ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก

ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก (/weɪ/; จีนตัวย่อ: 东魏; จีนตัวเต็ม: 東魏; พินอิน: Dōng Wèi) เป็นราชวงศ์ที่เกิดจากการสลายตัวของราชวงศ์เว่ย์เหนือ และปกครองภาคเหนือของจีนจากปี 534 ถึง 550 เช่นเดียวกับราชวงศ์เว่ย์เหนือ ตระกูลที่ปกครองเว่ย์ตะวันออก เป็นสมาชิกของตระกูลถัวป๋าของชนเผ่าเซียนเปย์

เว่ย์ 魏
534–550
เว่ย์ตะวันออกและบริเวณใกล้เคียง
สถานะ	จักรวรรดิ
เมืองหลวง	ลั่วหยาง (534) เย่เฉิง (534–550)
การปกครอง	ราชาธิปไตย
จักรพรรดิ
• 534–550	จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวจิง
ประวัติศาสตร์
• ก่อตั้ง	8 พฤศจิกายน 534
• สิ้นสุด	7 มิถุนายน 550
พื้นที่
550	1,000,000 ตารางกิโลเมตร (390,000 ตารางไมล์)
สกุลเงิน	เหรียญจีน
ก่อนหน้า ถัดไป ราชวงศ์เว่ย์เหนือ ราชวงศ์ฉีเหนือ
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	จีน

เกา ฮวนเป็นผู้มีอำนาจในฟากตะวันออกของดินแดนเว่ย์เหนือในปี 534 หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์เว่ย์เหนือ เขาได้แต่งตั้งหยวน ซันเจียนเป็นผู้ปกครองของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก หยวน ซันเจียนเป็นทายาทของราชวงศ์เว่ย์เหนือ หยวน ซันเจียนเป็นผู้ปกครองหุ่นเชิดเนื่องจากอำนาจที่แท้จริงอยู่ในมือของเกา ฮวน มีการพยายามทางทหารหลายครั้งเพื่อต่อสู้กับราชวงศ์เว่ย์ตะวันตกที่อยู่ใกล้เคียงเพื่อพยายามรวมดินแดนที่เคยยึดครองโดยเว่ย์เหนือ แต่การพยายามเหล่านี้ไม่ประสบผลสำเร็จ ในปี 547 เกา ฮวนเสียชีวิต บุตรชายของเขาเกา เฉิงและเกา หยางสามารถดำเนินตามนโยบายในการควบคุมจักรพรรดิ แต่ในปี 550 หยางได้ปลดหยวน ซันเจียน และก่อตั้งราชวงศ์ฉีเหนือ

อ้างอิง

1. Zizhi Tongjian, vol. 156.
2. Zizhi Tongjian, vol. 163.
3. Rein Taagepera "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D.", Social Science History Vol. 3, 115–138 (1979)
4. "Wei". Random House Webster's Unabridged Dictionary.