กลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม

หมู่อนุสรณ์สถานที่มหาพลิปุรัม (Group of Monuments at Mahabalipuram) เป็นกลุ่มของอนุสรณ์สถานทางศาสนาที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่เจ็ดถึงแปดในเมืองชายฝั่งและเมืองท่องเที่ยว มหาพลีปุรัม รัฐทมิฬนาฑู ประเทศอินเดีย เป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ตั้งอยู่บนชายหาดโคโรมนเฑลบนอ่าวเบงกอล ราว 60 กิโลเมตร (37 ไมล์) ทางใต้ของเจนไน เมืองหลวงของรัฐ

กลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม

แหล่งมรดกโลกของยูเนสโก
ที่ตั้ง	มหาพลิปุรัม, อำเภอเจนคัลปัตตู, รัฐทมิฬนาฑู, ประเทศอินเดีย
ประกอบด้วย	หมู่อาคารหลักแห่งมหาพลีปุรัม ปัญจรถ คเณศรถ ถ้ำมนเทียร บุตรธิดาแห่งคงคา เทวสถานริมหาด โอลักกันเนศวรโกยิล มุกุนทันนยนาร์โกยิล รถอื่น ๆ
เกณฑ์การคัดเลือก	Cultural: (i), (ii), (iii), (vi)
อ้างอิง	249
จารึก	1984 (8 session)
พิกัดภูมิศาสตร์	12°37′00″N 80°11′30″E / 12.6167°N 80.1917°E / 12.6167; 80.1917พิกัดภูมิศาสตร์: 12°37′00″N 80°11′30″E / 12.6167°N 80.1917°E / 12.6167; 80.1917
ที่ตั้งของกลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม ในรัฐทมิฬนาฑู แสดงแผนที่รัฐทมิฬนาฑู กลุ่มโบราณสถานแห่งมหาพลิปุรัม (อินเดีย) แสดงแผนที่อินเดีย

หมู่อาคารนี้ประกอบด้วยโบสถ์พราหมณ์ (โกยิล/มนเทียร) และอนุสาวรีย์ทางศาสนารวม 40 แห่ง รวมถึงงานสลักหินในที่เปิดที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งคือ บุตรธิดาแห่งคงคา หรือ การไถ่บาปของอรชุน

โบราณสถานต่าง ๆ เหล่านี้สร้างขึ้นในสมัยจักรวรรดิปัลลวะ และเป็นที่เรียกขานในชื่อของเจดีย์ทั้งเจ็ด (Seven Pagodas) ในเอกสารตีพิมพ์ยุคโคโลเนียล ในวรรณกรรมบางชิ้นเรียกขานว่าเป็น หมู่เทวสถานมามัลลปุรัม หรือ หมู่เทวสถานมหาพลีปุรัม ในงานยุคใหม่ นับตั้งแต่การบูรณะในปี 1960 หมู่โบราณสถานเหล่านี้ได้อยู่ภายใต้การดูแลของกรมศึกษาโบราณคดีอินเดีย

อ้างอิง

1. Mamallapuram, Encyclopedia Britannica
2. James G. Lochtefeld (2002). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: A-M. The Rosen Publishing Group. p. 399. ISBN 978-0-8239-3179-8.
3. "Group of Monuments at Mahabalipuram". UNESCO.org. สืบค้นเมื่อ 23 October 2012.
4. National Geographic (2008). Sacred Places of a Lifetime: 500 of the World's Most Peaceful and Powerful Destinations. National Geographic Society. p. 154. ISBN 978-1-4262-0336-7.
5. George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. pp. 131–134. ISBN 978-0-226-53230-1.
6. "Advisory body evaluation" (PDF). UNESCO.org. สืบค้นเมื่อ 23 October 2012.
7. World Heritage Sites - Mahabalipuram, Archaeological Survey of India (2014)