ฟ้อนยอง

ฟ้อนยอง เป็นฟ้อนที่ประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่เมื่อพ.ศ. 2534 โดยโครงการอนุรักษ์และเผยแพร่วัฒนธรรมท้องถิ่น (ฟ้อนยอง) ซึ่งเป็นกิจกรรมหนี่งในโครงการโรงเรียมัธยมศึกษา เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคม(มพชส.)ของโรงเรียนวชิรป่าซางร่วมกับสภาตำบลนครเจดีย์ และกรรมการนำสตรีตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมของชาวยอง (ไทลื้อจากเมืองยอง) เนื่องจากพื้อนที่อำเภอป่าซางประชากรส่วนใหญ่มีเชื้อสายไทลื้อเมืองยองหรือเรียกว่า "คนยอง" ซึ่งมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของตนสืบทอดกันมาช้านานดังนั้นจึงสร้างรูปแบบทางวัฒนธรรมของชาวยองขึ้นมาในรูปของการฟ้อนรำ เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางวัฒนธรรมร่วมกันของชาวยองและเผยแพร่ให้ปรากฏแก่คนทั่วไป

การแต่งกาย

ผู้ฟ้อนจะแต่งกายแบบกุลสตรีชาวลื้อเมืองยอง โดยสวมเสื้อแบบปกป้าย ผูกมัดชายข้าง นุ่งผ้าซิ่นลายน้ำไหล ต่อชายซิ่นสีเขียว โพกผ้าขาวเคียนรอบศีรษะ เกล้าผมมวย และประดับด้วยเครื่องเงิน

ท่าฟ้อน

ท่าฟ้อนยองประกอบด้วยท่าต่าง ๆ15 ท่า ซึ่งมีชื่อเรียกในภาษายองและชื่อแปลเป็นไทยกลางดังนี้

ภาษายอง ผะกาศักดิ์ศรี แม่ยิงจาวยอง จ๋าฮีตยิ่งใหญ่ สิบสองปันนา ฮักสาจ๋าฮีต อิ่นดูขุนนา จ๋าฮีตดีแต้ หั่กปี่หั่กน้อง จาวยองหั่กกั๋น น้ำใจ๋ใยดี ป้อมเปงฮงหน้า ไหว้สาพระธาตุ หั่กสาความจิ่ง ความดีตี่ปึ่ง ยอบเข่าไหว้สา

ภาษาไทยกลาง (ประกาศศักดิ์ศรี) (สตรีชาวยอง) (ผุดผ่องวัฒนธรรม) (ล้ำเลิศบรรพบุรุษ) (สูงสุดประเพณี) (เอื้ออารีมาแท้) (เผยแพร่วัฒนธรรม) (รักล้ำพี่น้อง) (ชาวยองสามัคคี) (ไมตรีเป็นเลิศ) (ประเสริฐงานบุญ) (เพิ่มพูนกุศล) (ผู้คนรักษาสัตย์) (ปฏิบัติความดี) (อัญชลีกราบไหว้)

ท่าฟ้อนยองมี15ท่าแต่16ครั้งนะ เพิ่มพูลกุศล 2ครั้งน่ะ

เพลงบรรเลงประกอบการฟ้อน

ใช้เพลง "ฝ้ายคำ" ซึ่งแต่งโดยนายสุชาติ กันชัย เมื่องครั้งยังเป็นนักศึกษาและเป็นสมาชิกของชมรมพื้นบ้าล้านนาสโมสรนักศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เนื่องจากคณะผู้จัดทำฟ้อนยองเห็นว่า ทำนองเพลงฝ้ายคำเหมาะสมกับลักษณะของชาวยองคือ รักความสงบ ชอบสันโด นุ่นวลอ่อนหวาน ทำให้มองเห็นภาพพจน์ของชาวยองได้อย่า

อ้างอิง

• สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดเชียงราย
• สารนุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ เรื่อง ฟ้อนยอง หน้า 4885-4886
• เอกสารเผยแพร่ทางวัฒนธรรม เรื่องฟ้อนยอง ของโครงการอนุรักษ์และเผยแพราวัฒนธรรมท้องถิ่น โรงเรียนวชิรป่าซาง จังหวัดลำพูน พศ. 2534