่อ	ศตวรรษที่ 17 (สันนิษฐานว่ามาจาก คาบูกิโมโนะ)
อาณาเขต	ประเทศญี่ปุ่นเป็นหลัก โดยมีบางส่วนในเกาหลีใต้และสหรัฐอเมริกาตะวันตก, โดยเฉพาะคันโต/โตเกียว, เกียวโต, ชูบุ, ฮาวาย, แคลิฟอร์เนียและสหรัฐอเมริกาตะวันตกเฉียงใต้
เชื้อชาติ	ส่วนใหญ่เป็นชาวญี่ปุ่น ส่วนน้อยเป็นชาวเกาหลีและชาวอเมริกัน (ชาวญี่ปุ่นอเมริกัน)
สมาชิก	25,900 คน
กิจกรรมทางอาญา	หลากหลายรูปแบบ รวมถึงธุรกิจที่ผิดกฎหมาย กิจกรรมทางอาญาและไม่ใช่ทางอาญา
สมาชิกที่โดดเด่น	กลุ่มขนาดใหญ่: ยามางุจิ-กุมิ สุมิโยชิ-ไก อินางาวะ-ไก

ยากูซ่า ยังคงปรากฏอยู่ในสื่อญี่ปุ่นอย่างกว้างขวางและดำเนินการในระดับสากล ณ จุดสูงสุดของพวกเขาในช่วงต้นทศวรรษ 1960 ตำรวจคาดว่า ยากูซ่า มีสมาชิกมากกว่า 200,000 คน อย่างไรก็ตาม จำนวนสมาชิกลดลงอย่างมาก เนื่องมาจากโอกาสทางการตลาดที่เปลี่ยนแปลงไป และการพัฒนาทางกฎหมายและสังคมหลายประการในญี่ปุ่น ซึ่งไม่สนับสนุนการเติบโตของสมาชิกภาพ ยากูซ่า ยากูซ่า ยังคงดำเนินกิจกรรมทางอาญาอยู่เป็นประจำ และประชาชนชาวญี่ปุ่นจำนวนมากยังคงหวาดกลัวต่อภัยคุกคามที่บุคคลเหล่านี้ก่อขึ้นต่อความปลอดภัยของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีข้อห้ามที่เข้มงวดเกี่ยวกับการเป็นสมาชิก ยากูซ่า ในญี่ปุ่นปัจจุบัน แม้ว่ารัฐบาลญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายจำนวนมากโดยมุ่งเป้าไปที่การขัดขวางรายได้และเพิ่มความรับผิดสำหรับกิจกรรมทางอาญา

ศัพทมูลวิทยา

คำว่า ยากูซ่า มีต้นกำเนิดมาจากเกมไพ่ญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมชื่อว่า โออิโช-คาบุ เป้าหมายของเกมคือการจั่วไพ่สามใบรวมกันได้ 9 แต้ม หากผลรวมของไพ่เกิน 10 แต้ม ก็จะใช้หลักที่สองเป็นแต้มแทนและหากผลรวมเป็น 10 เท่ากัน แต้มก็จะเป็น 0 หากไพ่สามใบที่จั่วเป็น 8-9-3 (ภาษาญี่ปุ่นออกเสียงว่า ยา-คุ-สะ) ทำให้ผลรวมเป็น 20 ดังนั้นแต้มจึงเป็น 0 การจั่วไพ่ได้เลขดังกล่าวจึงถือว่าเป็นการจั่วไพ่ที่แย่ที่สุด ในภาษาญี่ปุ่น คำว่า ยากูซ่า มักเขียนด้วยตัวอักษร คาตากานะ (ヤクザ)

ต้นกำเนิด

 

ยากูซ่าที่มีรอยสักรูปมังกรกำลังวิ่งไปช่วยสหายของเขาที่กำลังต่อสู้กับตำรวจ

 

หัวหน้ายากูซ่า ชิมิซึ จิโรโจะ (โชโกโระ ยามาโมโตะ)

แม้จะไม่แน่ใจเกี่ยวกับที่มาเดียวขององค์กร ยากูซ่า ก็ตาม ยากูซ่า ในยุคสมัยใหม่นั้นมาจากการจำแนกทางสังคมสองประเภทที่เกิดขึ้นในช่วงกลางยุคเอโดะ (ค.ศ. 1603–1868) ได้แก่ เทคิยะ หมายถึง ผู้ที่เร่ขายของผิดกฎหมาย, ของโจรหรือของคุณภาพต่ำเป็นหลัก และ บาคุโตะ หมายถึง ผู้ที่เกี่ยวข้องหรือมีส่วนร่วมในการพนัน

เทคิยะ (หาบเร่) เป็นหนึ่งในกลุ่มสังคมที่ต่ำที่สุดในยุคเอโดะ เมื่อพวกเขาเริ่มก่อตั้งองค์กรของตนเอง พวกเขาเข้ามาทำหน้าที่บริหารบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการค้า เช่น การจัดสรรแผงลอยและการคุ้มครองกิจกรรมทางการค้าของตน ในเทศกาลชินโต หาบเร่เหล่านี้เปิดแผงขายของและสมาชิกบางคนได้รับการว่าจ้างให้ทำหน้าที่เป็นความปลอดภัย หาบเร่แต่ละคนจ่ายค่าเช่าเพื่อแลกกับพื้นที่แผงลอยและการคุ้มครองระหว่างงานเทศกาล

เทคิยะ เป็นกลุ่มที่มีโครงสร้างสูงและมีลำดับชั้น โดยมี โอยาบุน (หัวหน้า) อยู่ลำดับชั้นสูงสุด และ โคบุน (สมาชิกแก๊ง) อยู่ลำดับชั้นต่ำสุด ลำดับชั้นนี้คล้ายกับโครงสร้างที่คล้ายกับตระกูล ในวัฒนธรรมญี่ปุ่นดั้งเดิม โอยาบุน มักถูกมองว่าเป็นพ่อตัวแทนและ โคบุน เป็นเด็กตัวแทน ในยุคเอโดะ รัฐบาลได้รับรอง เทคิยะ อย่างเป็นทางการ ในเวลานั้น ภายในเทคิยะ "โอยาบุน" ได้รับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้างานและได้รับสถานะใกล้เคียงกับ ซามูไร ซึ่งหมายความว่าพวกเขาได้รับอนุญาตให้มีศักดิ์ศรีของนามสกุลและดาบสองเล่ม

บาคุโตะ (นักพนัน) มีสถานะทางสังคมที่ต่ำกว่าผู้ค้ามาก เพราะการพนันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย บ่อนการพนันเล็ก ๆ หลายแห่งถูกสร้างขึ้นในวัดร้างหรือศาลเจ้าที่ถูกทิ้งร้างตามชายขอบเมืองและหมู่บ้านต่าง ๆ ทั่วประเทศญี่ปุ่น บ่อนการพนันเหล่านี้ส่วนใหญ่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการปล่อยสินเชื่อให้กับลูกค้า และพวกเขามักจะดูแลเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตนเอง สังคมโดยรวมมองบ่อนการพนันเหล่านี้และเหล่า บาคุโตะ ด้วยความรังเกียจ ภาพที่ไม่พึงประสงค์ของยากูซ่าส่วนใหญ่มีต้นกำเนิดมาจาก บาคุโตะ ซึ่งรวมถึงชื่อ ยากูซ่า ด้วย

เนื่องจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจในช่วงกลางยุคเอโดะและชนชั้นพ่อค้ามีอิทธิพลเหนือกว่า กลุ่มยากูซ่าที่กำลังพัฒนาจึงประกอบด้วยกลุ่มคนแปลกแยกและอันธพาลที่เข้าร่วมหรือตั้งกลุ่มยากูซ่าเพื่อรีดไถลูกค้าในตลาดท้องถิ่นโดยการขายสินค้าปลอมหรือสินค้าราคาถูก

ชิมิซึ จิโรโจะ (ค.ศ. 1820–1893) เป็นยากูซ่าและวีรบุรุษพื้นบ้านที่มีชื่อเสียงที่สุดของญี่ปุ่น ชื่อจริงของเขาคือ โชโกโระ ยามาโมโตะ ชีวิตและการหาประโยชน์ของเขาปรากฏอยู่ในภาพยนตร์สิบหกเรื่องระหว่างปี ค.ศ. 1911 ถึง 1940

รากเหง้าของยากูซ่าที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบันอยู่ในพิธีบวงสรวง ซึ่งรวมพิธีกรรมของเทคิยะหรือบาคุโตะ แม้ว่ายากูซ่าสมัยใหม่จะมีความหลากหลาย แต่แก๊งบางกลุ่มยังคงระบุได้ว่าเป็นกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ตัวอย่างเช่น แก๊งที่มีแหล่งรายได้หลักเป็นการพนันที่ผิดกฎหมาย อาจเรียกตนเองว่า บาคุโตะ

คิวชู

 

เกาะคิวชู แหล่งที่ใหญ่ที่สุดของสมาชิก "ยากูซ่า"

เกาะคิวชูเป็นแหล่งที่ใหญ่ที่สุดของสมาชิก "ยากูซ่า" มาอย่างยาวนาน รวมทั้งหัวหน้าที่มีชื่อเสียงมากมายใน ยามางุจิ-กุมิ อิโซคิจิ โยชิดะ (ค.ศ. 1867–1936) มาจากย่านคิตะคิวชู ถือเป็นยากูซ่าสมัยใหม่คนแรกที่มีชื่อเสียง ชิโนบุ สึคาซะและคุนิโอะ อิโนอุเอะ หัวหน้าของสองตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในยามางุจิ-กุมิ มีต้นกำเนิดมาจากคิวชู ฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ตอนเหนือสุดของเกาะ มีองค์กรยากูซ่าจำนวนมากที่สุดในบรรดาจังหวัดทั้งหมด

การแต่งตัว

การแต่งตัวของสมาชิกยากูซ่าจากอดีตที่ผ่านมาจะเน้นการแต่งตัวและการทำผมไม่เหมือนใคร โดยจะสวมแว่นดำ สูทสีดำ เนคไทสีฉูดฉาด หากเป็นผู้นำจะแต่งตัวด้วยเครื่องประดับระบิบระยับราคาแพง และจะใช้นิยมใช้รถยุโรป ต่างจากชาวญี่ปุ่นทั่วไปที่มักจะใช้รถยนต์ที่ผลิตในประเทศตัวเองมากกว่า

แต่ช่วงหลังทางการญี่ปุ่นเริ่มปราบปรามเด็ดขาด การแต่งตัวและการใช้รถจึงเปลี่ยนมาเป็นแบบคนปกติทั่วไปมากขึ้น

สมาคม

สามสมาคมที่ใหญ่ที่สุด

แม้ว่าสมาชิกยากูซ่าจะลดลงตั้งแต่มีการดำเนินการตามพระราชบัญญัติต่อต้าน โบเรียวคุดัน ในปี ค.ศ. 1992 แต่ก็ยังมีสมาชิกยากูซ่าประมาณ 25,900 คนในญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 2020 ยากูซ่าไม่ได้ประกอบด้วยกลุ่มเดียว แต่มีกลุ่มสมาคมที่แตกต่างกันจำนวนมากที่รวมกัน เป็นหนึ่งในของกลุ่มอาชญากรที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ครอบครัวหลัก	คำอธิบาย	มอน (ตรา)
ยามางุจิ-กุมิ (ญี่ปุ่น: 山口組 โรมาจิ: Yamaguchi-gumi)	ยามางุจิ-กุมิ เป็นตระกูลยากูซ่าที่ใหญ่ที่สุดอันดับหนึ่งในญี่ปุ่น คิดเป็นร้อยละ 30 ของยากูซ่าทั้งหมดในญี่ปุ่น มีสมาชิกประมาณ 8,200 คน ณ ปี ค.ศ. 2020 ก่อตั้งสำนักงานใหญ่ใน โกเบ ดำเนินการกิจกรรมทางอาญาทั่วประเทศญี่ปุ่น นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับการดำเนินงานในเอเชียและสหรัฐอเมริกา ชิโนบุ สึคาซะ หรือรู้จักในชื่อ เคนิจิ ชิโนดะ เป็นโอยะบุนของยามางุจิ-กุมิ เขาปฏิบัติตามนโยบายการขยายขอบเขตและเพิ่มการดำเนินงานใน โตเกียว (ซึ่งแต่เดิมไม่เคยเป็นอาณาเขตของยามางุจิ-กุมิ) ตระกูลยามางุจิ ประสบความสำเร็จจนถึงจุดที่ชื่อของตระกูลมีความหมายเหมือนกันกับองค์กรอาชญากรรมของญี่ปุ่นในหลายพื้นที่ของเอเชียนอกประเทศญี่ปุ่น คนจีนหรือเกาหลีหลายคนที่ไม่รู้จักชื่อ "ยากูซ่า" จะรู้จักชื่อ "ยามากุจิ-กุมิ" ซึ่งมักถูกแสดงในภาพยนตร์อันธพาล	"ยามาบิชิ" (山菱)
สุมิโยชิ-ไก (ญี่ปุ่น: 住吉会 โรมาจิ: Sumiyoshi-kai)	สุมิโยชิ-ไก เป็นตระกูลยากูซ่าที่ใหญ่ที่สุดอันดับสองในญี่ปุ่น มีสมาชิกประมาณ 4,200 คน สุมิโยชิ-ไกเป็นสมาคมของกลุ่มยากูซ่าขนาดเล็ก หัวหน้าคนปัจจุบัน (ไค-โจ 会長) คือ อิซาโอะ เซกิ โครงสร้างของ สุมิโยชิ-ไก แตกต่างจากคู่แข่งหลักอย่าง ยามางุจิ-กุมิ ที่มีโครงสร้างเป็นสหพันธ์ สายการบังคับบัญชาของ สุมิโยชิ-ไก นั้นมีความเข้มงวดน้อยกว่า และมีการกระจายความเป็นผู้นำในหมู่สมาชิกคนอื่น ๆ
อินางาวะ-ไก (ญี่ปุ่น: 稲川会 โรมาจิ: Inagawa-kai)	อินางาวะ-ไก เป็นตระกูลยากูซ่าที่ใหญ่ที่สุดอันดับสามในญี่ปุ่น มีสมาชิกประมาณ 3,300 คน ตั้งอยู่ในพื้นที่โตเกียว-โยโกฮามะ และเป็นหนึ่งในครอบครัวยากูซ่ากลุ่มแรกที่ขยายการดำเนินงานนอกประเทศญี่ปุ่น

อ้างอิง

1. Submission, Internal (13 April 2021). "Coronavirus pandemic hits Japan's feared Yakuza in the pocket". Telegraph.
2. Bosmia, Anand N.; Griessenauer, Christoph J.; Tubbs, R. Shane (2014). "Yubitsume: ritualistic self-amputation of proximal digits among the Yakuza". Journal of Injury and Violence Research. 6 (2): 54–56. doi:10.5249/jivr.v6i2.489. PMC 4009169. PMID 24284812.
3. "Feeling the heat; The yakuza". The Economist. Vol. 390 no. 8620. 28 February 2009. แม่แบบ:Gale.
4. Reilly, Edward (1 January 2014). "Criminalizing Yakuza Membership: A Comparative Study of the Anti-Boryokudan Law". Washington University Global Studies Law Review. 13 (4): 801–829. แม่แบบ:Gale.
5. "Police of Japan 2017" http://www.npa.go.jp/english/kokusai/pdf/Police_of_Japan_2017_full_text.pdf/.
6. Hill, Peter (February 2004). "The Changing Face of the Yakuza". Global Crime. 6 (1): 97–116. doi:10.1080/1744057042000297007. S2CID 153495517.
7. Shikata, Ko (October 2006). "Yakuza – organized crime in Japan". Journal of Money Laundering Control. 9 (4): 416–421. doi:10.1108/13685200610707653. แม่แบบ:ProQuest.
8. "Yakuza" definition. Kotobank (in Japanese)
9. Dubro, A.; Kaplan, David E. (1986). Yakuza: The Explosive Account of Japan's Criminal Underworld. Da Capo Press. pp. 18–21. ISBN 978-0-201-11151-4.
10. Joy, Alicia. "A Brief History of the Yakuza Organization". Culture Trip. Last modified 31 October 2016. https://theculturetrip.com/asia/japan/articles/a-brief-history-of-the-yakuza-organization/.
11. Raz, Jacob. "Insider Outsider: The Way of the Yakuza." Kyoto Journal. Last modified 17 April 2011. https://kyotojournal.org/society/insider-outsider/.
12. Dubro, A.; Kaplan, David E. (1986). Yakuza: The Explosive Account of Japan's Criminal Underworld. Da Capo Press. p. 22. ISBN 978-0-201-11151-4.
13. Kaplan, David E.; Dubro, Alec (2012). Yakuza: Japan's Criminal Underworld (25th Anniversary ed.). the University of California Press. ISBN 978-0520215627.
14. . National Diet Library, Japan. May 22, 2007. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ July 22, 2019.
15. Johnston, Eric, "From rackets to real estate, yakuza multifaceted", Japan Times, 14 February 2007, p. 3.
16. "Fight against Organized Crimes" (PDF). National Police Agency. 26 June 2020. pp. 28–30.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เจาะลึกยากูซ่า (JapanKIKU.com)