มูควัตร

มูควัตร แปลว่า การปฏิบัติอย่างเป็นใบ้ กล่าวคือ การงดเปล่งวาจา ซึ่งพุทธศาสนาถือว่าเป็น "เดียรถียสมาทาน" หรือข้อวัตรสำหรับนักบวชนอกพุทธศาสนา

ในพุทธศาสนา โคตมพุทธะตรัสว่า มูควัตรเป็นการกระทำของโมฆบุรุษผู้ประมาท และเป็นการอยู่อย่างสัตว์ทั้งหลายที่ไม่มีการพูดจากัน ทรงห้ามการสมาทานมูควัตร ภิกษุผู้ล่วงบัญญัตินี้จะถูกปรับอาบัติทุกกฎ

ปัจจุบัน สามารถพบมูควัตรได้ในศาสนาพราหมณ์ และพุทธศาสนาบางลัทธิโดยในพุทธศาสานาบางลัทธิเช่นว่านี้แนะนำว่าเป็นการฝึกความอดทน ไม่ให้ผู้ปฏิบัติธรรมได้พูดจาในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ และเป็นการบำเพ็ญขันติ^{[ต้องการอ้างอิง]}

อ้างอิง

1. พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๖
2. พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑ ทรงห้ามมูควัตร ติตถิยสมาทาน
3. พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑ ทรงติเตียนมูควัตร