การยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี

"ดีเดย์" เปลี่ยนทางมาที่นี่ บทความนี้เกี่ยวกับการบุกครองนอร์ม็องดีวันแรก ปฏิบัติการต่อ ๆ มาเขียนไว้ที่ การบุกครองนอร์ม็องดี สำหรับการใช้ดีเดย์เป็นศัพท์ทหารทั่วไป ดูที่ ดีเดย์ (ศัพท์ทหาร)

การยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี หรือชื่อรหัสว่า ปฏิบัติการเนปจูน เป็นปฏิบัติการยกพลขึ้นบกเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1944 (เรียก ดีเดย์) ของการบุกครองนอร์ม็องดีของฝ่ายสัมพันธมิตรในปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ดระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นการบุกครองส่งทางทะเลที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ นับเป็นการเริ่มต้นการบุกครองยุโรปตะวันตกซึ่งถูกนาซีเยอรมนียึดครอง นำไปสู่การฟื้นฟูสาธารณรัฐฝรั่งเศส และมีส่วนต่อชัยชนะของฝ่ายสัมพันธมิตรในสงคราม

การยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี
เป็นส่วนหนึ่งของ ปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด, ยุทธการที่นอร์ม็องดี
ทหารบกสหรัฐลุยขึ้นฝั่งบนหาดโอมาฮา เช้าวันที่ 6 มิถุนายน 1944
สถานที่ นอร์ม็องดี ประเทศฝรั่งเศส ผลลัพธ์ ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะอย่างขาดลอย ดินแดน เปลื่ยน สถาปนาหัวหาดฝ่ายสัมพันธมิตรห้าแห่งในนอร์ม็องดี
คู่ขัดแย้ง
สหราชอาณาจักร  สหรัฐ  แคนาดา  ออสเตรเลีย เบลเยียมเสรี เชโกสโลวาเกียเสรี  ฝรั่งเศสเสรี กรีซเสรี เนเธอร์แลนด์เสรี  นิวซีแลนด์ นอร์เวย์เสรี โปแลนด์เสรี	ไรช์เยอรมัน
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ เบอร์นาร์ด มอนต์โกเมอรี โอมาร์ แบรดลีย์ แทรฟฟอร์ด เลห์-มัลลอรี อาเธอร์ เท็ดเลอร์ ไมลส์ เดมพ์ซีย์ เบอร์แธม แรมซีย์	แกร์ด ฟอน รุนด์ชเตดท์ เออร์วิน รอมเมล เลโอ ไกย์ ฟอน ชเวพเพนบูร์ก ฟรีดริช ด็อลมัน ฮันส์ ฟอน ซัลมุท วิลเฮล์ม ฟัลไล †
กำลัง
156,000	50,350+
กำลังพลสูญเสีย
กำลังพลสูญเสียอย่างน้อย ~12,000 นาย; ยืนยันเสียชีวิต 4,414 นาย	กำลังพลสูญเสีย 4,000–9,000 นาย

เริ่มการวางแผนปฏิบัติการใน ค.ศ. 1943 หลายเดือนก่อนการบุกครอง ฝ่ายสัมพันธมิตรดำเนินการลวงทางทหารอย่างมาก ชื่อรหัสว่า ปฏิบัติการบอดีการ์ด เพื่อลวงฝ่ายเยอรมนีให้เข้าใจผิดในวันที่และสถานที่การยกพลขึ้นบกหลักของฝ่ายสัมพันธมิตร ลมฟ้าอากาศในดีเดย์นั้นห่างไกลจากอุดมคติ แต่การเลื่อนออกไปจะหมายถึงความล่าช้าอย่างน้อยสองสัปดาห์ เพราะนักวางแผนการบุกครองตั้งเงื่อนไขเกี่ยวกับเฟสของดวงจันทร์ น้ำขึ้นลง และเวลาของวันซึ่งหมายความว่า มีไม่กี่วันในแต่ละเดือนเท่านั้นที่พิจารณาว่าเหมาะสม ฮิตเลอร์ตั้งจอมพล เออร์วิน รอมเมล ของเยอรมนีให้บังคับบัญชากองทัพเยอรมันและพัฒนาป้อมสนามตามกำแพงแห่งแอตแลนติกคอยการบุกครองของฝ่ายสัมพันธมิตร

มีการระดมทิ้งระเบิดทางอากาศและทะเล ตลอดจนการโจมตีส่งทางอากาศอย่างกว้างขวางก่อนการยกพลขึ้นบกสะเทินน้ำสะเทินบก ทหารส่งทางอากาศอังกฤษ อเมริกันและแคนาดา 21,000 นายลงสู่พื้นดินไม่นานหลังเที่ยงคืน กองพลทหารราบและยานเกราะฝ่ายสัมพันธมิตรเริ่มยกพลขึ้นบกตามชายฝั่งฝรั่งเศสเริ่มตั้งแต่ 6.30 น. ชายฝั่งนอร์ม็องดีเป้าหมายยาว 80 กิโลเมตรถูกแบ่งเป็นห้าส่วน ได้แก่ อ่าวยูทาห์, โอมาฮา โกลด์ จูโนและซอร์ด ลมแรงพัดพาหนะลำเลียงไปทางตะวันออกของตำแหน่งที่คาดหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ยูทาห์และโอมาฮา ทหารที่ยกพลขึ้นบกถูกระดมยิงอย่างหนักจากที่ตั้งกำบังที่มองลงมาเห็นชายหาด และชายฝั่งถูกวางทุ่นระเบิดและเต็มไปด้วยสิ่งกีดขวางอย่างหลักไม้ แท่นสามขาโลหะและลวดหนาม ทำให้งานของทีมเก็บกวาดชายหาดยากและอันตราย กำลังพลสูญเสียหนักที่สุดที่โอมาฮา เพราะมีหน้าผาสูง ที่โกลด์ จูโนและซอร์ด หลายเมืองที่มีการป้องกันถูกกวาดล้างในการต่อสู้แบบบ้านต่อบ้าน และที่ตั้งปืนใหญ่หลักสองแห่งที่โกลด์ถูกรถถังพิเศษทำลาย

ฝ่ายสัมพันธมิตรไม่บรรลุเป้าหมายทั้งหมดในวันแรก คารองตอง แซ็ง-โลและบาโยยังอยู่ในการควบคุมของเยอรมนี และกว่าจะยึดก็องอันเป็นวัตถุประสงค์หลักได้ก็เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม ในวันแรก มีเพียงสองหาด (จูโนและโกลด์) เท่านั้นที่เชื่อมถึงกัน และหัวสะพานทั้งห้าเชื่อมกันเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน ทว่า ปฏิบัติการทำให้ได้ที่มั่นซึ่งฝ่ายสัมพันธมิตรค่อย ๆ ขยายในหลายเดือนต่อมา กำลังพลสูญเสียฝ่ายเยอรมันในดีเดย์อยู่ที่ราว 1หมื่นกว่านาย กำลังพลสูญเสียฝ่ายสัมพันธมิตรอยู่ที่อย่างน้อย 12,000 นาย โดยมีผู้เสียชีวิตที่ได้รับยืนยัน 4,414 นาย พิพิธภัณฑ์ อนุสรณ์สถานและสุสานสงครามในพื้นที่เป็นที่เยี่ยมชมของนักท่องเที่ยวจำนวนมากในแต่ละปี

เชิงอรรถ

1. ประวัติศาสตร์อังกฤษทางการให้ตัวเลขประเมินทหารที่ยกพลขึ้นบกในดีเดย์ไว้ 156,115 นาย ประกอบด้วยทหารอเมริกัน 57,500 นาย และอังกฤษและแคนาดา 75,215 นายจากทะเล และทหารอเมริกัน 15,500 นายและอังกฤษ 7,900 นายจากอากาศ Ellis, Allen & Warhurst 2004, pp. 521–533
2. การประเมินกำลังพลสูญเสียฝ่ายสัมพันธมิตรเดิมอยู่ที่รวม 10,000 นาย ในจำนวนนี้เสียชีวิต 2,500 นาย การวิจัยที่กำลังดำเนินการโดยอนุสรณ์สถานดีเดย์แห่งชาติยืนยันผู้เสียชีวิตที่ 4,414 นาย เป็นทหารอเมริกัน 2,499 นาย และ 1,915 นายจากชาติอื่น Whitmarsh 2009, p. 87

อ้างอิง

1. Ford & Zaloga 2009, p. 342.
2. Ford & Zaloga 2009, p. 25.
3. Beevor 2009, p. 76.
4. Williams 1988, p. x.
5. Beevor 2009, p. 492.
6. Beevor 2009, p. 82.
7. US Navy website.
8. Ford & Zaloga 2009, p. 7.
9. Ford & Zaloga 2009, pp. 60, 63, 118–120.
10. Portsmouth Museum Services.

บรรณานุกรม

• Beevor, Antony (2009). D-Day: The Battle for Normandy. New York; Toronto: Viking. ISBN 978-0-670-02119-2.CS1 maint: ref=harv (link)
• Ellis, L.F.; Allen, G.R.G.; Warhurst, A.E. (2004) [1962]. Butler, J.R.M (บ.ก.). Victory in the West, Volume I: The Battle of Normandy. History of the Second World War United Kingdom Military Series. London: Naval & Military Press. ISBN 1-84574-058-0.CS1 maint: ref=harv (link)
• Ford, Ken; Zaloga, Steven J. (2009). Overlord: The D-Day Landings. Oxford; New York: Osprey. ISBN 978-1-84603-424-4.CS1 maint: ref=harv (link)
• "D-Day and the Battle of Normandy: Your Questions Answered". Portsmouth Museum Services. สืบค้นเมื่อ 18 April 2014.
• US Department of the Navy, Naval History and Heritage Command. "D-Day, the Normandy Invasion, 6 – 25 June 1944". Frequently asked questions. สืบค้นเมื่อ 29 April 2014.
• Whitmarsh, Andrew (2009). D-Day in Photographs. Stroud: History Press. ISBN 978-0-7524-5095-7.CS1 maint: ref=harv (link)
• Williams, Jeffery (1988). The Long Left Flank: The Hard Fought Way to the Reich, 1944–1945. Toronto: Stoddart. ISBN 0-7737-2194-0.CS1 maint: ref=harv (link)

แหล่งข้อมูลอื่น

• The Normandy Invasion at the U.S. Army Center of Military History

พิกัดภูมิศาสตร์: 49°20′N 0°34′W / 49.333°N 0.567°W / 49.333; -0.567