fbpx
วิกิพีเดีย

ประเทศอิสราเอล

สิงหาคม 13, 2021

บทความนี้เกี่ยวกับประเทศสมัยใหม่ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ อิสราเอล (แก้ความกำกวม)

ประเทศอิสราเอล (อังกฤษ: Israel; ฮีบรู: יִשְׂרָאֵל‎; อาหรับ: إِسْرَائِيل‎) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า รัฐอิสราเอล (อังกฤษ: State of Israel; ฮีบรู: מְדִינַת יִשְׂרָאֵל‎; อาหรับ: دَوْلَة إِسْرَائِيل‎) เป็นประเทศในตะวันออกกลางบนชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและชายฝั่งเหนือของทะเลแดง มีเขตแดนทางบกติดต่อกับประเทศเลบานอนทางทิศเหนือ ประเทศซีเรียทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ประเทศจอร์แดนทางทิศตะวันออก ดินแดนเวสต์แบงก์และฉนวนกาซาของปาเลสไตน์ทางทิศตะวันออกและตะวันตกตามลำดับ และประเทศอียิปต์ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ประเทศอิสราเอลมีภูมิลักษณ์หลากหลายแม้มีพื้นที่ค่อนข้างเล็ก เทลอาวีฟเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจและเทคโนโลยีของประเทศ ส่วนที่ตั้งรัฐบาลและเมืองหลวงตามประกาศคือ เยรูซาเลม แม้อำนาจอธิปไตยของรัฐเหนือเยรูซาเลมยังไม่มีการรับรองในระดับนานาประเทศ

รัฐอิสราเอล

מדינת ישראל (ฮีบรู)
دولة إسرائيل (อาหรับ)
เพลงชาติ: Hatikvah (ฮีบรู)
"ความหวัง"
เมืองหลวง
และ ใหญ่สุด
เยรูซาเลม (การรับรองจำกัด)

31°47′N 35°13′E / 31.783°N 35.217°E / 31.783; 35.217
ภาษาราชการภาษาฮีบรูและภาษาอาหรับ
กลุ่มชาติพันธุ์
การปกครองสาธารณรัฐระบบรัฐสภาเดี่ยว
• ประธานาธิบดี
ริวเวน ริฟลิน
• นายกรัฐมนตรี
นัฟตาลี เบนเนตต์
สภานิติบัญญัติคเนสเซต
เอกราช
• ประกาศ
14 พฤษภาคม 1948
• ได้รับการรับรอง
1 พฤษภาคม 1949
พื้นที่
• รวม
20,770–22,072 ตารางกิโลเมตร (8,019–8,522 ตารางไมล์)[a] (150)
2.71 (as of 2015)
ประชากร
• 2021 ประมาณ
9,386,500 (99)
• สำมะโนประชากร 2008
7,412,200
425 ต่อตารางกิโลเมตร (1,100.7 ต่อตารางไมล์) (35)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)2563 (ประมาณ)
• รวม
 $372.314 พันล้าน (51)
$40,336 (34)
จีดีพี (ราคาตลาด)2563 (ประมาณ)
• รวม
 $410.501 พันล้าน (31)
$44,474 (19)
จีนี (2561)34.8
ปานกลาง · อันดับที่ 48
HDI (2562) 0.919
สูงมาก · อันดับที่ 19
สกุลเงินนิวเชเกลอิสราเอล (₪) (ILS)
เขตเวลาUTC+2 (เวลามาตรฐานอิสราเอล)
• ฤดูร้อน (DST)
UTC+3 (เวลามาตรฐานอิสราเอล)
รูปแบบวันที่
ขับรถด้านขวา
รหัสโทรศัพท์+972
โดเมนบนสุด.il
  1. ^ 20,770 is Israel within the Green Line. 22,072 includes the annexed Golan Heights and East Jerusalem.

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ราชอาณาจักรอิสราเอลและยูดาห์ถือกำเนิดขึ้นระหว่างยุคเหล็ก จักรวรรดิอัสซีเรียใหม่ทำลายอิสราเอลเมื่อราว 720 ปีก่อน ค.ศ. ต่อมายูดาห์ถูกจักรวรรดิบาบิโลเนีย เปอร์เซียและเฮลเลนนิสติกพิชิต และมีอยู่เป็นจังหวัดปกครองตนเองของยิว กบฏแมคาบี (Maccabean Revolt) ที่สำเร็จทำให้เกิดราชอาณาจักรแฮซมาเนียน (Hasmonean) ซึ่งมีเอกราชเมื่อ 110 ปีก่อน ค.ศ. ทว่า ใน 63 ปีก่อน ค.ศ. ตกเป็นรัฐบริวารของสาธารณรัฐโรมันซึ่งต่อมาตั้งราชวงศ์เฮโรเดียนใน 37 ปีก่อน ค.ศ. และ 6 ปีก่อน ค.ศ. สถาปนามณฑลยูเดียของโรมัน ยูเดียเป็นมณฑลหนึ่งของโรมันจนกบฏยิวที่ไม่สำเร็จทำให้เกิดการทำลายเป็นวงกว้าง การขับไล่ประชากรยิว และการเปลี่ยนชื่อภูมิภาคจากจูเดียเป็นซีเรียปาเลสตีนา (Syria Palaestina) มียิวอยู่ในภูมิภาคนี้บ้างเป็นเวลาหลายศตวรรษ ในคริสต์ศตวรรษที่ 7 อาหรับยึดลิแวนต์จากจักรวรรดิไบแซนไทน์ แล้วอยู่ในการควบคุมของมุสลิมจนสงครามครูเสดครั้งที่หนึ่งในปี 1099 ตามด้วยการพิชิตของอัยยูบิดในปี 1187 รัฐสุลต่านมัมลุกอียิปต์ขยายการควบคุมเหนือลิแวนต์ในคริสต์ศตวรรษที่ 13 จนถูกจักรวรรดิออตโตมันพิชิตในปี 1517 ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19 ความตื่นตัวเรื่องชาติในหมู่ยิวนำไปสู่การสถาปนาขบวนการไซออนิสต์ในประเทศต่าง ๆ ตามด้วยการเข้าเมืองออตโตมันและบริติชปาเลสไตน์หลายระลอก

ในปี 1947 สหประชาชาติลงมติรับแผนแบ่งส่วนสำหรับปาเลสไตน์ที่แนะนำการสถาปนารัฐอาหรับและยิวและให้เยรูซาเลมอยู่ในการควบคุมของหลายชาติ หน่วยงานยิวยอมรับและผู้นำอาหรับปฏิเสธแผนดังกล่าว ปีต่อมา หน่วยงานยิวประกาศอิสรภาพของรัฐอิสราเอล และสงครามอาหรับ–อิสราเอล ค.ศ. 1948 ในเวลาต่อมาทำให้อิสราเอลครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ของอดีตอาณัติ ส่วนรัฐอาหรับเพื่อนบ้านถือครองเวสต์แบงก์และกาซา นับแต่นั้นอิสราเอลสู้รบในสงครามหลายครั้งกับประเทศอาหรับ และตั้งแต่ปี 1967 ยึดครองดินแดนรวมทั้งเวสต์แบงก์ ที่ราบสูงโกลันและฉนวนกาซา อิสราเอลขยายกฎหมายไปยังที่ราบสูงโกลันและเยรูซาเลมตะวันออก แต่ไม่รวมเวสต์แบงก์ การยึดครองดินแดนปาเลสไตน์เป็นการยึดครองทางทหารยาวนานที่สุดในโลกในสมัยใหม่ ความพยายามระงับข้อพิพาทอิสราเอล–ปาเลสไตน์ยังไม่มีความตกลงสั้นติภาพขั้นสุดท้าย แต่มีการลงนามสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างอิสราเอลกับอียิปต์และจอร์แดนแล้ว

ในกฎหมายหลักพื้นฐาน อิสราเอลนิยามตนเองว่าเป็นรัฐยิวและประชาธิปไตย ปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบมีผู้แทน โดยมีระบบรัฐสภา ประชาชนมีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งทั่วไป โดยใช้การลงคะแนนระบบสัดส่วนแบบบัญชีรายชื่อและ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล และเนสเซทเป็นองค์การบริหารอำนาจนิติบัญญัติสภาเดี่ยวของอิสราเอล อิสราเอลเป็นประเทศพัฒนาแล้ว สมาชิกองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา และเศรษฐกิจของอิสราเอลใหญ่เป็นอันดับที่ 41 ของโลก ตามผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศราคาตลาดใน พ.ศ. 2554 อิสราเอลมีมาตรฐานการครองชีพสูงสุดในตะวันออกกลางและสูงสุดเป็นอันดับสามในทวีปเอเชีย อิสราเอลมีความคาดหมายการคงชีพสูงสุดประเทศหนึ่งในโลก

ภูมิศาสตร์

แบบเมดิเตอร์เรเนียน ร้อนแห้งในฤดูร้อน เย็นปานกลาง และมีฝนตกเล็กน้อยในฤดูหนาว อุณหภูมิเฉลี่ย ระหว่าง 8 - 36 องศา ฝนตกประมาณปีละ 64 วัน ปริมาณ 539 มิลลิเมตร มีพรมแดน (ตามเข็มนาฬิกา) ติดกับประเทศเลบานอน ซีเรีย จอร์แดน และอียิปต์ อิสราเอลมีชายฝั่งบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน อ่าวอะกาบา (Gulf of Aqaba) และทะเลเดดซี

ประวัติศาสตร์

ดูบทความหลักที่: ประวัติศาสตร์อิสราเอล

ยุคก่อนประวัติศาสคร์

 
“การตรึงพระเยซูที่กางเขน” โดยซิโมน วูเอท์ (Simon Vouet) ที่ เจนัว (ค.ศ. 1622)

ประวัติศาสตร์ของอิสราเอลเกิดขึ้นเมื่อพระเจ้าได้ทำพันธสัญญากับท่านอับราฮัม เนื่องจากว่าพระองค์ได้ทรงมองเห็นว่าท่านอับราฮัม เป็นคนชอบธรรมในสายพระเนตรของพระองค์ อับราฮัมมีลูกด้วยกันสองคน คนแรกคือ อิสมาเอล (Yismael) ที่เกิดกับหญิงทาสชื่อว่า นางฮาการ์ (Hagar) คนที่สองคือ อิสอัค (Ishak) หรือไอแซค (Issic) ที่เกิดกับซาราห์ (Sarah) ผู้เป็นบุตรหญิงของบิดาของอับราฮัม แต่ไม่ใด้เกิดจากมารดาเดียวกัน ส่วนเชื้อสายของอิสอัคนั้น เป็นต้นตระกูลของชาวอิสราเอล โดยอิสอัคมีลูกด้วยกันสองคนคือ เอซาว (Esau) และยาโคบ (Jacob) หรืออิสราเอลตามที่พระเจ้าได้ทรงตั้งชื่อให้เมื่อครั้งที่ท่านยาโคบหรือท่านอิสราเอลได้ปล้ำสู้กับพระเจ้าแล้วได้ชัยชนะครั้งที่ข้ามแม่น้ำยับบอก (การปล้ำสู้กันครั้งนี้เป็นเหตุให้ผู้ชายอิสราเอลไม่กินเส้นที่ตะโพก ซึ่งอยู่ที่ข้อต่อตะโพกนั้นจนถึงทุกวันนี้ เพราะพระองค์ทรงถูกต้องข้อต่อตะโพกของยาโคบตรงเส้นเอ็นที่ตะโพก)

ยาโคบ Jacob หรือ อิสราเอล มีลูกด้วยกันสิบสามคนคือ รูเบน สิเมโอน เลวี ยูดาห์ ดาน นัฟทาลี กาด อาเชอร์ อิสสาคาร์ เศบูลุน โยเซฟ และเบนยามิน และดีนาหฺ์ (หลังจากให้กำเนิดเศบูลุน เลอาห์ให้กำเนิดบุตรสาวคือดีนาห์นี่เอง) จากพันธสัญญาระหว่างพระเจ้ากับอับราฮัมพระองค์จึงได้บันดาลให้เกิดภัยแล้งขึ้นทั่วโลก

ต่อมาได้เกิดภัยแล้งขึ้น ยาโคบ หรืออิสราเอล และครอบครัว ต้องทำมาหากินด้วยความยากลำบาก โยเซฟ บุตรคนหนึ่งของยาโคบได้ไปเป็นผู้ดูแลราชอาณาจักรในอียิปต์ เขาได้นำพี่น้องทั้งหมดที่ต้องประสบกับภัยแล้งในคานาอันเข้ามาอยู่อาศัยในแผ่นดินอียิปต์ ครั้นพอสิ้นโยเซฟไป ฟาโรห์องค์ต่อมาได้เกิดความไม่ไว้ใจต่อชาวฮีบรู จึงลดฐานะให้เป็นทาส แล้วเกณฑ์แรงงานไปใช้ในการทำอิฐเพื่อใช้ในการก่อสร้างพีรมิด และมีคำสั่งให้ประหารชีวิตเด็กเกิดใหม่เป็นจำนวนมาก มีทารกเพศชายคนหนึ่งรอดตายจากคำสั่งประหารนั้นมาได้ ชื่อว่า "โมเสส" (Moses) โมเสสเติบโตขึ้น เป็นผู้พาพวกอิสราเอล หรือ ฮีบรูซึ่งนับแต่ผู้ชายได้ถึง 600,000 คน ผู้หญิงและเด็กต่างหาก และยังมีฝูงชนชาติอื่นเป็นจำนวนมากติดตามไปด้วย พร้อมทั้งฝูงสัตว์ คือฝูงแพะแกะและโคจำนวนมาก ออกจากอียิปต์กลับไปสู่ประเทศปาเลสไตน์ โดยพระกรที่เหยียดออก

พวกฮีบรูมีความสามัคคีและมีกำลังเข้มเข็งขึ้น จึงได้ทำการรวบรวมดินแดนโดยรอบ อันได้แก่ ดินแดนของพวกคานัน และพวกอาราเอลไลท์ แต่ก็ถูกรุกรานจากพวกพวกฟิลิเตีย (Philistine) ซึ่งอพยพจากเกาะครีต และเข้ามาตั้งภูมิลำเนาอยู่แถบชายทะเล ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของปาเลสไตน์ และพวกอามอไรท์กับฮิตไตท์จากทางเหนือ ทำให้เกิดความจำเป็นที่จะต้องมีกษัตริย์ปกครอง พวกอิสราเอลไลท์ได้พร้อมใจกันเลือกหัวหน้ากลุ่มที่เข้มแข็งขึ้นมาผู้หนึ่งชื่อ "ซาอูล" (Saul) ขึ้นเป็นกษัตริย์องค์แรก เมื่อประมาณ 1,050 ปี ก่อนคริสตกาล หลังจากนั้น ชาวยิวมีกษัตริย์ที่เก่งกล้าอีก 2 องค์คือกษัตริย์ดาวิดและกษัตริย์โซโลมอน เมื่อกษัตริย์โซโลมอนสิ้นพระชนม์ เมื่อ ปี 930 ก่อนคริสต์ศักราช ทำให้อาณาจักรของโซโลมอนแตกออกป็นสองส่วนคือ อาณาจักรอิสราเอล (The Kingdom of Israel) โดยมีกรุงสะมาเรียเป็นเมืองหลวง และอาณาจักรยูดาห์ (Kingdom of Judah) โดยมีเยรูซาเลมเป็นศูนย์กลาง

ยุคกลางและประวัติศาสตร์ยุคใหม่

ในปี 634–641 บริเวณนี้ รวมทั้งเยรูซาเลม ถูกอาหรับที่เพิ่งเข้ารีตอิสลามพิชิต การควบคุมดินแดนนี้เปลี่ยนแปลงระหว่างรัฐเคาะลีฟะฮ์รอชิดีน อุมัยยะฮ์ อับบาซียะฮ์ ฟาติมียะห์ เซลจุก ครูเซเดอร์และอัยยูบิดในช่วงสามศตวรรษถัดมา

ระหว่งการล้อมเยรูซาเลมในสงครามครูเสดครั้งที่หนึ่งในปี 1099 ผู้อยู่อาศัยในนครชาวยิวต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับกำลังประจำที่ตั้งฟาติมียะห์และประชากรมุสลิมซึ่งพยายามปกป้องนครจากนักรบครูเสดอย่างไร้ผล เมื่อนครแตก มีผู้ถูกสังหารหมู่ประมาณ 60,000 คน รวมทั้งยิว 6,000 คนที่ลี้ภัยในธรรมศาลาแห่งหนึ่ง ในเวลานั้นซึ่งล่วงเลยการล่มสลายของรัฐยิวมาครบหนึ่งพันปี มีชุมชนยิวอยู่ทั่วประเทศ มีชุมชนที่ทราบ 50 แห่ง รวมทั้งเยรูซาเลม ไทเบียเรียส รามลา แอชคะลอน เซซาเรีย และกาซา อัลเบิร์ตแห่งอาเคินระบุว่า ผู้อยู่อาศัยในไฮฟาชาวยิวเป็นกำลังสู้รบหลักของนคร และ "ปะปนกับทหารซาราเซ็น [ฟาติมียะห์]" พวกเขาต่อสู้อย่างกล้าหาญเกือบเดือนจนถูกกองทัพเรือและทัพบกนักรบครูเสดบีบบังคับให้ล่าถอย

ในปี 1165 ไมมอนีดีซ (Maimonides) เยือนเยรูซาเลมและสวดภาวนาบนเนินพระวิหารใน "สถานศักดิ์สิทธิ์ใหญ่" ในปี 1141 กวีชาวสเปนเชื้อสายยิว เยฮูดา ฮาเลวี (Yehuda Halevi) เรียกร้องให้ยิวย้ายไปยังแผ่นดินอิสราเอลซึ่งเขาเดินทางไปด้วยตนเอง ในปี 1887 สุลต่านเศาะลาฮุดดีนพิชิตนักรบครูเสดในยุทธการที่ฮัททิน และต่อมายึดเยรูซาเลมและปาเลสไตน์เกือบทั้งหมด ในเวลานั้น เศาะลาฮุดดีนออกประกาศเชิญชวนยิวให้หวนคืนและตั้งถิ่นฐานในเยรูซาเลม และยูดาห์ อัลฮารีซี (Judah al-Harizi) ระบุว่า "นับแต่อาหรับยึดเยรูซาเลม ชาวอิสราเอลก็อยู่อาศัยที่นั่น" อัลฮารีซีเปรียบเทียบพระราชกฤษฎีกาของเศาะลาฮุดดีนที่อนุญาตให้ยิวตั้งถิ่นฐานในเยรูซาเลมกับพระราชกฤษฎีกาของพระมหากษัตริย์เปอร์เซีย พระเจ้าไซรัสมหาราช เมื่อกว่า 1,600 ปีก่อน

ในปี 1211 ชุมชนชาวยิวในประเทศเข้มแข็งขึ้นเมื่อกลุ่มยิวที่มีแรบไบกว่า 300 คนเป็นหัวหน้าเข้ามาจากฝรั่งเศสและอังกฤษ ซึ่งมีแรบไบแซมซัน เบน อับราฮัมแห่งเซนส์ แนคแมนีดีซ (Nachmanides) แรบไบชาวสเปนสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13 และผู้นำยิวที่ได้รับการรับรองยกย่องแผ่นดินอิสราเอลอย่างสูงและมองว่านิคมยิวเป็นข้อบัญญัติแน่นอนที่มีผลต่อยิวทุกคน เขาเขียนว่า "หากผู้มิใช่ยิวประสงค์สร้างสันติ เราจักสร้างสันติและปล่อยพวกเขาไว้บนเงื่อนไขชัดเจน แต่สำหรับเรื่องแผ่นดิน เราจักไม่ยอมปล่อยให้ตกอยู่ในมือพวกเขา หรือในดินแดนของชาติใด ไม่ว่าในอายุคนใด"

ในปี 1260 การควบคุมภูมิภาคปาเลสไตน์ตกเป็นของสุลต่านมัมลุกอียิปต์ ประเทศตั้งอยู่ระหว่างศูนย์กลางอำนาจของมัมลุกสองแห่ง คือ ไคโรและดามัสกัสและมีการพัฒนาบ้างตามถนนส่งจดหมายที่เชื่อมระหว่างสองนคร เยรูซาเลมแม้ไม่มีการคุ้มครองจากกำแพงนครใด ๆ มาตั้งแต่ปี 1219 ก็มีโครงการก่อสร้างใหม่ ๆ ที่ตั้งอยู่รอบมัสยิดอัลอักศอบนเนินพระวิหาร ในปี 1266 สุลต่านไบบาส์ (Baybars) แห่งมัมลุกเปลี่ยนสภาพถ้ำอัครบิดร (Cave of the Patriarchs) ในฮีบรอนเป็นสถานที่คุ้มภัยของอิสลามโดยเฉพาะและห้ามคริสต์ศาสนิกชนและยิวเข้า ซึ่งเดิมสามารถเข้าได้โดยต้องจ่ายค่าธรรมเนียม คำสั่งห้ามมีผลจนอิสราเอลเข้าควบคุมอาคารในปี 1967

ในปี 1516 ภูมิภาคนี้ถูกจักรวรรดิออตโตมันพิชิต และอยู่ในการควบคุมของออตโตมันจนสิ้นสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เมื่อบริเตนพิชิตกำลังออตโตมันและตั้งรัฐบาลทหารขึ้นปกครองทั่วอดีตออตโตมันซีเรีย ในปี 1920 ดินแดนดังกล่าวถูกแบ่งระหว่างบริเตนและฝรั่งเศสภายใต้ระบบอาณัติ และพื้นที่ที่บริเตนบริหารราชการแผ่นดินซึ่งรวมอิสราเอลสมัยใหม่ได้ชื่อว่า ปาเลสไตน์ในอาณัติ

ขบวนการไซออนิสต์และอาณัติของบริเตน

ดูบทความหลักที่: ขบวนการไซออนิสต์ และ ปาเลสไตน์ในอาณัติ
 
ทีโอดอร์ เฮิซ (Theodor Herzl) ผู้มีวิสัยทัศน์รัฐยิว

นับแต่มีชุมชนยิวพลัดมาตุภูมิแรกสุด ยิวจำนวนมากหวังคืนสู่ "ไซออน" และ "แผ่นดินอิสราเอล" แม้ปริมาณความพยายามที่ควรใช้ไปเพื่อเป้าหมายนี้เป็นหัวข้อพิพาท ความหวังและความปรารถนาของยิวที่อาศัยอยู่นอกมาตุภูมิเป็นแก่นสำคัญของระบบความเชื่อของยิว หลังยิวถูกขับไล่ออกจากสเปนในปี 1492 บางชุมชนตั้งถิ่นฐานอยู่ในปาเลสไตน์ ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 16 ชุมชนยิวตั้งรกรากในสี่นครศักดิ์สิทธิ์ ได้แก่ เยรูซาเลม ไทเบียเรียส ฮีบรอนและซาเฟ็ด และในปี 1697 แรบไบเยฮูดา ฮาชาซิด (Yehuda Hachasid) นำกลุ่มยิว 1,500 คนไปเยรูซาเลม ในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 18 ผู้คัดค้านลัทธิฮาซิดิมชาวยุโรปตะวันออก ที่เรียก เปรูชิม (Perushim) ตั้งถิ่นฐานในปาเลสไตน์

การย้ายถิ่นของยิวสมัยใหม่ระลอกแรกไปปาเลสไตน์ในปกครองของออตโตมัน ที่เรียก อะลียาครั้งแรก (First Aliyah) เริ่มขึ้นในปี 1881 เมื่อยิวหนีโพกรมในยุโรปตะวันออก แม้มีขบวนการไซออนิสต์แล้ว นักหนังสือพิมพ์ชาวออสเตรีย-ฮังการี ทีโอดอร์ เฮิซ (Theodor Herzl) ได้รับความชอบว่าเป็นผู้ก่อตั้งขบวนการการเมืองไซออนิสต์ เป็นขบวนการซึ่งมุ่งสถาปนารัฐยิวในแผ่นดินอิสราเอล ฉะนั้นจึงเสนอทางออกแก่ปัญหาชาวยิวในรัฐยุโรป ร่วมกับเป้าหมายและความสำเร็จของโครงการระดับชาติอื่นในเวลานั้น ในปี 1896 เฮิซจัดพิมพ์หนังสือ รัฐยิว เสนอวิสัยทัศน์รัฐยิวในอนาคต ปีต่อมาเขาเป็นประธานสภาไซออนิสต์ครั้งที่หนึ่ง

อะลียาครั้งที่สอง (ปี 1904–14) เริ่มขึ้นหลังโพกรมคีชีเนฟ (Kishinev pogrom) มียิวประมาณ 40,000 คนตั้งถิ่นฐานในปาเลสไตน์ แม้เกือบครึ่งออกจากที่นั้นในที่สุด ผู้เข้าเมืองทั้งสองระลอกแรกเป็นยิวออร์ทอด็อกซ์เสียส่วนใหญ่ แม้อะลียาครั้งที่สองมีกลุ่มสังคมนิยมซึ่งสถาปนาขบวนการคิบบุตส์ (kibbutz) อยู่ด้วย ระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศบริเตน อาร์เธอร์ แบลเฟอร์ (Arthur Balfour) ส่งปฏิญญาแบลเฟอร์ปี 1917 แก่บารอนรอทส์ไชลด์ (วัลเทอร์ รอทส์ไชลด์ บารอนที่ 2 แห่งรอทส์ไชลด์) ผู้นำชุมชนยิวบริเตน ซึ่งแถลงว่าบริเตนตั้งใจสถาปนา "บ้านชาติ" ของยิวในอาณัติปาเลสไตน์

 
พิธีโอนเยรูซาเลมให้อยู่ในการปกครองของบริเตนหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

ในปี 1918 ลีจันยิว กลุ่มซึ่งประกอบด้วยอาสาสมัครไซออนิสต์เป็นหลัก สนับสนุนการพิชิตปาเลสไตน์ของบริเตน การคัดค้านการปกครองของบริเตนและการเข้าเมืองของยิวนำไปสู่เหตุจลาจลในปาเลสไตน์ปี 1920 และการสถาปนาทหารอาสาสมัครยิวที่เรียก ฮาฆอนาฮ์ (Haganah) ซึ่งต่อมาแยกออกมาเป็นกลุ่มกึ่งทหารออกัน (Irgan) และเลฮี (Lehi) ในปี 1922 สันนิบาตชาติให้อาณัติเหนือปาเลสไตน์แก่บริเตนภายใต้เงื่อนไขซึ่งรวมปฏิญญาแบลเฟอร์และคำมั่นแก่ยิว และบทบัญญัติคล้ายกันว่าด้วยชาวปาเลสไตน์เชื้อสายอาหรับ ประชากรของพื้นที่ในเวลานั้นเป็นอาหรับและมุสลิมเป็นหลัก โดยมียิวคิดเป็นประมาณร้อยละ 11 และคริสต์ศาสนิกชนเชื้อสายอาหรับประมาณร้อยละ 9.5 ของประชากร

อะลียาครั้งที่สาม (1919–23) และครั้งที่สี่ (1924–29) นำชาวยิวอีก 100,000 คนมายังปาเลสไตน์ ความรุ่งเรืองของลัทธินาซีและการเบียดเบียนยิวที่เพิ่มขึ้นในทวีปยุโรปคริสต์ทศวรรษ 1930 นำไปสู่อะลียาครั้งที่ห้า โดยมีการไหลบ่าของชาวยิวกว่า 250,000 คน ซึ่งเป็นสาเหตุหลักของกบฏอาหรับปี 1936–39 ระหว่างนั้นทางการอาณัติบริติชร่วมกับทหารอาสาสมัครอาฆอนาห์และออกันฆ่าอาหรับ 5,032 คนและทำให้มีผู้บาดเจ็บ 14,760 คน ทำให้ประชากรอาหรับปาเลสไตน์ชายผู้ใหญ่กว่าร้อยละ 10 ถูกฆ่า ได้รับบาดเจ็บ ถูกจำคุกหรือถูกเนรเทศ บริเตนริเริ่มการจำกัดการเข้าเมืองปาเลสไตน์ของยิวด้วยกระดาษขาวปี 1939 เมื่อประเทศทั่วโลกไม่รับผู้ลี้ภัยยิวที่หนีฮอโลคอสต์ จึงมีการจัดระเบียบขบวนการลับที่เรียก เข็มขัดอะลียา เพื่อนำยิวไปปาเลสไตน์ เมื่อสิ้นสงครามโลกครั้งที่สอง ประชากรยิวของปาเลสไตน์เพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 33 ของประชากรทั้งหมด

หลังสงครามโลกครั้งที่สองและเอกราช

 
แผนที่ "แผนการแบ่งปาเลสไตน์พร้อมกับสหภาพเศรษฐกิจ" ของยูเอ็นที่ยิวยอมรับ แต่อาหรับปฏิเสธ

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง บริเตนขัดแย้งรุนแรงกับชุมชนยิวเรื่องการจำกัดการเข้าเมืองของยิว ตลอดจนความขัดแย้งกับชุมชนอาหรับเรื่องระดับขีดจำกัด ฮาฆอนาห์เข้าร่วมกับออกันและเลฮีในการต่อสู้ด้วยอาวุธต่อการปกครองของบริเตน ขณะเดียวกัน ผู้รอดชีวิตและผู้ลี้ภัยฮอโลคอสต์ชาวยิวหลายแสนคนแสวงชีวิตใหม่ห่างไกลจากชุมชนที่ถูกทำลายในทวีปยุโรป ยีชูฟ (Yishuv) พยายามนำผู้ลี้ภัยเหล่านี้มาปาเลสไตน์ แต่มีจำนวนมากถูกปฏิเสธหรือถูกบริเตนจับขังไว้ในค่ายกักกันในอัตลิตและไซปรัส

วันที่ 22 กรกฎาคม 1946 ออกันโจมตีสำนักงานใหญ่บริหารราชการแผ่นดินของบริเตนสำหรับปาเลสไตน์ ซึ่งตั้งอยู่ที่โรงแรมคิงดาวิดในเยรูซาเลม มีผู้เสียชีวิตหลายสัญชาติรวม 91 คน และได้รับบาดเจ็บอีก 46 คน โรงแรมนั้นยังเป็นที่ตั้งของสำนักเลขาธิการรัฐบาลปาเลสไตน์และสำนักงานใหญ่ของกองทัพบริเตนในปาเลสไตน์และทรานส์เจอร์แดน ทีแรกการโจมตีนี้ได้รับความเห็นชอบจากฮาฆอนาห์ เข้าใจว่าเหตุนี้เป็นการตอบโต้ปฏิบัติการอะกาธา (การตีโฉบฉวยเป็นวงกว้างรวมทั้งต่อหน่วยงานยิว ซึ่งทางการบริติชเป็นผู้ลงมือ) และเป็นครั้งที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดต่อชาวบริติชระหว่างสมัยอาณัติ ในปี 1947 รัฐบาลบริติชประกาศว่าจะถอนตัวออกจากปาเลสไตน์ โดยแถลงว่าไม่สามารถบรรลุวิธีระงับปัญหาที่ทั้งอาหรับและยิวยอมรับ

วันที่ 15 พฤษภาคม 1947 สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติที่เพิ่งตั้งได้ข้อสรุปว่าให้ตั้งคณะกรรมการพิเศษแห่งสหประชาชาติว่าด้วยปาเลสไตน์ "เพื่อเตรียมรายงานว่าด้วยปัญหาปาเลสไตน์สำหรับข้อพิจารณาในสมัยประชุมสามัญแห่งสมัชชาฯ" ในรายงานของคณะกรรมการฯ ลงวันที่ 3 กันยายน 1947 ถึงสมัชชาใหญ่ฯ คณะกรรมการฯ ส่วนใหญ่ในบทที่ 6 เสนอแผนแทนที่อาณัติปาเลสไตน์ด้วย "รัฐอาหรับเอกราช รัฐยิวเอกราช และนครเยรูซาเลม ... โดยอย่างหลังให้อยู่ภายใต้ระบบภาวะทรัสตีระหว่างประเทศ" วันที่ 29 พฤศจิกายน สมัชชาใหญ่ฯ รับข้อมติที่ 181 (II) แนะนำการมีมติเห็นชอบและการนำไปปฏิบัติซึ่งแผนการแบ่งพร้อมสหภาพเศรษฐกิจ แผนที่แนบกับข้อมติมีความสำคัญที่เสนอโดยคณะกรรมการฯ ส่วนใหญ่ในรายงานวันที่ 3 กันยายน หน่วยงานยิวซึ่งเป็นผู้แทนชุมชนยิวที่ได้รับการรับรอง ยอมรับแผนนี้ ฝ่ายสันนิบาตอาหรับและคณะกรรมการสูงอาหรับปาเลสไตน์ปฏิเสธ และบ่งชี้ว่าจะปฏิเสธแผนแบ่งส่วนใด ๆ วันรุ่งขึ้น คือ 1 ธันวาคม 1947 คณะกรรมการสูงอาหรับประกาศการหยุดงานประท้วงสามวัน และแก๊งอาหรับเริ่มโจมตีเป้าหมายยิว ทีแรกยิวเป็นฝ่ายตั้งรับเมื่อสงครามกลางเมืองปะทุ แต่ในต้นเดือนเมษายน 1948 เปลี่ยนเป็นฝ่ายบุก เศรษฐกิจปาเลสไตน์อาหรับล่มสลายและชาวอาหรับปาเลสไตน์หลบหนีหรือถูกขับไล่ 250,000 คน

 
การปักธงหมึกเป็นการสิ้นสุดสงครามอาหรับ–อิสราเอล ค.ศ. 1948

วันที่ 14 พฤษภาคม 1948 หนึ่งวันก่อนอาณัติบริติชหมดอายุ เดวิด เบนกูเรียน หัวหน้าหน่วยงานยิว ประกาศ "การสถาปนารัฐยิวในแผ่นดินอิสราเอล เรียก รัฐอิสราเอล" การพาดพิงเดียวในข้อความของประกาศฯ ถึงเขตแดนของรัฐใหม่คือการใช้คำว่าแผ่นดินอิสราเอล (Eretz-Israel) วันรุ่งขึ้น กองทัพประเทศอาหรับสี่ประเทศ คือ อียิปต์ ซีเรีย ทรานส์จอร์แดนและอิรัก ยาตราเข้าอดีตปาเลสไตน์ในอาณัติบริเตน เปิดฉากสงครามอาหรับ–อิสราเอล ค.ศ. 1948 ทหารสมทบจากประเทศเยเมน โมร็อกโก ซาอุดีอาระเบียและซูดานเข้าร่วมสงครามด้วย ความมุ่งหมายปรากฏของการบุกครองคือการป้องกันการถสาปนารัฐยิวตั้งแต่เริ่มบังคับและผู้นำอาหรับบางคนพูดถึงการผลักดันยิวตกทะเล เบนนี มอร์ริสว่า ยิวรู้สึกว่ากองทัพอาหรับที่กำลังบุกครองมุ่งฆ่าล้างบางยิว สันนิบาตอาหรับแถลงว่าการบุกครองเป็นไปเพื่อฟื้นฟูกฎหมายและความสงบเรียบร้อยและป้องกันการนองเลือดเพิ่มอีก

หลังการสู้รบนานหนึ่งปี มีการประกาศการหยุดยิงและมีการสถาปนาพรมแดนชั่วคราว เรียก เส้นเขียว (Green Line) จอร์แดนผนวกดินแดนที่เรียก เวสต์แบงก์ รวมทั้งเยรูซาเลมตะวันออก และอียิปต์ควบคุมฉนวนกาซา สหประชาชาติประมาณว่าชาวปาเลสไตน์กว่า 700,000 คนถูกขับไล่หรือหลบหนีจากกำลังอิสราเอลที่กำลังรุกคืบระหว่างความขัดแย้งนั้น ซึ่งภาษาอารบิกเรียก นัคบา ("หายนะ") ส่วน 156,000 คนยังอยู่และกลายเป็นพลเมืองอิสราเอลเชื้อสายอาหรับ

ปีแรก ๆ ของรัฐอิสราเอล

ข้อมูลเพิ่มเติม: ความขัดแย้งอาหรับ–อิสราเอล

ประเทศอิสราเอลได้รับเข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติด้วยคะแนนเสียงฝ่ายข้างมากเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 1949 ทั้งอิสราเอลและจอร์แดนสนใจความตกลงสันติภาพอย่างจริงใจ แต่บริเตนขัดขวางความพยายามของจอร์แดนเพื่อเลี่ยงความเสียหายต่อผลประโยชน์ของบริเตนในอียิปต์ ในปีแรก ๆ ของรัฐ ขบวนการไซออนิสต์เลเบอร์ ซึ่งมีนายกรัฐมนตรีเดวิด เบนกูเรียนเป็นผู้นำ ครอบงำการเมืองอิสราเอล คิบบุตซิม หรือชุมชนระบบนารวม มีบทบาทสำคัญในการสถาปนารัฐใหม่

การเข้าเมืองอิสราเอลระหว่างปลายคริสต์ทศวรรษ 1940 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1950 ได้รับการสนับสนุนจากกระทรวงการเข้าเมืองอิสราเอลและสถาบันการเข้าเมืองมิชอบด้วยกฎหมายที่เอกชนสนับสนุน ทั้งสองกลุ่มอำนวยความสะดวกแก่ลอจิสติกส์การเข้าเมืองเป็นประจำเช่น การจัดหาการขนส่ง แต่ฝ่ายหลังเข้าร่วมในปฏิบัติการลับในหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตะวันออกกลางและยุโรปตะวันออก ที่ซึ่งชีวิตชาวยิวเชื่อว่าตกอยู่ในอันตรายและการออกจากที่เหล่านั้นยาก มีการยุบสถาบันการเข้าเมืองมิชอบด้วยกฎหมายในปี 1953 การเข้าเมืองเป็นไปตามแผนหนึ่งล้าน ผู้เข้าเมืองมีเหตุผลหลากหลาย บ้างมีความเชื่อแบบไซออนิสต์หรือมาเพราะคำมั่นสำหรับชีวิตที่ดีกว่านอิสราเอล แต่บ้างย้ายเพื่อหนีการเบียดเบียนหรือถูกขับไล่

การไหลบ่าของผู้รอดชีวิตจากฮอโลคอสต์และยิวจากประเทศอาหรับและมุสลิมเข้าประเทศอิสราเอลระหว่างสามปีแรกเพิ่มจำนวนยิวจาก 700,000 คนเป็น 1.4 ล้านคน ภายในปี 1958 ประชากรอิสราเอลเพิ่มขึ้นเป็น 2 ล้านคน ระหว่างปี 1948 และ 1970 มีผู้ลี้ภัยชาวยิวประมาณ 1,150,000 คนย้ายถิ่นเข้าประเทศอิสราเอล ผู้เข้าเมืองใหม่บางส่วนมาเป็นผู้ลี้ภัยโดยไม่มีทรัพย์สินติดตัวและกำหนดให้ำนักในค่ายชั่วคราวเรียก มาอะบารอต (ma'abarot) ภายในปี 1952 มีกว่า 200,000 คนอาศัยอยู่ในนครเต๊นท์เหล่านี้ ยิวที่มาจากทวีปยุโรปมักได้รับการปฏิบัติดีกว่ายิวจากประเทศตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ หน่วยเคหะที่สงวนไว้สำหรับยิวกลุ่มหลักมักได้รับกำหนดใหม่แก่ยิวกลุ่มแรก ส่งผลให้ยิวจากดินแดนอาหรับโดยทั่วไปอาศัยอยู่ในค่ายเปลี่ยนผ่านนานกว่า ความตึงเครียดซึ่งพัฒนาขึ้นระหว่างสองกลุ่มจากการเลือกปฏิบัติดังกล่าวดำเนินมาถึงทุกวันนี้ ระหว่างช่วงนี้ อาหาร เครื่องนุ่งห่มและเฟอร์นิเจอร์จำเป็นต้องได้รับการปันส่วน ซึ่งเรียก ยุครัดเข็มขัด ความจำเป็นเพื่อระงับวิกฤตการณ์นำให้เบนกูเรียนลงนามความตกลงค่าปฏิกรรมกับประเทศเยอรมนีตะวันตก ทำให้เกิดการประท้วงขนาดใหญ่ของยิวซึ่งโกรธแค้นกับแนวคิดที่ว่าอิสราเอลสามารถระงับค่าตอบแทนเป็นเงินจากฮอโลคอสต์

ระหว่างคริสต์ทศวรรษ 1950 ประเทศอิสราเอลถูกเฟดายีนปาเลสไตน์ (Palestinian fedayeen) โจมตีบ่อยครั้ง โดยมีเป้าหมายต่อพลเรือนเกือบทั้งหมด ส่วนใหญ่จากฉนวนกาซาที่อียิปต์ยึดครอง นำให้เกิดการตีโฉบฉวยโต้ตอบ ในปี 1956 บริเตนใหญ่และฝรั่งเศสมุ่งเข้าควบคุมคลองสุเอซอีกครั้ง ซึ่งอียิปต์โอนเป็นของรัฐ การปิดล้อมคลองสุเอซและช่องแคบติรานมิให้อิสราเอลขนส่งทางเรือ ร่วมกับปริมาณการโจมตีของเฟดายีนต่อประชากรภาคใต้ของอิสราเอลที่เพิ่มขึ้น และถ้อยแถลงร้ายแรงและคุกคามของอาหรับล่าสุด ทำให้อิสราเอลโจมตีอียิปต์ อิสราเอลเข้าเป็นพันธมิตรลับกับบริเตนใหญ่และฝรั่งเศส และสามารถเอาชนะได้คาบสมุทรไซนาย แต่ถูกสหประชาชาติกดดันให้ถอนกำลังเพื่อแลกกับการรับประกันสิทธิการเดินเรือของอิสราเอลในทะเลแดงโดยทางช่องแคบติรานและคลองฯ สงครามนั้น ซึ่งเรียก วิกฤตการณ์คลองสุเอซ ทำให้ลดการแทรกซึมชายแดนอิสราเอลลดลงอย่างสำคัญ ในค้นคริสต์ทศวรรษ 1960 อิสราเอลจับตัวอาชญากรสงครามนาซี อดอล์ฟ ไอชมันน์ในประเทศอาร์เจนตินาและนำตัวมาไต่สวนในอิสราเอล การไต่สวนนั้นมีผลกระทบใหญ่หลวงต่อความตระหนักสาธารณะของฮอโลคอสต์ ไอชมันน์ยังเป็นผู้เดียวที่ถูกประหารชีวิตในประเทศอิสราเอลจากคำพิพากษาของศาลพลเรือนอิสราเอลจนถึงปัจจุบัน

 
ดินแดนที่อิสราเอลถือครอง:
  ก่อนสงครามหกวัน
  หลังสงคราม
คาบสมุทรไซนายคืนให้อียิปต์ในปี 1982

นับแต่ปี 1964 ประเทศอาหรับที่กังวลต่อแผนของอิสราเอลในการปันน้ำจากแม่น้ำจอร์แดนสู่ที่ราบชายฝั่ง พยายามหันเหต้นน้ำเพื่อตัดทรัพยากรน้ำของอิสราเอล ยั่วยุความตึงเครียดระหว่างอิสราเอลฝ่ายหนึ่ง และซีเรียและเลบานอนอีกฝ่ายหนึ่ง นักชาตินิยมอาหรับซึ่งมีประธานาธิบดีอียิปต์ ญะมาล อับดุนนาศิร เป็นผู้นำ ปฏิเสธที่จะรับรองอิสราเอลและเรียกร้องให้ทำลายล้างอิสราเอล ภายในปี 1966 ความสัมพันธ์อาหรับ–อิสราเอลเสื่อมลงถึงขั้นที่มีการยุทธ์จริงจังระหว่างกำลังอิสราเอลและอาหรับ ในเดือนพฤษภาคม 1967 อียิปต์ประชุมกองทัพใกล้ชายแดนกับอิสราเอล ขับไล่กำลังรักษาสันติภาพสหประชาชาติซึ่งประจำอยู่ในคาบสมุทรไซนายตั้งแต่ปี 1957 และสกัดการเข้าถึงทะเลแดงของอิสราเอล รัฐอาหรับอื่นระดมกำลังเช่นกัน อิสราเอลย้ำว่าการกระทำเหล่านี้เป็นเหตุแห่งสงคราม และในวันที่ 5 มิถุนายน เปิดฉากการโจมตีก่อนต่ออียิปต์ จอร์แดน ซีเรียและอิรักตอบสนองและโจมตีอิสราเอล ในสงครามหกวัน อิสราเอลพิชิตจอร์แดนและยึดเวสต์แบงก์ พิชิตอียิปต์และยึดฉนวนกาซาและคาบสมุทรไซนาย และพิชิตซีเรียและยึดที่ราบสูงโกลัน ขอบเขตของเยรูซาเลมขยายใหญ่ขึ้น รวมเยรูซาเลมตะวันออก และเส้นเขียวปี 1949 กลายเป็นเขตแดนบริหารราชการแผ่นดินระหว่างอิสราเอลและดินแดนยึดครอง

นับแต่สงครามปี 1967 และข้อมติ "สามไม่" ของสันนิบาตอาหรับ ระหว่างสงครามการบั่นทอนกำลังปี 1967–1970 อิสราเอลเผชิญการโจมตีจากอียิปต์ในไซนาย จากกลุ่มปาเลสไตน์ที่มุ่งเป้าชาวอิสราเอลในดินแดนยึดครอง ในดินแดนอิสราเอล และทั่วโลก กลุ่มปาเลสไตน์และอาหรับที่สำคัญที่สุดคือ องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ (PLO) ซึ่งสถาปนาในปี 1964 ซึ่งเดิมมุ่งมั่นเพื่อ "การต่อสู้ด้วยอาวุธว่าเป็นทางเดียวในการปลดปล่อยบ้านเกิด" ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 กลุ่มปาเลสไตน์เปิดฉากการโจมตีเป็นระลอก ต่อเป้าหมายอิสราเอลและยิวทั่วโลก รวมทั้งการสังหารหมู่นักกีฬาอิสราเอลในโอลิมปิกฤดูร้อน 1972 ในมิวนิก รัฐบาลอิสราเอลตอบโต้ด้วยการทัพลอบฆ่าต่อผู้อยู่เบื้องหลังการสังหารหมู่ การทิ้งระเบิดทางอากาศและการตีโฉบฉวยต่อสำนักงานใหญ่ PLO ในประเทศเลบานอน

วันที่ 6 ตุลาคม 1973 ระหว่างที่ยิวกำลังจัดยมคิปปูร์ ซึ่งเป็นเทศกาลสำคัญที่สุดของยิว กองทัพอียิปต์และซีเรียเปิดฉากการโจมตีอย่างจู่โจมต่อกำลังอิสราเอลในคาบสมุทรไซนายและที่ราบสูงโกลัน ซึ่งเปิดฉากสงครามยมคิปปูร์ สงครามยุติในวันที่ 25 ตุลาคมโดยอิสราเอลสามารถผลักดันกำลังอียิปต์และซีเรียแต่สูญเสียทหารกว่า 2,500 นายในสงครามที่คร่าชีวิต 10,000–35,000 คนในเวลาประมาณ 20 วัน การสอบสวนภายในถือว่ารัฐบาลพ้นความรับผิดชอบสำหรับความล้มเหลวทั้งก่อนหน้าและระหว่างสงคราม แต่สาธารณะบีบบังคับให้นายกรัฐมนตรีโกลดา เมอีร์ลาออก ในเดือนกรกฎาคม 1976 มีเครื่องบินโดยสารหนึ่งถูกกองโจรปาเลสไตน์จี้ระหว่างบินจากอิสราเอลไปประเทศฝรั่งเศส และลงจอดที่เอ็นเทบเบ (Entebbe) ประเทศอูกันดา คอมมานโดอิสราเอลดำเนินปฏิบัติการซึ่งสามารถช่วยเหลือตัวประกันชาวอิสราเอลได้สำเร็จ 102 คนจาก 106 คน

ความขัดแย้งเพิ่มเติมและกระบวนการสันติภาพ

การเลือกตั้งคเนสเซตปี 1977 เป็นจุดพลิกผันสำคัญในประวัติศาสตร์การเมืองของอิสราเอลเมื่อพรรคลิคุดของเมนาเฮม เบกินชนะพรรคแรงงาน ในปีเดียวกัน ประธานาธิบดีอียิปต์ อันวัร อัสซาดาต เดินทางไปประเทศอิสราเอลและปราศรัยต่อคเนสเซตซึ่งถือเป็นการรับรองอิสราเอลของประมุขแห่งรัฐอาหรับครั้งแรก ในอีกสองปีต่อมา ซาดาดและเบกินลงนามข้อตกลงค่ายเดวิด (ปี 1978) และสนธิสัญญาสันติภาพอิสราเอล–อียิปต์ (ปี 1979) อิสราเอลยอมถอนกำลังจากคาบสมุทรไซนายและตกลงเข้าสู่การเจรจาเรื่องอัตตาณัติของชาวปาเลสไตน์ในเวสต์แบงก์และฉนวนกาซา

วันที่ 11 มีนาคม 1978 กองโจร PLO ตีโฉบฉวยจากประเทศเลบานอนนำไปสู่การสังหารหมู่ถนนชายฝั่ง อิสราเอลตอบโต้โดยการเปิดฉากบุกครองภาคใต้ของเลบานอนเพื่อทำลายฐาน PLO ที่อยู่ทางใต้ของแม่น้ำลิตานี นักรบของ PLO ส่วนใหญ่ถอนกำลัง แต่อิสราเอลสามารถเข้าควบคุมภาคใต้ของเลบานอนจนกระทั่งกำลังของสหประชาชาติและกองทัพเลบานอนยึดคืน ไม่นาน PLO ใช้นโยบายโจมตีอิสราเอลอีกครั้ง ในไม่กี่ปีถัดมา PLO แทรกซึมภาคใต้ของเลบานอนและยิงปืนใหญ่ประปรายข้ามชายแดน ฝ่ายอิสราเอลดำเนินการโจมตีตอบโต้ทั้งทางอากาศและทางบกหลายครั้ง

ขณะเดียวกัน รัฐบาลเบกินจัดสิ่งจูงใจแก่ชาวอิสราเอลให้ตั้งถิ่นฐานในเวสต์แบงก์ ทำให้เพิ่มความตึงเครียดกับชาวปาเลสไตน์ในพื้นที่ มีการผ่านกฎหมายหลักพื้นฐาน เยรูซาเลม เมืองหลวงของอิสราเอล ในปี 1980 ซึ่งบางคนเชื่อว่ายืนยันการผนวกเยรูซาเลมของอิสราเอลในปี 1967 ด้วยกฤษฎีกาของรัฐบาล และจุดชนวนกรณีพิพาทระหว่างประเทศเหนือสถานภาพของนคร ไม่มีกฎหมายอิสราเอลฉบับใดนิยามดินแดนอิสราเอลและไม่มีรัฐบัญญัติใดเจาะจงรวมเยรูซาเลมตะวันออกในเยรูซาเลมด้วย จุดยืนของรัฐสมาชิกสหประชาชาติมีการสะท้อนในข้อมติหลายข้อมติซึ่งประกาศว่าการกระทำของอิสราเอลในการตั้งถิ่นฐานพลเมืองในเวสต์แบงก์ และกำหนดกฎหมายและการบริหารราชการแผ่นดินต่อเยรูซาเลมตะวันออก มิชอบด้วยกฎหมายและไม่มีผลสมบูรณ์ ในปี 1981 อิสราเอลผนวกที่ราบสูงโกลัน แม้การผนวกนั้นไม่ได้รับการรับรองของนานาชาติ ความหลากหลายของประชากรของอิสราเอลเพิ่มขึ้นในคริสต์ทศวรรษ 1980 ถึง 1990 ยิวเอธิโอเปียหลายระลอกเข้าเมืองอิสราเอลตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1980 ส่วนระหว่างปี 1990 และ 1994 การเข้าเมืองจากรัฐหลังโซเวียตเพิ่มประชากรของอิสราเอลร้อยละ 12

วันที่ 7 มิถุนายน 1981 กองทัพอากาศอิสราเอลทำลายเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์แห่งเดียวของอิรักที่กำลังอยู่ระหว่างก่อสร้างนอกกรุงแบกแดดเพื่อยับยั้งโครงการอาวุธนิวเคลียร์ของอิรัก ให้หลังการโจมตีของ PLO หลายครั้งในปี 1982 ประเทศอิสราเอลจึงบุกครองเลบานอนในปีเดียวกันเพื่อทำลายฐานซึ่ง PLO ใช้เปิดฉากโจมตีและยิงขีปนาวุธใส่ภาคเหนือของอิสราเอล ในการสู้รบหกวันแรก ฝ่ายอิสราเอลทำลายกำลังทหารของ PLO ในประเทศเลบานอนและสามารถพิชิตกองทัพซีเรียได้อย่างเด็โขาด การสอบสวนของรัฐบาลอิสราเอล คณะกรรมการคาฮาน ต่อมาสรุปว่าเบกิน ชารอนและนายพลอิสราเอลหลายนายมีส่วนรับผิดชอบโดยอ้อมสำหรับการสังหารหมู่ที่ชาบราและชาติลา ในปี 1985 ประเทศอิสราเอลตอบโต้การโจมตีก่อการร้ายของปาเลสไตน์ในไซปรัสโดยการทิ้งระเบิดสำนักงานใหญ่ของ PLO ในประเทศตูนิเซีย อิสราเอลถอนกำลังจากประเทศเลบานอนเป็นส่วนใหญ่ในปี 1986 แต่ยังคงเขตกันชนบริเวณชายแดนในภาคใต้ของเลบานอนจนถึงปี 2000 ซึ่งกำลังอิสราเอลขัดแย้งกับฮิซบุลลอฮ์ อินติฟาดาครั้งแรก ซึ่งเป็นการก่อการกำเริบของปาเลสไตน์ต่อการปกครองของอิสราเอล ปะทุขึ้นในปี 1987 โดยมีการเดินขบวนและความรุนแรงหลายระลอกเกิดขึ้นในเขตเวสต์แบงก์และกาซาที่ถูกยึดครอง ในช่วงหกปีถัดมา อินติฟาดามีการรจัดระเบียบมากขึ้นและรวมเอามาตรการทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมที่มุ่งขัดขวางการยึดครองของอิสราเอล มีผู้ถูกฆ่าในความรุนแรงดังกล่าวกว่า 1,000 คน ระหว่างสงครามอ่าวเปอร์เซียปี 1991 PLO สนับสนุนซัดดัม ฮุสเซนและการโจมตีด้วยขีปนาวุธสกัตต่ออิสราเอล แม้สาธารณะโกรธแค้น อิสราเอลรับฟังคำร้องของสหรัฐให้ละเว้นการโจมตีโต้ตอบและไม่เข้าร่วมในสงครามนั้น

ในปี 1992 ยิตซัค ราบินเป็นนายกรัฐมนตรีหลังการเลือกตั้งซึ่งพรรคของเขาเรียกร้องให้ประนีประนอมกับเพื่อนบ้านของอิสราเอล ปีต่อมา ชีโมน เปเรสผู้แทนฝ่ายอิสราเอล และมะห์มูด อับบาสผู้แทนฝ่าย PLO ลงนามข้อตกลงกรุงออสโล ซึ่งให้องค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์มีสิทธิปกครองหลายส่วนของเวสต์แบงก์และฉนวนกาซา PLO ยังรับรองสิทธิการดำรงอยู่ของอิสราเอลและยอมยุติการก่อการร้าย ในปี 1994 มีการลงนามสนธิสัญญาสันติภาพอิสราเอล–จอร์แดน ทำให้จอร์แดนเป็นประเทศอาหรับที่สองที่ฟื้นฟูความสัมพันธ์กับอิสราเอล การสนับสนุนข้อตกลงฯ ของสาธารณะฝ่ายอาหรับลดลงจากการดำเนินการตั้งนิคม และจุดตรวจของอิสราเอลต่อ และการบั่นทอนภาวะทางเศรษฐกิจ การสนับสนุนข้อตกลงฯ ของสาธารณะฝ่ายอิสราเอลสั่นคลอนเมื่ออิสราเอลถูกโจมตีฆ่าตัวตายจากปาเลสไตน์ ในเดือนพฤศจิกายน 1995 ขณะออกจากการชุมนุมสันติภาพ ยาซัค ราบินถูกยิเกล แอไมร์ (Yigal Amir) ยิวขวาจัดซึ่งคัดค้านข้อตกลงฯ

ภายใต้นายกรัฐมนตรีเบนจามิน เนทันยาฮูเมื่อปลายคริสต์ทศวรรรษ 1990 อิสราเอลถอนกำลังออกจากฮีบรอน และลงนามบันทึกแม่น้ำวาย ซึ่งให้การควบคุมมากขึ้นแก่องค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์ เอฮุด บารัค ซึ่งได้รับเลือกตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีในปี 1999 ถอนกำลังออกจากภาคใต้ของเลบานอนและเจรจากับประธานองค์การฯ ปาเลสไตน์ ยัสเซอร์ อาราฟัต และประธานาธิบดีสหรัฐ บิล คลินตัน ในการประชุมสุดยอดค่ายเดวิดปี 2000 ระหว่างการประชุม บารัคเสนอแผนตั้งรัฐปาเลสไตน์ รัฐที่เสนอมีฉนวนกาซาทั้งหมดและกว่าร้อยละ 90 ของเวสต์แบงก์โดยมีกรุงเยรูซาเลมเป็นเมืองหลวงร่วมกัน ต่างฝ่ายต่างโทษอีกฝ่ายหนึ่งว่าเป็นสาเหตุทำให้การเจรจาล่ม หลังหัวหน้าพรรคลิคุด อาเรียล ชารอนเยือนเนินพระวิหารอันเป็นที่โต้เถียง เกิดอินติฟาดาครั้งที่สอง นักวิจารณ์บางคนสรุปว่าอาราฟัตเตรียมการก่อการกำเริบดังกล่าวล่วงหน้าเนื่องจากการเจรจาสันติภาพล้มเหลว ชารอนเป็นนายกรัฐมนตรีในการเลือกตั้งพิเศษปี 2001 ระหว่างการดำรงตำแหน่ง ชารอนดำเนินแผนถอนกำลังจากฉนวนกาซาฝ่ายเดียวและยังเป็นหัวหอกการก่อสร้างแนวกั้นเวสต์แบงก์ของอิสราเอล ยุติอินติฟาดา ในสมัยของเขา มีชาวอิสราเอลถูกฆ่า 1,100 คน ส่วนใหญ่ในเหตุระเบิดฆ่าตัวตาย ส่วนปาเลสไตน์ตั้งแต่ปี 2000 ถึง 2,008 มี 4,791 คนถูกกำลังความมั่นคงของอิสราเอลฆ่า 44 คนถูกพลเรือนอิสราเอลฆ่า และ 609 คนถูกปาเลสไตน์ด้วยกันฆ่า

ในเดือนกรกฎาคม 2006 การโจมตีด้วยปืนใหญ่ของฮิซบุลลอฮ์ใส่ชุมชนชายแดนด้านทิศเหนือของอิสราเอลและการลักพาตัวทหารอิสราเอลสองนายข้ามชายแดนจุดชนวนสงครามเลบานอนครั้งที่สองนานหนึ่งเดือน วันที่ 6 กันยายน 2007 กองทัพอากาศอิสราเอลทำลายเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ในประเทศซีเรีย ปลายปี 2008 อิสราเอลเกิดความขัดแย้งอีกครั้งเมื่อการหยุดยิงระหว่างฮามาสกับอิสราเอลล่ม สงครามกาซาปี 2008–09 กินเวลาสามสัปดาห์และยุติหลังอิสราเอลประกาศหยุดยิงฝ่ายเดียว ฮามาสประกาศหยุดยิงของตนโดยมีเงื่อนไขให้อิสราเอลถอนกำลังอย่างสมบูรณ์และเปิดจุดผ่านแดน แม้ยังมีการยิงจรวดและการโจมตีตอบโต้ของอิสราเอลอยู่เรื่อย ๆ แต่การหยุดยิงอันเปราะบางยังมีผลอยู่ อิสราเอลเริ่มปฏิบัติการในกาซาเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2012 กินเวลาแปดวัน เพื่อตอบโต้การโจมตีด้วยจรวดหนึ่งร้อยครั้งใส่นครภาคใต้ของอิสราเอลตามอ้าง อิสราเอลเริ่มปฏิบัติการอีกครั้งในกาซาระหว่างการขยายขอบเขตของการโจมตีด้วยจรวดของฮามาสในเดือนกรกฎาคม 2014

ในเดือนกันยายน 2010 อิสราเอลได้รับเชิญให้เข้าร่วมโออีซีดี ประเทศอิสราเอลลงนามความตกลงการค้าเสรีกับสหภาพยุโรป สหรัฐ สมาคมการค้าเสรียุโรป ตุรกี เม็กซิโก แคนาดา จอร์แดน อียิปต์และในปี 2007 เป็นประเทศที่มิใช่ละตินอเมริกาประเทศแรกที่ลงนามความตกลงการค้าเสรีกับกลุ่มการค้าเมร์โกซูร์ ในคริสต์ทศวรรษ 2010 ความร่วมมือในภูมิภาคที่เพิ่มขึ้นระหว่างอิสราเอลและประเทศสันนิบาตอาหรับ ซึ่งมีความตกลงสันติภาพสองฉบับ (จอร์แดน อียิปต์) ความสัมพันธ์ทางทูต (สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ปาเลสไตน์) และความสัมพันธ์อย่างไม่เป็นทางการ (บาห์เรน ซาอุดีอาระเบีย โมร็อกโก ตูนิเซีย) และสถานการณ์ความมั่นคงของอิสราเอลเปลี่ยนจากความเป็นปรปักษ์อาหรับ–อิสราเอลแต่เดิมเป็นความเป็นคู่แข่งในภูมิภาคกับอิหร่านและตัวแทน ความขัดแย้งอิหร่าน–อิสราเอลค่อย ๆ ถือกำเนิดขึ้นจากความเป็นปรปักษ์ของสาธารณรัฐอิสลามอิหร่านสมัยหลังปฏิวัติที่ประกาศต่ออิสราเอลตั้งแต่ปี 1979 เป็นการสนับสนุนฮิซบุลลอฮ์ของอิหร่านในทางลับระหว่างความขัดแย้งเลบานอนใต้ (1985–2000) แล้วพัฒนาเป็นความขัดแย้งภูมิภาคตัวแทนตั้งแต่ปี 2005 ด้วยการเข้ามีส่วนของอิหร่านที่เพิ่มขึ้นในสงครามกลางเมืองซีเรียตั้งแต่ปี 2011 และความขัดแย้งเปลี่ยนจากการสงครามตัวแทนมาเป็นการเผชิญหน้าโดยตรงในต้นปี 2018

การเมืองการปกครอง

อิสราเอลปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา โดยมีประธานาธิบดีเป็นประมุขซึ่งมาจากการเลือกตั้งโดยสมาชิกสภาคเนสเซ็ทมีวาระครั้งละ 7 ปี ประธานาธิบดีคนปัจจุบันได้แก่นาย Reuven Rivlin ซึ่งขึ้นดำรงตำแหน่งเมื่อ 24 กรกฎาคม 2014

บริหาร

ดูบทความหลักที่: รัฐบาลอิสราเอล

คณะรัฐมนตรีมาจากการเลือกตั้งมีวาระครั้งละ 4 ปี รัฐบาลชุดปัจจุบันมาจากการเลือกตั้งครั้งล่าสุด เมื่อ 22 มกราคม 2556 นำโดยนายกรัฐมนตรี เบนจามิน เนทันยาฮู จากพรรค Likud Yisrael Beiteinu

นิติบัญญัติ

ดูบทความหลักที่: รัฐสภาอิสราเอล

สมาชิกสภา Knesset ซึ่งทำหน้าที่สภาผู้แทนราษฎรและสถาบันทางนิติบัญญัติ ประกอบด้วยสมาชิก 120 คน มีวาระครั้งละ 4 ปี ประกอบด้วยผู้แทนจากพรรคสำคัญ ๆ ดังนี้

  1. Kadima ซึ่งเป็นพรรคสายกลาง 29 ที่นั่ง
  2. Labour ซึ่งเป็นพรรคนิยมซ้าย 19 ที่นั่ง
  3. Shas ซึ่งเป็นพรรคอนุรักษนิยม (Ultra-orthodox) 12 ที่นั่ง
  4. Likud ซึ่งเป็นพรรคนิยมขวาสายกลาง 12 ที่นั่ง
  5. Yisrael Beiteinu ซึ่งเป็นพรรคนิยมขวา 11 ที่นั่ง
  6. Yisrael Beiteinu ซึ่งเป็นพรรคนิยมขวา 11 ที่นั่ง
  7. National Union ซึ่งเป็นพรรคนิยมขวา 9 ที่นั่ง
  8. Gil ซึ่งเป็นพรรคของผู้เกษียณอายุ 7 ที่นั่ง

ตุลาการ

ดูบทความหลักที่: กฎหมายอิสราเอล

การแบ่งเขตการปกครอง

 

ประเทศอิสราเอลแบ่งเป็น 6 เขต (เมโฮซอต [mehozot]; เอกพจน์ เมฮอซ [mehoz]) และ 13 เขตย่อย (นาฟอต [nafot]; เอกพจน์ นาฟา [nafa])

เขต เมืองเอก นครใหญ่สุด ประชากร
ยิว อาหรับ รวม หมายเหตุ
เยรูซาเลม เยรูซาเลม 67% 32% 1,083,300 a
เหนือ นาซาเรธอิลลิต นาซาเรธ 43% 54% 1,401,300
ไฮฟา ไฮฟา 68% 26% 996,300
กลาง รามลา ริชอนเลซิออน 88% 8% 2,115,800
เทลอาวีฟ เทลอาวีฟ 93% 2% 1,388,400
ใต้ เบียร์ชีบา อัชดอด 73% 20% 1,244,200
ยูเดียและซามาเรีย Ariel Modi'in Illit 98% 0% 399,300 b
^a รวมยิวกว่า 200,000 คนและอาหรับ 300,000 คนในเยรูซาเลมตะวันออก
^b เฉพาะพลเมืองอิสราเอล

ดินแดนยึดครอง

ในปี 1967 จากผลแห่งสงครามหกวัน อิสราเอลยึดและยึดครองเวสต์แบงก์ รวมทั้งเยรูซาเลมตะวันออก ฉนวนกาซา และที่ราบสูงโกลัน อิสราเอลยังเคยยึดคาบสมุทรไซนายแต่คืนให้อียิปต์ในส่วนหนึ่งของสนธิสัญญาสันติภาพอียิปต์–อิสราเอลปี 1979 ระหว่างปี 1982 ถึง 2000 อิสราเอลยึดครองภาคใต้ของเลบานอนบางส่วน ซึ่งเรียก เข็มขัดความมั่นคง นับแต่การยึดดินแดนเหล่านี้ มีการสร้างนิคมและฐานทัพอิสราเอลในพื้นที่ดังกล่าวยกเว้นเลบานอน อิสราเอลยังใช้บังคับกฎหมายพลเรือนแก่ที่ราบสูงโกลันและเยรูซาเลมตะวันออกและให้ผู้อยู่อาศัยในพื้นที่ดังกล่าวมีสถานภาพผู้อยู่อาศัยถาวรและสามารถสมัครขอรับสัญชาติได้ เวสต์แบงก์นอกนิคมอิสราเอลภายในดินแดนนั้น ยังอยู่ภายใต้การควบคุมทางทหารโดยตรง และชาวปาเลสไตน์ในพื้นที่นี้ไม่สามารถเป็นพลเมืองอิสราเอลได้ อิสราเอลถอนกำลังทหารและรื้อถอนนิคมอิสราเอลในฉนวนกาซาอันเป็นส่วนหนึ่งของการปลดปล่อยจากกาซาแม้ยังควบคุมน่านฟ้าและน่านน้ำต่อ

คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติประกาศว่าการผนวกที่ราบสูงโกลันและเยรูซาเลมตะวันออกไม่มีผลและเป็นโมฆะ และยังมองดินแดนดังกล่าวว่าถูกยึดครอง ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ องค์กรตุลาการหลักของสหประชาชาติ ประเมินในการให้คำปรึกษาปี 2004 ว่าด้วยความชอบด้วยกฎหมายของการก่อสร้างกำแพงเวสต์แบงก์ของอิสราเอล ว่าดินแดนที่อิสราเอลยึดในสงครามหกวันรวมทั้งเยรูซาเลมตะวันออกเป็นดินแดนถูกยึดครอง สถานภาพของเยรูซาเลมตะวันออกในการระงับข้อพิพาทสันติภาพในอนาคตใด ๆ บางทีเป็นประเด็นยากในการเจรจาระหว่างรัฐบาลอิสราเอลและผู้แทนชาวปาเลสไตน์ ซึ่งอิสราเอลมองว่าเป็นดินแดนเอกราชของประเทศ เช่นเดียวกับเป็นส่วนหนึ่งของเมืองหลวง การเจรจาส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับดินแดนนี้เป็นพื้นฐานของข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 242 ซึ่งครอบคลุม "การอยมรับไม่ได้ซึ่งการได้มาซึ่งดินแดนจากสงคราม" และเรียกร้องให้อิสราเอลถอนกำลังจากดินแดนยึดครองเพื่อแลกกับการฟื้นความสัมพันธ์กับรัฐอาหรับ ซึ่งเป็นหลักการที่เรียก "แลกดินแดนกับสันติภาพ"

ผู้สังเกตการณ์บางส่วนมองว่า อิสราเอลเข้าร่วมการละเมิดสิทธิมนุษยชนอย่างเป็นระบบและกว้างขวางในดินแดนยึดครอง ซึ่งรวมทั้งการยึดครอง และอาชญากรรมสงครามต่อพลเรือน คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติกล่าวหาว่าละเมิดกฎหมายมนุษยธรรมสากล กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐกล่าวหาว่าผู้อยู่อาศัยท้องถิ่นมี "ความสามารถจำกัดในการเอาผิดกับทางการปกครองสำหรับการละเมิดเช่นว่า" องค์การนิรโทษกรรมสากลกล่าวหาว่าจับกุมหมู่ตามอำเภอใจ ทรมาน ฆ่าคนไม่ชอบด้วยกฎหมาย ละเมิดอย่างเป็นระบบและการไม่ต้องถูกลงโทษ เป็นต้น และการปฏิเสธสิทธิการกำหนดการปกครองด้วยตนเองของปาเลสไตน์ นายกรัฐมนตรีเนทันยาฮูตอบโต้ข้อกล่าวหาเหล่านี้โดยการให้ท้ายกำลังความมั่นคงของประเทศสำหรับการคุ้มครองผู้บริสุทธิ์จากผู้ก่อการร้าย และแสดงความรังเกียจสิ่งที่เขาอธิบายว่าไม่มีความกังวลเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ "ฆาตกรอาชญากร" เป็นผู้ก่อ ผู้สังเกตการณ์บางส่วน เช่น ข้าราชการอิสราเอล นักวิชาการ เอกอัครราชทูตสหรัฐประจำสหประชาชาติ นิกกี เฮลีย์ และเลขาธิการสหประชาชาติ พัน กี-มุน และโคฟี อันนัน ก็ยืนยันว่ายูเอ็นกังวลกับความประพฤติมิชอบของอิสราเอลอย่างไม่ได้สัดส่วน

 
กำแพงเวสต์แบงก์อิสราเอลที่กั้นอิสราเอลกับเวสต์แบงก์

เวสต์แบงก์ถูกจอร์แดนยึดครองและผนวกในปี 1950 หลังฝ่ายอาหรับปฏิเสธคำวินิจฉัยของสหประชาชาติให้สร้างสองรัฐในปาเลสไตน์ เฉพาะบริเตนที่รับรองการผนวกดินแดนนี้และนับแต่นั้นจอร์แดนสละการอ้างสิทธิ์เหนือดินแดนนั้นให้ PLO ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวปาเลสไตน์ รวมทั้งผู้ลี้ภัยจากสงครามอาหรับ–อิสราเอลปี 1948 นับแต่การยึดครองในปี 1967 ถึงปี 1993 ชาวปาเลสไตน์ที่อาศัยอยู่ในดินแดนเหล่านี้อยู่ภายใต้ฝ่ายปกครองทหารของอิสราเอล นับแต่จดหมายรับรองของอิสราเอล – PLO ประชากรและนครปาเลสไตน์ส่วนมากอยู่ภายใต้เขตอำนาจภายในขององค์การบริหารปาเลสไตน์ และอยู่ในการควบคุมของกองทัพอิสราเอลบางส่วนเท่านั้น แม้อิสราเอลวางกำลังพลและรื้อฟื้นฝ่ายปกครองทหารอย่างสมบูรณ์หลายโอกาสระหว่างสมัยความไม่สงบ เพื่อตอบโต้การโจมตีที่เพิ่มขึ้นระหว่างอินติฟาดาครั้งที่สอง รัฐบาลอิสราเอลเริ่มก่อสร้างกำแพงเวสต์แบงก์ของอิสราเอล เมื่อสเจสมบูรณ์ กำแพงประมาณร้อยละ 13 จะมีการก่อสร้างบนเส้นเขียวหรือในประเทศอิสราเอล ส่วนอีกร้อยละ 87 อยู่ในเวสต์แบงก์

ฉนวนกาซาถูกอียิปต์ยึดครองตั้งแต่ปี 1948 ถึง 1967 และอิสราเอลยึดครองต่อมาหลังปี 1967 จากนั้นในปี 2005 เป็นส่วนหนึ่งของแผนปลดปล่อยฝ่ายเดียว อิสราเอลถอนผู้ตั้งถิ่นฐานและกำลังทั้งหมดจากดินแดน อิสราเอลยังไม่ถือฉนวนกาซาว่าเป็นดินแดนยึดครองและประกาศว่าเป็น "ดินแดนต่างด้าว" ทัศนะนี้ถูกองค์การมนุษยธรรมระหว่างประเทศหลายองค์การและองค์กรต่าง ๆ ของสหประชาชาติ หลังยุทธการที่กาซาปี 2007 เมื่อฮามาสเถลิงอำนาจในฉนวนกาซา อิสราเอลคุมเข้มการควบคุมจุดผ่านแดนกาซาตรงชายแดน เช่นเดียวกับทางทะเลและอากาศ และห้ามบุคคลเข้าออกพื้นที่ยกเว้นกรณีที่มองว่าเป็นมนุษยธรรมเป็นกรณี ๆ ไป กาซามีชายแดนกับอียิปต์และความตกลงกับอิสราเอล สหภาพยุโรปและองค์การบริหารปาเลสไตน์ควบคุมที่ข้ามแดน

ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

 
  มีความสัมพันธ์ทางทูต
  ระงับความสัมพันธ์ทางทูต
  เคยมีความสัมพันธ์ทางทูต
  ไม่มีความสัมพันธ์ทางทูต เคยมีความสัมพันธ์ทางการค้า
  ไม่มีความสัมพันธ์ทางทูต

กองทัพ

ดูบทความหลักที่: กองทัพอิสราเอล

กองกำลังกึ่งทหาร

เศรษฐกิจ

โครงสร้าง

ระบบเศรษฐกิจอิสราเอลมีลักษณะผสมผสานระหว่างการที่รัฐเข้าไปมีบทบาทควบคุมกิจการที่มีกำลังการผลิตและการจ้างงานสูง ขณะที่ภาคเอกชนก็สามารถมีกิจการได้โดยเสรี โดยทั่วไปแล้ว เศรษฐกิจของอิสราเอลจะอยู่ใต้อิทธิพลของความจำเป็นด้านความมั่นคง

  • ทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญ ต้นไม้ ธาตุทองแดง โปแตช ก๊าซธรรมชาติ หินฟอสเฟต โบรมีน
  • อัตราเงินเฟ้อ ร้อยละ 1.9 (ปี 2549)
  • อัตราผู้ว่างงาน ร้อยละ 8.5 (ปี 2549)
  • สินค้าส่งออกที่สำคัญ เครื่องจักรและอุปกรณ์ software เพชรเจียระไน ผลิตภัณฑ์เกษตร เสื้อผ้า
  • สินค้านำเข้าที่สำคัญ วัตถุดิบ อาวุธยุทโธปกรณ์ เชื้อเพลิง เพชร เมล็ดข้าว สินค้าอุปโภคบริโภค
  • ประเทศคู่ค้าที่สำคัญ สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร เยอรมนี เบลเยี่ยม สวิตเซอร์แลนด์ จีน ฮ่องกง
    • ตลาดส่งออกที่สำคัญ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา เบลเยี่ยม ฮ่องกง สหราชอาณาจักร
    • ตลาดนำเข้าที่สำคัญ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา เบลเยี่ยม เยอรมนี สวิตเซอร์แลนด์ สหราชอาณาจักร

สถานการณ์เศรษฐกิจ

การท่องเที่ยว

ดูบทความหลักที่: การท่องเที่ยวในประเทศอิสราเอล

โครงสร้างพื้นฐาน

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี

คมนาคม และ โทรคมนาคม

การศึกษา

ดูบทความหลักที่: การศึกษาในประเทศอิสราเอล

อัตราการรู้หนังสือ

สาธารณสุข

ประชากร

เมืองใหญ่

 
กรุงเยรูซาเลม เมืองที่มีประชากรมากที่สุดในอิสราเอล

มีจำนวนประมาณ 6 ล้านคน ร้อยละ 90 อาศัยอยู่ในเขตเมืองที่ทันสมัย แต่ก็มีบางส่วนที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองเก่า ส่วนประชากรอีกร้อยละ 6 อยู่ในชนบทโดยเป็นสมาชิกสหกรณ์ 2 ลักษณะคือ คิบบุตซ์ และโมชาฟ ชาวอิสราเอลมีหลายชาติพันธ์ ทั้งชาวยิว และชนอาหรับพื้นเมือง รวมทั้งชาวยิวที่อพยพมาจากยุโรป แอฟริกา เอเชีย และประเทศตะวันออกกลางอื่น ๆ ประชากรส่วนใหญ่ อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ ๆ อาทิ เทลอาวีฟ เยรูซาเลม และไฮฟา ที่เหลือกระจัดกระจายตามพื้นที่การเกษตรทั่วประเทศชาวอิสราเอล ร้อยละ 82 นับถือศาสนายูดาย (Judaism) ที่เหลือนับถือศาสนาอิสลาม (14 %) คริสต์ (2%) อายุเฉลี่ย 79.46 ปี ชาย 77.33 ปี หญิง 81.7 ปี อัตราการเขียนออกอ่านได้ ร้อยละ 95.4

ศาสนา

ดูบทความหลักที่: ศาสนาในประเทศอิสราเอล

ส่วนใหญ่นับถือศาสนายูดาห์ 80.1% ศาสนาอิสลาม 14.6% ศาสนาคริสต์ 2.1% ศาสนาบาไฮ และอื่น ๆ อีก 3.2%

วัฒนธรรม

ดูบทความหลักที่: วัฒนธรรมอิสราเอล

อิสราเอลมีวัฒนธรรมทั้งเก่า และใหม่ผสมผสานกัน กล่าวคือ วัฒนธรรมโบราณของยิวที่เก่าแก่กว่า 4000 ปี และวัฒนธรรมใหม่ที่เกิดจากการหลั่งไหลของชาวยิวจากทั่วโลกที่กลับเข้าไปตั้งถิ่นฐานในอิสราเอลภายหลังการก่อตั้งรัฐอิสราเอล เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2491 ชาวอิสราเอลร้อยละ 90 อาศัยอยู่ในเขตเมืองที่ทันสมัย แต่ก็มีบางส่วนที่อาศัยอยู่ในเขตเมืองเก่า ส่วนประชากรอีกร้อยละ 6 อยู่ในชนบทโดยเป็นสมาชิกสหกรณ์ 2 ลักษณะคือ คิบบุตซ์ และโมชาฟ

วรรณกรรม

สถาปัตยกรรม

อาหาร

ดนตรี

สื่อมวลชน

ดูบทความหลักที่: สื่อสารมวลชนในประเทศอิสราเอล

วันหยุด

ดูบทความหลักที่: รายชื่อวันสำคัญของอิสราเอล

เชิงอรรถ

  1. Recognition by other UN member states: Australia (West Jerusalem), Russia (West Jerusalem), the Czech Republic (West Jerusalem), Honduras, Guatemala, Nauru, and the United States. In September 2020 it was reported that Serbia would be moving its embassy from Tel Aviv to Jerusalem.
  2. ↑ Israeli population and economic data covers the economic territory of Israel, including the Golan Heights, East Jerusalem and Israeli settlements in the West Bank.
  3. The Jerusalem Law states that "Jerusalem, complete and united, is the capital of Israel" and the city serves as the seat of the government, home to the President's residence, government offices, supreme court, and parliament. United Nations Security Council Resolution 478 (20 August 1980; 14–0, U.S. abstaining) declared the Jerusalem Law "null and void" and called on member states to withdraw their diplomatic missions from Jerusalem (see Kellerman 1993, p. 140). See Status of Jerusalem for more information.

อ้างอิง

  1. "Australia recognises West Jerusalem as Israeli capital". BBC News. 15 December 2018. สืบค้นเมื่อ 14 August 2020.
  2. "Foreign Ministry statement regarding Palestinian-Israeli settlement". www.mid.ru. 6 April 2017.
  3. "Czech Republic announces it recognizes West Jerusalem as Israel's capital". Jerusalem Post. 6 December 2017. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017. The Czech Republic currently, before the peace between Israel and Palestine is signed, recognizes Jerusalem to be in fact the capital of Israel in the borders of the demarcation line from 1967." The Ministry also said that it would only consider relocating its embassy based on "results of negotiations.
  4. "Honduras recognizes Jerusalem as Israel's capital". The Times of Israel. 29 August 2019.
  5. "Guatemala se suma a EEUU y también trasladará su embajada en Israel a Jerusalén" [Guatemala joins US, will also move embassy to Jerusalem]. Infobae (ภาษาสเปน). 24 December 2017. Guatemala's embassy was located in Jerusalem until the 1980s, when it was moved to Tel Aviv.
  6. "Nauru recognizes J'lem as capital of Israel". Israel National News (ภาษาอังกฤษ). 29 August 2019.
  7. "Trump Recognizes Jerusalem as Israel's Capital and Orders U.S. Embassy to Move". The New York Times. 6 December 2017. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.
  8. Frot, Mathilde (4 September 2020). "Kosovo to normalise relations with Israel". The Jewish Chronicle. สืบค้นเมื่อ 4 September 2020.
  9. {{Cite news |date=4 September 2020 |title=Kosovo and Serbia hand Israel diplomatic boon after US-brokered deal |work=The Guardian |url=https://www.theguardian.com/world/2020/sep/04/kosovo-and-serbia-hand-israel-diplomatic-boon-after-us-brokered-deal |access-date=4 September 2020}
  10. "Surface water and surface water change". Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). สืบค้นเมื่อ 11 October 2020.
  11. "Home page". Israel Central Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017.
  12. Population Census 2008 (รายงาน). Israel Central Bureau of Statistics. 2008. http://www.cbs.gov.il/www/mifkad/mifkad_2008/profiles/rep_e_000000.pdf. เรียกข้อมูลเมื่อ 27 December 2016. 
  13. OECD 2011.
  14. Quarterly Economic and Social Monitor, Volume 26, October 2011, p. 57: "When Israel bid in March 2010 for membership in the 'Organization for Economic Co-operation and Development'... some members questioned the accuracy of Israeli statistics, as the Israeli figures (relating to gross domestic product, spending and number of the population) cover geographical areas that the Organization does not recognize as part of the Israeli territory. These areas include East Jerusalem, Israeli settlements in the West Bank and the Golan Heights."
  15. ↑ "World Economic Outlook Database, October 2019". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 23 March 2020.
  16. "Income inequality". data.oecd.org. OECD. สืบค้นเมื่อ 29 June 2020.
  17. "Human Development Report 2020" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). United Nations Development Programme. December 15, 2020. สืบค้นเมื่อ December 15, 2020.
  18. "Israel". The World Factbook. Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 5 January 2017.
  19. Skolnik 2007, pp. 132–232
  20. "GaWC – The World According to GaWC 2008". Globalization and World Cities Research Network. สืบค้นเมื่อ 1 March 2009.
  21. The Controversial Sovereignty over the City of Jerusalem (June 22, 2015, The National Catholic Reporter) "No U.S. president has ever officially acknowledged Israeli sovereignty over any part of Jerusalem (...) The refusal to recognize Jerusalem as Israeli territory is a near universal policy among Western nations."
  22. "UN General Assembly Resolution 181 recommended the creation of an international zonea, or corpus separatum, in Jerusalem to be administered by the UN for a 10-year period, after which there would be referendum to determine its future. This approach applies equally to West and East Jerusalem and is not affected by the occupation of East jerusalem in 1967. To a large extent it is this approach that still guides the diplomatic behaviour of states and thus has greater force in international law" (Susan M. Akram, Michael Dumper, Michael Lynk, Iain Scobbie (eds.), International Law and the Israeli-Palestinian Conflict: A Rights-Based Approach to Middle East Peace, Routledge, 2010 p.119. )
  23. Jerusalem: Opposition to mooted Trump Israel announcement grows"Israeli sovereignty over Jerusalem has never been recognised internationally"
  24. Whither Jerusalem (Lapidot) page 17: "Israeli control in west Jerusalem since 1948 was illegal and most states have not recognized its sovereignty there"
  25. Finkelstein, Israel; Silberman, Neil Asher (2001). The Bible unearthed : archaeology's new vision of ancient Israel and the origin of its stories (1st Touchstone ed.). New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-684-86912-4.
  26. The Pitcher Is Broken: Memorial Essays for Gosta W. Ahlstrom, Steven W. Holloway, Lowell K. Handy, Continuum, 1 May 1995 Quote: "For Israel, the description of the battle of Qarqar in the Kurkh Monolith of Shalmaneser III (mid-ninth century) and for Judah, a Tiglath-pileser III text mentioning (Jeho-) Ahaz of Judah (IIR67 = K. 3751), dated 734-733, are the earliest published to date."
  27. Broshi, Maguen (2001). Bread, Wine, Walls and Scrolls. Bloomsbury Publishing. p. 174. ISBN 978-1-84127-201-6.
  28. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 30 October 2014. สืบค้นเมื่อ 30 October 2014.
  29. Jon L. Berquist (2007). Approaching Yehud: New Approaches to the Study of the Persian Period. Society of Biblical Lit. pp. 195–. ISBN 978-1-58983-145-2.
  30. ↑ Peter Fibiger Bang; Walter Scheidel (31 January 2013). The Oxford Handbook of the State in the Ancient Near East and Mediterranean. OUP USA. pp. 184–187. ISBN 978-0-19-518831-8.
  31. Abraham Malamat (1976). A History of the Jewish People. Harvard University Press. pp. 223–239. ISBN 978-0-674-39731-6.
  32. Yohanan Aharoni (15 September 2006). The Jewish People: An Illustrated History. A&C Black. pp. 99–. ISBN 978-0-8264-1886-9.
  33. Erwin Fahlbusch; Geoffrey William Bromiley (2005). The Encyclopedia of Christianity. Wm. B. Eerdmans Publishing. pp. 15–. ISBN 978-0-8028-2416-5.
  34. ↑ "Resolution 181 (II). Future government of Palestine". United Nations. 29 November 1947. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
  35. ↑ Morris 2008, p. 66: at 1946 "The League demanded independence for Palestine as a "unitary" state, with an Arab majority and minority rights for the Jews.", p. 67: at 1947 "The League's Political Committee met in Sofar, Lebanon, on 16–19 September, and urged the Palestine Arabs to fight partition, which it called "aggression," "without mercy." The League promised them, in line with Bludan, assistance "in manpower, money and equipment" should the United Nations endorse partition.", p. 72: at December 1947 "The League vowed, in very general language, "to try to stymie the partition plan and prevent the establishment of a Jewish state in Palestine.""
  36. ↑ Morris 2008, p. 75: "The night of 29–30 November passed in the Yishuv’s settlements in noisy public rejoicing. Most had sat glued to their radio sets broadcasting live from Flushing Meadow. A collective cry of joy went up when the two-thirds mark was achieved: a state had been sanctioned by the international community."
  37. ↑ Morris 2008, p. 396: "The immediate trigger of the 1948 War was the November 1947 UN partition resolution. The Zionist movement, except for its fringes, accepted the proposal.", "The Arab war aim, in both stages of the hostilities, was, at a minimum, to abort the emergence of a Jewish state or to destroy it at inception. The Arab states hoped to accomplish this by conquering all or large parts of the territory allotted to the Jews by the United Nations. And some Arab leaders spoke of driving the Jews into the sea and ridding Palestine "of the Zionist plague." The struggle, as the Arabs saw it, was about the fate of Palestine/ the Land of Israel, all of it, not over this or that part of the country. But, in public, official Arab spokesmen often said that the aim of the May 1948 invasion was to "save" Palestine or "save the Palestinians," definitions more agreeable to Western ears."
  38. ↑ . Israel Ministry of Foreign Affairs. 14 May 1948. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 17 March 2017. สืบค้นเมื่อ 21 March 2017.
  39. ↑ Gilbert 2005, p. 1
  40. "Debate Map: Israel".
  41. "Israel, Occupied Territories". doi:10.1093/law:epil/9780199231690/law-9780199231690-e1301. Cite journal requires |journal= (help)
  42. Cuyckens, Hanne (1 October 2016). "Is Israel Still an Occupying Power in Gaza?". Netherlands International Law Review. 63 (3): 275–295. doi:10.1007/s40802-016-0070-1 – โดยทาง link.springer.com.
  43. "The status of Jerusalem" (PDF). The Question of Palestine & the United Nations. United Nations Department of Public Information. East Jerusalem has been considered, by both the General Assembly and the Security Council, as part of the occupied Palestinian territory.
  44. "Analysis: Kadima's big plans". BBC News. 29 March 2006. สืบค้นเมื่อ 10 October 2010.
  45. Kessner, BC (2 April 2006). "Israel's Hard-Learned Lessons". Homeland Security Today. สืบค้นเมื่อ 26 April 2012.
  46. Kumaraswamy, P. R. (5 June 2002). "The Legacy of Undefined Borders". Tel Aviv Notes. สืบค้นเมื่อ 25 March 2013.
  47. "Israel". Freedom in the World. Freedom House. 2008. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  48. "Global Survey 2006: Middle East Progress Amid Global Gains in Freedom". Freedom House. 19 December 2005. Retrieved 20 March 2012.
  49. ↑ "Israel's accession to the OECD". Organisation for Economic Co-operation and Development. Retrieved 12 August 2012.
  50. "Human development indices". United Nations Development Programme. Retrieved 4 November 2010.
  51. "WHO: Life expectancy in Israel among highest in the world". Haaretz. 24 May 2009.
  52. Gil, Moshe (1997). A History of Palestine, 634–1099. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-59984-9.CS1 maint: ref=harv (link)
  53. Allan D. Cooper (2009). The geography of genocide. University Press of America. p. 132. ISBN 978-0-7618-4097-8. สืบค้นเมื่อ 1 January 2012.
  54. Carmel, Alex. The History of Haifa Under Turkish Rule. Haifa: Pardes, 2002 (ISBN 965-7171-05-9), pp. 16–17
  55. Moshe Gil (1992). A History of Palestine, 634–1099. Cambridge University Press. p. 829. ISBN 9780521404372. สืบค้นเมื่อ 17 May 2015. Haifa was taken [...] in August 1100 or June 1101, according to Muslim sources which contradict one another. Albert of Aachen does not mention the date in a clear manner either. From what he says, it appears that it was mainly the Jewish inhabitants of the city who defended the fortress of Haifa. In his rather strange Latin style, he mentions that there was a Jewish population in Haifa, and that they fought bravely within the walls of the city. He explains that the Jews there were protected people of the Muslims (the Fatimids). They fought side by side with units of the Fatimid army, striking back at Tancred's army from above the walls of the citadel (... Judaei civis comixtis Sarracenorum turmis) until the Crusaders overcame them and they were forced to abandon the walls. The Muslims and the Jews then managed to escape from the fortress with their lives, while the rest of the population fled the city en masse. Whoever remained was slaughtered, and huge quantities of spoils were taken. [...] [Note #3: Albert of Aachen (Albericus, Albertus Aquensis), Historia Hierosolymitanae Expeditionis, in: RHC (Occ.), IV. p. 523; etc.]
  56. Irven M. Resnick (1 June 2012). Marks of Distinctions: Christian Perceptions of Jews in the High Middle Ages. CUA Press. pp. 48–49. ISBN 978-0-8132-1969-1. citizens of the Jewish race, who lived in the city by the favour and consent of the king of Egypt in return for payment of tribute, got on the walls bearing arms and put up a very stubborn defence, until the Christians, weighed down by various blows over the period of two weeks, absolutely despaired and held back their hands from any attack. [...] the Jewish citizens, mixed with Saracen troops, at once fought back manfully,... and counter-attacked. [Albert of Aachen, Historia Ierosolimitana 7.23, ed. and transl. Susan B. Edgington (Oxford: Clarendon Press, 2007), 516 and 521.]
  57. Abraham P. Bloch (1987). "Sultan Saladin Opens Jerusalem to Jews". One a day: an anthology of Jewish historical anniversaries for every day of the year. KTAV Publishing House, Inc. p. 277. ISBN 978-0-88125-108-1. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
  58. Benzion Dinur (1974). "From Bar Kochba's Revolt to the Turkish Conquest". ใน David Ben-Gurion (บ.ก.). The Jews in their Land. Aldus Books. p. 217. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
  59. Geoffrey Hindley (28 February 2007). Saladin: hero of Islam. Pen & Sword Military. p. xiii. ISBN 978-1-84415-499-9. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
  60. Alex Carmel; Peter Schäfer; Yossi Ben-Artzi (1990). The Jewish settlement in Palestine, 634–1881. L. Reichert. p. 31. ISBN 978-3-88226-479-1. สืบค้นเมื่อ 21 December 2011.
  61. Samson ben Abraham of Sens, Jewish Encyclopedia.
  62. Moshe Lichtman (September 2006). Eretz Yisrael in the Parshah: The Centrality of the Land of Israel in the Torah. Devora Publishing. p. 302. ISBN 978-1-932687-70-5. สืบค้นเมื่อ 23 December 2011.
  63. ↑ Kramer, Gudrun (2008). A History of Palestine: From the Ottoman Conquest to the Founding of the State of Israel. Princeton University Press. p. 376. ISBN 978-0-691-11897-0.CS1 maint: ref=harv (link)
  64. M. Sharon (2010). "Al Khalil". Encyclopedia of Islam, Second Edition. Koninklijke Brill NV.
  65. International Dictionary of Historic Places: Middle East and Africa by Trudy Ring, Robert M. Salkin, Sharon La Boda, pp. 336–339
  66. "The Covenant of the League of Nations". Article 22. สืบค้นเมื่อ 18 October 2012.
  67. "Mandate for Palestine," Encyclopaedia Judaica, Vol. 11, p. 862, Keter Publishing House, Jerusalem, 1972
  68. Rosenzweig 1997, p. 1
  69. ↑ Geoffrey Wigoder, G.G. (ed.). "Return to Zion". The New Encyclopedia of Judaism (via Answers.Com). The Jerusalem Publishing House. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.CS1 maint: extra text: authors list (link) CS1 maint: ref=harv (link)
  70. . Haaretz. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 April 2010. สืบค้นเมื่อ 9 March 2010.
  71. Gilbert 2005, p. 2. "Jews sought a new homeland here after their expulsions from Spain (1492) ..."
  72. Eisen, Yosef (2004). Miraculous journey: a complete history of the Jewish people from creation to the present. Targum Press. p. 700. ISBN 1-56871-323-1.CS1 maint: ref=harv (link)
  73. Morgenstern, Arie (2006). Hastening redemption: Messianism and the resettlement of the land of Israel. USA: Oxford University Press. p. 304. ISBN 978-0-19-530578-4.CS1 maint: ref=harv (link)
  74. "Jewish and Non-Jewish Population of Palestine-Israel (1517–2004)". Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010. Cite journal requires |journal= (help)
  75. Barnai, Jacob (1992). The Jews in Palestine in the Eighteenth Century: Under the Patronage of the Istanbul committee of Officials for Palestine. University Alabama Press. p. 320. ISBN 978-0-8173-0572-7.CS1 maint: ref=harv (link)
  76. ↑ "Immigration to Israel". Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 29 March 2012. The source provides information on the First, Second, Third, Fourth and Fifth Aliyot in their respective articles. The White Paper leading to Aliyah Bet is discussed "Aliyah During World War II and its Aftermath".
  77. Kornberg 1993 "How did Theodor Herzl, an assimilated German nationalist in the 1880s, suddenly in the 1890s become the founder of Zionism?"
  78. Herzl 1946, p. 11
  79. "Chapter One". The Jewish Agency for Israel1. สืบค้นเมื่อ 21 September 2015.
  80. Stein 2003, p. 88. "As with the First Aliyah, most Second Aliyah migrants were non-Zionist orthodox Jews ..."
  81. Romano 2003, p. 30
  82. Macintyre, Donald (26 May 2005). "The birth of modern Israel: A scrap of paper that changed history". The Independent. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  83. Yapp, M.E. (1987). The Making of the Modern Near East 1792–1923. Harlow, England: Longman. p. 290. ISBN 0-582-49380-3.
  84. Schechtman, Joseph B. (2007). "Jewish Legion". Encyclopaedia Judaica. 11. Detroit: Macmillan Reference USA. p. 304. สืบค้นเมื่อ 6 August 2014.
  85. Scharfstein 1996, p. 269. "During the First and Second Aliyot, there were many Arab attacks against Jewish settlements ... In 1920, Hashomer was disbanded and Haganah ("The Defense") was established."
  86. "League of Nations: The Mandate for Palestine, July 24, 1922". Modern History Sourcebook. Fordham University. 24 July 1922. สืบค้นเมื่อ 27 August 2007.
  87. Shaw, J. V. W. (January 1991) [1946]. "Chapter VI: Population". A Survey of Palestine. Volume I: Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo-American Committee of Inquiry (Reprint ed.). Washington, D.C.: Institute for Palestine Studies. p. 148. ISBN 978-0-88728-213-3. OCLC 22345421.
  88. . British Government. 1937. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 23 September 2013. สืบค้นเมื่อ 14 July 2013.
  89. Walter Laqueur (1 July 2009). A History of Zionism: From the French Revolution to the Establishment of the State of Israel. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 9780307530851. สืบค้นเมื่อ 15 October 2015.
  90. Hughes, M (2009). (PDF). English Historical Review. CXXIV (507): 314–354. doi:10.1093/ehr/cep002. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2016.
  91. Khalidi, Walid (1987). From Haven to Conquest: Readings in Zionism and the Palestine Problem Until 1948. Institute for Palestine Studies. ISBN 978-0-88728-155-6
  92. "The Population of Palestine Prior to 1948". MidEastWeb. สืบค้นเมื่อ 19 March 2012.
  93. Fraser 2004, p. 27
  94. Encyclopedia of Terrorism, Harvey W. Kushner, Sage, 2003 p.181
  95. The British Empire in the Middle East, 1945–1951: Arab Nationalism, the United States, and Postwar Imperialism. William Roger Louis, Oxford University Press, 1986, p. 430
  96. ↑ Clarke, Thurston. By Blood and Fire, G. P. Puttnam's Sons, New York, 1981
  97. Bethell, Nicholas (1979). The Palestine Triangle. Andre Deutsch.
  98. . General Assembly resolution. United Nations. 15 พฤษภาคม 1947. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 6 August 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
  99. . Special Committee on Palestine. United Nations. 3 กันยายน 1947. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
  100. . United Nations. 20 เมษายน 1949. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 January 2011. สืบค้นเมื่อ 31 July 2007. Cite journal requires |journal= (help)
  101. Bregman 2002, pp. 40–41
  102. Gelber, Yoav (2006). Palestine 1948. Brighton: Sussex Academic Press. p. 17. ISBN 978-1-902210-67-4.CS1 maint: ref=harv (link)
  103. Morris 2008, p. 77–78.
  104. Tal, David (2003). War in Palestine, 1948: Israeli and Arab Strategy and Diplomacy. Routledge. p. 471. ISBN 978-0-7146-5275-7.CS1 maint: ref=harv (link)
  105. Morris 2008.
  106. Clifford, Clark, "Counsel to the President: A Memoir", 1991, p. 20.
  107. Jacobs, Frank (7 August 2012). "The Elephant in the Map Room". Borderlines. The New York Times. สืบค้นเมื่อ 3 September 2012.
  108. Karsh, Efraim (2002). The Arab–Israeli conflict: The Palestine War 1948. Osprey Publishing. p. 50. ISBN 978-1-84176-372-9.CS1 maint: ref=harv (link)
  109. Ben-Sasson 1985, p. 1058
  110. Morris 2008, p. 205.
  111. Rabinovich, Itamar; Reinharz, Jehuda (2007). Israel in the Middle East: Documents and Readings on Society, Politics, and Foreign Relations, Pre-1948 to the Present. Brandeis. p. 74. ISBN 978-0-87451-962-4.CS1 maint: ref=harv (link)
  112. David Tal (24 June 2004). War in Palestine, 1948: Israeli and Arab Strategy and Diplomacy. Routledge. p. 469. ISBN 978-1-135-77513-1. some of the Arab armies invaded Palestine in order to prevent the establishment of a Jewish state, Transjordan...
  113. Morris 2008, p. 187: "A week before the armies marched, Azzam told Kirkbride: "It does not matter how many [ Jews] there are. We will sweep them into the sea." … Ahmed Shukeiry, one of Haj Amin al-Husseini's aides (and, later, the founding chairman of the Palestine Liberation Organization), simply described the aim as "the elimination of the Jewish state." … al-Quwwatli told his people: "Our army has entered … we shall win and we shall eradicate Zionism""
  114. Morris 2008, p. 198: "the Jews felt that the Arabs aimed to reenact the Holocaust and that they faced certain personal and collective slaughter should they lose"
  115. . Un.org. 9 กันยายน 2002. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 7 January 2014. สืบค้นเมื่อ 13 October 2013.
  116. Karsh, Efraim (2002). The Arab–Israeli conflict: The Palestine War 1948. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-372-9.CS1 maint: ref=harv (link)
  117. Morris, Benny. The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge University Press. p. 602. ISBN 978-0-521-00967-6.CS1 maint: ref=harv (link)
  118. "Dr. Sarah Ozacky-Lazar, Relations between Jews and Arabs during Israel's first decade (in Hebrew)".
  119. . The United Nations. 11 May 1949. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 12 September 2007. สืบค้นเมื่อ 13 July 2007. Cite journal requires |journal= (help)
  120. William Roger Louis (1984). The British Empire in the Middle East, 1945–1951: Arab Nationalism, the United States, and Postwar Imperialism. Clarendon Press. p. 579. ISBN 978-0-19-822960-5. The transcript makes it clear that British policy acted as a brake on Jordan." "King Abdullah was personally anxious to come to agreement with Israel", Kirkbride stated, and in fact it was our restraining influence which had so far prevented him from doing so." Knox Helm confirmed that the Israelis hoped to have a settlement with Jordan, and that they now genuinely wished to live peacefully within their frontiers, if only for economic reasons
  121. Lustick 1988, pp. 37–39
  122. "Israel (Labor Zionism)". Country Studies. Library of Congress. สืบค้นเมื่อ 12 February 2010.
  123. "The Kibbutz & Moshav: History & Overview". Jewish Virtual Library. Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 17 June 2014.
  124. Segev, Tom. 1949: The First Israelis. "The First Million". Trans. Arlen N. Weinstein. New York: The Free Press, 1986. Print. p 105-107
  125. Shulewitz, Malka Hillel (2001). The Forgotten Millions: The Modern Jewish Exodus from Arab Lands. Continuum. ISBN 978-0-8264-4764-7.CS1 maint: ref=harv (link)
  126. Laskier, Michael "Egyptian Jewry under the Nasser Regime, 1956–70" pages 573–619 from Middle Eastern Studies, Volume 31, Issue # 3, July 1995 page 579.
  127. "Population, by Religion". Israel Central Bureau of Statistics. 2016. สืบค้นเมื่อ 4 September 2016.
  128. Bard, Mitchell (2003). The Founding of the State of Israel. Greenhaven Press. p. 15.
  129. Hakohen, Devorah (2003). Immigrants in Turmoil: Mass Immigration to Israel and Its Repercussions in the 1950s and After. Syracuse University Press. ISBN 978-0-8156-2969-6.CS1 maint: ref=harv (link); for ma'abarot population, see p. 269.
  130. Clive Jones, Emma Murphy, Israel: Challenges to Identity, Democracy, and the State, Routledge 2002 p. 37: "Housing units earmarked for the Oriental Jews were often reallocated to European Jewish immigrants; Consigning Oriental Jews to the privations of ma'aborot (transit camps) for longer periods."
  131. Segev 2007, pp. 155–157
  132. Shindler 2002, pp. 49–50
  133. Kameel B. Nasr (1 December 1996). Arab and Israeli Terrorism: The Causes and Effects of Political Violence, 1936–1993. McFarland. pp. 40–. ISBN 978-0-7864-3105-2. Fedayeen to attack...almost always against civilians
  134. Gilbert 2005, p. 58
  135. Isaac Alteras (1993). Eisenhower and Israel: U.S.-Israeli Relations, 1953–1960. University Press of Florida. pp. 192–. ISBN 978-0-8130-1205-6. the removal of the Egyptian blockade of the Straits of Tiran at the entrance of the Gulf of Aqaba. The blockade closed Israel's sea lane to East Africa and the Far East, hindering the development of Israel's southern port of Eilat and its hinterland, the Nege. Another important objective of the Israeli war plan was the elimination of the terrorist bases in the Gaza Strip, from which daily fedayeen incursions into Israel made life unbearable for its southern population. And last but not least, the concentration of the Egyptian forces in the Sinai Peninsula, armed with the newly acquired weapons from the Soviet bloc, prepared for an attack on Israel. Here, Ben-Gurion believed, was a time bomb that had to be defused before it was too late. Reaching the Suez Canal did not figure at all in Israel's war objectives.
  136. Dominic Joseph Caraccilo (January 2011). Beyond Guns and Steel: A War Termination Strategy. ABC-CLIO. pp. 113–. ISBN 978-0-313-39149-1. The escalation continued with the Egyptian blockade of the Straits of Tiran, and Nasser's nationalization of the Suez Canal in July 1956. On October 14, Nasser made clear his intent:"I am not solely fighting against Israel itself. My task is to deliver the Arab world from destruction through Israel's intrigue, which has its roots abroad. Our hatred is very strong. There is no sense in talking about peace with Israel. There is not even the smallest place for negotiations." Less than two weeks later, on October 25, Egypt signed a tripartite agreement with Syria and Jordan placing Nasser in command of all three armies. The continued blockade of the Suez Canal and Gulf of Aqaba to Israeli shipping, combined with the increased fedayeen attacks and the bellicosity of recent Arab statements, prompted Israel, with the backing of Britain and France, to attack Egypt on October 29, 1956.
  137. Alan Dowty (20 June 2005). Israel/Palestine. Polity. pp. 102–. ISBN 978-0-7456-3202-5. Gamal Abdel Nasser, who declared in one speech that "Egypt has decided to dispatch her heroes, the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine....There will be no peace on Israel's border because we demand vengeance, and vengeance is Israel's death."...The level of violence against Israelis, soldiers and civilians alike, seemed to be rising inexorably.
  138. "The Jewish Virtual Library, The Sinai-Suez Campaign: Background & Overview". In 1955, Egyptian President Gamal Abdel Nasser began to import arms from the Soviet Bloc to build his arsenal for the confrontation with Israel. In the short-term, however, he employed a new tactic to prosecute Egypt's war with Israel. He announced it on August 31, 1955: Egypt has decided to dispatch her heroes, the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine....There will be no peace on Israel's border because we demand vengeance, and vengeance is Israel's death. These "heroes" were Arab terrorists, or fedayeen, trained and equipped by Egyptian Intelligence to engage in hostile action on the border and infiltrate Israel to commit acts of sabotage and murder.
  139. Schoenherr, Steven (15 December 2005). "The Suez Crisis". สืบค้นเมื่อ 31 May 2013.
  140. Gorst, Anthony; Johnman, Lewis (1997). The Suez Crisis. Routledge. ISBN 978-0-415-11449-3.CS1 maint: ref=harv (link)
  141. Benny Morris (25 May 2011). Righteous Victims: A History of the Zionist-Arab Conflict, 1881–1998. Knopf Doubleday Publishing Group. pp. 300, 301. ISBN 978-0-307-78805-4. (p. 300) In exchange (for Israeli withdrawal) the United states had indirectly promised to guarantee Israel's right of passage through the straits (to the Red sea) and its right to self defense if the Egyptian closed them....(p 301) The 1956 war resulted in a significant reduction of...Israeli border tension. Egypt refrained from reactivating the Fedaeen, and...Egypt and Jordan made great effort to curb infiltration
  142. "National insurance institute of Israel, Hostile Action Casualties" (ภาษาฮิบรู). list of people who were kiled in hostile action: 53 In 1956, 19 in 1957, 15 in 1958
  143. "jewish virtual library, Terrorism Against Israel: Number of Fatalities". 53 at 1956, 19 at 1957, 15 at 1958
  144. "Jewish virtual library, MYTH "Israel's military strike in 1956 was unprovoked."". Israeli Ambassador to the UN Abba Eban explained ... As a result of these actions of Egyptian hostility within Israel, 364 Israelis were wounded and 101 killed. In 1956 alone, as a result of this aspect of Egyptian aggression, 28 Israelis were killed and 127 wounded.
  145. "Adolf Eichmann". Jewish Virtual Library. สืบค้นเมื่อ 18 September 2007. Cite journal requires |journal= (help)
  146. Cole 2003, p. 27
  147. Shlomo Shpiro (2006). "No place to hide: Intelligence and civil liberties in Israel". Cambridge Review of International Affairs. 19 (44): 629–648. doi:10.1080/09557570601003361.
  148. "The Politics of Miscalculation in the Middle East", by Richard B. Parker (1993 Indiana University Press) pp. 38
  149. Maoz, Moshe (1995). Syria and Israel: From War to Peacemaking. USA: Oxford University Press. p. 70. ISBN 978-0-19-828018-7.CS1 maint: ref=harv (link)
  150. "On This Day 5 Jun". BBC. 5 June 1967. สืบค้นเมื่อ 26 December 2011.
  151. Segev 2007, p. 178
  152. Gat, Moshe (2003). Britain and the Conflict in the Middle East, 1964–1967: The Coming of the Six-Day War. Greenwood Publishing Group. p. 202. ISBN 0275975142.
  153. John Quigley, The Six-Day War and Israeli Self-Defense: Questioning the Legal Basis for Preventive War, Cambridge University Press, 2013, p. 32.
  154. Samir A. Mutawi (18 July 2002). Jordan in the 1967 War. Cambridge University Press. p. 93. ISBN 978-0-521-52858-0. Although Eshkol denounced the Egyptians, his response to this development was a model of moderation. His speech on 21 May demanded that Nasser withdraw his forces from Sinai but made no mention of the removal of UNEF from the Straits nor of what Israel would do if they were closed to Israeli shipping. The next day Nasser announced to an astonished world that henceforth the Straits were, indeed, closed to all Israeli ships
  155. Segev 2007, p. 289
  156. Smith 2006, p. 126. "Nasser, the Egyptian president, decided to mass troops in the Sinai ... casus belli by Israel."
  157. Bennet, James (13 March 2005). "The Interregnum". The New York Times Magazine. สืบค้นเมื่อ 11 February 2010.CS1 maint: ref=harv (link)
  158. "Israel Ministry of Foreign Affairs – The Palestinian National Covenant- July 1968". Mfa.gov.il. สืบค้นเมื่อ 13 March 2009.
  159. Silke, Andrew (2004). Research on Terrorism: Trends, Achievements and Failures. Routledge. p. 149 (256 pages). ISBN 978-0-7146-8273-0. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.CS1 maint: ref=harv (link)
  160. Gilbert, Martin (2002). The Routledge Atlas of the Arab–Israeli Conflict: The Complete History of the Struggle and the Efforts to Resolve It. Routledge. p. 82. ISBN 978-0-415-28116-4. สืบค้นเมื่อ 8 March 2010.CS1 maint: ref=harv (link)
  161. Andrews, Edmund; Kifner, John (27 January 2008). "George Habash, Palestinian Terrorism Tactician, Dies at 82". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 29 March 2012.
  162. "1973: Arab states attack Israeli forces". On This Day. The BBC. 6 October 1973. สืบค้นเมื่อ 15 July 2007.
  163. "Agranat Commission". Knesset. 2008. สืบค้นเมื่อ 8 April 2010. Cite journal requires |journal= (help)
  164. Bregman 2002, pp. 169–170 "In hindsight we can say that 1977 was a turning point ..."
  165. Bregman 2002, pp. 171–174
  166. Bregman 2002, pp. 186–187
  167. Bregman 2002, pp. 186
  168. Cleveland, William L. (1999). A history of the modern Middle East. Westview Press. p. 356. ISBN 978-0-8133-3489-9.CS1 maint: ref=harv (link)
  169. Lustick, Ian (1997). "Has Israel Annexed East Jerusalem?" (PDF). Middle East Policy. Washington, D.C.: Wiley-Blackwell. V (1): 34–45. doi:10.1111/j.1475-4967.1997.tb00247.x. ISSN 1061-1924. OCLC 4651987544. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.CS1 maint: ref=harv (link)
  170. See for example UN General Assembly resolution 63/30, passed 163 for, 6 against . 23 มกราคม 2009. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 January 2011.
  171. "Golan Heights profile". BBC News. 27 November 2015. สืบค้นเมื่อ 6 January 2017.
  172. Friedberg, Rachel M. (November 2001). "The Impact of Mass Migration on the Israeli Labor Market" (PDF). The Quarterly Journal of Economics. 116 (4): 1373–1408. doi:10.1162/003355301753265606.CS1 maint: ref=harv (link)
  173. Bregman 2002, p. 199
  174. Stone & Zenner 1994, p. 246. "Toward the end of 1991 ... were the result of internal Palestinian terror."
  175. Haberman, Clyde (9 December 1991). "After 4 Years, Intifada Still Smolders". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 28 March 2008.CS1 maint: ref=harv (link)
  176. Mowlana, Gerbner & Schiller 1992, p. 111
  177. Bregman 2002, p. 236
  178. . Boston College. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 27 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  179. . U.S. Department of State. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 January 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. Cite journal requires |journal= (help)
  180. "Israel-PLO Recognition – Exchange of Letters between PM Rabin and Chairman Arafat – Sept 9- 1993". Israeli Ministry of Foreign Affairs. สืบค้นเมื่อ 31 March 2010. Cite journal requires |journal= (help)
  181. Harkavy & Neuman 2001, p. 270. "Even though Jordan in 1994 became the second country, after Egypt to sign a peace treaty with Israel ..."
  182. . Settlements information. Foundation for Middle East Peace. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 26 August 2013. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  183. Kurtzer, Daniel; Lasensky, Scott (2008). Negotiating Arab-Israeli peace: American leadership in the Middle East. United States Institute of Peace Press. p. 44. ISBN 978-1-60127-030-6.CS1 maint: ref=harv (link)
  184. Cleveland, William L. (1999). A history of the modern Middle East. Westview Press. p. 494. ISBN 978-0-8133-3489-9.CS1 maint: ref=harv (link)
  185. "Israel marks Rabin assassination". BBC News. 12 November 2005.
  186. Bregman 2002, p. 257
  187. . U.S. Department of State. 23 October 1998. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 24 December 1999. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. Cite journal requires |journal= (help)
  188. Gelvin 2005, p. 240
  189. Gross, Tom (16 January 2014). "The big myth: that he caused the Second Intifada". The Jewish Chronicle. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.
  190. Hong, Nicole (23 February 2015). "Jury Finds Palestinian Authority, PLO Liable for Terrorist Attacks in Israel a Decade Ago". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 22 April 2016.
  191. Ain, Stewart (20 December 2000). . The Jewish Week. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 13 October 2007.
  192. Samuels, David (1 September 2005). "In a Ruined Country". The Atlantic. สืบค้นเมื่อ 27 March 2013.
  193. . USA Today. 29 July 2004. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 20 October 2012. สืบค้นเมื่อ 1 October 2012.
  194. Harel, Amos; Issacharoff, Avi (1 October 2010). "Years of rage". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.
  195. King, Laura (28 September 2004). "Losing Faith in the Intifada". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Diehl, Jackson (27 September 2004). "From Jenin To Fallujah?". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Amidror, Yaakov. "Winning Counterinsurgency War: The Israeli Experience" (PDF). Strategic Perspectives. Jerusalem Center for Public Affairs. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Pipes, Daniel (14 September 2008). "Must Counterinsurgency Wars Fail?". The Washington Times. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Frisch, Hillel (12 มกราคม 2009). . Perspectives Papers on Current Affairs. Begin-Sadat Center for Strategic Studies. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 14 June 2012. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Buchris, Ofek (9 March 2006). "The "Defensive Shield" Operation as a Turning Point in Israel's National Security Strategy". Strategy Research Project. United States Army War College. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Krauthammer, Charles (18 June 2004). "Israel's Intifada Victory". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Plocker, Sever (22 June 2008). "2nd Intifada forgotten". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Ya'alon, Moshe (January 2007). "Lessons from the Palestinian 'War' against Israel" (PDF). Policy Focus. Washington Institute for Near East Policy. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Hendel, Yoaz (20 September 2010). "Letting the IDF win". Ynetnews. สืบค้นเมื่อ 12 August 2012.; Zvi Shtauber; Yiftah Shapir (2006). The Middle East strategic balance, 2004–2005. Sussex Academic Press. p. 7. ISBN 978-1-84519-108-5. สืบค้นเมื่อ 12 February 2012.
  196. The Psychology of Strategic Terrorism: Public and Government Responses to Attack, Shepherd, Ben, p. 172
  197. "Fatalities before Operation "Cast Lead"". B'Tselem. สืบค้นเมื่อ 14 January 2017.
  198. "Security Council Calls for End to Hostilities between Hizbollah, Israel, Unanimously Adopting Resolution 1701 (2006)". United Nations Security Council Resolution 1701. 11 August 2006.
    Escalation of hostilities in Lebanon and in Israel since Hizbollah's attack on Israel on 12 July 2006
  199. Harel, Amos (13 July 2006). "Hezbollah kills 8 soldiers, kidnaps two in offensive on northern border". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  200. Koutsoukis, Jason (5 January 2009). "Battleground Gaza: Israeli ground forces invade the strip". Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ 5 January 2009.CS1 maint: ref=harv (link)
  201. Ravid, Barak (18 January 2009). "IDF begins Gaza troop withdrawal, hours after ending 3-week offensive". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  202. Azoulay, Yuval (1 January 2009). "Two IDF soldiers, civilian lightly hurt as Gaza mortars hit Negev". Haaretz. สืบค้นเมื่อ 20 March 2012.
  203. Stephanie Nebehay (20 November 2012). "UN rights boss, Red Cross urge Israel, Hamas to spare civilians". Reuters. สืบค้นเมื่อ 20 November 2012.; al-Mughrabi, Nidal (24 November 2012). "Hamas leader defiant as Israel eases Gaza curbs". Reuters. สืบค้นเมื่อ 8 February 2013.; "Israeli air strike kills top Hamas commander Jabari". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 14 November 2012.
  204. Lappin, Yaakov; Lazaroff, Tovah (12 November 2012). "Gaza groups pound Israel with over 100 rockets". The Jerusalem Post. สืบค้นเมื่อ 27 March 2013.
  205. "Israel and Hamas Trade Attacks as Tension Rises". The New York Times. 8 July 2014.
  206. , IL: Tamas, คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 ตุลาคม 2011, สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน 2011
  207. "Israel signs free trade agreement with Mercosur". Israel Ministry of Foreign Affairs. 19 December 2007. สืบค้นเมื่อ 15 October 2012.
  208. "Localities and Population, by Population Group, District, Sub-District and Natural Region". Israel Central Bureau of Statistics. 6 September 2017. สืบค้นเมื่อ 19 September 2017.
  209. "Population of Jerusalem, by Age, Religion and Geographical Spreading, 2015" (PDF). Jerusalem Institute for Israel Studies. สืบค้นเมื่อ 19 September 2017.

แหล่งข้อมูลอื่น

ค้นหาเกี่ยวกับ ประเทศอิสราเอล เพิ่มที่โครงการพี่น้องของวิกิพีเดีย
  บทนิยาม จากวิกิพจนานุกรม
  สื่อ จากคอมมอนส์
  ทรัพยากรการเรียน จากวิกิวิทยาลัย
  อัญพจน์ จากวิกิคำคม
  ข้อความต้นฉบับ จากวิกิซอร์ซ
  ตำรา จากวิกิตำรา
รัฐบาล
  • รัฐบาลสาธารณรัฐอิสราเอล
  • Israel Information Center Catalogue จาก กระทรวงการต่างประเทศ
  • Official website of the Office of the Prime Minister of Israel
  • Official website of the Israel Tourism Ministry
ข้อมูลทั่วไป
  • Israel entry at The World Factbook
  • Key Development Forecasts for Israel from International Futures
แผนที่
  •   Wikimedia Atlas of ประเทศอิสราเอล
  • แม่แบบ:Osmrelation
ลิงก์อื่นๆ
  • แม่แบบ:GovPubs
  • ประเทศอิสราเอล ที่เว็บไซต์ Curlie
  บทความเกี่ยวกับประเทศอิสราเอลนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ โครงการวิกิประเทศอิสราเอล

สิงหาคม 13, 2021
ประเทศอ, สราเอล, บทความน, เก, ยวก, บประเทศสม, ยใหม, สำหร, บความหมายอ, สราเอล, แก, ความกำกวม, งกฤษ, israel, บร, อาหร, ائ, يل, ออย, างเป, นทางการว, ฐอ, สราเอล, งกฤษ, state, israel, บร, ינ, อาหร, ائ, يل, เป, นประเทศในตะว, นออกกลางบนชายฝ, งตะว, นออกเฉ, ยงใต, ของทะ. bthkhwamniekiywkbpraethssmyihm sahrbkhwamhmayxun duthi xisraexl aekkhwamkakwm praethsxisraexl xngkvs Israel hibru י ש ר א ל xahrb إ س ر ائ يل michuxxyangepnthangkarwa rthxisraexl xngkvs State of Israel hibru מ ד ינ ת י ש ר א ל xahrb د و ل ة إ س ر ائ يل epnpraethsintawnxxkklangbnchayfngtawnxxkechiyngitkhxngthaelemdietxrereniynaelachayfngehnuxkhxngthaelaedng miekhtaednthangbktidtxkbpraethselbanxnthangthisehnux praethssieriythangthistawnxxkechiyngehnux praethscxraednthangthistawnxxk dinaednewstaebngkaelachnwnkasakhxngpaelsitnthangthistawnxxkaelatawntktamladb aelapraethsxiyiptthangthistawntkechiyngit praethsxisraexlmiphumilksnhlakhlayaemmiphunthikhxnkhangelk 18 19 ethlxawifepnsunyklangesrsthkicaelaethkhonolyikhxngpraeths 20 swnthitngrthbalaelaemuxnghlwngtamprakaskhux eyrusaelm aemxanacxthipitykhxngrthehnuxeyrusaelmyngimmikarrbrxnginradbnanapraeths 21 22 23 24 fn 3 rthxisraexlמדינת ישראל hibru دولة إسرائيل xahrb thngchati traaephndinephlngchati Hatikvah hibru khwamhwng source source track track track track track track track track track track track track track track track track emuxnghlwngaela ihysudeyrusaelm karrbrxngcakd fn 1 31 47 N 35 13 E 31 783 N 35 217 E 31 783 35 217phasarachkarphasahibruaelaphasaxahrbklumchatiphnthuchawyiw rxyla 74 9chawxahrb rxyla 20 7xun rxyla 4 3karpkkhrxngsatharnrthrabbrthsphaediyw prathanathibdiriwewn riflin naykrthmntrinftali ebnenttsphanitibyytikhensestexkrach prakas14 phvsphakhm 1948 idrbkarrbrxng1 phvsphakhm 1949phunthi rwm20 770 22 072 tarangkiolemtr 8 019 8 522 tarangiml a 150 aehlngna 2 71 as of 2015 10 prachakr 2021 praman9 386 500 11 fn 2 99 samaonprachakr 20087 412 200 12 fn 2 khwamhnaaenn425 txtarangkiolemtr 1 100 7 txtarangiml 35 cidiphi xanacsux 2563 15 praman rwm 372 314 phnlan fn 2 51 txhw 40 336 fn 2 34 cidiphi rakhatlad 2563 15 praman rwm 410 501 phnlan fn 2 31 txhw 44 474 fn 2 19 cini 2561 34 8 fn 2 16 panklang xndbthi 48HDI 2562 0 919 17 sungmak xndbthi 19skulenginniwecheklxisraexl ILS ekhtewlaUTC 2 ewlamatrthanxisraexl vdurxn DST UTC 3 ewlamatrthanxisraexl rupaebbwnthidd mm yyyy saklskrach khbrthdankhwarhsothrsphth 972odemnbnsud il 20 770 is Israel within the Green Line 22 072 includes the annexed Golan Heights and East Jerusalem bthkhwamnixangxingkhristskrach khristthswrrs khriststwrrs sungepnsarasakhykhxngenuxha rachxanackrxisraexlaelayudahthuxkaenidkhunrahwangyukhehlk 25 26 ckrwrrdixssieriyihmthalayxisraexlemuxraw 720 pikxn kh s 27 txmayudahthukckrwrrdibabioleniy epxresiyaelaehlelnnistikphichit aelamixyuepncnghwdpkkhrxngtnexngkhxngyiw 28 29 kbtaemkhabi Maccabean Revolt thisaercthaihekidrachxanackraehsmaeniyn Hasmonean sungmiexkrachemux 110 pikxn kh s 30 thwa in 63 pikxn kh s tkepnrthbriwarkhxngsatharnrthormnsungtxmatngrachwngsehorediynin 37 pikxn kh s aela 6 pikxn kh s sthapnamnthlyuediykhxngormn 31 yuediyepnmnthlhnungkhxngormncnkbtyiwthiimsaercthaihekidkarthalayepnwngkwang 30 karkhbilprachakryiw 30 32 aelakarepliynchuxphumiphakhcakcuediyepnsieriypaelstina Syria Palaestina 33 miyiwxyuinphumiphakhnibangepnewlahlaystwrrs inkhriststwrrsthi 7 xahrbyudliaewntcakckrwrrdiibaesnithn aelwxyuinkarkhwbkhumkhxngmuslimcnsngkhramkhruesdkhrngthihnunginpi 1099 tamdwykarphichitkhxngxyyubidinpi 1187 rthsultanmmlukxiyiptkhyaykarkhwbkhumehnuxliaewntinkhriststwrrsthi 13 cnthukckrwrrdixxtotmnphichitinpi 1517 rahwangkhriststwrrsthi 19 khwamtuntweruxngchatiinhmuyiwnaipsukarsthapnakhbwnkarisxxnistinpraethstang tamdwykarekhaemuxngxxtotmnaelabritichpaelsitnhlayralxkinpi 1947 shprachachatilngmtirbaephnaebngswnsahrbpaelsitnthiaenanakarsthapnarthxahrbaelayiwaelaiheyrusaelmxyuinkarkhwbkhumkhxnghlaychati 34 hnwynganyiwyxmrbaelaphunaxahrbptiesthaephndngklaw 35 36 37 pitxma hnwynganyiwprakasxisrphaphkhxngrthxisraexl aelasngkhramxahrb xisraexl kh s 1948 inewlatxmathaihxisraexlkhrxbkhrxngdinaednswnihykhxngxditxanti swnrthxahrbephuxnbanthuxkhrxngewstaebngkaelakasa 38 nbaetnnxisraexlsurbinsngkhramhlaykhrngkbpraethsxahrb 39 aelatngaetpi 1967 yudkhrxngdinaednrwmthngewstaebngk thirabsungoklnaelachnwnkasa 40 41 42 xisraexlkhyaykdhmayipyngthirabsungoklnaelaeyrusaelmtawnxxk aetimrwmewstaebngk 43 44 45 46 karyudkhrxngdinaednpaelsitnepnkaryudkhrxngthangthharyawnanthisudinolkinsmyihm khwamphyayamrangbkhxphiphathxisraexl paelsitnyngimmikhwamtklngsntiphaphkhnsudthay aetmikarlngnamsnthisyyasntiphaphrahwangxisraexlkbxiyiptaelacxraednaelwinkdhmayhlkphunthan xisraexlniyamtnexngwaepnrthyiwaelaprachathipity 47 pkkhrxngrabxbprachathipityaebbmiphuaethn odymirabbrthspha prachachnmisiththixxkesiyngeluxktngthwip odyichkarlngkhaaennrabbsdswnaebbbychiraychuxaela 48 naykrthmntriepnhwhnarthbal aelaensesthepnxngkhkarbriharxanacnitibyytisphaediywkhxngxisraexl xisraexlepnpraethsphthnaaelw smachikxngkhkarephuxkhwamrwmmuxthangesrsthkicaelakarphthna 49 aelaesrsthkickhxngxisraexlihyepnxndbthi 41 khxngolk tamphlitphnthmwlrwmphayinpraethsrakhatladin ph s 2554 xisraexlmimatrthankarkhrxngchiphsungsudintawnxxkklangaelasungsudepnxndbsaminthwipexechiy 50 xisraexlmikhwamkhadhmaykarkhngchiphsungsudpraethshnunginolk 51 enuxha 1 phumisastr 2 prawtisastr 2 1 yukhkxnprawtisaskhr 2 2 yukhklangaelaprawtisastryukhihm 2 3 khbwnkarisxxnistaelaxantikhxngbrietn 2 4 hlngsngkhramolkkhrngthisxngaelaexkrach 2 5 piaerk khxngrthxisraexl 2 6 khwamkhdaeyngephimetimaelakrabwnkarsntiphaph 3 karemuxngkarpkkhrxng 3 1 brihar 3 2 nitibyyti 3 3 tulakar 3 4 karaebngekhtkarpkkhrxng 3 5 dinaednyudkhrxng 4 khwamsmphnthrahwangpraeths 5 kxngthph 5 1 kxngkalngkungthhar 6 esrsthkic 6 1 okhrngsrang 6 2 sthankarnesrsthkic 6 3 karthxngethiyw 7 okhrngsrangphunthan 7 1 withyasastr aela ethkhonolyi 7 2 khmnakhm aela othrkhmnakhm 7 3 karsuksa 7 3 1 xtrakarruhnngsux 7 4 satharnsukh 8 prachakr 8 1 emuxngihy 8 2 sasna 9 wthnthrrm 9 1 wrrnkrrm 9 2 sthaptykrrm 9 3 xahar 9 4 dntri 9 5 suxmwlchn 9 6 wnhyud 10 echingxrrth 11 xangxing 12 aehlngkhxmulxunphumisastraebbemdietxrereniyn rxnaehnginvdurxn eynpanklang aelamifntkelknxyinvduhnaw xunhphumiechliy rahwang 8 36 xngsa fntkpramanpila 64 wn priman 539 milliemtr miphrmaedn tamekhmnalika tidkbpraethselbanxn sieriy cxraedn aelaxiyipt xisraexlmichayfngbnthaelemdietxrereniyn xawxakaba Gulf of Aqaba aelathaeleddsiprawtisastrdubthkhwamhlkthi prawtisastrxisraexl yukhkxnprawtisaskhr bthkhwamnixactxngkartrwcsxbtnchbb indaniwyakrn rupaebbkarekhiyn kareriyberiyng khunphaph hruxkarsakd khunsamarthchwyphthnabthkhwamid kartrungphraeysuthikangekhn odysiomn wuexth Simon Vouet thi ecnw kh s 1622 prawtisastrkhxngxisraexlekidkhunemuxphraecaidthaphnthsyyakbthanxbrahm enuxngcakwaphraxngkhidthrngmxngehnwathanxbrahm epnkhnchxbthrrminsayphraentrkhxngphraxngkh xbrahmmilukdwyknsxngkhn khnaerkkhux xismaexl Yismael thiekidkbhyingthaschuxwa nanghakar Hagar khnthisxngkhux xisxkh Ishak hruxixaeskh Issic thiekidkbsarah Sarah phuepnbutrhyingkhxngbidakhxngxbrahm aetimidekidcakmardaediywkn swnechuxsaykhxngxisxkhnn epntntrakulkhxngchawxisraexl odyxisxkhmilukdwyknsxngkhnkhux exsaw Esau aelayaokhb Jacob hruxxisraexltamthiphraecaidthrngtngchuxihemuxkhrngthithanyaokhbhruxthanxisraexlidplasukbphraecaaelwidchychnakhrngthikhamaemnaybbxk karplasuknkhrngniepnehtuihphuchayxisraexlimkinesnthitaophk sungxyuthikhxtxtaophknncnthungthukwnni ephraaphraxngkhthrngthuktxngkhxtxtaophkkhxngyaokhbtrngesnexnthitaophk yaokhb Jacob hrux xisraexl milukdwyknsibsamkhnkhux ruebn siemoxn elwi yudah dan nfthali kad xaechxr xissakhar esbulun oyesf aelaebnyamin aeladinah hlngcakihkaenidesbulun elxahihkaenidbutrsawkhuxdinahniexng cakphnthsyyarahwangphraecakbxbrahmphraxngkhcungidbndalihekidphyaelngkhunthwolktxmaidekidphyaelngkhun yaokhb hruxxisraexl aelakhrxbkhrw txngthamahakindwykhwamyaklabak oyesf butrkhnhnungkhxngyaokhbidipepnphuduaelrachxanackrinxiyipt ekhaidnaphinxngthnghmdthitxngprasbkbphyaelnginkhanaxnekhamaxyuxasyinaephndinxiyipt khrnphxsinoyesfip faorhxngkhtxmaidekidkhwamimiwictxchawhibru cungldthanaihepnthas aelweknthaerngnganipichinkarthaxithephuxichinkarkxsrangphirmid aelamikhasngihpraharchiwitedkekidihmepncanwnmak mitharkephschaykhnhnungrxdtaycakkhasngpraharnnmaid chuxwa omess Moses omessetibotkhun epnphuphaphwkxisraexl hrux hibrusungnbaetphuchayidthung 600 000 khn phuhyingaelaedktanghak aelayngmifungchnchatixunepncanwnmaktidtamipdwy phrxmthngfungstw khuxfungaephaaekaaelaokhcanwnmak xxkcakxiyiptklbipsupraethspaelsitn odyphrakrthiehyiydxxkphwkhibrumikhwamsamkhkhiaelamikalngekhmekhngkhun cungidthakarrwbrwmdinaednodyrxb xnidaek dinaednkhxngphwkkhann aelaphwkxaraexlilth aetkthukrukrancakphwkphwkfilietiy Philistine sungxphyphcakekaakhrit aelaekhamatngphumilaenaxyuaethbchaythael thangthistawntkechiyngitkhxngpaelsitn aelaphwkxamxirthkbhititthcakthangehnux thaihekidkhwamcaepnthicatxngmikstriypkkhrxng phwkxisraexlilthidphrxmickneluxkhwhnaklumthiekhmaekhngkhunmaphuhnungchux saxul Saul khunepnkstriyxngkhaerk emuxpraman 1 050 pi kxnkhristkal hlngcaknn chawyiwmikstriythiekngklaxik 2 xngkhkhuxkstriydawidaelakstriyosolmxn emuxkstriyosolmxnsinphrachnm emux pi 930 kxnkhristskrach thaihxanackrkhxngosolmxnaetkxxkpnsxngswnkhux xanackrxisraexl The Kingdom of Israel odymikrungsamaeriyepnemuxnghlwng aelaxanackryudah Kingdom of Judah odymieyrusaelmepnsunyklang swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidyukhklangaelaprawtisastryukhihm inpi 634 641 briewnni rwmthngeyrusaelm thukxahrbthiephingekharitxislamphichit karkhwbkhumdinaednniepliynaeplngrahwangrthekhaalifahrxchidin xumyyah xbbasiyah fatimiyah eslcuk khruesedxraelaxyyubidinchwngsamstwrrsthdma 52 rahwngkarlxmeyrusaelminsngkhramkhruesdkhrngthihnunginpi 1099 phuxyuxasyinnkhrchawyiwtxsuekhiyngbaekhiyngihlkbkalngpracathitngfatimiyahaelaprachakrmuslimsungphyayampkpxngnkhrcaknkrbkhruesdxyangirphl emuxnkhraetk miphuthuksngharhmupraman 60 000 khn rwmthngyiw 6 000 khnthiliphyinthrrmsalaaehnghnung 53 inewlannsunglwngelykarlmslaykhxngrthyiwmakhrbhnungphnpi michumchnyiwxyuthwpraeths michumchnthithrab 50 aehng rwmthngeyrusaelm ithebiyeriys ramla aexchkhalxn essaeriy aelakasa 54 xlebirtaehngxaekhinrabuwa phuxyuxasyinihfachawyiwepnkalngsurbhlkkhxngnkhr aela papnkbthharsaraesn fatimiyah phwkekhatxsuxyangklahayekuxbeduxncnthukkxngthpheruxaelathphbknkrbkhruesdbibbngkhbihlathxy 55 56 inpi 1165 immxnidis Maimonides eyuxneyrusaelmaelaswdphawnabneninphrawiharin sthanskdisiththiihy inpi 1141 kwichawsepnechuxsayyiw eyhuda haelwi Yehuda Halevi eriykrxngihyiwyayipyngaephndinxisraexlsungekhaedinthangipdwytnexng inpi 1887 sultanesaalahuddinphichitnkrbkhruesdinyuththkarthihththin aelatxmayudeyrusaelmaelapaelsitnekuxbthnghmd inewlann esaalahuddinxxkprakasechiychwnyiwihhwnkhunaelatngthinthanineyrusaelm 57 aelayudah xlharisi Judah al Harizi rabuwa nbaetxahrbyudeyrusaelm chawxisraexlkxyuxasythinn 58 xlharisiepriybethiybphrarachkvsdikakhxngesaalahuddinthixnuyatihyiwtngthinthanineyrusaelmkbphrarachkvsdikakhxngphramhakstriyepxresiy phraecaisrsmharach emuxkwa 1 600 pikxn 59 inpi 1211 chumchnchawyiwinpraethsekhmaekhngkhunemuxklumyiwthimiaerbibkwa 300 khnepnhwhnaekhamacakfrngessaelaxngkvs 60 sungmiaerbibaesmsn ebn xbrahmaehngesns 61 aenkhaemnidis Nachmanides aerbibchawsepnsmykhriststwrrsthi 13 aelaphunayiwthiidrbkarrbrxngykyxngaephndinxisraexlxyangsungaelamxngwanikhmyiwepnkhxbyytiaennxnthimiphltxyiwthukkhn ekhaekhiynwa hakphumiichyiwprasngkhsrangsnti eracksrangsntiaelaplxyphwkekhaiwbnenguxnikhchdecn aetsahrberuxngaephndin erackimyxmplxyihtkxyuinmuxphwkekha hruxindinaednkhxngchatiid imwainxayukhnid 62 inpi 1260 karkhwbkhumphumiphakhpaelsitntkepnkhxngsultanmmlukxiyipt 63 praethstngxyurahwangsunyklangxanackhxngmmluksxngaehng khux ikhoraeladamsksaelamikarphthnabangtamthnnsngcdhmaythiechuxmrahwangsxngnkhr eyrusaelmaemimmikarkhumkhrxngcakkaaephngnkhrid matngaetpi 1219 kmiokhrngkarkxsrangihm thitngxyurxbmsyidxlxksxbneninphrawihar inpi 1266 sultanibbas Baybars aehngmmlukepliynsphaphthaxkhrbidr Cave of the Patriarchs inhibrxnepnsthanthikhumphykhxngxislamodyechphaaaelahamkhristsasnikchnaelayiwekha sungedimsamarthekhaidodytxngcaykhathrrmeniym khasnghammiphlcnxisraexlekhakhwbkhumxakharinpi 1967 64 65 inpi 1516 phumiphakhnithukckrwrrdixxtotmnphichit aelaxyuinkarkhwbkhumkhxngxxtotmncnsinsngkhramolkkhrngthihnung emuxbrietnphichitkalngxxtotmnaelatngrthbalthharkhunpkkhrxngthwxditxxtotmnsieriy inpi 1920 dinaedndngklawthukaebngrahwangbrietnaelafrngessphayitrabbxanti aelaphunthithibrietnbriharrachkaraephndinsungrwmxisraexlsmyihmidchuxwa paelsitninxanti 63 66 67 khbwnkarisxxnistaelaxantikhxngbrietn dubthkhwamhlkthi khbwnkarisxxnist aela paelsitninxanti thioxdxr ehis Theodor Herzl phumiwisythsnrthyiw nbaetmichumchnyiwphldmatuphumiaerksud yiwcanwnmakhwngkhunsu isxxn aela aephndinxisraexl 68 aemprimankhwamphyayamthikhwrichipephuxepahmayniepnhwkhxphiphath 69 70 khwamhwngaelakhwamprarthnakhxngyiwthixasyxyunxkmatuphumiepnaeknsakhykhxngrabbkhwamechuxkhxngyiw 69 hlngyiwthukkhbilxxkcaksepninpi 1492 bangchumchntngthinthanxyuinpaelsitn 71 rahwangkhriststwrrsthi 16 chumchnyiwtngrkrakinsinkhrskdisiththi idaek eyrusaelm ithebiyeriys hibrxnaelasaefd aelainpi 1697 aerbibeyhuda hachasid Yehuda Hachasid naklumyiw 1 500 khnipeyrusaelm 72 inkhrunghlngkhxngkhriststwrrsthi 18 phukhdkhanlththihasidimchawyuorptawnxxk thieriyk epruchim Perushim tngthinthaninpaelsitn 73 74 75 karyaythinkhxngyiwsmyihmralxkaerkippaelsitninpkkhrxngkhxngxxtotmn thieriyk xaliyakhrngaerk First Aliyah erimkhuninpi 1881 emuxyiwhniophkrminyuorptawnxxk 76 aemmikhbwnkarisxxnistaelw nkhnngsuxphimphchawxxsetriy hngkari thioxdxr ehis Theodor Herzl idrbkhwamchxbwaepnphukxtngkhbwnkarkaremuxngisxxnist 77 epnkhbwnkarsungmungsthapnarthyiwinaephndinxisraexl channcungesnxthangxxkaekpyhachawyiwinrthyuorp rwmkbepahmayaelakhwamsaerckhxngokhrngkarradbchatixuninewlann 78 inpi 1896 ehiscdphimphhnngsux rthyiw esnxwisythsnrthyiwinxnakht pitxmaekhaepnprathansphaisxxnistkhrngthihnung 79 xaliyakhrngthisxng pi 1904 14 erimkhunhlngophkrmkhichienf Kishinev pogrom miyiwpraman 40 000 khntngthinthaninpaelsitn aemekuxbkhrungxxkcakthinninthisud 76 phuekhaemuxngthngsxngralxkaerkepnyiwxxrthxdxksesiyswnihy 80 aemxaliyakhrngthisxngmiklumsngkhmniymsungsthapnakhbwnkarkhibbuts kibbutz xyudwy 81 rahwangsngkhramolkkhrngthihnung rthmntriwakarkrathrwngkartangpraethsbrietn xarethxr aeblefxr Arthur Balfour sngptiyyaaeblefxrpi 1917 aekbarxnrxthsichld wlethxr rxthsichld barxnthi 2 aehngrxthsichld phunachumchnyiwbrietn sungaethlngwabrietntngicsthapna banchati khxngyiwinxantipaelsitn 82 83 phithioxneyrusaelmihxyuinkarpkkhrxngkhxngbrietnhlngsngkhramolkkhrngthihnung inpi 1918 licnyiw klumsungprakxbdwyxasasmkhrisxxnistepnhlk snbsnunkarphichitpaelsitnkhxngbrietn 84 karkhdkhankarpkkhrxngkhxngbrietnaelakarekhaemuxngkhxngyiwnaipsuehtuclaclinpaelsitnpi 1920 aelakarsthapnathharxasasmkhryiwthieriyk hakhxnah Haganah sungtxmaaeykxxkmaepnklumkungthharxxkn Irgan aelaelhi Lehi 85 inpi 1922 snnibatchatiihxantiehnuxpaelsitnaekbrietnphayitenguxnikhsungrwmptiyyaaeblefxraelakhamnaekyiw aelabthbyytikhlayknwadwychawpaelsitnechuxsayxahrb 86 prachakrkhxngphunthiinewlannepnxahrbaelamuslimepnhlk odymiyiwkhidepnpramanrxyla 11 87 aelakhristsasnikchnechuxsayxahrbpramanrxyla 9 5 khxngprachakr 88 xaliyakhrngthisam 1919 23 aelakhrngthisi 1924 29 nachawyiwxik 100 000 khnmayngpaelsitn 76 khwamrungeruxngkhxnglththinasiaelakarebiydebiynyiwthiephimkhuninthwipyuorpkhristthswrrs 1930 naipsuxaliyakhrngthiha odymikarihlbakhxngchawyiwkwa 250 000 khn sungepnsaehtuhlkkhxngkbtxahrbpi 1936 39 rahwangnnthangkarxantibritichrwmkbthharxasasmkhrxakhxnahaelaxxknkhaxahrb 5 032 khnaelathaihmiphubadecb 14 760 khn 89 90 thaihprachakrxahrbpaelsitnchayphuihykwarxyla 10 thukkha idrbbadecb thukcakhukhruxthukenreths 91 brietnrierimkarcakdkarekhaemuxngpaelsitnkhxngyiwdwykradaskhawpi 1939 emuxpraethsthwolkimrbphuliphyyiwthihnihxolkhxst cungmikarcdraebiybkhbwnkarlbthieriyk ekhmkhdxaliya ephuxnayiwippaelsitn 76 emuxsinsngkhramolkkhrngthisxng prachakryiwkhxngpaelsitnephimkhunepnrxyla 33 khxngprachakrthnghmd 92 hlngsngkhramolkkhrngthisxngaelaexkrach aephnthi aephnkaraebngpaelsitnphrxmkbshphaphesrsthkic khxngyuexnthiyiwyxmrb aetxahrbptiesth hlngsngkhramolkkhrngthisxng brietnkhdaeyngrunaerngkbchumchnyiweruxngkarcakdkarekhaemuxngkhxngyiw tlxdcnkhwamkhdaeyngkbchumchnxahrberuxngradbkhidcakd hakhxnahekharwmkbxxknaelaelhiinkartxsudwyxawuthtxkarpkkhrxngkhxngbrietn 93 khnaediywkn phurxdchiwitaelaphuliphyhxolkhxstchawyiwhlayaesnkhnaeswngchiwitihmhangiklcakchumchnthithukthalayinthwipyuorp yichuf Yishuv phyayamnaphuliphyehlanimapaelsitn aetmicanwnmakthukptiesthhruxthukbrietncbkhngiwinkhaykkkninxtlitaelaisprswnthi 22 krkdakhm 1946 xxknocmtisanknganihybriharrachkaraephndinkhxngbrietnsahrbpaelsitn sungtngxyuthiorngaermkhingdawidineyrusaelm 94 95 miphuesiychiwithlaysychatirwm 91 khn aelaidrbbadecbxik 46 khn 96 orngaermnnyngepnthitngkhxngsankelkhathikarrthbalpaelsitnaelasanknganihykhxngkxngthphbrietninpaelsitnaelathransecxraedn thiaerkkarocmtiniidrbkhwamehnchxbcakhakhxnah ekhaicwaehtuniepnkartxbotptibtikarxakatha kartiochbchwyepnwngkwangrwmthngtxhnwynganyiw sungthangkarbritichepnphulngmux aelaepnkhrngthimiphuesiychiwitmakthisudtxchawbritichrahwangsmyxanti 96 97 inpi 1947 rthbalbritichprakaswacathxntwxxkcakpaelsitn odyaethlngwaimsamarthbrrluwithirangbpyhathithngxahrbaelayiwyxmrbwnthi 15 phvsphakhm 1947 smchchaihyaehngshprachachatithiephingtngidkhxsrupwaihtngkhnakrrmkarphiessaehngshprachachatiwadwypaelsitn ephuxetriymraynganwadwypyhapaelsitnsahrbkhxphicarnainsmyprachumsamyaehngsmchcha 98 inrayngankhxngkhnakrrmkar lngwnthi 3 knyayn 1947 thungsmchchaihy 99 khnakrrmkar swnihyinbththi 6 esnxaephnaethnthixantipaelsitndwy rthxahrbexkrach rthyiwexkrach aelankhreyrusaelm odyxyanghlngihxyuphayitrabbphawathrstirahwangpraeths 100 wnthi 29 phvscikayn smchchaihy rbkhxmtithi 181 II aenanakarmimtiehnchxbaelakarnaipptibtisungaephnkaraebngphrxmshphaphesrsthkic 34 aephnthiaenbkbkhxmtimikhwamsakhythiesnxodykhnakrrmkar swnihyinraynganwnthi 3 knyayn hnwynganyiwsungepnphuaethnchumchnyiwthiidrbkarrbrxng yxmrbaephnni 36 37 faysnnibatxahrbaelakhnakrrmkarsungxahrbpaelsitnptiesth aelabngchiwacaptiesthaephnaebngswnid 35 101 wnrungkhun khux 1 thnwakhm 1947 khnakrrmkarsungxahrbprakaskarhyudnganprathwngsamwn aelaaekngxahrberimocmtiepahmayyiw 102 thiaerkyiwepnfaytngrbemuxsngkhramklangemuxngpathu aetintneduxnemsayn 1948 epliynepnfaybuk 103 104 esrsthkicpaelsitnxahrblmslayaelachawxahrbpaelsitnhlbhnihruxthukkhbil 250 000 khn 105 karpkthnghmukepnkarsinsudsngkhramxahrb xisraexl kh s 1948 wnthi 14 phvsphakhm 1948 hnungwnkxnxantibritichhmdxayu edwid ebnkueriyn hwhnahnwynganyiw prakas karsthapnarthyiwinaephndinxisraexl eriyk rthxisraexl 38 106 karphadphingediywinkhxkhwamkhxngprakas thungekhtaednkhxngrthihmkhuxkarichkhawaaephndinxisraexl Eretz Israel 107 wnrungkhun kxngthphpraethsxahrbsipraeths khux xiyipt sieriy thranscxraednaelaxirk yatraekhaxditpaelsitninxantibrietn epidchaksngkhramxahrb xisraexl kh s 1948 108 109 thharsmthbcakpraethseyemn omrxkok saxudixaraebiyaelasudanekharwmsngkhramdwy 110 111 khwammunghmaypraktkhxngkarbukkhrxngkhuxkarpxngknkarthsapnarthyiwtngaeterimbngkhbaelaphunaxahrbbangkhnphudthungkarphlkdnyiwtkthael 112 37 113 ebnni mxrriswa yiwrusukwakxngthphxahrbthikalngbukkhrxngmungkhalangbangyiw 114 snnibatxahrbaethlngwakarbukkhrxngepnipephuxfunfukdhmayaelakhwamsngberiybrxyaelapxngknkarnxngeluxdephimxik 115 hlngkarsurbnanhnungpi mikarprakaskarhyudyingaelamikarsthapnaphrmaednchwkhraw eriyk esnekhiyw Green Line 116 cxraednphnwkdinaednthieriyk ewstaebngk rwmthngeyrusaelmtawnxxk aelaxiyiptkhwbkhumchnwnkasa shprachachatipramanwachawpaelsitnkwa 700 000 khnthukkhbilhruxhlbhnicakkalngxisraexlthikalngrukkhubrahwangkhwamkhdaeyngnn sungphasaxarbikeriyk nkhba hayna 117 swn 156 000 khnyngxyuaelaklayepnphlemuxngxisraexlechuxsayxahrb 118 piaerk khxngrthxisraexl khxmulephimetim khwamkhdaeyngxahrb xisraexl praethsxisraexlidrbekhaepnsmachikshprachachatidwykhaaennesiyngfaykhangmakemuxwnthi 11 phvsphakhm 1949 119 thngxisraexlaelacxraednsnickhwamtklngsntiphaphxyangcringic aetbrietnkhdkhwangkhwamphyayamkhxngcxraednephuxeliyngkhwamesiyhaytxphlpraoychnkhxngbrietninxiyipt 120 inpiaerk khxngrth khbwnkarisxxnistelebxr sungminaykrthmntriedwid ebnkueriynepnphuna khrxbngakaremuxngxisraexl 121 122 khibbutsim hruxchumchnrabbnarwm mibthbathsakhyinkarsthapnarthihm 123 karekhaemuxngxisraexlrahwangplaykhristthswrrs 1940 aelatnkhristthswrrs 1950 idrbkarsnbsnuncakkrathrwngkarekhaemuxngxisraexlaelasthabnkarekhaemuxngmichxbdwykdhmaythiexkchnsnbsnun thngsxngklumxanwykhwamsadwkaeklxcistikskarekhaemuxngepnpracaechn karcdhakarkhnsng aetfayhlngekharwminptibtikarlbinhlaypraeths odyechphaaxyangyingintawnxxkklangaelayuorptawnxxk thisungchiwitchawyiwechuxwatkxyuinxntrayaelakarxxkcakthiehlannyak mikaryubsthabnkarekhaemuxngmichxbdwykdhmayinpi 1953 124 karekhaemuxngepniptamaephnhnunglan phuekhaemuxngmiehtuphlhlakhlay bangmikhwamechuxaebbisxxnisthruxmaephraakhamnsahrbchiwitthidikwanxisraexl aetbangyayephuxhnikarebiydebiynhruxthukkhbil 125 126 karihlbakhxngphurxdchiwitcakhxolkhxstaelayiwcakpraethsxahrbaelamuslimekhapraethsxisraexlrahwangsampiaerkephimcanwnyiwcak 700 000 khnepn 1 4 lankhn phayinpi 1958 prachakrxisraexlephimkhunepn 2 lankhn 127 rahwangpi 1948 aela 1970 miphuliphychawyiwpraman 1 150 000 khnyaythinekhapraethsxisraexl 128 phuekhaemuxngihmbangswnmaepnphuliphyodyimmithrphysintidtwaelakahndihankinkhaychwkhraweriyk maxabarxt ma abarot phayinpi 1952 mikwa 200 000 khnxasyxyuinnkhretnthehlani 129 yiwthimacakthwipyuorpmkidrbkarptibtidikwayiwcakpraethstawnxxkklangaelaaexfrikaehnux hnwyekhhathisngwniwsahrbyiwklumhlkmkidrbkahndihmaekyiwklumaerk sngphlihyiwcakdinaednxahrbodythwipxasyxyuinkhayepliynphannankwa 130 khwamtungekhriydsungphthnakhunrahwangsxngklumcakkareluxkptibtidngklawdaeninmathungthukwnni 131 rahwangchwngni xahar ekhruxngnunghmaelaefxrniecxrcaepntxngidrbkarpnswn sungeriyk yukhrdekhmkhd khwamcaepnephuxrangbwikvtkarnnaihebnkueriynlngnamkhwamtklngkhaptikrrmkbpraethseyxrmnitawntk thaihekidkarprathwngkhnadihykhxngyiwsungokrthaekhnkbaenwkhidthiwaxisraexlsamarthrangbkhatxbaethnepnengincakhxolkhxst 132 rahwangkhristthswrrs 1950 praethsxisraexlthukefdayinpaelsitn Palestinian fedayeen ocmtibxykhrng odymiepahmaytxphleruxnekuxbthnghmd 133 swnihycakchnwnkasathixiyiptyudkhrxng 134 naihekidkartiochbchwyottxb inpi 1956 brietnihyaelafrngessmungekhakhwbkhumkhlxngsuexsxikkhrng sungxiyiptoxnepnkhxngrth karpidlxmkhlxngsuexsaelachxngaekhbtiranmiihxisraexlkhnsngthangerux rwmkbprimankarocmtikhxngefdayintxprachakrphakhitkhxngxisraexlthiephimkhun aelathxyaethlngrayaerngaelakhukkhamkhxngxahrblasud thaihxisraexlocmtixiyipt 135 136 137 138 xisraexlekhaepnphnthmitrlbkbbrietnihyaelafrngess aelasamarthexachnaidkhabsmuthrisnay aetthukshprachachatikddnihthxnkalngephuxaelkkbkarrbpraknsiththikaredineruxkhxngxisraexlinthaelaedngodythangchxngaekhbtiranaelakhlxng 139 140 sngkhramnn sungeriyk wikvtkarnkhlxngsuexs thaihldkaraethrksumchayaednxisraexlldlngxyangsakhy 141 142 143 144 inkhnkhristthswrrs 1960 xisraexlcbtwxachyakrsngkhramnasi xdxlf ixchmnninpraethsxarecntinaaelanatwmaitswninxisraexl 145 karitswnnnmiphlkrathbihyhlwngtxkhwamtrahnksatharnakhxnghxolkhxst 146 ixchmnnyngepnphuediywthithukpraharchiwitinpraethsxisraexlcakkhaphiphaksakhxngsalphleruxnxisraexlcnthungpccubn 147 dinaednthixisraexlthuxkhrxng kxnsngkhramhkwn hlngsngkhram khabsmuthrisnaykhunihxiyiptinpi 1982 nbaetpi 1964 praethsxahrbthikngwltxaephnkhxngxisraexlinkarpnnacakaemnacxraednsuthirabchayfng 148 phyayamhnehtnnaephuxtdthrphyakrnakhxngxisraexl ywyukhwamtungekhriydrahwangxisraexlfayhnung aelasieriyaelaelbanxnxikfayhnung nkchatiniymxahrbsungmiprathanathibdixiyipt yamal xbdunnasir epnphuna ptiesththicarbrxngxisraexlaelaeriykrxngihthalaylangxisraexl 39 149 150 phayinpi 1966 khwamsmphnthxahrb xisraexlesuxmlngthungkhnthimikaryuththcringcngrahwangkalngxisraexlaelaxahrb 151 ineduxnphvsphakhm 1967 xiyiptprachumkxngthphiklchayaednkbxisraexl khbilkalngrksasntiphaphshprachachatisungpracaxyuinkhabsmuthrisnaytngaetpi 1957 aelaskdkarekhathungthaelaedngkhxngxisraexl 152 153 154 rthxahrbxunradmkalngechnkn 155 xisraexlyawakarkrathaehlaniepnehtuaehngsngkhram aelainwnthi 5 mithunayn epidchakkarocmtikxntxxiyipt cxraedn sieriyaelaxirktxbsnxngaelaocmtixisraexl insngkhramhkwn xisraexlphichitcxraednaelayudewstaebngk phichitxiyiptaelayudchnwnkasaaelakhabsmuthrisnay aelaphichitsieriyaelayudthirabsungokln 156 khxbekhtkhxngeyrusaelmkhyayihykhun rwmeyrusaelmtawnxxk aelaesnekhiywpi 1949 klayepnekhtaednbriharrachkaraephndinrahwangxisraexlaeladinaednyudkhrxngnbaetsngkhrampi 1967 aelakhxmti samim khxngsnnibatxahrb rahwangsngkhramkarbnthxnkalngpi 1967 1970 xisraexlephchiykarocmticakxiyiptinisnay cakklumpaelsitnthimungepachawxisraexlindinaednyudkhrxng indinaednxisraexl aelathwolk klumpaelsitnaelaxahrbthisakhythisudkhux xngkhkarpldplxypaelsitn PLO sungsthapnainpi 1964 sungedimmungmnephux kartxsudwyxawuthwaepnthangediywinkarpldplxybanekid 157 158 inplaykhristthswrrs 1960 aelatnkhristthswrrs 1970 klumpaelsitnepidchakkarocmtiepnralxk 159 160 txepahmayxisraexlaelayiwthwolk 161 rwmthngkarsngharhmunkkilaxisraexlinoxlimpikvdurxn 1972 inmiwnik rthbalxisraexltxbotdwykarthphlxbkhatxphuxyuebuxnghlngkarsngharhmu karthingraebidthangxakasaelakartiochbchwytxsanknganihy PLO inpraethselbanxnwnthi 6 tulakhm 1973 rahwangthiyiwkalngcdymkhippur sungepnethskalsakhythisudkhxngyiw kxngthphxiyiptaelasieriyepidchakkarocmtixyangcuocmtxkalngxisraexlinkhabsmuthrisnayaelathirabsungokln sungepidchaksngkhramymkhippur sngkhramyutiinwnthi 25 tulakhmodyxisraexlsamarthphlkdnkalngxiyiptaelasieriyaetsuyesiythharkwa 2 500 nayinsngkhramthikhrachiwit 10 000 35 000 khninewlapraman 20 wn 162 karsxbswnphayinthuxwarthbalphnkhwamrbphidchxbsahrbkhwamlmehlwthngkxnhnaaelarahwangsngkhram aetsatharnabibbngkhbihnaykrthmntrioklda emxirlaxxk 163 ineduxnkrkdakhm 1976 miekhruxngbinodysarhnungthukkxngocrpaelsitncirahwangbincakxisraexlippraethsfrngess aelalngcxdthiexnethbeb Entebbe praethsxuknda khxmmanodxisraexldaeninptibtikarsungsamarthchwyehluxtwpraknchawxisraexlidsaerc 102 khncak 106 khn khwamkhdaeyngephimetimaelakrabwnkarsntiphaph kareluxktngkhensestpi 1977 epncudphlikphnsakhyinprawtisastrkaremuxngkhxngxisraexlemuxphrrkhlikhudkhxngemnaehm ebkinchnaphrrkhaerngngan 164 inpiediywkn prathanathibdixiyipt xnwr xssadat edinthangippraethsxisraexlaelaprasrytxkhensestsungthuxepnkarrbrxngxisraexlkhxngpramukhaehngrthxahrbkhrngaerk 165 inxiksxngpitxma sadadaelaebkinlngnamkhxtklngkhayedwid pi 1978 aelasnthisyyasntiphaphxisraexl xiyipt pi 1979 166 xisraexlyxmthxnkalngcakkhabsmuthrisnayaelatklngekhasukarecrcaeruxngxttantikhxngchawpaelsitninewstaebngkaelachnwnkasa 167 wnthi 11 minakhm 1978 kxngocr PLO tiochbchwycakpraethselbanxnnaipsukarsngharhmuthnnchayfng xisraexltxbotodykarepidchakbukkhrxngphakhitkhxngelbanxnephuxthalaythan PLO thixyuthangitkhxngaemnalitani nkrbkhxng PLO swnihythxnkalng aetxisraexlsamarthekhakhwbkhumphakhitkhxngelbanxncnkrathngkalngkhxngshprachachatiaelakxngthphelbanxnyudkhun imnan PLO ichnoybayocmtixisraexlxikkhrng inimkipithdma PLO aethrksumphakhitkhxngelbanxnaelayingpunihyprapraykhamchayaedn fayxisraexldaeninkarocmtitxbotthngthangxakasaelathangbkhlaykhrngkhnaediywkn rthbalebkincdsingcungicaekchawxisraexlihtngthinthaninewstaebngk thaihephimkhwamtungekhriydkbchawpaelsitninphunthi 168 mikarphankdhmayhlkphunthan eyrusaelm emuxnghlwngkhxngxisraexl inpi 1980 sungbangkhnechuxwayunynkarphnwkeyrusaelmkhxngxisraexlinpi 1967 dwykvsdikakhxngrthbal aelacudchnwnkrniphiphathrahwangpraethsehnuxsthanphaphkhxngnkhr immikdhmayxisraexlchbbidniyamdinaednxisraexlaelaimmirthbyytiidecaacngrwmeyrusaelmtawnxxkineyrusaelmdwy 169 cudyunkhxngrthsmachikshprachachatimikarsathxninkhxmtihlaykhxmtisungprakaswakarkrathakhxngxisraexlinkartngthinthanphlemuxnginewstaebngk aelakahndkdhmayaelakarbriharrachkaraephndintxeyrusaelmtawnxxk michxbdwykdhmayaelaimmiphlsmburn 170 inpi 1981 xisraexlphnwkthirabsungokln aemkarphnwknnimidrbkarrbrxngkhxngnanachati 171 khwamhlakhlaykhxngprachakrkhxngxisraexlephimkhuninkhristthswrrs 1980 thung 1990 yiwexthioxepiyhlayralxkekhaemuxngxisraexltngaetkhristthswrrs 1980 swnrahwangpi 1990 aela 1994 karekhaemuxngcakrthhlngosewiytephimprachakrkhxngxisraexlrxyla 12 172 wnthi 7 mithunayn 1981 kxngthphxakasxisraexlthalayekhruxngptikrnniwekhliyraehngediywkhxngxirkthikalngxyurahwangkxsrangnxkkrungaebkaeddephuxybyngokhrngkarxawuthniwekhliyrkhxngxirk ihhlngkarocmtikhxng PLO hlaykhrnginpi 1982 praethsxisraexlcungbukkhrxngelbanxninpiediywknephuxthalaythansung PLO ichepidchakocmtiaelayingkhipnawuthisphakhehnuxkhxngxisraexl 173 inkarsurbhkwnaerk fayxisraexlthalaykalngthharkhxng PLO inpraethselbanxnaelasamarthphichitkxngthphsieriyidxyangedokhad karsxbswnkhxngrthbalxisraexl khnakrrmkarkhahan txmasrupwaebkin charxnaelanayphlxisraexlhlaynaymiswnrbphidchxbodyxxmsahrbkarsngharhmuthichabraaelachatila inpi 1985 praethsxisraexltxbotkarocmtikxkarraykhxngpaelsitninisprsodykarthingraebidsanknganihykhxng PLO inpraethstuniesiy xisraexlthxnkalngcakpraethselbanxnepnswnihyinpi 1986 aetyngkhngekhtknchnbriewnchayaedninphakhitkhxngelbanxncnthungpi 2000 sungkalngxisraexlkhdaeyngkbhisbullxh xintifadakhrngaerk sungepnkarkxkarkaeribkhxngpaelsitntxkarpkkhrxngkhxngxisraexl pathukhuninpi 1987 odymikaredinkhbwnaelakhwamrunaernghlayralxkekidkhuninekhtewstaebngkaelakasathithukyudkhrxng inchwnghkpithdma xintifadamikarrcdraebiybmakkhunaelarwmexamatrkarthangesrsthkicaelawthnthrrmthimungkhdkhwangkaryudkhrxngkhxngxisraexl miphuthukkhainkhwamrunaerngdngklawkwa 1 000 khn 174 rahwangsngkhramxawepxresiypi 1991 PLO snbsnunsddm husesnaelakarocmtidwykhipnawuthskttxxisraexl aemsatharnaokrthaekhn xisraexlrbfngkharxngkhxngshrthihlaewnkarocmtiottxbaelaimekharwminsngkhramnn 175 176 inpi 1992 yitskh rabinepnnaykrthmntrihlngkareluxktngsungphrrkhkhxngekhaeriykrxngihpranipranxmkbephuxnbankhxngxisraexl 177 178 pitxma chiomn epersphuaethnfayxisraexl aelamahmud xbbasphuaethnfay PLO lngnamkhxtklngkrungxxsol sungihxngkhkarbriharaehngchatipaelsitnmisiththipkkhrxnghlayswnkhxngewstaebngkaelachnwnkasa 179 PLO yngrbrxngsiththikardarngxyukhxngxisraexlaelayxmyutikarkxkarray 180 inpi 1994 mikarlngnamsnthisyyasntiphaphxisraexl cxraedn thaihcxraednepnpraethsxahrbthisxngthifunfukhwamsmphnthkbxisraexl 181 karsnbsnunkhxtklng khxngsatharnafayxahrbldlngcakkardaeninkartngnikhm 182 aelacudtrwckhxngxisraexltx aelakarbnthxnphawathangesrsthkic 183 karsnbsnunkhxtklng khxngsatharnafayxisraexlsnkhlxnemuxxisraexlthukocmtikhatwtaycakpaelsitn 184 ineduxnphvscikayn 1995 khnaxxkcakkarchumnumsntiphaph yaskh rabinthukyiekl aeximr Yigal Amir yiwkhwacdsungkhdkhankhxtklng 185 phayitnaykrthmntriebncamin enthnyahuemuxplaykhristthswrrrs 1990 xisraexlthxnkalngxxkcakhibrxn 186 aelalngnambnthukaemnaway sungihkarkhwbkhummakkhunaekxngkhkarbriharaehngchatipaelsitn 187 exhud barkh sungidrbeluxktngepnnaykrthmntriinpi 1999 thxnkalngxxkcakphakhitkhxngelbanxnaelaecrcakbprathanxngkhkar paelsitn ysesxr xaraft aelaprathanathibdishrth bil khlintn inkarprachumsudyxdkhayedwidpi 2000 rahwangkarprachum barkhesnxaephntngrthpaelsitn rththiesnxmichnwnkasathnghmdaelakwarxyla 90 khxngewstaebngkodymikrungeyrusaelmepnemuxnghlwngrwmkn 188 tangfaytangothsxikfayhnungwaepnsaehtuthaihkarecrcalm hlnghwhnaphrrkhlikhud xaeriyl charxneyuxneninphrawiharxnepnthiotethiyng ekidxintifadakhrngthisxng nkwicarnbangkhnsrupwaxaraftetriymkarkxkarkaeribdngklawlwnghnaenuxngcakkarecrcasntiphaphlmehlw 189 190 191 192 charxnepnnaykrthmntriinkareluxktngphiesspi 2001 rahwangkardarngtaaehnng charxndaeninaephnthxnkalngcakchnwnkasafayediywaelayngepnhwhxkkarkxsrangaenwknewstaebngkkhxngxisraexl 193 yutixintifada 194 195 insmykhxngekha michawxisraexlthukkha 1 100 khn swnihyinehturaebidkhatwtay 196 swnpaelsitntngaetpi 2000 thung 2 008 mi 4 791 khnthukkalngkhwammnkhngkhxngxisraexlkha 44 khnthukphleruxnxisraexlkha aela 609 khnthukpaelsitndwyknkha 197 ineduxnkrkdakhm 2006 karocmtidwypunihykhxnghisbullxhischumchnchayaedndanthisehnuxkhxngxisraexlaelakarlkphatwthharxisraexlsxngnaykhamchayaedncudchnwnsngkhramelbanxnkhrngthisxngnanhnungeduxn 198 199 wnthi 6 knyayn 2007 kxngthphxakasxisraexlthalayetaptikrnniwekhliyrinpraethssieriy playpi 2008 xisraexlekidkhwamkhdaeyngxikkhrngemuxkarhyudyingrahwanghamaskbxisraexllm sngkhramkasapi 2008 09 kinewlasamspdahaelayutihlngxisraexlprakashyudyingfayediyw 200 201 hamasprakashyudyingkhxngtnodymienguxnikhihxisraexlthxnkalngxyangsmburnaelaepidcudphanaedn aemyngmikaryingcrwdaelakarocmtitxbotkhxngxisraexlxyueruxy aetkarhyudyingxnepraabangyngmiphlxyu 202 xisraexlerimptibtikarinkasaemuxwnthi 14 phvscikayn 2012 kinewlaaepdwn 203 ephuxtxbotkarocmtidwycrwdhnungrxykhrngisnkhrphakhitkhxngxisraexltamxang 204 xisraexlerimptibtikarxikkhrnginkasarahwangkarkhyaykhxbekhtkhxngkarocmtidwycrwdkhxnghamasineduxnkrkdakhm 2014 205 ineduxnknyayn 2010 xisraexlidrbechiyihekharwmoxxisidi 49 praethsxisraexllngnamkhwamtklngkarkhaesrikbshphaphyuorp shrth smakhmkarkhaesriyuorp turki emksiok aekhnada cxraedn xiyiptaelainpi 2007 epnpraethsthimiichlatinxemrikapraethsaerkthilngnamkhwamtklngkarkhaesrikbklumkarkhaemroksur 206 207 inkhristthswrrs 2010 khwamrwmmuxinphumiphakhthiephimkhunrahwangxisraexlaelapraethssnnibatxahrb sungmikhwamtklngsntiphaphsxngchbb cxraedn xiyipt khwamsmphnththangthut shrthxahrbexmierts paelsitn aelakhwamsmphnthxyangimepnthangkar bahern saxudixaraebiy omrxkok tuniesiy aelasthankarnkhwammnkhngkhxngxisraexlepliyncakkhwamepnprpksxahrb xisraexlaetedimepnkhwamepnkhuaekhnginphumiphakhkbxihranaelatwaethn khwamkhdaeyngxihran xisraexlkhxy thuxkaenidkhuncakkhwamepnprpkskhxngsatharnrthxislamxihransmyhlngptiwtithiprakastxxisraexltngaetpi 1979 epnkarsnbsnunhisbullxhkhxngxihraninthanglbrahwangkhwamkhdaeyngelbanxnit 1985 2000 aelwphthnaepnkhwamkhdaeyngphumiphakhtwaethntngaetpi 2005 dwykarekhamiswnkhxngxihranthiephimkhuninsngkhramklangemuxngsieriytngaetpi 2011 aelakhwamkhdaeyngepliyncakkarsngkhramtwaethnmaepnkarephchiyhnaodytrngintnpi 2018karemuxngkarpkkhrxng yitskh rabin bil khlintn aelaysesxr xaraft xisraexlpkkhrxngodyrabxbprachathipityaebbrthspha odymiprathanathibdiepnpramukhsungmacakkareluxktngodysmachiksphakhensesthmiwarakhrngla 7 pi prathanathibdikhnpccubnidaeknay Reuven Rivlin sungkhundarngtaaehnngemux 24 krkdakhm 2014 brihar dubthkhwamhlkthi rthbalxisraexl khnarthmntrimacakkareluxktngmiwarakhrngla 4 pi rthbalchudpccubnmacakkareluxktngkhrnglasud emux 22 mkrakhm 2556 naodynaykrthmntri ebncamin enthnyahu cakphrrkh Likud Yisrael Beiteinu nitibyyti dubthkhwamhlkthi rthsphaxisraexl smachikspha Knesset sungthahnathisphaphuaethnrasdraelasthabnthangnitibyyti prakxbdwysmachik 120 khn miwarakhrngla 4 pi prakxbdwyphuaethncakphrrkhsakhy dngni Kadima sungepnphrrkhsayklang 29 thinng Labour sungepnphrrkhniymsay 19 thinng Shas sungepnphrrkhxnurksniym Ultra orthodox 12 thinng Likud sungepnphrrkhniymkhwasayklang 12 thinng Yisrael Beiteinu sungepnphrrkhniymkhwa 11 thinng Yisrael Beiteinu sungepnphrrkhniymkhwa 11 thinng National Union sungepnphrrkhniymkhwa 9 thinng Gil sungepnphrrkhkhxngphueksiynxayu 7 thinngtulakar dubthkhwamhlkthi kdhmayxisraexl swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidkaraebngekhtkarpkkhrxng praethsxisraexlaebngepn 6 ekht emohsxt mehozot exkphcn emhxs mehoz aela 13 ekhtyxy nafxt nafot exkphcn nafa nafa ekht emuxngexk nkhrihysud prachakr 208 yiw xahrb rwm hmayehtueyrusaelm eyrusaelm 67 32 1083300 1 083 300 aehnux nasaerthxillit nasaerth 43 54 1401300 1 401 300ihfa ihfa 68 26 0996300 996 300klang ramla richxnelsixxn 88 8 2115800 2 115 800ethlxawif ethlxawif 93 2 1388400 1 388 400it ebiyrchiba xchdxd 73 20 1244200 1 244 200yuediyaelasamaeriy Ariel Modi in Illit 98 0 0399300 399 300 b a rwmyiwkwa 200 000 khnaelaxahrb 300 000 khnineyrusaelmtawnxxk 209 b echphaaphlemuxngxisraexldinaednyudkhrxng inpi 1967 cakphlaehngsngkhramhkwn xisraexlyudaelayudkhrxngewstaebngk rwmthngeyrusaelmtawnxxk chnwnkasa aelathirabsungokln xisraexlyngekhyyudkhabsmuthrisnayaetkhunihxiyiptinswnhnungkhxngsnthisyyasntiphaphxiyipt xisraexlpi 1979 rahwangpi 1982 thung 2000 xisraexlyudkhrxngphakhitkhxngelbanxnbangswn sungeriyk ekhmkhdkhwammnkhng nbaetkaryuddinaednehlani mikarsrangnikhmaelathanthphxisraexlinphunthidngklawykewnelbanxn xisraexlyngichbngkhbkdhmayphleruxnaekthirabsungoklnaelaeyrusaelmtawnxxkaelaihphuxyuxasyinphunthidngklawmisthanphaphphuxyuxasythawraelasamarthsmkhrkhxrbsychatiid ewstaebngknxknikhmxisraexlphayindinaednnn yngxyuphayitkarkhwbkhumthangthharodytrng aelachawpaelsitninphunthiniimsamarthepnphlemuxngxisraexlid xisraexlthxnkalngthharaelaruxthxnnikhmxisraexlinchnwnkasaxnepnswnhnungkhxngkarpldplxycakkasaaemyngkhwbkhumnanfaaelanannatxkhnamntrikhwammnkhngaehngshprachachatiprakaswakarphnwkthirabsungoklnaelaeyrusaelmtawnxxkimmiphlaelaepnomkha aelayngmxngdinaedndngklawwathukyudkhrxng salyutithrrmrahwangpraeths xngkhkrtulakarhlkkhxngshprachachati praemininkarihkhapruksapi 2004 wadwykhwamchxbdwykdhmaykhxngkarkxsrangkaaephngewstaebngkkhxngxisraexl wadinaednthixisraexlyudinsngkhramhkwnrwmthngeyrusaelmtawnxxkepndinaednthukyudkhrxng sthanphaphkhxngeyrusaelmtawnxxkinkarrangbkhxphiphathsntiphaphinxnakhtid bangthiepnpraednyakinkarecrcarahwangrthbalxisraexlaelaphuaethnchawpaelsitn sungxisraexlmxngwaepndinaednexkrachkhxngpraeths echnediywkbepnswnhnungkhxngemuxnghlwng karecrcaswnihythiekiywkhxngkbdinaednniepnphunthankhxngkhxmtikhnamntrikhwammnkhngaehngshprachachatithi 242 sungkhrxbkhlum karxymrbimidsungkaridmasungdinaedncaksngkhram aelaeriykrxngihxisraexlthxnkalngcakdinaednyudkhrxngephuxaelkkbkarfunkhwamsmphnthkbrthxahrb sungepnhlkkarthieriyk aelkdinaednkbsntiphaph phusngektkarnbangswnmxngwa xisraexlekharwmkarlaemidsiththimnusychnxyangepnrabbaelakwangkhwangindinaednyudkhrxng sungrwmthngkaryudkhrxng aelaxachyakrrmsngkhramtxphleruxn khnamntrikhwammnkhngaehngshprachachatiklawhawalaemidkdhmaymnusythrrmsakl krathrwngkartangpraethsshrthklawhawaphuxyuxasythxngthinmi khwamsamarthcakdinkarexaphidkbthangkarpkkhrxngsahrbkarlaemidechnwa xngkhkarnirothskrrmsaklklawhawacbkumhmutamxaephxic thrman khakhnimchxbdwykdhmay laemidxyangepnrabbaelakarimtxngthuklngoths epntn aelakarptiesthsiththikarkahndkarpkkhrxngdwytnexngkhxngpaelsitn naykrthmntrienthnyahutxbotkhxklawhaehlaniodykarihthaykalngkhwammnkhngkhxngpraethssahrbkarkhumkhrxngphubrisuththicakphukxkarray aelaaesdngkhwamrngekiycsingthiekhaxthibaywaimmikhwamkngwlekiywkbkarlaemidsiththimnusychnthi khatkrxachyakr epnphukx phusngektkarnbangswn echn kharachkarxisraexl nkwichakar exkxkhrrachthutshrthpracashprachachati nikki ehliy aelaelkhathikarshprachachati phn ki mun aelaokhfi xnnn kyunynwayuexnkngwlkbkhwampraphvtimichxbkhxngxisraexlxyangimidsdswn kaaephngewstaebngkxisraexlthiknxisraexlkbewstaebngk ewstaebngkthukcxraednyudkhrxngaelaphnwkinpi 1950 hlngfayxahrbptiesthkhawinicchykhxngshprachachatiihsrangsxngrthinpaelsitn echphaabrietnthirbrxngkarphnwkdinaednniaelanbaetnncxraednslakarxangsiththiehnuxdinaednnnih PLO prachakrswnihyepnchawpaelsitn rwmthngphuliphycaksngkhramxahrb xisraexlpi 1948 nbaetkaryudkhrxnginpi 1967 thungpi 1993 chawpaelsitnthixasyxyuindinaednehlanixyuphayitfaypkkhrxngthharkhxngxisraexl nbaetcdhmayrbrxngkhxngxisraexl PLO prachakraelankhrpaelsitnswnmakxyuphayitekhtxanacphayinkhxngxngkhkarbriharpaelsitn aelaxyuinkarkhwbkhumkhxngkxngthphxisraexlbangswnethann aemxisraexlwangkalngphlaelaruxfunfaypkkhrxngthharxyangsmburnhlayoxkasrahwangsmykhwamimsngb ephuxtxbotkarocmtithiephimkhunrahwangxintifadakhrngthisxng rthbalxisraexlerimkxsrangkaaephngewstaebngkkhxngxisraexl emuxsecsmburn kaaephngpramanrxyla 13 camikarkxsrangbnesnekhiywhruxinpraethsxisraexl swnxikrxyla 87 xyuinewstaebngkchnwnkasathukxiyiptyudkhrxngtngaetpi 1948 thung 1967 aelaxisraexlyudkhrxngtxmahlngpi 1967 caknninpi 2005 epnswnhnungkhxngaephnpldplxyfayediyw xisraexlthxnphutngthinthanaelakalngthnghmdcakdinaedn xisraexlyngimthuxchnwnkasawaepndinaednyudkhrxngaelaprakaswaepn dinaedntangdaw thsnanithukxngkhkarmnusythrrmrahwangpraethshlayxngkhkaraelaxngkhkrtang khxngshprachachati hlngyuththkarthikasapi 2007 emuxhamasethlingxanacinchnwnkasa xisraexlkhumekhmkarkhwbkhumcudphanaednkasatrngchayaedn echnediywkbthangthaelaelaxakas aelahambukhkhlekhaxxkphunthiykewnkrnithimxngwaepnmnusythrrmepnkrni ip kasamichayaednkbxiyiptaelakhwamtklngkbxisraexl shphaphyuorpaelaxngkhkarbriharpaelsitnkhwbkhumthikhamaednkhwamsmphnthrahwangpraeths mikhwamsmphnththangthut rangbkhwamsmphnththangthut ekhymikhwamsmphnththangthut immikhwamsmphnththangthut ekhymikhwamsmphnththangkarkha immikhwamsmphnththangthut swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidkxngthphdubthkhwamhlkthi kxngthphxisraexl kxngkalngkungthhar swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidesrsthkicokhrngsrang ethlxawif rabbesrsthkicxisraexlmilksnaphsmphsanrahwangkarthirthekhaipmibthbathkhwbkhumkickarthimikalngkarphlitaelakarcangngansung khnathiphakhexkchnksamarthmikickaridodyesri odythwipaelw esrsthkickhxngxisraexlcaxyuitxiththiphlkhxngkhwamcaepndankhwammnkhng thrphyakrthrrmchatithisakhy tnim thatuthxngaedng opaetch kasthrrmchati hinfxseft obrmin xtraenginefx rxyla 1 9 pi 2549 xtraphuwangngan rxyla 8 5 pi 2549 sinkhasngxxkthisakhy ekhruxngckraelaxupkrn software ephchreciyrain phlitphnthekstr esuxpha sinkhanaekhathisakhy wtthudib xawuthyuthothpkrn echuxephling ephchr emldkhaw sinkhaxupophkhbriophkh praethskhukhathisakhy shrthxemrika shrachxanackr eyxrmni ebleyiym switesxraelnd cin hxngkng tladsngxxkthisakhy idaek shrthxemrika ebleyiym hxngkng shrachxanackr tladnaekhathisakhy idaek shrthxemrika ebleyiym eyxrmni switesxraelnd shrachxanackrsthankarnesrsthkic swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidkarthxngethiyw dubthkhwamhlkthi karthxngethiywinpraethsxisraexl swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidokhrngsrangphunthanwithyasastr aela ethkhonolyi swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidkhmnakhm aela othrkhmnakhm swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidkarsuksa dubthkhwamhlkthi karsuksainpraethsxisraexl swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidxtrakarruhnngsux swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidsatharnsukh swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidprachakremuxngihy krungeyrusaelm emuxngthimiprachakrmakthisudinxisraexl micanwnpraman 6 lankhn rxyla 90 xasyxyuinekhtemuxngthithnsmy aetkmibangswnthixasyxyuinekhtemuxngeka swnprachakrxikrxyla 6 xyuinchnbthodyepnsmachikshkrn 2 lksnakhux khibbuts aelaomchaf chawxisraexlmihlaychatiphnth thngchawyiw aelachnxahrbphunemuxng rwmthngchawyiwthixphyphmacakyuorp aexfrika exechiy aelapraethstawnxxkklangxun prachakrswnihy xasyxyuinemuxngihy xathi ethlxawif eyrusaelm aelaihfa thiehluxkracdkracaytamphunthikarekstrthwpraethschawxisraexl rxyla 82 nbthuxsasnayuday Judaism thiehluxnbthuxsasnaxislam 14 khrist 2 xayuechliy 79 46 pi chay 77 33 pi hying 81 7 pi xtrakarekhiynxxkxanid rxyla 95 4 sasna dubthkhwamhlkthi sasnainpraethsxisraexl swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidswnihynbthuxsasnayudah 80 1 sasnaxislam 14 6 sasnakhrist 2 1 sasnabaih aelaxun xik 3 2 wthnthrrmdubthkhwamhlkthi wthnthrrmxisraexl xisraexlmiwthnthrrmthngeka aelaihmphsmphsankn klawkhux wthnthrrmobrankhxngyiwthiekaaekkwa 4000 pi aelawthnthrrmihmthiekidcakkarhlngihlkhxngchawyiwcakthwolkthiklbekhaiptngthinthaninxisraexlphayhlngkarkxtngrthxisraexl emuxwnthi 14 phvsphakhm 2491 chawxisraexlrxyla 90 xasyxyuinekhtemuxngthithnsmy aetkmibangswnthixasyxyuinekhtemuxngeka swnprachakrxikrxyla 6 xyuinchnbthodyepnsmachikshkrn 2 lksnakhux khibbuts aelaomchaf wrrnkrrm swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidsthaptykrrm swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidxahar swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniiddntri swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidsuxmwlchn dubthkhwamhlkthi suxsarmwlchninpraethsxisraexl wnhyud dubthkhwamhlkthi raychuxwnsakhykhxngxisraexl swnnirxephimetimkhxmul khunsamarthchwyephimkhxmulswnniidechingxrrth Recognition by other UN member states Australia West Jerusalem 1 Russia West Jerusalem 2 the Czech Republic West Jerusalem 3 Honduras 4 Guatemala 5 Nauru 6 and the United States 7 In September 2020 it was reported that Serbia would be moving its embassy from Tel Aviv to Jerusalem 8 9 2 0 2 1 2 2 2 3 2 4 2 5 2 6 Israeli population and economic data covers the economic territory of Israel including the Golan Heights East Jerusalem and Israeli settlements in the West Bank 13 14 The Jerusalem Law states that Jerusalem complete and united is the capital of Israel and the city serves as the seat of the government home to the President s residence government offices supreme court and parliament United Nations Security Council Resolution 478 20 August 1980 14 0 U S abstaining declared the Jerusalem Law null and void and called on member states to withdraw their diplomatic missions from Jerusalem see Kellerman 1993 p 140 See Status of Jerusalem for more information xangxing Australia recognises West Jerusalem as Israeli capital BBC News 15 December 2018 subkhnemux 14 August 2020 Foreign Ministry statement regarding Palestinian Israeli settlement www mid ru 6 April 2017 Czech Republic announces it recognizes West Jerusalem as Israel s capital Jerusalem Post 6 December 2017 subkhnemux 6 December 2017 The Czech Republic currently before the peace between Israel and Palestine is signed recognizes Jerusalem to be in fact the capital of Israel in the borders of the demarcation line from 1967 The Ministry also said that it would only consider relocating its embassy based on results of negotiations Honduras recognizes Jerusalem as Israel s capital The Times of Israel 29 August 2019 Guatemala se suma a EEUU y tambien trasladara su embajada en Israel a Jerusalen Guatemala joins US will also move embassy to Jerusalem Infobae phasasepn 24 December 2017 Guatemala s embassy was located in Jerusalem until the 1980s when it was moved to Tel Aviv Nauru recognizes J lem as capital of Israel Israel National News phasaxngkvs 29 August 2019 Trump Recognizes Jerusalem as Israel s Capital and Orders U S Embassy to Move The New York Times 6 December 2017 subkhnemux 6 December 2017 Frot Mathilde 4 September 2020 Kosovo to normalise relations with Israel The Jewish Chronicle subkhnemux 4 September 2020 Cite news date 4 September 2020 title Kosovo and Serbia hand Israel diplomatic boon after US brokered deal work The Guardian url https www theguardian com world 2020 sep 04 kosovo and serbia hand israel diplomatic boon after us brokered deal access date 4 September 2020 Surface water and surface water change Organisation for Economic Co operation and Development OECD subkhnemux 11 October 2020 Home page Israel Central Bureau of Statistics subkhnemux 20 February 2017 Population Census 2008 rayngan Israel Central Bureau of Statistics 2008 http www cbs gov il www mifkad mifkad 2008 profiles rep e 000000 pdf eriykkhxmulemux 27 December 2016 OECD 2011 Quarterly Economic and Social Monitor Volume 26 October 2011 p 57 When Israel bid in March 2010 for membership in the Organization for Economic Co operation and Development some members questioned the accuracy of Israeli statistics as the Israeli figures relating to gross domestic product spending and number of the population cover geographical areas that the Organization does not recognize as part of the Israeli territory These areas include East Jerusalem Israeli settlements in the West Bank and the Golan Heights 15 0 15 1 World Economic Outlook Database October 2019 International Monetary Fund subkhnemux 23 March 2020 Income inequality data oecd org OECD subkhnemux 29 June 2020 Human Development Report 2020 PDF phasaxngkvs United Nations Development Programme December 15 2020 subkhnemux December 15 2020 Israel The World Factbook Central Intelligence Agency subkhnemux 5 January 2017 Skolnik 2007 pp 132 232 GaWC The World According to GaWC 2008 Globalization and World Cities Research Network subkhnemux 1 March 2009 The Controversial Sovereignty over the City of Jerusalem June 22 2015 The National Catholic Reporter No U S president has ever officially acknowledged Israeli sovereignty over any part of Jerusalem The refusal to recognize Jerusalem as Israeli territory is a near universal policy among Western nations UN General Assembly Resolution 181 recommended the creation of an international zonea or corpus separatum in Jerusalem to be administered by the UN for a 10 year period after which there would be referendum to determine its future This approach applies equally to West and East Jerusalem and is not affected by the occupation of East jerusalem in 1967 To a large extent it is this approach that still guides the diplomatic behaviour of states and thus has greater force in international law Susan M Akram Michael Dumper Michael Lynk Iain Scobbie eds International Law and the Israeli Palestinian Conflict A Rights Based Approach to Middle East Peace Routledge 2010 p 119 Jerusalem Opposition to mooted Trump Israel announcement grows Israeli sovereignty over Jerusalem has never been recognised internationally Whither Jerusalem Lapidot page 17 Israeli control in west Jerusalem since 1948 was illegal and most states have not recognized its sovereignty there Finkelstein Israel Silberman Neil Asher 2001 The Bible unearthed archaeology s new vision of ancient Israel and the origin of its stories 1st Touchstone ed New York Simon amp Schuster ISBN 978 0 684 86912 4 The Pitcher Is Broken Memorial Essays for Gosta W Ahlstrom Steven W Holloway Lowell K Handy Continuum 1 May 1995 Quote For Israel the description of the battle of Qarqar in the Kurkh Monolith of Shalmaneser III mid ninth century and for Judah a Tiglath pileser III text mentioning Jeho Ahaz of Judah IIR67 K 3751 dated 734 733 are the earliest published to date Broshi Maguen 2001 Bread Wine Walls and Scrolls Bloomsbury Publishing p 174 ISBN 978 1 84127 201 6 British Museum Cuneiform tablet with part of the Babylonian Chronicle 605 594 BCE khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 30 October 2014 subkhnemux 30 October 2014 Jon L Berquist 2007 Approaching Yehud New Approaches to the Study of the Persian Period Society of Biblical Lit pp 195 ISBN 978 1 58983 145 2 30 0 30 1 30 2 Peter Fibiger Bang Walter Scheidel 31 January 2013 The Oxford Handbook of the State in the Ancient Near East and Mediterranean OUP USA pp 184 187 ISBN 978 0 19 518831 8 Abraham Malamat 1976 A History of the Jewish People Harvard University Press pp 223 239 ISBN 978 0 674 39731 6 Yohanan Aharoni 15 September 2006 The Jewish People An Illustrated History A amp C Black pp 99 ISBN 978 0 8264 1886 9 Erwin Fahlbusch Geoffrey William Bromiley 2005 The Encyclopedia of Christianity Wm B Eerdmans Publishing pp 15 ISBN 978 0 8028 2416 5 34 0 34 1 Resolution 181 II Future government of Palestine United Nations 29 November 1947 subkhnemux 21 March 2017 35 0 35 1 Morris 2008 p 66 at 1946 The League demanded independence for Palestine as a unitary state with an Arab majority and minority rights for the Jews p 67 at 1947 The League s Political Committee met in Sofar Lebanon on 16 19 September and urged the Palestine Arabs to fight partition which it called aggression without mercy The League promised them in line with Bludan assistance in manpower money and equipment should the United Nations endorse partition p 72 at December 1947 The League vowed in very general language to try to stymie the partition plan and prevent the establishment of a Jewish state in Palestine 36 0 36 1 Morris 2008 p 75 The night of 29 30 November passed in the Yishuv s settlements in noisy public rejoicing Most had sat glued to their radio sets broadcasting live from Flushing Meadow A collective cry of joy went up when the two thirds mark was achieved a state had been sanctioned by the international community 37 0 37 1 37 2 Morris 2008 p 396 The immediate trigger of the 1948 War was the November 1947 UN partition resolution The Zionist movement except for its fringes accepted the proposal The Arab war aim in both stages of the hostilities was at a minimum to abort the emergence of a Jewish state or to destroy it at inception The Arab states hoped to accomplish this by conquering all or large parts of the territory allotted to the Jews by the United Nations And some Arab leaders spoke of driving the Jews into the sea and ridding Palestine of the Zionist plague The struggle as the Arabs saw it was about the fate of Palestine the Land of Israel all of it not over this or that part of the country But in public official Arab spokesmen often said that the aim of the May 1948 invasion was to save Palestine or save the Palestinians definitions more agreeable to Western ears 38 0 38 1 Declaration of Establishment of State of Israel Israel Ministry of Foreign Affairs 14 May 1948 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 17 March 2017 subkhnemux 21 March 2017 39 0 39 1 Gilbert 2005 p 1 Debate Map Israel Israel Occupied Territories doi 10 1093 law epil 9780199231690 law 9780199231690 e1301 Cite journal requires journal help Cuyckens Hanne 1 October 2016 Is Israel Still an Occupying Power in Gaza Netherlands International Law Review 63 3 275 295 doi 10 1007 s40802 016 0070 1 odythang link springer com The status of Jerusalem PDF The Question of Palestine amp the United Nations United Nations Department of Public Information East Jerusalem has been considered by both the General Assembly and the Security Council as part of the occupied Palestinian territory Analysis Kadima s big plans BBC News 29 March 2006 subkhnemux 10 October 2010 Kessner BC 2 April 2006 Israel s Hard Learned Lessons Homeland Security Today subkhnemux 26 April 2012 Kumaraswamy P R 5 June 2002 The Legacy of Undefined Borders Tel Aviv Notes subkhnemux 25 March 2013 Israel Freedom in the World Freedom House 2008 subkhnemux 20 March 2012 Global Survey 2006 Middle East Progress Amid Global Gains in Freedom Freedom House 19 December 2005 Retrieved 20 March 2012 49 0 49 1 Israel s accession to the OECD Organisation for Economic Co operation and Development Retrieved 12 August 2012 Human development indices United Nations Development Programme Retrieved 4 November 2010 WHO Life expectancy in Israel among highest in the world Haaretz 24 May 2009 Gil Moshe 1997 A History of Palestine 634 1099 Cambridge University Press ISBN 978 0 521 59984 9 CS1 maint ref harv link Allan D Cooper 2009 The geography of genocide University Press of America p 132 ISBN 978 0 7618 4097 8 subkhnemux 1 January 2012 Carmel Alex The History of Haifa Under Turkish Rule Haifa Pardes 2002 ISBN 965 7171 05 9 pp 16 17 Moshe Gil 1992 A History of Palestine 634 1099 Cambridge University Press p 829 ISBN 9780521404372 subkhnemux 17 May 2015 Haifa was taken in August 1100 or June 1101 according to Muslim sources which contradict one another Albert of Aachen does not mention the date in a clear manner either From what he says it appears that it was mainly the Jewish inhabitants of the city who defended the fortress of Haifa In his rather strange Latin style he mentions that there was a Jewish population in Haifa and that they fought bravely within the walls of the city He explains that the Jews there were protected people of the Muslims the Fatimids They fought side by side with units of the Fatimid army striking back at Tancred s army from above the walls of the citadel Judaei civis comixtis Sarracenorum turmis until the Crusaders overcame them and they were forced to abandon the walls The Muslims and the Jews then managed to escape from the fortress with their lives while the rest of the population fled the city en masse Whoever remained was slaughtered and huge quantities of spoils were taken Note 3 Albert of Aachen Albericus Albertus Aquensis Historia Hierosolymitanae Expeditionis in RHC Occ IV p 523 etc Irven M Resnick 1 June 2012 Marks of Distinctions Christian Perceptions of Jews in the High Middle Ages CUA Press pp 48 49 ISBN 978 0 8132 1969 1 citizens of the Jewish race who lived in the city by the favour and consent of the king of Egypt in return for payment of tribute got on the walls bearing arms and put up a very stubborn defence until the Christians weighed down by various blows over the period of two weeks absolutely despaired and held back their hands from any attack the Jewish citizens mixed with Saracen troops at once fought back manfully and counter attacked Albert of Aachen Historia Ierosolimitana 7 23 ed and transl Susan B Edgington Oxford Clarendon Press 2007 516 and 521 Abraham P Bloch 1987 Sultan Saladin Opens Jerusalem to Jews One a day an anthology of Jewish historical anniversaries for every day of the year KTAV Publishing House Inc p 277 ISBN 978 0 88125 108 1 subkhnemux 26 December 2011 Benzion Dinur 1974 From Bar Kochba s Revolt to the Turkish Conquest in David Ben Gurion b k The Jews in their Land Aldus Books p 217 subkhnemux 26 December 2011 Geoffrey Hindley 28 February 2007 Saladin hero of Islam Pen amp Sword Military p xiii ISBN 978 1 84415 499 9 subkhnemux 26 December 2011 Alex Carmel Peter Schafer Yossi Ben Artzi 1990 The Jewish settlement in Palestine 634 1881 L Reichert p 31 ISBN 978 3 88226 479 1 subkhnemux 21 December 2011 Samson ben Abraham of Sens Jewish Encyclopedia Moshe Lichtman September 2006 Eretz Yisrael in the Parshah The Centrality of the Land of Israel in the Torah Devora Publishing p 302 ISBN 978 1 932687 70 5 subkhnemux 23 December 2011 63 0 63 1 Kramer Gudrun 2008 A History of Palestine From the Ottoman Conquest to the Founding of the State of Israel Princeton University Press p 376 ISBN 978 0 691 11897 0 CS1 maint ref harv link M Sharon 2010 Al Khalil Encyclopedia of Islam Second Edition Koninklijke Brill NV International Dictionary of Historic Places Middle East and Africa by Trudy Ring Robert M Salkin Sharon La Boda pp 336 339 The Covenant of the League of Nations Article 22 subkhnemux 18 October 2012 Mandate for Palestine Encyclopaedia Judaica Vol 11 p 862 Keter Publishing House Jerusalem 1972 Rosenzweig 1997 p 1 69 0 69 1 Geoffrey Wigoder G G ed Return to Zion The New Encyclopedia of Judaism via Answers Com The Jerusalem Publishing House subkhnemux 8 March 2010 CS1 maint extra text authors list link CS1 maint ref harv link An invention called the Jewish people Haaretz khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 18 April 2010 subkhnemux 9 March 2010 Gilbert 2005 p 2 Jews sought a new homeland here after their expulsions from Spain 1492 Eisen Yosef 2004 Miraculous journey a complete history of the Jewish people from creation to the present Targum Press p 700 ISBN 1 56871 323 1 CS1 maint ref harv link Morgenstern Arie 2006 Hastening redemption Messianism and the resettlement of the land of Israel USA Oxford University Press p 304 ISBN 978 0 19 530578 4 CS1 maint ref harv link Jewish and Non Jewish Population of Palestine Israel 1517 2004 Jewish Virtual Library subkhnemux 29 March 2010 Cite journal requires journal help Barnai Jacob 1992 The Jews in Palestine in the Eighteenth Century Under the Patronage of the Istanbul committee of Officials for Palestine University Alabama Press p 320 ISBN 978 0 8173 0572 7 CS1 maint ref harv link 76 0 76 1 76 2 76 3 Immigration to Israel Jewish Virtual Library subkhnemux 29 March 2012 The source provides information on the First Second Third Fourth and Fifth Aliyot in their respective articles The White Paper leading to Aliyah Bet is discussed Aliyah During World War II and its Aftermath Kornberg 1993 How did Theodor Herzl an assimilated German nationalist in the 1880s suddenly in the 1890s become the founder of Zionism Herzl 1946 p 11 Chapter One The Jewish Agency for Israel1 subkhnemux 21 September 2015 Stein 2003 p 88 As with the First Aliyah most Second Aliyah migrants were non Zionist orthodox Jews Romano 2003 p 30 Macintyre Donald 26 May 2005 The birth of modern Israel A scrap of paper that changed history The Independent subkhnemux 20 March 2012 Yapp M E 1987 The Making of the Modern Near East 1792 1923 Harlow England Longman p 290 ISBN 0 582 49380 3 Schechtman Joseph B 2007 Jewish Legion Encyclopaedia Judaica 11 Detroit Macmillan Reference USA p 304 subkhnemux 6 August 2014 Scharfstein 1996 p 269 During the First and Second Aliyot there were many Arab attacks against Jewish settlements In 1920 Hashomer was disbanded and Haganah The Defense was established League of Nations The Mandate for Palestine July 24 1922 Modern History Sourcebook Fordham University 24 July 1922 subkhnemux 27 August 2007 Shaw J V W January 1991 1946 Chapter VI Population A Survey of Palestine Volume I Prepared in December 1945 and January 1946 for the information of the Anglo American Committee of Inquiry Reprint ed Washington D C Institute for Palestine Studies p 148 ISBN 978 0 88728 213 3 OCLC 22345421 Report to the League of Nations on Palestine and Transjordan 1937 British Government 1937 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 23 September 2013 subkhnemux 14 July 2013 Walter Laqueur 1 July 2009 A History of Zionism From the French Revolution to the Establishment of the State of Israel Knopf Doubleday Publishing Group ISBN 9780307530851 subkhnemux 15 October 2015 Hughes M 2009 The banality of brutality British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine 1936 39 PDF English Historical Review CXXIV 507 314 354 doi 10 1093 ehr cep002 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim PDF emux 21 kumphaphnth 2016 Khalidi Walid 1987 From Haven to Conquest Readings in Zionism and the Palestine Problem Until 1948 Institute for Palestine Studies ISBN 978 0 88728 155 6 The Population of Palestine Prior to 1948 MidEastWeb subkhnemux 19 March 2012 Fraser 2004 p 27 Encyclopedia of Terrorism Harvey W Kushner Sage 2003 p 181 The British Empire in the Middle East 1945 1951 Arab Nationalism the United States and Postwar Imperialism William Roger Louis Oxford University Press 1986 p 430 96 0 96 1 Clarke Thurston By Blood and Fire G P Puttnam s Sons New York 1981 Bethell Nicholas 1979 The Palestine Triangle Andre Deutsch A RES 106 S 1 General Assembly resolution United Nations 15 phvsphakhm 1947 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 6 August 2012 subkhnemux 12 August 2012 A 364 Special Committee on Palestine United Nations 3 knyayn 1947 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 10 June 2012 subkhnemux 12 August 2012 Background Paper No 47 ST DPI SER A 47 United Nations 20 emsayn 1949 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 3 January 2011 subkhnemux 31 July 2007 Cite journal requires journal help Bregman 2002 pp 40 41 Gelber Yoav 2006 Palestine 1948 Brighton Sussex Academic Press p 17 ISBN 978 1 902210 67 4 CS1 maint ref harv link Morris 2008 p 77 78 Tal David 2003 War in Palestine 1948 Israeli and Arab Strategy and Diplomacy Routledge p 471 ISBN 978 0 7146 5275 7 CS1 maint ref harv link Morris 2008 Clifford Clark Counsel to the President A Memoir 1991 p 20 Jacobs Frank 7 August 2012 The Elephant in the Map Room Borderlines The New York Times subkhnemux 3 September 2012 Karsh Efraim 2002 The Arab Israeli conflict The Palestine War 1948 Osprey Publishing p 50 ISBN 978 1 84176 372 9 CS1 maint ref harv link Ben Sasson 1985 p 1058 Morris 2008 p 205 Rabinovich Itamar Reinharz Jehuda 2007 Israel in the Middle East Documents and Readings on Society Politics and Foreign Relations Pre 1948 to the Present Brandeis p 74 ISBN 978 0 87451 962 4 CS1 maint ref harv link David Tal 24 June 2004 War in Palestine 1948 Israeli and Arab Strategy and Diplomacy Routledge p 469 ISBN 978 1 135 77513 1 some of the Arab armies invaded Palestine in order to prevent the establishment of a Jewish state Transjordan Morris 2008 p 187 A week before the armies marched Azzam told Kirkbride It does not matter how many Jews there are We will sweep them into the sea Ahmed Shukeiry one of Haj Amin al Husseini s aides and later the founding chairman of the Palestine Liberation Organization simply described the aim as the elimination of the Jewish state al Quwwatli told his people Our army has entered we shall win and we shall eradicate Zionism Morris 2008 p 198 the Jews felt that the Arabs aimed to reenact the Holocaust and that they faced certain personal and collective slaughter should they lose PDF copy of Cablegram from the Secretary General of the League of Arab States to the Secretary General of the United Nations S 745 15 May 1948 Un org 9 knyayn 2002 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 7 January 2014 subkhnemux 13 October 2013 Karsh Efraim 2002 The Arab Israeli conflict The Palestine War 1948 Osprey Publishing ISBN 978 1 84176 372 9 CS1 maint ref harv link Morris Benny The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited Cambridge University Press p 602 ISBN 978 0 521 00967 6 CS1 maint ref harv link Dr Sarah Ozacky Lazar Relations between Jews and Arabs during Israel s first decade in Hebrew Two Hundred and Seventh Plenary Meeting The United Nations 11 May 1949 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 12 September 2007 subkhnemux 13 July 2007 Cite journal requires journal help William Roger Louis 1984 The British Empire in the Middle East 1945 1951 Arab Nationalism the United States and Postwar Imperialism Clarendon Press p 579 ISBN 978 0 19 822960 5 The transcript makes it clear that British policy acted as a brake on Jordan King Abdullah was personally anxious to come to agreement with Israel Kirkbride stated and in fact it was our restraining influence which had so far prevented him from doing so Knox Helm confirmed that the Israelis hoped to have a settlement with Jordan and that they now genuinely wished to live peacefully within their frontiers if only for economic reasons Lustick 1988 pp 37 39 Israel Labor Zionism Country Studies Library of Congress subkhnemux 12 February 2010 The Kibbutz amp Moshav History amp Overview Jewish Virtual Library Jewish Virtual Library subkhnemux 17 June 2014 Segev Tom 1949 The First Israelis The First Million Trans Arlen N Weinstein New York The Free Press 1986 Print p 105 107 Shulewitz Malka Hillel 2001 The Forgotten Millions The Modern Jewish Exodus from Arab Lands Continuum ISBN 978 0 8264 4764 7 CS1 maint ref harv link Laskier Michael Egyptian Jewry under the Nasser Regime 1956 70 pages 573 619 from Middle Eastern Studies Volume 31 Issue 3 July 1995 page 579 Population by Religion Israel Central Bureau of Statistics 2016 subkhnemux 4 September 2016 Bard Mitchell 2003 The Founding of the State of Israel Greenhaven Press p 15 Hakohen Devorah 2003 Immigrants in Turmoil Mass Immigration to Israel and Its Repercussions in the 1950s and After Syracuse University Press ISBN 978 0 8156 2969 6 CS1 maint ref harv link for ma abarot population see p 269 Clive Jones Emma Murphy Israel Challenges to Identity Democracy and the State Routledge 2002 p 37 Housing units earmarked for the Oriental Jews were often reallocated to European Jewish immigrants Consigning Oriental Jews to the privations of ma aborot transit camps for longer periods Segev 2007 pp 155 157 Shindler 2002 pp 49 50 Kameel B Nasr 1 December 1996 Arab and Israeli Terrorism The Causes and Effects of Political Violence 1936 1993 McFarland pp 40 ISBN 978 0 7864 3105 2 Fedayeen to attack almost always against civilians Gilbert 2005 p 58 Isaac Alteras 1993 Eisenhower and Israel U S Israeli Relations 1953 1960 University Press of Florida pp 192 ISBN 978 0 8130 1205 6 the removal of the Egyptian blockade of the Straits of Tiran at the entrance of the Gulf of Aqaba The blockade closed Israel s sea lane to East Africa and the Far East hindering the development of Israel s southern port of Eilat and its hinterland the Nege Another important objective of the Israeli war plan was the elimination of the terrorist bases in the Gaza Strip from which daily fedayeen incursions into Israel made life unbearable for its southern population And last but not least the concentration of the Egyptian forces in the Sinai Peninsula armed with the newly acquired weapons from the Soviet bloc prepared for an attack on Israel Here Ben Gurion believed was a time bomb that had to be defused before it was too late Reaching the Suez Canal did not figure at all in Israel s war objectives Dominic Joseph Caraccilo January 2011 Beyond Guns and Steel A War Termination Strategy ABC CLIO pp 113 ISBN 978 0 313 39149 1 The escalation continued with the Egyptian blockade of the Straits of Tiran and Nasser s nationalization of the Suez Canal in July 1956 On October 14 Nasser made clear his intent I am not solely fighting against Israel itself My task is to deliver the Arab world from destruction through Israel s intrigue which has its roots abroad Our hatred is very strong There is no sense in talking about peace with Israel There is not even the smallest place for negotiations Less than two weeks later on October 25 Egypt signed a tripartite agreement with Syria and Jordan placing Nasser in command of all three armies The continued blockade of the Suez Canal and Gulf of Aqaba to Israeli shipping combined with the increased fedayeen attacks and the bellicosity of recent Arab statements prompted Israel with the backing of Britain and France to attack Egypt on October 29 1956 Alan Dowty 20 June 2005 Israel Palestine Polity pp 102 ISBN 978 0 7456 3202 5 Gamal Abdel Nasser who declared in one speech that Egypt has decided to dispatch her heroes the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine There will be no peace on Israel s border because we demand vengeance and vengeance is Israel s death The level of violence against Israelis soldiers and civilians alike seemed to be rising inexorably The Jewish Virtual Library The Sinai Suez Campaign Background amp Overview In 1955 Egyptian President Gamal Abdel Nasser began to import arms from the Soviet Bloc to build his arsenal for the confrontation with Israel In the short term however he employed a new tactic to prosecute Egypt s war with Israel He announced it on August 31 1955 Egypt has decided to dispatch her heroes the disciples of Pharaoh and the sons of Islam and they will cleanse the land of Palestine There will be no peace on Israel s border because we demand vengeance and vengeance is Israel s death These heroes were Arab terrorists or fedayeen trained and equipped by Egyptian Intelligence to engage in hostile action on the border and infiltrate Israel to commit acts of sabotage and murder Schoenherr Steven 15 December 2005 The Suez Crisis subkhnemux 31 May 2013 Gorst Anthony Johnman Lewis 1997 The Suez Crisis Routledge ISBN 978 0 415 11449 3 CS1 maint ref harv link Benny Morris 25 May 2011 Righteous Victims A History of the Zionist Arab Conflict 1881 1998 Knopf Doubleday Publishing Group pp 300 301 ISBN 978 0 307 78805 4 p 300 In exchange for Israeli withdrawal the United states had indirectly promised to guarantee Israel s right of passage through the straits to the Red sea and its right to self defense if the Egyptian closed them p 301 The 1956 war resulted in a significant reduction of Israeli border tension Egypt refrained from reactivating the Fedaeen and Egypt and Jordan made great effort to curb infiltration National insurance institute of Israel Hostile Action Casualties phasahibru list of people who were kiled in hostile action 53 In 1956 19 in 1957 15 in 1958 jewish virtual library Terrorism Against Israel Number of Fatalities 53 at 1956 19 at 1957 15 at 1958 Jewish virtual library MYTH Israel s military strike in 1956 was unprovoked Israeli Ambassador to the UN Abba Eban explained As a result of these actions of Egyptian hostility within Israel 364 Israelis were wounded and 101 killed In 1956 alone as a result of this aspect of Egyptian aggression 28 Israelis were killed and 127 wounded Adolf Eichmann Jewish Virtual Library subkhnemux 18 September 2007 Cite journal requires journal help Cole 2003 p 27 Shlomo Shpiro 2006 No place to hide Intelligence and civil liberties in Israel Cambridge Review of International Affairs 19 44 629 648 doi 10 1080 09557570601003361 The Politics of Miscalculation in the Middle East by Richard B Parker 1993 Indiana University Press pp 38 Maoz Moshe 1995 Syria and Israel From War to Peacemaking USA Oxford University Press p 70 ISBN 978 0 19 828018 7 CS1 maint ref harv link On This Day 5 Jun BBC 5 June 1967 subkhnemux 26 December 2011 Segev 2007 p 178 Gat Moshe 2003 Britain and the Conflict in the Middle East 1964 1967 The Coming of the Six Day War Greenwood Publishing Group p 202 ISBN 0275975142 John Quigley The Six Day War and Israeli Self Defense Questioning the Legal Basis for Preventive War Cambridge University Press 2013 p 32 Samir A Mutawi 18 July 2002 Jordan in the 1967 War Cambridge University Press p 93 ISBN 978 0 521 52858 0 Although Eshkol denounced the Egyptians his response to this development was a model of moderation His speech on 21 May demanded that Nasser withdraw his forces from Sinai but made no mention of the removal of UNEF from the Straits nor of what Israel would do if they were closed to Israeli shipping The next day Nasser announced to an astonished world that henceforth the Straits were indeed closed to all Israeli ships Segev 2007 p 289 Smith 2006 p 126 Nasser the Egyptian president decided to mass troops in the Sinai casus belli by Israel Bennet James 13 March 2005 The Interregnum The New York Times Magazine subkhnemux 11 February 2010 CS1 maint ref harv link Israel Ministry of Foreign Affairs The Palestinian National Covenant July 1968 Mfa gov il subkhnemux 13 March 2009 Silke Andrew 2004 Research on Terrorism Trends Achievements and Failures Routledge p 149 256 pages ISBN 978 0 7146 8273 0 subkhnemux 8 March 2010 CS1 maint ref harv link Gilbert Martin 2002 The Routledge Atlas of the Arab Israeli Conflict The Complete History of the Struggle and the Efforts to Resolve It Routledge p 82 ISBN 978 0 415 28116 4 subkhnemux 8 March 2010 CS1 maint ref harv link Andrews Edmund Kifner John 27 January 2008 George Habash Palestinian Terrorism Tactician Dies at 82 The New York Times subkhnemux 29 March 2012 1973 Arab states attack Israeli forces On This Day The BBC 6 October 1973 subkhnemux 15 July 2007 Agranat Commission Knesset 2008 subkhnemux 8 April 2010 Cite journal requires journal help Bregman 2002 pp 169 170 In hindsight we can say that 1977 was a turning point Bregman 2002 pp 171 174 Bregman 2002 pp 186 187 Bregman 2002 pp 186 Cleveland William L 1999 A history of the modern Middle East Westview Press p 356 ISBN 978 0 8133 3489 9 CS1 maint ref harv link Lustick Ian 1997 Has Israel Annexed East Jerusalem PDF Middle East Policy Washington D C Wiley Blackwell V 1 34 45 doi 10 1111 j 1475 4967 1997 tb00247 x ISSN 1061 1924 OCLC 4651987544 subkhnemux 1 June 2013 CS1 maint ref harv link See for example UN General Assembly resolution 63 30 passed 163 for 6 against Resolution adopted by the General Assembly 23 mkrakhm 2009 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 3 January 2011 Golan Heights profile BBC News 27 November 2015 subkhnemux 6 January 2017 Friedberg Rachel M November 2001 The Impact of Mass Migration on the Israeli Labor Market PDF The Quarterly Journal of Economics 116 4 1373 1408 doi 10 1162 003355301753265606 CS1 maint ref harv link Bregman 2002 p 199 Stone amp Zenner 1994 p 246 Toward the end of 1991 were the result of internal Palestinian terror Haberman Clyde 9 December 1991 After 4 Years Intifada Still Smolders The New York Times subkhnemux 28 March 2008 CS1 maint ref harv link Mowlana Gerbner amp Schiller 1992 p 111 Bregman 2002 p 236 From the End of the Cold War to 2001 Boston College khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 27 August 2013 subkhnemux 20 March 2012 The Oslo Accords 1993 U S Department of State khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 22 January 2010 subkhnemux 30 March 2010 Cite journal requires journal help Israel PLO Recognition Exchange of Letters between PM Rabin and Chairman Arafat Sept 9 1993 Israeli Ministry of Foreign Affairs subkhnemux 31 March 2010 Cite journal requires journal help Harkavy amp Neuman 2001 p 270 Even though Jordan in 1994 became the second country after Egypt to sign a peace treaty with Israel Sources of Population Growth Total Israeli Population and Settler Population 1991 2003 Settlements information Foundation for Middle East Peace khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 26 August 2013 subkhnemux 20 March 2012 Kurtzer Daniel Lasensky Scott 2008 Negotiating Arab Israeli peace American leadership in the Middle East United States Institute of Peace Press p 44 ISBN 978 1 60127 030 6 CS1 maint ref harv link Cleveland William L 1999 A history of the modern Middle East Westview Press p 494 ISBN 978 0 8133 3489 9 CS1 maint ref harv link Israel marks Rabin assassination BBC News 12 November 2005 Bregman 2002 p 257 The Wye River Memorandum U S Department of State 23 October 1998 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 24 December 1999 subkhnemux 30 March 2010 Cite journal requires journal help Gelvin 2005 p 240 Gross Tom 16 January 2014 The big myth that he caused the Second Intifada The Jewish Chronicle subkhnemux 22 April 2016 Hong Nicole 23 February 2015 Jury Finds Palestinian Authority PLO Liable for Terrorist Attacks in Israel a Decade Ago The Wall Street Journal subkhnemux 22 April 2016 Ain Stewart 20 December 2000 PA Intifada Was Planned The Jewish Week khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 13 October 2007 Samuels David 1 September 2005 In a Ruined Country The Atlantic subkhnemux 27 March 2013 West Bank barrier route disputed Israeli missile kills 2 USA Today 29 July 2004 khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 20 October 2012 subkhnemux 1 October 2012 Harel Amos Issacharoff Avi 1 October 2010 Years of rage Haaretz subkhnemux 12 August 2012 King Laura 28 September 2004 Losing Faith in the Intifada Los Angeles Times subkhnemux 12 August 2012 Diehl Jackson 27 September 2004 From Jenin To Fallujah The Washington Post subkhnemux 12 August 2012 Amidror Yaakov Winning Counterinsurgency War The Israeli Experience PDF Strategic Perspectives Jerusalem Center for Public Affairs subkhnemux 12 August 2012 Pipes Daniel 14 September 2008 Must Counterinsurgency Wars Fail The Washington Times subkhnemux 12 August 2012 Frisch Hillel 12 mkrakhm 2009 The Need for a Decisive Israeli Victory Over Hamas Perspectives Papers on Current Affairs Begin Sadat Center for Strategic Studies khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 14 June 2012 subkhnemux 12 August 2012 Buchris Ofek 9 March 2006 The Defensive Shield Operation as a Turning Point in Israel s National Security Strategy Strategy Research Project United States Army War College subkhnemux 12 August 2012 Krauthammer Charles 18 June 2004 Israel s Intifada Victory The Washington Post subkhnemux 12 August 2012 Plocker Sever 22 June 2008 2nd Intifada forgotten Ynetnews subkhnemux 12 August 2012 Ya alon Moshe January 2007 Lessons from the Palestinian War against Israel PDF Policy Focus Washington Institute for Near East Policy subkhnemux 12 August 2012 Hendel Yoaz 20 September 2010 Letting the IDF win Ynetnews subkhnemux 12 August 2012 Zvi Shtauber Yiftah Shapir 2006 The Middle East strategic balance 2004 2005 Sussex Academic Press p 7 ISBN 978 1 84519 108 5 subkhnemux 12 February 2012 The Psychology of Strategic Terrorism Public and Government Responses to Attack Shepherd Ben p 172 Fatalities before Operation Cast Lead B Tselem subkhnemux 14 January 2017 Security Council Calls for End to Hostilities between Hizbollah Israel Unanimously Adopting Resolution 1701 2006 United Nations Security Council Resolution 1701 11 August 2006 Escalation of hostilities in Lebanon and in Israel since Hizbollah s attack on Israel on 12 July 2006 Harel Amos 13 July 2006 Hezbollah kills 8 soldiers kidnaps two in offensive on northern border Haaretz subkhnemux 20 March 2012 Koutsoukis Jason 5 January 2009 Battleground Gaza Israeli ground forces invade the strip Sydney Morning Herald subkhnemux 5 January 2009 CS1 maint ref harv link Ravid Barak 18 January 2009 IDF begins Gaza troop withdrawal hours after ending 3 week offensive Haaretz subkhnemux 20 March 2012 Azoulay Yuval 1 January 2009 Two IDF soldiers civilian lightly hurt as Gaza mortars hit Negev Haaretz subkhnemux 20 March 2012 Stephanie Nebehay 20 November 2012 UN rights boss Red Cross urge Israel Hamas to spare civilians Reuters subkhnemux 20 November 2012 al Mughrabi Nidal 24 November 2012 Hamas leader defiant as Israel eases Gaza curbs Reuters subkhnemux 8 February 2013 Israeli air strike kills top Hamas commander Jabari The Jerusalem Post subkhnemux 14 November 2012 Lappin Yaakov Lazaroff Tovah 12 November 2012 Gaza groups pound Israel with over 100 rockets The Jerusalem Post subkhnemux 27 March 2013 Israel and Hamas Trade Attacks as Tension Rises The New York Times 8 July 2014 Israel s Free Trade Area Agreements IL Tamas khlngkhxmuleka ekbcak aehlngedim emux 3 tulakhm 2011 subkhnemux 8 knyayn 2011 Israel signs free trade agreement with Mercosur Israel Ministry of Foreign Affairs 19 December 2007 subkhnemux 15 October 2012 Localities and Population by Population Group District Sub District and Natural Region Israel Central Bureau of Statistics 6 September 2017 subkhnemux 19 September 2017 Population of Jerusalem by Age Religion and Geographical Spreading 2015 PDF Jerusalem Institute for Israel Studies subkhnemux 19 September 2017 aehlngkhxmulxunkhnhaekiywkb praethsxisraexl ephimthiokhrngkarphinxngkhxngwikiphiediy bthniyam cakwikiphcnanukrm sux cakkhxmmxns thrphyakrkareriyn cakwikiwithyaly xyphcn cakwikikhakhm khxkhwamtnchbb cakwikisxrs tara cakwikitararthbalrthbalsatharnrthxisraexl Israel Information Center Catalogue cak krathrwngkartangpraeths Official website of the Office of the Prime Minister of Israel Official website of the Israel Tourism MinistrykhxmulthwipIsrael entry at The World Factbook Key Development Forecasts for Israel from International Futuresaephnthi Wikimedia Atlas of praethsxisraexl aemaebb Osmrelationlingkxunaemaebb GovPubs praethsxisraexl thiewbist Curlie bthkhwamekiywkbpraethsxisraexlniyngepnokhrng khunsamarthchwywikiphiediyidodyephimkhxmul duephimthi okhrngkarwikipraethsxisraexlekhathungcak https th wikipedia org w index php title praethsxisraexl amp oldid 9539482, wikipedia, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด,

บทความ

, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม