มหาวิหารซันตาโกรเช

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ คริสต์ศาสนสถาน

บาซิลิกาซานตาโครเช (ภาษาอิตาลี: Basilica di Santa Croce; ภาษาอังกฤษ: Basilica of the Holy Cross) เป็นวัดบาซิลิกาชั้นรองของนิกายโรมันคาทอลิกตั้งอยู่ที่เมืองฟลอเรนซ์ฟลอเรนซ์ในประเทศอิตาลี ที่ตั้งแต่เดิมเป็นที่ลุ่มนอกกำแพงเมืองฟลอเรนซ์ ภายในวัดเป็นที่เก็บศพคนสำคัญๆ ของอิตาลีเช่นไมเคิล แอนเจโล, กาลิเลโอ กาลิเลอี, และคนอื่นจึงเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น “Pantheon of the Italian Glories” (จุดยอดของความเลิศของอิตาลี)

ด้านหน้าบาซิลิกา

ภายใน

สิ่งก่อสร้าง

วัดซานตาโครเชเป็นวัดฟรานซิสกันที่ใหญ่ที่สุดในโลก สิ่งที่เด่นของวัดคือชาเปลสิบหกชาเปลในจำนวนนั้นบางชาเปลเป็นจิตรกรรมฝาผนังโดยจอตโต ดี บอนโดเนและลูกศิษย์ และอนุสรณ์ผู้เสียชีวิต

ตามตำนานกล่าวว่าวัดซานตาโครเชก่อตั้งโดยนักบุญฟรานซิสแห่งอาซิซิเอง ตัววัดปัจจุบันสร้างแทนวัดเดิมโดยเริ่มการก่อสร้างเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1294 อาจจะโดยสถาปนิกอาร์นอลโฟ ดิ แคมบิโอ (Arnolfo di Cambio) โดยทุนทรัพย์จากครอบครัวผู้มั่งคั่งในฟลอเรนซ์ วัดได้รับการสถาปนาเมื่อปี ค.ศ. 1442 โดยสมเด็จพระสันตะปาปายูจีนที่ 4 ตัวสิ่งก่อสร้างสะท้อนให้เห็นความเรียบง่ายของลัทธิฟรานซิสกัน ผังเป็นกางเขนอียิปต์แบบตัว “T” (Tau cross) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของนักบุญฟรานซิส [1] ยาว 115 เมตรด้วยทางเดินกลางแยกจากทางเดินข้างด้วยแนวคอลัมน์แปดเหลี่ยม ทางด้านใต้เดิมเป็นคอนแวนต์ซึ่งยังมีตัวตึกหลงเหลืออยู่

ภายในคอนแวนต์เป็นชาเปลแพซซี (Cappella dei Pazzi) สร้างสำหรับใช้เป็นหอประชุมสงฆ์ ระหว่างปี ค.ศ. 1442 ถึงปี ค.ศ. 1446 และมาเสร็จเมื่อปีคริสต์ทศศตวรรษ 1470 ฟีลิปโป บรูเนลเลสกี (ผู้เป็นผู้ออกแบบและสร้างมหาวิหารฟลอเรนซ์) มีส่วนในการออกแบบซึ่งรักษาความเรียบง่ายปราศจากการตกแต่ง

ในปี ค.ศ. 1560 ทางวัดรื้อฉากกางเขนที่แยกระหว่างทางเดินกลางกับบริเวณสงฆ์ออกเพื่อให้สอดคล้องกับนโยบายการปฏิรูปศาสนาของนิกายโรมันคาทอลิก (Counter-Reformation) ภายในก่อสร้างใหม่โดยจอร์โจ วาซารี ซึ่งทำให้การตกแต่งเดิมเสียหายไปบ้างโดยเฉพาะแท่นบูชาเกือบทั้งหมดซึ่งแต่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของฉาก

หอระฆังสร้างในปี ค.ศ. 1842 แทนหอเดิมที่ถูกทำลายโดยฟ้าผ่า เป็นลักษณะแบบสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอธิค ด้านหน้าเป็นหินอ่อนโดย นิโคโล มาทาส (Nicolò Matas) จากปี ค.ศ. 1857-1863 ฟีลิปโป บรูเนลเลสกีเป็นผู้สร้างภายในคอนแวนต์ เสร็จเมื่อ ค.ศ. 1453 ในปี ค.ศ. 1966 เมื่อน้ำท่วมเมืองฟลอเรนซ์ทำความเสียหายอย่างหนักแก่วัด ซึ่งต้องใช้เวลาซ่อมหลายสิบปี

ในปี ค.ศ. 1866 วัดกลายมาเป็นสมบัติของสาธารณะตามนโยบายการลดอำนาจของสถาบันศาสนาหลังจากที่ประเทศอิตาลีประกาศตนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

พิพิธภัณฑ์ซานตาโครเช (Museo dell'Opera di Santa Croce) ของวัดปัจจุบันตั้งอยู่ในบริเวณที่แต่เดิมเป็นหอฉัน ภายในบริเวณระเบียงคดมีอนุสาวรีย์ของ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล ซึ่งเป็นชื่อเมืองที่ฟลอเรนซ์ตั้งตาม

ในปัจจุบันหอพักของพระแต่เดิมกลายมาเป็นโรงเรียนช่างหนังซึ่งผู้เข้าชมสามารถชมการแสดงสาธิตการทำกระเป๋า และผลิตภัณฑ์เครื่องหนังต่างๆได้

ศิลปะ

งานศิลปะของจิตรกรภายในวัดก็ได้แก่:

• เบเนเด็ตโต ไมอาโน (Benedetto da Maiano) - ธรรมมาสน์; ประตูชาเปลชาเปลแพซซีกับน้องชาย, with his brother จูลิอาโน ไมอาโน
• อันโตนิโอ คาโนวา (Antonio Canova) - อนุสรณ์อัลเฟียริ
• ชิมาบูเย - “พระเยซูบนกางเขน” (เสียหายระหว่างน้ำท่วม)
• อันเดรีย เดลลา ร็อบเบีย (Andrea della Robbia) - ฉากแท่นบูชา ภายในคูหาสวดมนต์เมดิชิ
• ลูคา เดลลา ร็อบเบีย (Luca della Robbia) - การตกแต่งภายในชาเปลแพซซี
• เดซิเดริโอ ดา เซ็ตติยาโน (Desiderio da Settignano) - อนุสรณ์สำหรับมาร์ซูพินิ; บัวภายในชาเปลแพซซี
• โดนาเทลโล - ภาพแกะนูน “การประกาศของเทพ” บนผนังด้านใต้; กางเขนทางซ้ายของคูหาสวดมนต์บาร์ดิ; “นักบุญหลุยส์แห่งทูลูส” ภายในหอฉันเดิมทำสำหรับ สำหรับสำนักสงฆ์เซนต์ไมเคิล (Orsanmichele)
• แอกโนโล แกดดี (Agnolo Gaddi) - จิตรกรรมฝาผนังในคูหาสวดมนต์คาสเตลลานีและบริเวณสงฆ์; หน้าต่างประดับกระจกสีในบริเวณสงฆ์
• แทดเดโอ แกดดี (Taddeo Gaddi) - จิตรกรรมฝาผนังในคูหาสวดมนต์บารอนเชลลิ; “พระเยซูบนกางเขน”; “พระกระยาหารมื้อสุดท้าย” ในหอฉันซึ่งถือว่าเป็นงานชิ้นเอก
• จอตโต ดี บอนโดเน - จิตรกรรมฝาผนังในคูหาสวดมนต์เปรูซซิและทางขวาของคูหาสวดมนต์บาร์ดิ; และอาจจะเขียน “การสวมมงกุฏของพระแม่มารี” ที่เป็นฉากแท่นบูชาของคูหาสวดมนต์บารอนเชลลิ
• จิโอวานนิ ดา มิลาโน (Giovanni da Milano) - จิตรกรรมฝาผนังในคูหาสวดมนต์รินูชชินิ เป็นฉากชีวิตของพระแม่มารี และนักบุญแมรี แม็กดาเลน
• มาโซ ดิ บังโค (Maso di Banco) - จิตรกรรมฝาผนังในคูหาสวดมนต์ ดิ เวอร์นิโอ เป็นฉากชีวิตของนักบุญซิลเวสเตอร์
• เฮนรี มัวร์ (Henry Moore) - รูปปั้นทหารในคอนแวนต์
• อันเดรีย ออร์คายา (Andrea Orcagna) - จิตรกรรมฝาผนังที่สูญหายไปเกือบหมดระหว่างการสร้างภายในใหม่โดยวาซาริ มีเหลืออยู่บ้างในหอฉัน
• อันโตนิโอ รอซเซลลิโน (Antonio Rossellino) - ภาพนูนของ “พระแม่มารีเลี้ยงพระบุตร” (Madonna del Latte) ทางทางเดินข้างด้านใต้ (ค.ศ. 1478)
• เบอร์นาร์โด รอซเซลลิโน (Bernardo Rossellino) - อนุสรณ์สำหรับบรูนิ
• ซานติ ดิ ติโต (Santi di Tito) - “อาหารค่ำที่เอ็มมาอัส” และ “การคืนชีพของพระเยซู” - ฉากแท่นบูชาทางเดินข้างด้านเหนือ
• จอร์โจ วาซารี - อนุสรณ์สำหรับไมเคิล แอนเจโล กับรูปสลักโดยวาเลริโอ ชิโอลิ, โลวานนิ แบนดินิ, และบาทิสสา ลอเร็นซิ. “ทางสู่กางเขน” เขียนโดยวาซารี.
• โดเม็นนิโค เวเนซิอาโน (Domenico Veneziano) - “นักบุญจอห์นและนักบุญฟรานซิส” ในหอฉัน

อนุสรณ์สำหรับผู้เสียชีวิต

 

อนุสรณ์สำหรับไมเคิล แอนเจโล

 

อนุสรณ์สำหรับกาลิเลโอ กาลิเลอี

บาซิลิกาซานตาโครเชกลายมาเป็นที่นิยมในการเก็บศพของชาวฟลอเรนซ์หรือสร้างอนุสาวรีย์ที่ระลึกที่นั่น อนุสรณ์สำหรับผู้เสียชีวิตบางคนตั้งอยู่ภายในคูหาสวดมนต์ที่เป็นของครอบครัวที่มั่งคั่งเช่นบาร์ดิหรือเปรูซซิ ต่อมาก็มีการสร้างอนุสาวรีย์สำหรับชาวอิตาเลียนคนสำคัญๆ จากเมืองอื่นด้วย อนุสรณ์สำหรับผู้เสียชีวิตที่สำคัญๆ ก็ได้แก่:

• ลีออน บาตติสตา อัลเบอร์ติ - คริสต์ศตวรรษที่ 15 - สถาปนิก
• วิตโตริโอ อัลเฟียริ (Vittorio Alfieri) - คริสต์ศตวรรษที่ 18 - กวี
• ยูเจนิโอ บาร์ซานติ (Eugenio Barsanti) - ผู้ประดิษฐ์เครื่องยนต์สันดาปภายใน (internal combustion engine)
• ลอเร็นโซ บาร์โทลินิ (Lorenzo Bartolini) - คริสต์ศตวรรษที่ 19 - ประติมากร
• จูลี แคลรี (Julie Clary) ภรรยาของโจเซฟ โบนาปาร์ต (Joseph Bonaparte) และลูกสาว
• เลโอนาร์โด บรูนิ (Leonardo Bruni) - คริสต์ศตวรรษที่ 15 - นายกรัฐมนตรี และนักประวัติศาสตร์
• ดันเต อะลิกิเอรี (Dante Alighieri) - ร่างจริงฝังที่ราเวนนา - นักปรัชญา
• อูโก ฟอสโคโล (Ugo Foscolo) - คริสต์ศตวรรษที่ 19 - กวี
• กาลิเลโอ กาลิเลอี
• จิโอวานนิ เจ็นติเล (Giovanni Gentile) - คริสต์ศตวรรษที่ 20 - นักปรัชญา
• ลอเร็นโซ กิเบอร์ติ - ประติมากร
• นิโคโล มาเคียเวลลี (Niccolò Machiavelli) - นักการทูต, นักปรัชญาการเมือง, นักดนตรี, กวี, นักเขียนบทละคร
• คาร์โล มาร์ซูพพินิ(Carlo Marsuppini) - คริสต์ศตวรรษที่ 15 - นายกรัฐมนตรี
• ไมเคิล แอนเจโล - ประติมากร
• จิโอชิโน รอซซินิ (Gioacchino Rossini) - นักเขียนดนตรีและโอเปร่า
• กูกลีเอลโม มาร์โคนี - ผู้ประดิษฐ์วิทยุ
• เอนรีโก แฟร์มี - นักฟิสิกส์

อ้างอิง

1. Chiarini, Gloria (2007). "Basilica of Santa Croce". Florence Art Guide. สืบค้นเมื่อ 2007-07-30.
2. Besse, J M (1911). "Suppression of Monasteries in Continental Europe: C. Italy". Catholic Encyclopedia. New Advent. สืบค้นเมื่อ 2007-07-30.
3. "Santa Croce: Overview". Opera of Santa Croce. สืบค้นเมื่อ 2007-07-30.
4. Borsook, Eve (1991). Vincent Cronin (บ.ก.). The Companion Guide to Florence, 5th Edition. HarperCollins; New York. pp. page pages 100-104.CS1 maint: extra text (link)

ดูเพิ่ม

• แผนผังมหาวิหาร
• จิตรกรรมฝาผนัง
• อนุสรณ์สำหรับผู้เสียชีวิต

แหล่งข้อมูลอื่น

• Satellite image from Google Maps