พระเจ้าตราพระยาแห่งหงสาวดี

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ตราพระยา (แก้ความกำกวม)

พระเจ้าตราพระยาแห่งหงสาวดี (มอญ: တယာဖျာ; พม่า: ပဲခူး တရဖျား, ออกเสียง: [bəgó təɹəbjá]) กษัตริย์แห่ง หงสาวดี ซึ่งมาจากการตั้งตนครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1287 ถึง 1296 พระองค์เป็นหนึ่งในผู้กล้าที่ตั้งตนเป็นใหญ่ใน พม่าตอนล่าง ภายหลังจากการล่มสลายของ อาณาจักรพุกาม ของชาวพม่าเมื่อ ค.ศ. 1287 เช่นเดียวกับ พระเจ้าฟ้ารั่ว ปฐมกษัตริย์แห่ง อาณาจักรหงสาวดี

ในช่วงแรกพระเจ้าตราพระยาเป็นพันธมิตรกับพระเจ้าฟ้ารั่วผู้กล้าแห่ง เมืองเมาะตะมะ ด้วยการส่งพระราชธิดาองค์ใหญ่ที่ประสูติก่อนครองสิริราชสมบัติคือ พระนางสุเจตะละ หรือ พระนางชินสอลา ไปเป็นพระมเหสีของพระเจ้าฟ้ารั่ว ขณะที่พระเจ้าฟ้ารั่วได้ส่งพระราชธิดาพระองค์เดียวคือ แม่นางสินทยา มาเป็นพระมเหสีของพระเจ้าตราพระยาซึ่งทั้งสองมีพระโอรสด้วยกันถึง 2 พระองค์คือ ชังงี และ ชังแง ต่อมาพระเจ้าตราพระยาและพระเจ้าฟ้ารั่วเกิดความขัดแย้งกัน และนำไปสู่การทำสงครามในอีกสองปีต่อมา พระเจ้าตราพระยาพ่ายแพ้และถูกส่งไปเมาะตะมะเพื่อสำเร็จโทษเมื่อประมาณ ค.ศ. 1296