จักรพรรดิหลงอู่

จักรพรรดิหลงอู่ (จีน: 隆武; พินอิน: Lóngwǔ) พระนามเดิม จู อวี่เจี้ยน (จีน: 朱聿鍵; พินอิน: Zhū Yùjiàn; 1602 – 6 ตุลาคม ค.ศ. 1646) พระนามอย่างเป็นทางการ เจ้าชายแห่งถัง เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงใต้ตั้งแต่วันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 1645 เมื่อพระองค์ได้ปราบดาภิเษกในฝูโจว พระองค์เป็นทายาทรุ่นที่แปดของจู จิง เจ้าชายติงแห่งถัง ซึ่งเป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 23 ของปฐมจักรพรรดิราชวงศ์หมิง จู หยวนจาง

จักรพรรดิหลงอู่ 隆武帝
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงใต้
ครองราชย์	สิงหาคม 1645 – ตุลาคม 1646
ก่อนหน้า	จักรพรรดิหงกวง
ถัดไป	จักรพรรดิเฉาอู่ จักรพรรดิหย่งลี่
คู่อภิเษก	จักรพรรดินีเซียวอวี่เซียง
พระราชบุตร	จู หลินหยวน
พระนามเต็ม จู อวี่เจี้ยน (朱聿鍵) รัชศก หลงอู่ (隆武; 1645–1646): สิงหาคม 1645 – ตุลาคม 1646 พระนามเต็ม จักรพรรดิซีเหวิน (思文皇帝) (conferred by the Yongli Emperor) พระนามหลังสิ้นพระชนม์ Emperor Peitian Zhidao Hongyi Sumu Siwen Liewu Minren Guangxiao Xiang 配天至道弘毅肅穆思文烈武敏仁廣孝襄皇帝 วัดประจำรัชกาล เฉาจง (紹宗)
ราชวงศ์	ราชวงศ์หมิงใต้
พระราชบิดา	จู ฉีเฉิง
พระราชมารดา	พระชายาเหมา
ประสูติ	25 มิถุนายน ค.ศ. 1602
สวรรคต	6 ตุลาคม ค.ศ. 1646 (พระชนมายุ 44 พรรษา)

เมื่อกองทัพราชวงศ์ชิงบุกหนานจิงในเดือนมิถุนายนต.ศ. 1645 พระองค์หนีไปหางโจวในเดือนสิงหาคมของปีเดียวกัน ตามความเห็นของขุนนางระดับสูงหลายคน พระองค์ได้เสด็จขึ้นครองบัลลังก์ราชวงศ์หมิงในฝูโจว โดยได้รับการถวายพระนามรัชศกว่า หลงหวู่ (隆武; พินอิน: Lóngwǔ) พระนามรัชศกของพระองค์หมายถึง "อุดมสมบูรณ์และการต่อสู้" หลังจากการเริ่มต้นอย่างมีหวังในตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ของฝูเจี้ยนที่เป็นชายขอบของจักรวรรดิ ตัดขาดจากดินแดนใจกลางด้วยเทือกเขาหลายแห่ง แต่พระองค์ก็ขาดกองกำลังที่มีประสิทธิภาพและประสบความล้มเหลวในส่วนของทางการในการหาจุดยืนที่เป็นเอกภาพในราชสำนัก เมื่อกองกำลังชิงบุกฝูเจี้ยนในปลายฤดูร้อนปี 1646 เจิ้ง จื้อหลงพันธมิตรที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรพรรดิยอมจำนนในขณะที่ลูกชายของเขา เจิ้ง เฉิงกงถอยกลับไปสู่ทะเล

จักรพรรดิหลงอู่ ถูกทิ้งให้อยู่กับกองกำลังที่ลดน้อยลง ต่อมาในวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1646 พระองค์เขาถูกจับและประหารชีวิตโดยกองทัพราชวงศ์ชิง

อ้างอิง

1. Struve 1988, p. 665, note 24.
2. Struve 1988, pp. 665 (date of enthronement) and 676 (date of capture and execution).