จักรพรรดิฮั่นชุ่น

ฮั่นชุ่น (จีนตัวย่อ: 汉顺帝; จีนตัวเต็ม: 漢順帝; พินอิน: Hàn Shùn Dì; เวด-ไจลส์: Han Shun-ti; ค.ศ. 115–144) ชื่อตัวว่า หลิว เป่า (劉保) เป็นจักรพรรดิจีนในสมัยราชวงศ์ฮั่น อยู่ในสมบัติตั้งแต่ ค.ศ. 125 ถึง 144

หลิว เป่า เป็นโอรสองค์เดียวของพระเจ้าฮั่นอัน เมื่อพระเจ้าฮั่นอันสวรรคตใน ค.ศ. 125 หลิว เป่า จะต้องสืบสมบัติต่อมา พระนางหยัน จี (閻姬) อัครมเหสีพระเจ้าฮั่นอัน ประสงค์จะได้มาซึ่งอำนาจทางการเมือง จึงบีบให้หลิว เป่า ยกบัลลังก์ให้แก่หลิว อี้ หลิว อี้ ก็ขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่ต่อจากพระเจ้าฮั่นอัน แต่หลิว อี้ อยู่ในสมบัติเพียงเจ็ดเดือนก็ป่วยตาย เหล่าขันทีซึ่งภักดีต่อหลิว เป่า จึงยึดอำนาจจากพระนางหยัน จี แล้วยกหลิว เป่า ขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ ขณะนั้น หลิว เป่า อายุสิบชันษา

ราษฎรมุ่งหวังว่า หลิว เป่า จะเป็นผู้ปกครองที่ดี เพราะพระเจ้าฮั่นอันปกครองอย่างโฉดเขลามานานแล้ว แต่หลิว เป่า ก็ไร้ความสามารถเหมือนบิดา เหลียง ชาง (梁商) บิดาของนางเหลียง น่า (梁妠) มเหสีของหลิว เป่า จึงเข้าครอบงำราชการบ้านเมือง พอเหลียง ชาง ตาย เหลียง จี้ (梁冀) ลูกชายของเหลียง ชาง และพี่ชายของนางเหลียง น่า ก็สืบอำนาจต่อ ทั้งเหลียง ชาง และเหลียง จี้ เป็นคนชั่วช้าฉ้อฉล ราชวงศ์ฮั่นจึงเริ่มเสื่อมโทรม

หลิว เป่า ครองสมบัติมาได้สิบเก้าปี ก็สิ้นพระชนม์เมื่ออายุได้สามสิบ หลิว ปิ่ง (劉炳) บุตรของหลิว เป่า ได้เป็นกษัตริย์องค์ถัดมา