ตะวันออกใหญ่

ตะวันออกใหญ่ (ดัตช์: Groote Oost) เป็นเขตปกครองของหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่ปีค.ศ. 1938 ถึง 1946 ซึ่งกินพื้นที่ของเกาะบอร์เนียวตะวันออก (เกาะซูลาเวซี, หมู่เกาะมาลูกู และนิวกินีตะวันตก พร้อมกับบริเวณนอกฝั่งของหมู่เกาะ) และเกาะชวา (จังหวัดบาหลีกับหมู่เกาะซุนดาน้อย) โดยมีเมืองหลวงคือมากัซซาร์บนเกาะซูลาเวซี

แคว้นตะวันออกใหญ่ของหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์

ตะวันออกใหญ่กลายเป็นเขตปกครองในวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1938 และปกครองโดยผู้ว่า ผู้ว่าคนแรกมีชื่อว่า G. A. W. Ch. de Haze Winkelman แล้วตามมาด้วยสงครามโลกครั้งที่สอง เขตการปกครองหลายแห่ง (ยกเว้นนิวกินีของเนเธอร์แลนด์) กลายเป็นรัฐตะวันออกใหญ่ (หลังจากนั้นคือรัฐอินโดนีเซียตะวันออก) ในวันที่ 24 ธันวาคม ค.ศ. 1946 ตัวรัฐกลายเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐสหรัฐอินโดนีเซียในปีค.ศ. 1949 และถูกยุบเป็นรัฐเดี่ยวแห่งอินโดนีเซียในปีค.ศ. 1950 (นิวกินีตะวันตกในปีค.ศ. 1969) จนถึงเดือนมีนาคม ค.ศ. 2020 บริเวณนี้ถูกแบ่งเป็น 13 จังหวัดจากทั้งหมด 34 จังหวัด

เขตการปกครอง

เขตการปกครองของตะวันออกใหญ่มีดังนี้:

• เกาะบาหลีกับลมบก (ซีงาราจา)
• เกาะซูลาเวซีของดัตช์ (Celebes en Onderhoorigheden) (มากัซซาร์) โดยรวมไปถึงเกาะซูลาเวซีตอนใต้และเกาะข้างเคียง
• มานาโด (มานาโด) โดยรวมไปถึงเกาะซูลาเวซีตอนเหนือทั้งหมด
• หมู่เกาะมาลูกู (อัมบน) โดยรวมไปถึงหมู่เกาะมาลูกู, นิวกินีตะวันตก และหมู่เกาะรอบนอก เช่นเวอตาร์กับอารู
• ติมอร์ของดัตช์ (Timor en Onderhoorigheden) (กูปัง) โดยรวมไปถึงติมอร์ตะวันตก และหมู่เกาะซุนดาน้อย (ยกเว้นเกาะบาหลีกับลมบก)

ดูเพิ่ม

• รัฐอินโดนีเซียตะวันออก

อ้างอิง

1. Sillars 1974, p. 106.
2. Sillars 1974, p. 62.
3. Cribb 2000, p. 129.

สารานุกรม

• Cribb, Robert (2000). Historical Atlas of Indonesia. Curzon Press. ISBN 0-7007-0985-1.
• Elout, Cornelis Karel (1930), De Groote Oost, The Hague: N.V. Boekhandel v/h W.P. Van Stockum & Zoon.\*
• Harvey, Barbara Sillars (1974). Tradition, Islam, and Rebellion: South Sulawesi 1950-1965 (PDF) (PhD). Cornell University.