ประเทศบอตสวานา

บอตสวานา (อังกฤษและเซตสวานา: Botswana) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐบอตสวานา (อังกฤษ: Republic of Botswana; เซตสวานา: Lefatshe la Botswana) เป็นประเทศหนึ่งในภูมิภาคแอฟริกาใต้ และเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล มีอาณาเขตดังนี้ ทิศใต้ติดกับประเทศแอฟริกาใต้ ทิศตะวันตกติดกับประเทศนามิเบีย ทิศเหนือติดกับประเทศแซมเบีย ทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับประเทศซิมบับเว

สาธารณรัฐบอตสวานา Lefatshe la Botswana (เซตสวานา) Republic of Botswana (อังกฤษ)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: Pula (Rain) (ฝน)
เพลงชาติ: Fatshe leno la rona แผ่นดินของเรา
เมืองหลวง และ ใหญ่สุด	กาโบโรเน 24°39.5′S 25°54.5′E / 24.6583°S 25.9083°E / -24.6583; 25.9083
ภาษาราชการ	ภาษาอังกฤษและภาษาเซตสวานา
การปกครอง	สาธารณรัฐ
• ประธานาธิบดี	ม็อกกเวทซี มาซีซี
• รองประธานาธิบดี	Slumber Tsogwane
เอกราช  จาก สหราชอาณาจักร
• ประกาศ	30 กันยายน พ.ศ. 2509
พื้นที่
• รวม	600,370 ตารางกิโลเมตร (231,800 ตารางไมล์) (47)
• แหล่งน้ำ (%)	2.5
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ	2,250,260 (145)
• สำมะโนประชากร พ.ศ. 2554	1,914,228
• ความหนาแน่น	3.7 ต่อตารางกิโลเมตร (9.6 ต่อตารางไมล์) (231)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2019 (ประมาณ)
• รวม	$39.848 พันล้าน
• ต่อหัว	$18,113
จีดีพี (ราคาตลาด)	2019 (ประมาณ)
• รวม	$17.197 พันล้าน
• ต่อหัว	$7,817
จีนี (2015)	53.3 สูง
HDI (2019)	0.735 สูง · อันดับที่ 100
สกุลเงิน	ปูลา (BWP)
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์	267
โดเมนบนสุด	.bw

ภูมิศาสตร์

 

แผนที่ประเทศบอตสวานา

 

เลชเวในโอคาวันโกเดลตา

บอตสวานามีพื้นที่ 600,370 ตารางกิโลเมตรและใหญ่เป็นอันดับที่ 45 ของโลก (มีขนาดใกล้เคียงกับประเทศมาดากัสการ์) พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบ และพื้นดินกว่าร้อยละ 70 ถูกครอบคลุมโดยทะเลทรายกาลาฮารี บอตสวานามีโอคาวันโกเดลตาซึ่งเป็นพื้นที่ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลกอยู่ทางตะวันตก และมัคกาดิคกาดี ซึ่งเป็นทะเลสาบเกลือที่ใหญ่ที่สุดในโลกอยู่ทางตอนเหนือ ด้านตะวันออกเฉียงใต้เป็นที่ราบลุ่มแม่น้ำลิมโปโป ซึ่งเป็นภูมิลักษณ์ของพื้นที่ส่วนใหญ่ในแอฟริกาใต้ แม่น้ำโชบีอยู่ทางเหนือของประเทศและเป็นเขตพรมแดนกั้นระหว่างบอตสวานาและนามิเบีย

ประวัติศาสตร์

ดูบทความหลักที่: ประวัติศาสตร์บอตสวานา

ดินแดนนี้เป็นที่อยู่ของชาวบุชแมนมาก่อนที่ชาวบันตูจะเคลื่อนย้ายเข้ามา ในช่วงทศวรรษที่ 19 เกิดสงครามระหว่างชนพื้นเมือง โชนา ที่อาศัยอยู่ใน บัตสวานากับชนเผ่าเดเบเล่ที่อพยพมาจาก อาณานิคมในทะเลทรายกาลาฮารี ความตึงเครียดจากพวกบัวร์ในทรานสวาล พ.ศ. 2429 บอตสวานากลายเป็นดินแดนในอารักขาของอังกฤษเพื่อป้องกันการโจมตีของพวกบัวร์และเยอรมัน ได้รับเอกราช เมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2509

การเมืองการปกครอง

การแบ่งเขตการปกครอง

ประเทศบอตสวานาแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 10 เขต (district) ได้แก่

1. เขตเซนทรัล
2. เขตกาฮันซี
3. เขตคกาลากาดี
4. เขตคกาตเลง
5. เขตคเวเนง
6. เขตนอร์ทอีสต์
7. เขตนอร์ทเวสต์
8. เขตเซาท์อีสต์
9. เขตเซาเทิร์น
10. เขตโชเบ

เศรษฐกิจ

ดูบทความหลักที่: เศรษฐกิจในบอตสวานา

โครงสร้าง

ตั้งแต่ได้รับเอกราช บอตสวานาเป็นหนึ่งในประเทศที่มีอัตราเจริญเติบโตของรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูงที่สุดในโลก และสามารถพัฒนาตัวเองขึ้นจากหนึ่งในประเทศที่ยากจนที่สุดในโลกมาเป็นประเทศรายได้ระดับกลางซึ่งมีจีดีพีเฉลี่ย (PPP) 16,516 ดอลลาร์สหรัฐ ในปี 2550 มีการประเมินว่าบอตสวานามีรายได้มวลรวมประชาชาติโดยวัดจากความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อสูงเป็นอันดับ 4 ในทวีปแอฟริกา ทำให้มีมาตรฐานการครองชีพใกล้เคียงกับเม็กซิโกและตุรกี

จากสถิติของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ บอตสวานามีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยร้อยละ 9 ตั้งแต่ปี 2509 ถึง 2542 บอตสวานามีเสรีภาพทางเศรษฐกิจที่สูงเมื่อเทียบกับประเทศแอฟริกาอื่น ๆ เป็นประเทศที่ได้รับการจัดอันดับความน่าเชื่อถือสูงที่สุดในแอฟริกา และมีเงินสำรองแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศมากกว่า 7 พันล้านดอลลาร์ในปี 2548-2549 (ซึ่งคิดเป็นมูลค่าการนำเข้าประมาณ 2 ปีครึ่ง) สภาพเศรษฐกิจที่มั่นคงของบอตสวานามีรากฐานมาจากการนำรายได้จากการทำเหมืองเพชรในประเทศมาพัฒนาประเทศผ่านนโยบายทางการเงินและนโยบายต่างประเทศที่รอบคอบ อย่างไรก็ตาม การพัฒนาประเทศที่มีพื้นฐานจากอุตสาหกรรมเพชรนี้ทำให้โครงสร้างทางเศรษฐกิจผิดเพี้ยนในหลายรูปแบบ เช่นรัฐบาลมีอำนาจมากจนทำให้ภาคเอกชนไม่พัฒนา อัตราว่างงานสูง

รัฐบาลถือหุ้นร้อยละ 50 ของเดบสวานา ซึ่งเป็นบริษัทเหมืองเพชรที่ใหญ่ที่สุดในบอตสวานา. อุตสาหกรรมการทำเหมืองแร่สร้างรายได้ให้รัฐบาลถึงร้อยละ 40 ของรายได้ทั้งหมด ในต้นพุทธทศวรรษที่ 2550 มีการค้นพบแร่ยูเรเนียมในบอตสวานาและโครงการเหมืองแร่ยูเรเนียมมีกำหนดจะเริ่มในปี พ.ศ. 2553 บริษัทเหมืองแร่ข้ามชาติหลายแห่งที่ตั้งสำนักงานใหญ่ประจำพื้นที่ในบอตสวานาโดยหวังที่จะมีโอกาสทำเหมืองเพชร ทอง ยูเรเนียม ทองแดง หรือแม้แต่น้ำมัน รัฐบาลบอตสวานาประกาศเมื่อต้นปี 2552 ว่าจะพยายามลดการพึ่งพาอุตสาหกรรมเพชรให้น้อยลง เนื่องจากความกังวลจากการพยากรณ์ว่าเพชรจะหมดไปจากบอตสวานาในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า

เกษตรกรรม

การท่องเที่ยว

 

กาโบโรน เมืองหลวงของบอตสวานา

โครงสร้างพื้นฐาน

ประชากรศาสตร์

วัฒนธรรม

ดูเพิ่ม

• เครือจักรภพแห่งประชาชาติ

เชิงอรรถ

  บทความนี้รวมข้อความจากงานที่ให้ใช้ข้อความฟรี (free content) Licensed under CC-BY-SA IGO 3.0. Text taken from UNESCO Science Report: towards 2030, 546–547, UNESCO, UNESCO Publishing. แม่แบบ:Selfref inline

อ้างอิง

1. "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
3. "IMF Country Specific Data". สืบค้นเมื่อ 10 August 2019.
4. "GINI index (World Bank estimate)". World Bank. จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 December 2017. สืบค้นเมื่อ 20 April 2019.
5. "Human Development Report 2020" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). United Nations Development Programme. December 15, 2020. สืบค้นเมื่อ December 15, 2020.
6. US Department of State website Botswana (01/08) Background Note: Botswana Economy
7. IMF Database
8. Klaus Kästle (2009-07-24). "GNI PPP table". Nationsonline.org. สืบค้นเมื่อ 2010-08-08.
9. "Botswana ranked Africa's leader in economic freedom".
10. "The African exception". The Economist. 2002-03-28.
11. John D. Holm. "Diamonds and Distorted Development in Botswana". Center for Strategic and International Studies. สืบค้นเมื่อ 2010-08-08.
12. Joe Nocera (August 8, 2008). "Diamonds are Forever in Botswana". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2010-03-15.
13. "Botswana Country Brief". World Bank.
14. "Impact says large uranium area identified at Botswana prospect". Mining Weekly. 2009-11-18. สืบค้นเมื่อ 2010-08-08.

หนังสืออ่านเพิ่ม

• Acemoglu, Daron, Simon Johnson, and James A. Robinson. "An african success story: Botswana." (2002). online
• Cohen, Dennis L. "The Botswana Political Elite: Evidence from the 1974 General Election," Journal of Southern African Affairs, (1979) 4, 347–370.
• Colclough, Christopher and Stephen McCarthy. The Political Economy of Botswana: A Study of Growth and Income Distribution (Oxford University Press, 1980)
• Denbow, James & Thebe, Phenyo C. (2006). Culture and Customs of Botswana. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 0-313-33178-2.
• Edge, Wayne A. and Mogopodi H. Lekorwe eds. Botswana: Politics and Society (Pretoria: J.L. van Schaik, 1998)
• Good, Kenneth. "Interpreting the Exceptionality of Botswana," Journal of Modern African Studies (1992) 30, 69–95.
• Good, Kenneth. "Corruption and Mismanagement in Botswana: A Best-Case Example?" Journal of Modern African Studies, (1994) 32, 499–521.
• Tlou, Thomas, and Alec C. Campbell. History of Botswana (Macmillan Botswana, 1984)

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ
• Botswana entry at The World Factbook
• Botswana from UCB Libraries GovPubs
• ประเทศบอตสวานา ที่เว็บไซต์ Curlie
• Botswana from the BBC News
•   Wikimedia Atlas of Botswana
• Key Development Forecasts for Botswana from International Futures
• Government Directory for Botswana from African Directory Services

พิกัดภูมิศาสตร์: 24°39.5′S 25°54.5′E / 24.6583°S 25.9083°E / -24.6583; 25.9083