เก้าอิมจินเอ็ง

เก้าอิมจินเอ็ง (จีนตัวย่อ: 九阴真经; จีนตัวเต็ม: 九陰真經; พินอิน: Jiǔ Yīn Zhēn Jīng; ยฺหวิดเพ็ง: Gau2 Jam1 Zan1 Ging1) ชื่อของวิชาวรยุทธในนิยายกำลังภายในของกิมย้ง เรื่องมังกรหยก

เคยครอบครองครบทั้ง 2 เล่มโดย เฮ้งเตงเอี้ยงแต่ไม่เคยใช้ฝึกวิชา เล่มแรกจิวแปะทงเอาไปซ่อน และไม่เคยมีใครหาเจออีกเลย ส่วนเล่มที่2 จิวแปะทงฉีกทิ้งไปหลังจากโดนหลอก

ปัจจุบัน คัมภีร์ที่ใกล้เคียงของจริงที่สุด คือ บางส่วนที่เฮ้งเตงเอี้ยงสลักไว้ที่สุสานโบราณ เพื่อเอาไว้ข่มวิชาของลิ้มเฉียวเอ็งเท่านั้น ซึ่งผู้สืบทอดมีแค่เซียวเล่งนึง และ เอียก้วย ที่บังเอิญไปเจอ(ต่อมาคาดว่าน่าจะถ่ายทอดให้ทายาท จอมยุทธหญิงชุดเหลือง )

นอกเหนือจากในถ้ำนั้น คัมภีร์เก้าอิมที่กล่าวถึงในเรื่องราวต่างๆของจักรวาลกิมย้ง ล้วนแต่มาจากพลังมโนของภรรยาอึ้งเอี๊ยะซือล้วนๆ (เพราะหาย กับถูกทำลายไปแล้ว)

ต้นกำเนิมคำภีร์ เก้าอิมจินเอ็ง(สัจจะ9ปี)

ในปีจิงหอ มีขุนนางคนหนึ่งชื่อ อึ้งเซียะ เขาค้นพบว่ามีสุดยอดวรยุธอยู่ในคัมภีร์เต๋า แล้วมีครั้งหนึ่ง ฮ้องเต้ ได้ให้เขาไปกำจัดพวกมารนอกรีด ทูตช้ายขวา ผู้พิทักษ์กฏโดนเขา ฆ่าหมด แต่ว่า พวกมารนั้นมีมากเกินไป บางคนเป็นเป็นศิษย์สำนักใหญ่ พวกเขาก็เลยเรียก ศิษย์ทั้งหมด มาจัดการ ทำให้ พ่อแม่ อึ้งเชี้ยง ถูกฆ่าตาย เขาก็เลยหลบไปยังที่ไม่มีคนค้นคว้าวิชาของพวกศัตรูเพื่อต่อไปจะกลับไปล้างแค้น พอเขาค้นคว้าจนหมดแล้ว เขาก็พบว่าตัวเขาเอง นั้นแก่มากไปแล้วแต่เขาไม่ต้องการให้ทุกสิ่งศูนย์เปล่าจึงได้บันทึกวิชาลงคัมภีร์สองเล่ม นั่นคือ คัมภีร์ เก้าอิม

ศึกชิงคัมภีร์(สาเหตุที่ เจ้าเกาะดอกท้อ อึ้งเอี๊ยะชือ )ได้ครอบครอง

หลังจากเฮ้งเต้งเอี้ยงได้คัมภีร์ไป ก็ได้เอาไปไส่ในก้อนหินที่ตัวเองใช้นั่ง พอเฮ้งเต้งเอี้ยงไกล้ตาย เขาก็เอาคัมภีร์ออกมาใช้ให้จิวแปะทงเอาไปซ่อนแยกกัน2สถานที่ หลังจากที่จิวแปะทงช่อนส่วนแรกเรียบร้อยแล้ว ก็เอาส่วนที่ 2 ไปช่อนที่เขาเยี่ยนตั้ง แต่ระหว่างทางเจออึ้งเอี๊ยะชือ อึ้งเอี๊ยะชืออยากได้คัมภีร์จึงใช้อุบายยิงหินกับจิวแปะทง เมื่อจิวแปะทงยิงหินแพ้ก็ต้องยอมให้ภรรยาดูคัมภีร์ แค่แปบเดี๋ยว ภรรยาของอึ้งเอี๊ยะชือก็จำคัมภีร์ได้ทั้งหมดเพราะนางเป็นคนที่มีความจำเป็นเลิศ แล้วปิดคัมภีร์ท่องให้จิงแปะทงฟัง แล้วหลอกจิวแปะทงว่า แค่เป็นบทกลอนของเมืองกังนั้ม เด็กๆเมืองกังนั้มท่องได้ทุกคน จิวแปะทง นึกว่าตัวเองโดนเฮ้งเต้งเอี้ยงหลอก เลยฉีกคัมภีร์ทิ้ง สุดท้ายภรรยาของอึ้งเอี๊ยะซือได้คัดลอกขึ้นมาใหม่จากความทรงจำ พวกเขาสองคนครองรักอยู่ที่ "เกาะดอกท้อ" ต่อมาไม่นาน พอนางให้กำเนิดบุตรสาวก็เสียชีวิต

งานประลองที่ ฮั่วซัว

งานประลองเพื่อชิงคำภีร์ บนเขาสูงสุดของฮั่วซัว(หัวซาน) มารบูรพา(อึ้งเอี๊ยะซือ) พิษประจิม(อาวเอี้ยงฮง) ราชันทักษิณ(ต้วนอ๋อง,อิดเต็งไต้ซือ) ยาจกอุดร(อั้งชิกกง) กลางอิทธิฤทธิ์(เฮ้งเตงเอี้ยง) พวกเขาประลองผีมือ เพื่อแย่งชิงคัมภีร์เก้าอิมจินเอ็ง บนยอดเขานั่น 7 วัน 7 คืน สุดท้าย เฮ้งเตงเอี้ยง เป็นผู้ที่ได้ครอบครอง

โครงเรื่อง

เก้าอิมจินเอ็ง แบ่งออกเป็นสองส่วน เล่มต้นเป็นหลักวิชากำลังภายใน ส่วนเล่มท้ายเป็นเคล็ดวิชา (วิชาที่รู้จักกันดีคือ กงเล็บกระดูกขาว หรือ เก้าอิมแป๊ะกุ๊กเหยี่ยว อันน่ากลัวซึ่งความจริงเป็นวิชาดรรชนีแต่หลายคนฝึกผิดจึงกลายเป็นกงเล็บไปแทน) นอกจากนี้มีวิชาหมัด เท้า อาวุธ ค่ายกล อาวุธลับ หลายแขนงอยู่ด้วย รวมถึงวิธีการรักษาการบอบช้ำภายใน จัดเป็นยอดคัมภีร์ยุทธในจักรวาล กิมย้ง

ข้อสังเกต วิชาเก้าอิมจิงเก็ง เป็นวิชาที่มีรูปแบบของการประยุกต์ใช้ หรือ การใช้เทคนิคมากกว่าเพราะจากโครงเรื่อง และผู้ที่สำเร็จวิชาเก้าอิมจิงเก็ง หรือ รู้เก้าอินจิงเก็ง มีหลายคนมาก ทั้งในยุคของมังกรหยก 1 และมังกรหยก 2 เป็นวิชาที่น่าจะสำเร็จได้หลากหลายรูปแบบจากการตีความคัมภีร์ เช่น ก๋วยเจ๋ง กับ จิวแป๊ะทง สำเร็จวิชานี้แบบเที่ยงแท้ แต่อาวเอี้ยงฮง สำเร็จวิชานี้แบบทวนทิศย้อนหลัง ส่วนเอี้ยก้วยก็รู้วิชานี้ทั้งแบบตรงและแบบทวนทิศ นอกจากนี้ในเนื้อเรื่อง ยังมี อิดเต็งใต้ซือ อั้งชิกกง อึ้งเอี้ยซือ อึ้งย้ง และเซียวเล้งนึ่ง ที่รู้วิชานี้ แต่ไม่ทราบว่าสำเร็จไปถึงขั้นไหน นอกจากนี้คัมภีร์เก้าอิมจิงเก็งยังมีการกล่าวถึงในเรื่อง ดาบมังกรหยก อีกด้วย ซึ่งคนที่มีโอกาสได้ฝึกกงเล็บกระดูกขาวแบบไม่ค่อยจะถูกต้องนักคือ จิวจี้เยี้ยกเพราะไม่ได้พกที่ตัดเล็บและคนที่ฝึกเป็นวิชาดรรชนีแบบถูกต้องคือสตรีชุดเหลืองซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับสุสานโบราณ

อนึ่ง หลายคนชอบบอกว่าสตรีชุดเหลืองเป็นลูกสาวของเอี้ยก้วย แต่ในความเป็นจริงไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเอี้ยก้วยมีอายุเกือบ 40 ปี ตอนที่เจอกับเตียซำฮงในวัยเพิ่งแตกพาน ส่วนสตรีชุดเหลืองปรากฏตัวในวัยยังสาวตอนที่เตียซำฮงอายุร่วม 110 ปี (เตียบ่อกี๋อายุเพียง 9 ปี ตอนที่เตียชุ่ยซัวผู้เป็นบิดาได้กลับสู่บู๊ตึ๊งอีกครั้ง ซึ่งเป็นวันครบรอบ 100 ปีของเตียซำฮงพอดี หลังจากนั้นเตียบ่อกี้แจ้งเกิดบนยอดเขากวงเม้งเตง ตอนอายุ 20 ปี และตอนแยกจากกันกับเซียวเจียว ในเรื่องได้เขียนไว้ชัดว่า เซี่ยวเจียว รับใช้เตียบ่อกี๋มาเป็นเวลา 2 ปี) ดังนั้นหากคำนวณว่า เอี้ยก้วยมีลูกทันทีที่ได้พบกับเซียวเล่งนึ่งในตอนจบของจอมยุทธอินทรี ลูกสาวของเอี้ยก้วยอย่างน้อยต้องมีอายุเฉียด 100 ปี หากนับว่าสตรีสมัยนั้นหรือในนวนิยาย ล้วนแต่งงานมีลูกที่อายุเฉลียไม่เกิน 25 ปี สตรีชุดเหลืองย่อมเป็นลื่อของเอี้ยก้วยเลยทีเดียว หรือถ้าสตรีสุสานโบรานแต่งงานมีลูกกันหลัง 30 ทั้งหมด สตรีชุดเหลืองก็ยังต้องนับเป็นเหลนของเอี้ยก้วยเป็นอย่างน้อย