คำ ผกา

ลักขณา ปันวิชัย หรือ คำ ผกา ชื่อเล่น แขก เกิดเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2515 ที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เป็นนักเขียนที่เป็นรู้จักในฐานะนักเขียนคอลัมน์เรื่อง "กระทู้ดอกทอง" และพิธีกรในสถานีวอยซ์ทีวี

ลักขณา ปันวิชัย
คำ ผกา ใน พ.ศ. 2562
เกิด	28 มิถุนายน พ.ศ. 2515 (49 ปี) อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย
นามปากกา	คำ ผกา ฮิมิโตะ ณ เกียวโต คำปัน ณ ปันนา
อาชีพ	นักเขียน , พิธีกร
สัญชาติ	ไทย
การศึกษา	Bachelor of Arts
จบจาก	มหาวิทยาลัยเกียวโต
แนว	สะท้อนสังคม
ผลงานที่สำคัญ	กระทู้ดอกทอง
ช่วงปีที่ทำงาน	พ.ศ. 2545 - ปัจจุบัน​

ในอดีตได้ทำงานเป็น ครู นักข่าว คอลัมนิสต์ และ ล่าม เคยถ่ายภาพเปลือยให้แก่นิตยสาร GM Plus และถ่ายภาพเปลือยตัวเองเพื่อแสดงความเห็นในคดีระหว่างพนักงานอัยการ กับอำพล ตั้งนพกุล

ในขณะที่เป็นนักเขียนเธอได้มีนามปากกาหลายชื่อ ได้แก่ "คำ ผกา", "ฮิมิโตะ ณ เกียวโต" และ "คำปัน ณ ปันนา"

ประวัติ

ลักขณา ปันวิชัย มีชื่อเล่นว่า "แขก" เกิดและโตที่บ้านสันคะยอม อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เข้าศึกษาระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่โรงเรียนดาราวิทยาลัย ต่อมาได้จบการศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านประวัติศาสตร์จากคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หลังจากจึงได้ทำงานเป็นนักข่าวของอสมทและครูสอนวิชาสังคมศึกษาที่โรงเรียนดาราวิทยาลัย ก่อนที่จะได้รับทุนมมบุโชไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทและเอก ที่มหาวิทยาลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น ภายหลังจบปริญญาโทในด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา เธอได้วางแผนทำดุษฎีนิพนธ์ในระดับปริญญาเอกในหัวข้อสตรีนิยม แต่ได้ยกเลิกการเรียนปริญญาเอก เนื่องจากมีเหตุผลส่วนตัวบางประการ​

ในช่วง ปี พ.ศ. 2553 เธอได้ออกหนังสือสนับสนุนทางการเมืองกับกลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ

ลักขณาเป็นนักเขียนที่มีแนวคิดร่วมสมัย โดยเฉพาะมุมมองที่ถนัดทางด้านสตรีนิยม มีสไตล์การเขียนที่เป็นเอกลักษณ์และก่อให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมากโดยเฉพาะข้อสงสัยต่อองค์ความรู้เกี่ยวกับชนบทของเธอ ผลงานของเธอที่มีชื่อเสียงปรากฏอยู่ในมติชนสุดสัปดาห์ ในคอลัมน์ชื่อ "กระทู้ดอกทอง" โดยใช้นามปากกาว่า "คำ ผกา" และคอลัมน์ "จดหมายจากเกียวโต" โดยใช้นามปากกา "ฮิมิโตะ ณ เกียวโต" ซึ่งได้มีการตีพิมพ์รวมเล่มแล้ว

ลักขณาเขียนบทความประจำให้แก่นิตยสารหลายเล่ม เช่น ดิฉัน ("คลุกข้าว-ซาวเกลือ"), มติชนสุดสัปดาห์, อ่าน ("หล่อนอ่าน"), VOLUME, HUG ("ผู้หญิงขั้วบวก") ฯลฯ และยังมีผลงานพ็อกเก็ตบุครวมบทความต่าง ๆ ทั้งยังเป็นผู้ดำเนินรายการ คิดเล่นเห็นต่างกับคำผกา ร่วมกับ อรรถ บุนนาค ซึ่งเป็นรายการที่วิพากษ์วิจารณ์ประเด็นต่าง ๆ ที่เป็นที่สนใจของสังคม (ปัจจุบัน นับตั้งแค่ปี พ.ศ. 2558 รายการคิดเล่นเห็นต่างได้กลับมาออกอากาศอีกครั้ง โดยเปลี่ยนผูดำเนินรายการร่วม แต่คำผกายังคงเป็นผู้ดำเนินรายการเช่นเดิม)และยังเป็นผู้ดำเนินรายการดีว่าคาเฟ่ ร่วมกับ วันรัก สุวรรณวัฒนา มนทกานติ รังสิพราหมณกุล จิตต์สุภา ฉิน อินทิรา เจริญปุระ อรรถ บุนนาค กรกฎ พัลลภรักษา และ พรรณิการ์ วานิช ซึ่งเป็นรายการผู้หญิงที่เป็นการรวบรวมเนื้อหาสาระและบันเทิงในมุมมองของผู้หญิง มีการวิพากษ์วิจารณ์ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และบันเทิงทั้งในและต่างประเทศ โดยรายการดังกล่าวออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์วอยซ์ทีวี ต่อมาเข้าเป็นพิธีกรในรายการ ทูไนท์ไทยแลนด์

ในช่วงต้นปี พ.ศ. 2558 ก่อนที่จะแยกไปตั้งรายการของตัวเองในชื่อ อินเฮอร์วิว ออกอากาศในช่วงค่ำ จนกระทั่งสถานีปรับลดรายการในช่วงปลายปี พ.ศ. 2560 (ปัจจุบันออกทางออนไลน์ช่องยูทิว วอยซ์ทีวี) ลักขณากลับเข้าร่วมเป็นพิธีกรในทูไนท์ไทยแลนด์อีกครั้ง และในปี พ.ศ. 2561 เป็นพิธีกรในคลิปสั้นทางเพจ Voice TV 21 ชื่อ "คำเมือง กับ คำผกา" นำเสนอคำศัพท์ภาษาท้องถิ่นภาคเหนือประกอบกับการนำเสนอบริบทเหตุการณ์ปัจจุบันที่น่าสนใจ, ปี พ.ศ. 2564 ได้จัดรายการ "แซ่มลืม" แทน

พ.ศ. 2564 เป็นพิธีกรในช่องยูทิว "โค๊ชแขก" (Coach Khaek) และพิธีกรรับเชิญช่องยูทิว "Daily Topics" ในเครือข่ายทีวีออนไลน์ "สโป๊กดาร์กทีวี"

ผลงานที่ตีพิมพ์เป็นเล่ม

นามปากกา คำ ผกา

• Open House 2 (2545 รวมบทความของนักเขียนหลายคน)
• คืนวันพุธ (เรื่องสั้น) ใน อิสตรีอีโรติก (2545 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
• กระทู้ดอกทอง (2546 รวมบทความวิจารณ์วรรณกรรมที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์)
• รักเธอ (เรื่องสั้น) ใน ชู้ รักนอกใจ (2546 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
• เซี่ยงไฮ้เบบี้ (2546 นวนิยายกึ่งอัตชีวประวัติ แปลจากผลงานของเว่ย ฮุ่ย)
• ฉัน-บ้า-กาม (2547)
• รักไม่เคยชิน (2547)
• เรียกฉันว่า...ผู้หญิงพิเศษ (2547 รวมบทความของนักเขียนหลายคน)
• เกียวโต คู่มือท่องเที่ยวญี่ปุ่นด้วยตนเอง (2552 เขียนร่วมกับกรกฎ พัลลภรักษา)
• ส้นสูง สโนไวท์ ลิปสติก (2552 เขียนร่วมกับกุสุมาลย์ ณ กำพู)
• บนเตียงเดี่ยว (เรื่องสั้น) ใน ริมฝีปาก (รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
• ก็ไพร่นิค่ะ (2553)
• เปิด เปลื้อง เปลือย คำ ผกา (2554)

นามปากกา ฮิมิโตะ ณ เกียวโต

• จดหมายจากเกียวโต (2545 รวมบทความสัพเพเหระเกี่ยวกับญี่ปุ่นที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์)
• จดหมายจากสันคะยอม (2546)
• ยำใหญ่ใส่ความรัก (2546)
• ยุให้รำตำให้รั่ว (2548 รวมบทความจากคอลัมน์ชื่อเดียวกันที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์)
• โสดสนุกสูตรอร่อย (2550)
• เกียวโต รักเธอมากขึ้นทุกวัน (2552)
• จักรวาลในสวนดอกไม้ (2552) ISBN : 9789744752383
• เมนูปรารถนา
• คลุกข้าวซาวเกลือ (2554 รวมบทความจากคอลัมน์ชื่อเดียวกันที่เคยตีพิมพ์ในนิตยสารดิฉัน)
• ติด (เรื่องสั้น) ใน สามัคคีเพศ (2554)
• เกียวโตที่รัก โตเกียวที่คิดถึง (2558) ร่วมกับณัฐพงศ์ ไชยวานิชย์ผล

นามปากกา คำปัน ณ ปันนา

• คืนนี้ฉันไม่อยากนอนกับใคร (เรื่องสั้น) ใน ทำไมเธอร้องไห้ (2549 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)

ผลงานสื่อ

• รายการ Diva Cafe ทางช่อง Voice TV (2556)
• รายการ คิดเล่นเห็นต่างกับคำผกา ทางช่อง Voice TV (2558)
• รายการ Talking Thailand(เดิมชื่อ Tonight Thailand) ทางช่อง Voice TV (2553-ปัจจุบัน)
• รายการ In Her Eye ทางช่อง Voice TV (2563-ปัจจุบัน)
• รายการ แซ่มลื้ม ทางช่อง Voice TV
• รายการ Daily Topic (เป็นพิธีกรรับเชิญร่วมกับจอห์น วิญญู วงศ์สุรวัฒน์) ทางช่องเครือข่าย SpokeDark TV
• รายการ โค๊ชแขก ทางช่องเครือข่าย SpokeDark TV (2563-ปัจจุบัน)

อ้างอิง

1. ผู้จัดการ, คุยกับคอลัมนิสต์สาว "คำ ผกา" หลังเปลือยเรื่องเซ็กซ์, 2547.
2. ประชาไท, คำ ผกา: เปลือยกาย เปิดใจ ไม่เกลียดชัง, Fri, 2011-12-02 18:18.
3. ชีวประวัติ คำผกา
4. Chiang Mai City Life, Mightier than the Sword: an interview with post feminist writer and thinker Kham Phaka, 2552
5. นักเขียนที่มีแนวคิดร่วมสมัย
6. วอยซ์ทีวี, เตรียมพบกับ 3 สาว Divas Cafe', 2555.
7. บทความหนังสือ กระทู้ดอกทอง
8. บทความหนังสือ จดหมายจากเกียวโต
9. บทความหนังสือ ยุให้รำตำให้รั่ว
10. โพสิชันนิง, คำ ผกา นักเขียนหญิงร้อนแรงแห่งยุคสมัย, 2548.

แหล่งข้อมูลอื่น

• คำ ผกา ที่เฟซบุ๊ก (เพจโค้ชแขก)
• คำ ผกา ที่เฟซบุ๊ก (เพจวอยซ์ทีวีอินเฮอร์อาย)
• คำ ผกา ที่ทวิตเตอร์
• คำ ผกา ที่อินสตาแกรม
• Coach Khaek TV บน ยูทูบ
• Kam Phaka TV บน ยูทูบ
• สัมภาษณ์ คำ ผกา: ว่าด้วยเรื่องวัฒนธรรมมั่ว ๆ หมีแพนด้า-ไข้หวัด2009 และการเมืองที่ซับซ้อนกว่าเรื่อง 2 สี