สถานีรถไฟใต้ดินคึงสแตรดกอร์เดน

คึงสแตรดกอร์เดน (สวีเดน: Kungsträdgården) เป็นสถานีของรถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์มในย่านนอรมัล์มของเมืองสต็อกโฮล์ม คึงสแตรดกอร์เดนเป็นสถานีปลายทางของสาย 10 กับ 11 และเปิดให้บริการเมื่อ 30 ตุลาคม 1977 ในฐานะส่วนต่อขยายขนาดหนึ่งสถานีจากที-เซนทราเลน ชานชาลาของสถานีตั้งอยู่ที่ความลึกราว 34 ใต้ดิน และถายในสถานีตกแต่งด้วยซากของอาคารที่ถูกทำลายระหว่างการปรับปรุงพื้นที่สต็อกโฮล์มกลางระหว่างทศวรรษ 1950s กับ 1960s และถูกขุดค้นในบริเวณ

คึงสแตรดกอร์เดน
สถานีรถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์ม
ส่วนหนึ่งของสถานีซึ่งตกแต่งด้วยเสาและซุ้มโค้ง
ที่ตั้ง	นอรมัล์ม สต็อกโฮล์ม
พิกัด	59°19′50″N 18°04′24″E / 59.33056°N 18.07333°E / 59.33056; 18.07333พิกัดภูมิศาสตร์: 59°19′50″N 18°04′24″E / 59.33056°N 18.07333°E / 59.33056; 18.07333
ความสูง	−29.3 m (−96 ft) AMSL
เจ้าของ	สตอร์สต็อกโฮล์มโลคัลทราฟิค
ระยะทาง	0.2 km (0.12 mi) จากคึงสแตรดกอร์เดน
ประวัติ
เปิดให้บริการ	30 ตุลาคม 1977
ผู้โดยสาร
ผู้โดยสาร (2019)	9,850 ต่อวันธรรมดา
การเชื่อมต่อ
สถานีก่อนหน้า   รถไฟใต้ดินสต็อกโฮล์ม   สถานีต่อไป ปลายทาง T10 line ที-เซนทราเลน มุ่งหน้า Hjulsta T11 line ที-เซนทราเลน มุ่งหน้า ออคัลลา
ที่ตั้ง

ทางเข้าสถานีนั้นแรกเริ่มตั้งใจจะตั้งอยู่ภายในสวนคึงสแตรดกอร์เดน แต่ถูกยกเลิกไปภายหลังข้อพิพาทเอล์มเมื่อปี 1971

สิ่งมีชีวิต

สถานีคึงสแตรดกอร์เดนเป็นที่รู้จักจากพืชพรรณที่แปลกจากที่อื่น ในสถานีเป็นที่เดียวในภูมิภาคสแกนดิเนเวียที่สามารถพบแมงมุม Lessertia dentichelis ซึ่งเป็นแมงมุมถ้ำและอาศัยอยู่ตามผนังของสถานีนับตั้งแต่เปิดใช้การในกลางทศวรรษ 1970 และปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์ยังคงไม่ทราบว่าแมงมุมสายพันธุ์นี้เข้ามายังสต็อกโฮล์มได้อย่างไร นอกจากนี้ยังพบมอสเติบโตอยู่ตามผนังของสถานี ทั้ง ๆ ที่เคยเข้าใจว่ามอสเหล่านี้สูญพันธุ์ไปจากภูมิภาคสต็อกโฮล์มแล้ว

ในปี 2016 นักวิทยาศาสตร์ค้นพบสายพันธุ์ใหม่ของฟังไจในสถานีจำนวนสองสายพันธุ์ที่ยังไม่เคยถูกค้นพบที่ใดมาก่อน

ระเบียงภาพ

•  

  ซากของตกแต่งอาคารที่เก็บกู้ได้จากการพัฒนาย่านสต็อกโฮล์มกลาง นำมาจัดแสดงภายในสถานี

•  

  มอสที่โตบนผนังในสถานี

•  

  ทางเข้าสถานีจากบนดิน

•  

  ชานชาลา

•  

  ชานชาลา

•  

  ทางเดินในสถานีและผนังโฆษณา

•  

  ทางเข้าชานชาลาและรูปปั้น

•  

  งานศิลปะบนผนัง

หมายเหตุ

1. The kilometre zero of the Blue line – commonly given as "Kungsträdgården" – is actually in a tunnel 200 m (660 ft) east of Kungsträdgården's platforms.

อ้างอิง

1. Alfredsson, Björn; Berndt, Roland; Harlén, Hans (2000). Stockholm under: 50 år – 100 stationer (ภาษาSwedish). Stockholm: Bromberg. pp. 98–99. ISBN 91-7608-832-4. แม่แบบ:LIBRIS.CS1 maint: unrecognized language (link)
2. "Fakta om SL och regionen 2019" (PDF) (ภาษาSwedish). Storstockholms Lokaltrafik. p. 51. (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2020. สืบค้นเมื่อ 30 March 2021.CS1 maint: unrecognized language (link)
3. Schwandl, Robert. "Stockholm". urbanrail.
4. http://www.kynerd.net/Tunnelbanan/Kungsan.html
5. "Ecosystem found in Stockholm subway" Sveriges Radio
6. Réblová, Martina; Hubka, Vit; Thureborn, Olle; Lundberg, Johannes; Sallstedt, Therese; Wedin, Mats; Ivarsson, Magnus (12 October 2016). "From the Tunnels into the Treetops: New Lineages of Black Yeasts from Biofilm in the Stockholm Metro System and Their Relatives among Ant-Associated Fungi in the Chaetothyriales". PLOS ONE (ภาษาอังกฤษ). 11 (10): e0163396. doi:10.1371/journal.pone.0163396. ISSN 1932-6203. PMC 5061356. สืบค้นเมื่อ 8 November 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Images of Kungstradgarden