พายุไซโคลนโอนิล

พายุโซโคลนกำลังแรงโอนิล (รหัสเรียกของ IMD: ARB 03; รหัสเรียกของ JTWC: 03A) เป็นพายุหมุนเขตร้อนลูกแรกที่ได้รับการตั้งชื่อในมหาสมุทรอินเดียเหนือ ชื่อ โอนิล (เบงกอล: অনিল, อนิละ) เป็นชื่อที่ถูกส่งมาจากประเทศบังกลาเทศ พายุไซโคลนโอนิลก่อตัวขึ้นจากบริเวณการพาความร้อนที่อยู่ห่างออกไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้หลายร้อยกิโลเมตรจากประเทศอินเดียในวันที่ 1 ตุลาคม ตัวพายุทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนมีกำลังสูงสุดในวันที่ 2 ตุลาคม ด้วยความเร็วลม 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ความกดอากาศต่ำสุดที่ศูนย์กลาง 990 มิลลิบาร์ อย่างไรก็ตาม เนื่องด้วยอากาศแห้งที่พัดเข้าสู่ระบบอย่างรวดเร็ว ทำให้พายุอ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วเป็นพายุดีเปรสชัน บริเวณนอกชายฝั่งรัฐคุชราต ประเทศอินเดีย หลายวันต่อมา ระบบพายุที่มีทิศทางการเคลื่อนตัวเอาแน่ไม่ได้ได้เปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และพายุได้พัดขึ้นฝั่งใกล้กับนครปอร์บันดาร์ ในวันที่ 10 ตุลาคม และสลายตัวไปไม่นานหลังจากนั้น

พายุไซโคลนกำลังแรงโอนิล

พายุไซโคลนกำลังแรง (IMD)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
พายุไซโคลนโอนิลบริเวณใกล้ชายฝั่งประเทศปากีสถานในวันที่ 2 ตุลาคม
ก่อตัว	30 กันยายน พ.ศ. 2547
สลายตัว	11 ตุลาคม พ.ศ. 2547
(เป็นหย่อมความกดอากาศต่ำที่หลงเหลือหลังวันที่ 10 ตุลาคม)
ความเร็วลม สูงสุด	เฉลี่ยลมใน 3 นาที: 100 กม./ชม. (65 ไมล์/ชม.) เฉลี่ยลมใน 1 นาที: 65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.)
ความกดอากาศต่ำสุด	990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์)
ผู้เสียชีวิต	รวม 9 คน, สูญเสีย 300 คน
ความเสียหาย	ไม่มี
พื้นที่ได้รับ ผลกระทบ	ประเทศอินเดียและประเทศปากีสถาน
ส่วนหนึ่งของ ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียเหนือ พ.ศ. 2547

ตลอดทั้งด้านตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศปากีสถานและตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ประชาชนนับพันคนถูกอพยพออกไปก่อนที่พายุไซโคลนจะมาถึง ในบริเวณเหล่านั้น พายุได้สร้างปริมาณฝนปานกลางถึงหนัก ปริมาณน้ำฝนสะสมสูงสุดอยู่ที่ 145 มิลลิเมตร (5.7 นิ้ว) ในนครธัตตะ แคว้นสินธ์ ประเทศปากีสถาน ปริมาณน้ำฝนสะสมเหล่านี้ทำให้เกิดน้ำท่วมฉับพลันในหลายพื้นที่ มีผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุหลายครั้งที่เกี่ยวข้องกับพายุในการาจี ระบบระบายน้ำของเมืองไฮเดอราบาดได้รับความเสียหายอย่างมีนัยสำคัญ ทำให้เกิดการประท้วงและการเดินขบวนของชาวเมืองจำนวนมาก บริเวณนอกชายฝั่ง เชื่อกันว่าชาวประมง 300 คน ได้สูญหายไปในระหว่างเกิดพายุ ทั้งนี้ไมมีรายงานยืนยันว่าพวกเขาหายไปไหน

ประวัติทางอุตุนิยมวิทยา

 

แผนที่แสดงเส้นทางและความรุนแรงของพายุตามมาตราแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน

พายุไซโคลนกำลังแรงโอนิล ได้รับการระบุครั้งแรกเป็นพื้นที่การพาความร้อนในช่วงต้นของวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2547 อยู่ห่างจากมุมไบ ประเทศอินเดีย ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ภาพถ่ายดาวเทียมแสดงให้เห็นระบบที่มีการจัดระบบไม่ดีนัก กับมีการพาความร้อนระดับลึกในบางส่วนรอบ ๆ การไหลเวียนระดับต่ำ โดยขณะนั้นระบบตั้งอยู่บนน้ำอุ่นและบริเวณที่มีลมเฉือนปานกลาง ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ประเมินว่าระบบมีโอกาสพัฒนาขึ้นเป็นพายุหมุนเขตร้อนได้ "พอใช้" ในไม่กี่ชั่วโมงหลังจากมีการระบุครั้งแรกไปแล้ว กรมอุตุนิยมวิทยาอินเดีย (IMD) เริ่มติดตามระบบในฐานะพายุดีเปรสชัน ARB 03 แม้ว่าการพาความร้อนจะลดลงในช่วงท้ายของวันที่ 30 กันยายน แต่ IMD ก็ปรับให้ ARB 03 เป็นพายุดีเปรสชันหมุนเร็ว เนื่องจากมีความเร็วลมต่อเนื่องในสามนาทีรอบศูนย์กลางถึง 55 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ช่วงต้นของวันถัดมา การจัดระบบของพายุดีขึ้น ทำให้ JTWC ออกการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน ต่อมาเวลาประมาณ 09:00 UTC ของวันที่ 1 ตุลาคม IMD ปรับให้ระบบเป็นพายุไซโคลน และให้ชื่อว่า โอนิล ทำให้พายุนี้กลายเป็นพายุลูกแรกที่ได้รับการตั้งชื่อในมหาสมุทรอินเดียเหนือ ตามที่ตกลงกันไว้ในนามคณะทำงาน WMO/ESCAP ในช่วงเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 ว่าในเดือนกันยายน หากมีพายุหมุนเขตร้อนใดในมหาสมุทรอินเดียเหนือ ที่มีกำลังลมถึงกำหนดจะมีการตั้งชื่อตามที่กำหนดไว้

อ้างอิง

1. Gary Padgett (May 17, 2005). "Monthly Tropical Weather Summary for October 2004". Australia Severe Weather. สืบค้นเมื่อ June 10, 2010.
2. Joint Typhoon Warning Center (2005). "2004 Annual Tropical Cyclone Report" (PDF). Naval Meteorology and Oceanography Command. สืบค้นเมื่อ June 13, 2010.
3. . India Meteorological Department. 2009. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ November 16, 2009. สืบค้นเมื่อ June 13, 2010.
4. "Report on Cyclonic Disturbances Over North Indian Ocean During 2009" (PDF). India Meteorological Department. January 2010. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ April 6, 2010. สืบค้นเมื่อ June 13, 2010.