รายการการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิก

การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิก เป็นพิธีการของการวิ่งเพลิงโอลิมปิกจากเมืองโอลิมเปีย, ประเทศกรีซ ไปยังสถานที่จัดกีฬาโอลิมปิก ในครั้งนั้นๆ โดยครั้งแรกได้เริ่มในโอลิมปิกเบอร์ลิน 1936 และต่อจากนั้นก็ได้มีการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกในทุก ๆ ครั้ง

โอลิมปิกครั้งก่อน ๆ ได้มีการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกในหลายประเทศ แต่ในปัจจุบันคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้จำกัดให้วิ่งคบเพลิงภายในประเทศ หลังเกิดการประท้วงใน การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 2008

โอลิมปิกฤดูร้อน

เมืองเจ้าภาพ	วัน	ระยะทาง (กิโลเมตร)	นักวิ่งคบเพลิง (คน)	เส้นทาง
เบอร์ลิน 1936	8	3,422	3,422	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1936   กระถางคบเพลิง ณ กรุงเบอร์ลิน สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) –   โซเฟีย –   เบลเกรด –   บูดาเปสต์ –   เวียนนา –   ปราก สายในประเทศ   (เดรสเดิน – เบอร์ลิน)
/  ยกเลิก				ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1940
ยกเลิก				ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1944
ลอนดอน 1948	13	7,870	3,372	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1948 สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เกาะคอร์ฟู) –   (บารี – มิลาน) –   (โลซาน – เจนีวา) –   (เบอซ็องซง – เม็ตซ์) –   ลักเซมเบิร์ก –   บรัสเซลส์ –   (ลีล – กาแล) สายในประเทศ   (โดเวอร์ – ลอนดอน)
เฮลซิงกิ 1952	5	3,365	1,416	การวิ่งคบเพลิง ณ ประเทศกรีซ สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (ออลบอร์ – โอเดนเซ – โคเปนเฮเกน) –   (มัลเมอ – กอเทนเบิร์ก – สต็อกโฮล์ม) สายในประเทศ   (ทอร์นีโอ – โอวลุ – เฮลซิงกิ)
เมลเบิร์น 1956	21	20,470	3,118	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ดาร์วิน – บริสเบน – ซิดนีย์ – แคนเบอร์รา – เมลเบิร์น)
สต็อกโฮล์ม 1956 (กีฬาขี่ม้า)	9	1,000	490	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   โคเปนเฮเกน สายในประเทศ   (มัลเมอ – สต็อกโฮล์ม)
โรม 1960	14	2,750	1,529	การวิ่งคบเพลิงในพิธีเปิด สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ซีรากูซา – กาตาเนีย – เมสซีนา – เรจโจคาลาเบรีย – เนเปิลส์ – โรม)
โตเกียว 1964	51	20,065	870	การวิ่งคบเพลิง ณ นครนะฮะ สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   อิสตันบูล –   เบรุต –   เตหะราน –   ลาฮอร์ –   นิวเดลี –   ย่างกุ้ง –   กรุงเทพมหานคร –   กัวลาลัมเปอร์–   มะนิลา –   ฮ่องกง –   ไทเป สายในประเทศ   (เกาะโอะกินะวะ – โตเกียว)
เม็กซิโกซิตี 1968	51	13,620	2,778	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1968 สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (เจนัว – บาร์เซโลนา – มาดริด – เซบิยา – ปาลอส – ลาส พัลมาส) –   เกาะซาน ซาลวาดอร์ สายในประเทศ   (เบรากรุซ – เม็กซิโกซิตี)
มิวนิก 1972	30	5,532	6,000	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) –   อิสตันบูล –   วาร์นา –   (บูคาเรสต์ – ทิมิโซอารา) –   เบลเกรด –   บูดาเปสต์ –   (เวียนนา – ลินซ์ – ซาลซ์บูร์ก – อินส์บรุค) สายในประเทศ   (การ์มิช-พาร์เทนเคียร์เชิน – มิวนิก)
มอนทรีออล 1976	5	775	1,214	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1976 สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ออตตาวา – มอนทรีออล)
มอสโก 1980	31	4,915	5,000	การจุดคบเพลิงในพิธีเปิด สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์ – เทสซาโลนีกี) –   โซเฟีย –   บูคาเรสต์ สายในประเทศ   (คีชีเนา – เคียฟ – ตูลา – มอสโก)
ลอสแอนเจลิส 1984	83	15,000	3,636	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1984   การวิ่งคบเพลิง ณ นครลอสแอนเจลิส สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (นครนิวยอร์ก – บอสตัน – ฟิลาเดลเฟีย – วอชิงตัน ดี.ซี. – ดีทรอยต์ – ชิคาโก – อินเดียแนโพลิส – แอตแลนตา – เซนต์หลุยส์ – แดลลัส – เดนเวอร์ – ซอลต์เลกซิตี – ซีแอตเทิล – ซานฟรานซิสโก – แซนดีเอโก – ลอสแอนเจลิส)
โซล 1988	26	15,250	1,467	การจุดคบเพลิงในพิธีเปิด สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (เชจู – ปูซาน – โซล)
บาร์เซโลนา 1992	51	6,307	10,448	การวิ่งคบเพลิง ณ เมืองบาร์เซโลนา สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (เอมปูเรียส – บิลบาโอ – อาโกรุญญา – มาดริด – เซบิยา – ลาส พัลมาส – มาลากา – บาเลนเซีย – ปัลมา – บาร์เซโลนา)
แอตแลนตา 1996	112	29,016	13,267	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 1996   การวิ่งคบเพลิง ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ลอสแอนเจลิส – ลาสเวกัส – ซานฟรานซิสโก – ซีแอตเทิล – ซอลต์เลกซิตี – เดนเวอร์ – แดลลัส – เซนต์หลุยส์ – มินนีแอโพลิส – ชิคาโก – ดีทรอยต์ – บอสตัน – นครนิวยอร์ก – ฟิลาเดลเฟีย – วอชิงตัน ดี.ซี. – ไมแอมี – เบอร์มิงแฮม – แอตแลนตา)
ซิดนีย์ 2000	127	27,000	13,300	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 2000   การวิ่งคบเพลิง ณ รัฐนิวเซาท์เวลส์ สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   กวม –   ปาเลา –   ไมโครนีเซีย –   นาอูรู –   หมู่เกาะโซโลมอน –   ปาปัวนิวกินี –   วานูอาตู –   ซามัว –   อเมริกันซามัว –   หมู่เกาะคุก –   ตองงา –   (ควีนส์ทาวน์ – ไครสต์เชิร์ช – เวลลิงตัน – โรโตรัว – ออกแลนด์) สายในประเทศ   (โขดหินอุลูรู – บริสเบน – ดาร์วิน – เพิร์ท – แอดิเลด – เมลเบิร์น – แคนเบอร์รา – ซิดนีย์)
เอเธนส์ 2004	142	86,000	11,360	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อน 2004   การวิ่งคบเพลิง ณ กรุงบรัสเซลส์ สายในประเทศ (รอบจุดเพลิง)   (โอลิมเปีย – มาราธอน – เอเธนส์) สายต่างประเทศ   ซิดนีย์ – เมลเบิร์น –   โตเกียว –   โซล –   ปักกิ่ง –   เดลี –   ไคโร –   เคปทาวน์ –   รีโอเดจาเนโร –   เม็กซิโกซิตี –   (ลอสแอนเจลิส – เซนต์หลุยส์ – แอตแลนตา – นครนิวยอร์ก) –   มอนทรีออล –   (แอนต์เวิร์ป – บรัสเซลส์) –   อัมสเตอร์ดัม –   (โลซาน – เจนีวา) –   ปารีส –   ลอนดอน –   (มาดริด – บาร์เซโลนา) –   โรม –   (มิวนิก – เบอร์ลิน) –   สต็อกโฮล์ม –   เฮลซิงกิ –   มอสโก –   เคียฟ –   อิสตันบูล –   โซเฟีย –   นิโคเซีย สายในประเทศ   (ฮีราคลีออน – เทสซาโลนีกี – ปาทรัส – เอเธนส์)
ปักกิ่ง 2008	130	137,000	21,880	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงในโอลิมปิกฤดูร้อน 2008   การวิ่งคบเพลิง ณ กรุงลอนดอน สายต่างประเทศ 1.   (โอลิมเปีย – มาราธอน – เอเธนส์) –   (1) 2.   อัลมาเตอ –   อิสตันบูล –   เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก –   ลอนดอน –   ปารีส –   ลอสแอนเจลิส –   บัวโนสไอเรส –   ดาร์-เอส-ซาลาม –   มัสกัต –   อิสลามาบาด –   มุมไบ –   กรุงเทพมหานคร –   กัวลาลัมเปอร์ –   จาการ์ตา –   แคนเบอร์รา –   นะงะโนะ –   โซล –   เปียงยาง –   นครโฮจิมินห์ –   ฮ่องกง –   มาเก๊า –   (2) สายในประเทศ 1.   ปักกิ่ง 2.   (ซานย่า – อู๋ซิฉาน – ว่านหนิง – ไหโข่ว – กว่างโจว – เซินเจิ้น – ฮุ่ยโจว – ซัวเถา – ฝูโจว – เฉวียนโจว – เซี่ยเหมิน – หลงยาน – หรุ้ยจิน – จิ่งกังซาน – หนานชาง – เวินโจว – หนิงปัว – หางโจว – เฉาซิง – เจียเซียง – เซี่ยงไฮ้ – ซูโจว – หนานทง – ไท่โจว – หยางโจว – หนานจิง – เหอเฝย์ – หวยหนาน – อู่หู – Jixi – เขาหวง – อู่ฮั่น – อี้ชาง – จิ่นโจว – เย้ว์หยาง – ฉางชา – เฉาชาน – กุ้ยหลิน – หนานหนิง – ไป๋เซอ – คุนหมิง – ลี่เจียง – แชงกรี-ลา – กุ้ยหยาง – ไคลี – จุนอี้ – ฉงชิ่ง – กวงอาน – เหมียนหยาง – กวงอาน – ลาซา – โกลมุด – ชิงไห่ – ซีหนิง – อุรุมชี – คาสการ์ – ซือเหอจือ – ฉางจือ – ตุนหวง – เจี่ยยู่กวน – จิ่วฉวน – เทียนฉุ่ย – หลานโจว – จงเหว่ย – อู๋จง – หยินชวน – เหยียนอัน – หยางหลิง – เสียนหยาง – ซีอาน – ยุนเฉิง – ผิงเหยา – ไท่หยวน – ต้าถง – ฮูฮอต – ออดอส – บาวตู – ฉีเฟิ่ง – ฉีฉีฮาร์ – ต้าชิ่ง – ฮาร์บิน – ซ่งหยวน – ฉางชุน – จี๋หลิน – หยานจี๋ – เสิ่นหยาง – เปินซี – เหลียวหยาง – อันชาน – ต้าเหลียน – เยียนไถ – เวยไห่ – ชิงเต่า – หรีเจ้า – หลินอี้ – กูฟู – ไทอัน – จี่หนาน – ซางฉิว – ไคเฟิง – เจิ้งโจว – ลกเอี๋ยง – อันหยาง – ฉือเจียจวง – ฉินฮวงเต่า – ฉินฮวงเต่า – เทียนจิน – เล่อซาน – จือกง – ยีบิน – เฉิงตู – ปักกิ่ง)
ลอนดอน 2012	70	12,800	8,000	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงในโอลิมปิกฤดูร้อน 2012   การวิ่งคบเพลิง ณ มณฑลแลงคาเชอร์ สายต่างประเทศ 1.  (โอลิมเปีย – ฮีราคลีออน – โยอานนีนา – เทสซาโลนีกี – เอเธนส์) –   (1) 2.   ดักลาส –   (2) 3.   ดับลิน –   (3) 4.   เซนต์ปีเตอร์พอร์ต –   เซนต์เฮลิเยอร์ –   (4) สายในประเทศ 1.   (แลนด์สเอ็นด์ - พลิมัท – ทอร์ควีย์ – เอ็กซิเตอร์ – บาร์นสเทเพิล – ทวนทัน – แกลสทันเบอร์รี – บาธ – บริสตอล – กลอสเตอร์ – วุร์สเตอร์ – คาร์ดิฟฟ์ – สวอนซี – อเบอริธวิธ – บังกอร์ – เชสเตอร์ – มัชเวนล็อก – สโตก-ออน-เทรนต์ – ลิเวอร์พูล) –   2.   (เบลฟาสต์ – เดอร์รี่ – นิวรี) –   3.   (เบลฟาสต์ - สแตรนแรร์ – กลาสโกว์ – อินเวอร์เนสส์ – เคิร์กวอลล์ – เลอร์วิค – สตอร์โนเวย์ – อินเวอร์เนสส์ – แอเบอร์ดีน – ดันดี – เซนต์แอนดรูส์ – สเตอร์ลิง – เอดินบะระ – นิวคาสเซิลอะพอนไทน์ – คิงส์ตันอะพอนฮัลล์ – ยอร์ก – คาร์ไลล์ – ดัมฟรายส์ – แบล็กพูล – แมนเชสเตอร์ – ลีดส์ – เชฟฟีลด์ – นอตทิงแฮม – ดาร์บี – เบอร์มิงแฮม – สแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอน – รักบี้ – คอเวนทรี – นอริช – อิปสวิช – เคมบริดจ์ – สโตก แมนด์วิลล์ – ออกซฟอร์ด – วินด์เซอร์ – แอสคอท – เรดิง – วินเชสเตอร์ – ซอลส์บรี – ชาฟต์บิวรี – บอร์นมัธ – เซาแทมป์ตัน) –   4.   (พอร์ตสมัท – ชิชิสเตอร์ – ไบรตัน – เฮสติงส์ – โดเวอร์ - แคนเทอร์เบอรี – เมดสโตน – ลอนดอน)
รีโอเดจาเนโร 2016	106	20,000	12,000	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงในโอลิมปิกฤดูร้อน 2016   การวิ่งคบเพลิง ณ กรุงบราซิเลีย ถือโดยวังแดร์เลย์ โกร์เดย์รู จี ลีมา สายต่างประเทศ   ('โอลิมเปีย' – ไพกรอส – อมาเลียดา – เลไคนา – เกาะซาคินทอส – ปาทรัส – มิสโซลองกิ – อัสทากอส – เกาะเลฟคาด้า – นิคาโปลิส – เพรียฟเซ – อิกูแมนิทซา – เกาะคอร์ฟู - โยอานนีนา – เวเรีย – เทสซาโลนีกี – เซอเรส – ดรามา – คาวาลา – อเล็กซานโดรโพลิส – โคโมตินิ – ซานติ – เคเทอรินี – ลาริสซา – คัลซีส – มาราธอน – เอเธนส์) –   (โลซาน – เจนีวา) สายในประเทศ   (บราซีเลีย – โกยาเนีย – เบโลโอรีซอนชี – วิตอเรีย – ซัลวาดอร์ – อารากาจู – มาเซโอ – เรซีฟี – โจเอาเปสโซอา – นาตาล – เฟร์นันดูจีนอโรนยา – โฟร์ตาเลซา – ปาลมัส – เซาลูอีส – เบเลง – มากาปา – มาเนาส์ – รีอูบรังกู – โปร์ตูเวลยู – กังปูกรังจี – โฟซ โด อีกัวสุ – ปอร์โตอเลเกร – โฟลเรียนอโปลิส – บลูเมเนา – กูรีตีบา – ซังตูส – เซาเปาลู – รีโอเดจาเนโร)

โอลิมปิกฤดูหนาว

เมืองเจ้าภาพ	วัน	ระยะทาง (กิโลเมตร)	นักวิ่งคบเพลิง (คน)	เส้นทาง
ออสโล 1952	2	225	94	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงในโอลิมปิกฤดูหนาว 1952 สายในประเทศ   (มอร์เกดอล – ออสโล)
กอร์ตีนาดัมเปซโซ 1956	5			สายในประเทศ   (โรม – เวนิส – กอร์ตีนาดัมเปซโซ)
สควอว์วัลเลย์ 1960	19	960	700	สายต่างประเทศ   (มอร์เกดอล – ออสโล) สายในประเทศ   (ลอสแอนเจลิส – เฟรสโน – สควอว์วัลเลย์)
อินส์บรุค 1964	8			สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (เวียนนา – อินส์บรุค)
เกรอนอบล์ 1968	50	7,222	5,000	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ปารีส – สทราซบูร์ – ลียง – บอร์โด – ตูลูซ – มาร์แซย์ – นีซ – ชามอนี – เกรอนอบล์)
ซัปโปะโระ 1972	38	18,741	16,300	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (โอะกินะวะ – โตเกียว – ซัปโปะโระ)
อินส์บรุค 1976	6	1,618		สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (1)(2) สายในประเทศ 1.   (เวียนนา – ลินซ์ – ซาลซ์บูร์ก – อินส์บรุค) 2.   (กราซ – คลาเกินฟวร์ท – อินส์บรุค)
เลคพลาซิด 1980	15	12,824	52	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   แชนนอน สายในประเทศ   (ทานทัพอากาศแลงลีย์, แฮมป์ตัน – วอชิงตัน ดี.ซี. – บอลทิมอร์ – ฟิลาเดลเฟีย – นครนิวยอร์ก – ออลบานี – เลคพลาซิด)
ซาราเยโว 1984	11	5,289	1,600	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   ดูโบรฟนิก –   (1)(2) 1.   (สปลิต – ลูบลิยานา – ซาเกร็บ – ซาราเยโว) 2.   (สโกเปีย – นอวีซาด – เบลเกรด – ซาราเยโว)
แคลกะรี 1988	95	18,000	6,250	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (เซนต์จอห์นส์ – นครควิเบก – มอนทรีออล – ออตตาวา – โทรอนโต – วินนิเพ็ก – อินูวิก – แวนคูเวอร์ – เอ็ดมันตัน – แคลกะรี)
แอลเบอร์วีลล์ 1992	58	5,500	5,500	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ปารีส – น็องต์ – เลออาฟวร์ – ลีล – สทราซบูร์ – ลิโมช – บอร์โด – ตูลูซ – อาฌักซีโย – นีซ – มาร์แซย์ – ลียง – เกรอนอบล์ – แอลเบอร์วีลล์)
ลิลเลฮัมเมร์ 1994	82	12,000	7,000	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (แฟรงก์เฟิร์ต – ชตุทท์การ์ท – คาร์ลสรูเออ – ดึสเซิลดอร์ฟ – โคโลญ – ฮัมบวร์ค) –   โคเปนเฮเกน –   สต็อกโฮล์ม สายในประเทศ   (ออสโล – ลิลเลฮัมเมร์) (เพลิงจากมอร์เกดอล: มอร์เกดอล – คริสเตียนซาน – สตาวังเงร์ – แบร์เกน – ทรอนด์เฮม – ทรุมเซอ – สฟาลบาร์ – ทรุมเซอ – โบโด – ออสโล – ลิลเลฮัมเมร์)
นะงะโนะ 1998	51	3,486	6,901	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   โตเกียว –   (1)(2)(3) 1.   (ฮกไกโด – ชิบะ – โตเกียว – นะงะโนะ) 2.   (โอะกินะวะ – ฮิโระชิมะ – เคียวโตะ – นะงะโนะ) 3.   (คะโงะชิมะ – โอซะกะ – ชิซุโอะกะ – นะงะโนะ)
ซอลต์เลกซิตี 2002	85	21,275	12,012	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 2002   การวิ่งคบเพลิง ณ เมืองโพรโว สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (แอตแลนตา – ชาร์ลสตัน – แจ็กสันวิลล์ – เซนต์ออกัสติน – ออร์แลนโด – ไมแอมี – โมบาย – ไบล็อกซี – นิวออร์ลีนส์ – ฮิวสตัน – แซนแอนโทนีโอ – ออสติน – แดลลัส – ลิตเทิลร็อก – เมมฟิส – แนชวิลล์ – ลุยส์วิลล์ – ซินซินแนติ– พิตต์สเบิร์ก – คัมเบอร์แลนด์ – วอชิงตัน ดี.ซี. – บอลทิมอร์ – ฟิลาเดลเฟีย – นครนิวยอร์ก - ฮาร์ตฟอร์ด – พรอวิเดนซ์ – บอสตัน – เบอร์ลิงตัน – เลคพลาซิด – ซีราคิวส์ – คลีฟแลนด์ – โคลัมบัส – ชิคาโก– มิลวอกี – ดีทรอยต์ – ฟอร์ตเวน – อินเดียแนโพลิส – เลกซิงตัน – เซนต์หลุยส์ – แคนซัสซิตี – โอมาฮา – วิชิทอ – โอคลาโฮมาซิตี – อามาริลโล – แอลบูเคอร์คี – ฟีนิกซ์ – ลอสแอนเจลิส – ซานฟรานซิสโก – สควอว์วัลเลย์ – สปาร์คส์ – พอร์ตแลนด์ – ซีแอตเทิล – จูโน – บอยซี – โบซแมน – ไชเอนน์ – เดนเวอร์ – ซอลต์เลกซิตี)
ตูริน 2006	75	11,300	10,000	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 2006 สายต่างประเทศ 1.   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (1) 2.   วัลเลตตา –   (2) 3.   ซานมารีโน –   (3) 4.   โคเพอร์ –   คลาเกินฟวร์ท –   (4) 5.   ลูกาโน –   (5) 6.   แอลเบอร์วีลล์ –   (6) สายในประเทศ 1.   (โรม – ฟลอเรนซ์ – เจนัว – คัลยารี) –   2.   (ปาแลร์โม – เนเปิลส์ – บารี – แอนโคนา) –   3.   (โบโลญญา – เวนิส – ตรีเยสเต) –   4.   (เทรนโต – กอร์ตีนาดัมเปซโซ – มิลาน) –   5.   บาโดเนเคีย –   6.   ตูริน
แวนคูเวอร์ 2010	106	45,000+	12,000+	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 2010   การวิ่งคบเพลิง ณ เมืองมองก์ตัน สายต่างประเทศ 1.   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   (1) 2.   รัฐวอชิงตัน –   (2) สายในประเทศ 1.   (วิกตอเรีย – ยูคอน – นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์ – รัฐแอลเบอร์ตา – รัฐซัสแคตเชวัน – รัฐแมนิโทบา – นูนาวุต – รัฐควิเบก – รัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ – รัฐโนวาสโกเชีย – รัฐพรินซ์เอ็ดเวิร์ดไอแลนด์ – รัฐนิวบรันสวิก – รัฐควิเบก – รัฐออนแทรีโอ – รัฐแมนิโทบา – รัฐซัสแคตเชวัน – รัฐแอลเบอร์ตา) –   2.   แวนคูเวอร์
โซชี 2014	123	65,000		ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 2014   การวิ่งคบเพลิง ณ เมืองซามารา สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (มอสโก – โคลอมนา – โอดินต์โซโว – พระราชวังอาร์คานเจลสเกอ – คราสโนกรอสค์ – ดมิตรอฟ – เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก – คาลินินกราด – เมอร์มานสค์ – อาคันเกลสค์ – ยาคุตสค์ – วลาดีวอสตอค – อีร์คุตสค์ – โนโวซีบีสค์ – คาซาน – นิจนีนอฟโกรอด – วอลโกกราด – รอสตอฟ ออนดอน – แอสตราคัน – กรอซนี – โซชี)
พย็องชัง 2018	-	-	-	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 2018   การวิ่งคบเพลิง ณ เมืองพาจู สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (อินช็อน – เชจู – ปูซาน – อุลซัน – เกียวเช – ทงยอง – ชางวอน – ซาชอน (จังหวัดคย็องซังใต้) – ยอซู – ซุนชอน – มกโพ – (จังหวัดช็อลลาใต้) – ช็อนจู (จังหวัดช็อลลาเหนือ) – (จังหวัดชุงช็องใต้) – แทจ็อน – เซจง – ชุงจู – ดันยาง (จังหวัดชุงช็องเหนือ) – อันดง (จังหวัดคย็องซังเหนือ) – แทกู – โพฮัง (จังหวัดคย็องซังเหนือ) – ซูว็อน (จังหวัดคย็องกี) – โซล – พาจู – ย็อนช็อน (จังหวัดคย็องกี) – ซัมโชก – จองซอน – พย็องชัง (จังหวัดคังว็อน))

1. ในการวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูหนาว 1994 ได้แบ่งเป็น 2 สาย สายแรกคือสายที่วิ่งภายในประเทศ ซึ่งเพลิงของสายนี้ได้ถูกจุดที่เมืองมอร์เกดอล ซึ่งเป็นสถานที่จุดเพลิงของโอลิมปิกฤดูหนาว 2 สมัย และส่วนที่ 2 คือ สายที่ใช้เพลิงจากเมืองโอลิมเปีย ซึ่งคณะกรรมการจัดการแข่งขันได้วางแผนให้รวมทั้ง 2 เพลิง เป็นเพลิงเดียวกัน แต่ถูกระงับจากการประท้วงของทางการกรีซ ทำให้พิธีเปิดได้ใช้แค่เพลิงจากเมืองโอลิมเปีย ส่วนเพลิงจากเมืองมอร์เกดอลได้ใช้ในพาราลิมปิกฤดูหนาวแทน

โอลิมปิกเยาวชนฤดูร้อน

เมืองเจ้าภาพ	วัน	ระยะทาง (กิโลเมตร)	นักวิ่งคบเพลิง (คน)	เส้นทาง
สิงคโปร์ 2010	22	26,700+	2,400+	ดูบทความหลักที่: การวิ่งคบเพลิงในโอลิมปิกเยาวชนฤดูร้อน 2010 สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) –   เบอร์ลิน –   ดาการ์ –   เม็กซิโกซิตี –   ออกแลนด์ –   โซล สายในประเทศ   สิงคโปร์
หนานจิง 2014	108		104	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) – ออนไลน์ สายในประเทศ   หนานจิง

โอลิมปิกเยาวชนฤดูหนาว

เมืองเจ้าภาพ	วัน	ระยะทาง (กิโลเมตร)	นักวิ่งคบเพลิง (คน)	เส้นทาง
อินส์บรุค 2012	18	3,573	2,012	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (อินส์บรุค – เบรเกนซ์ – เซนต์แอนทอนและอาร์ลเบิร์ก – ลีนซ์ – คลาเกินฟวร์ท – เซอร์เมอร์ริง – เวียนนา – กราซ – ไอเซนชตัดท์ – ซังคท์เพิลเทิน – ลินซ์ – ซาลซ์บูร์ก – สคลาดมิง – อินส์บรุค)
ลิลเลฮัมเมร์ 2016	74	-	-	สายต่างประเทศ   (โอลิมเปีย – เอเธนส์) สายในประเทศ   (ลิลเลฮัมเมร์ – ออสโล – ลิลเลฮัมเมร์)

ดูเพิ่ม

• รายพระนามและรายนามที่จุดกระถางคบเพลิงโอลิมปิก

อ้างอิง

1. Bowlby, Chris. "The Olympic torch's shadowy past", BBC News, 2008-03-05. Retrieved on 2009-10-21.
2. Zinser, Lynn (March 27, 2009). "I.O.C. Bars International Torch Relays". The New York Times. สืบค้นเมื่อ August 3, 2012.
3. Official Report of the เบอร์ลิน 1936 Olympiad
4. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-03-06. สืบค้นเมื่อ 2011-07-19. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)CS1 maint: archived copy as title (link)
5. http://www.sondrenorheim.com/olympics/1994.htm
6. (PDF). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2010-12-02. สืบค้นเมื่อ 2010-12-10. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)CS1 maint: archived copy as title (link)
7. "2002 Olympic Torch Relay Route". PR Newswire. สืบค้นเมื่อ 24 November 2008.
8. "Provincial and territorial routes", แวนคูเวอร์ 2010 official site, listing the exact stops on the tour.