รายชื่อประธานาธิบดีอินเดีย

ประธานาธิบดีแห่งอินเดียเป็นประมุขแห่งรัฐ ของอินเดีย และเป็น ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของ กองทัพอินเดีย ประธานาธิบดีถือว่าเป็นพลเมืองหมายเลขหนึ่งของอินเดีย แม้ว่าจะได้รับอำนาจเหล่านี้ตามรัฐธรรมนูญของอินเดีย แต่ตำแหน่งส่วนใหญ่เป็นพิธีการและอำนาจบริหารเป็นของ นายกรัฐมนตรีโดย พฤตินัย 

ประธานาธิบดีได้รับการเลือกตั้งจากคณะผู้เลือกตั้ง ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่มาจากการเลือกตั้งของรัฐสภาซึ่งประกอบด้วย โลกสภา และราชยสภา และสมาชิกของ วิธนสภา ซึ่งเป็นสภานิติบัญญัติของรัฐแต่ละรัฐ ประธานาธิบดีสามารถอยู่ในตำแหน่งได้เป็นเวลาห้าปีตามที่ระบุไว้ในมาตรา 56 ส่วนที่ 5 ของรัฐธรรมนูญอินเดีย ในกรณีที่วาระการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีสิ้นสุดลงก่อนกำหนดหรือในระหว่างที่ประธานาธิบดีสาบสูญ จะให้รองประธานาธิบดีเข้ารับตำแหน่ง ตามมาตรา 70 ของส่วนที่ 5 รัฐสภาอาจตัดสินกระบวนการปลดประธานาธิบดีออกจากตำแหน่งในกรณีที่ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ หรือในกรณีฉุกเฉินอื่น ๆ ที่ไม่คาดคิด

ถิ่นกำเนิดของประธานาธิบดีแบ่งตามรัฐ

เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 ราม นาถ โกวินทะ ได้เข้ารับตำแหน่ง ประธานาธิบดีคนที่ 14 ของอินเดีย

ประธานาธิบดี

  รักษาการประธานาธิบดี (3)

  ประธานาธิบดีที่ไม่สังกัดพรรคการเมือง (5)

  ประธานาธิบดีจากพรรคคองเกรสแห่งชาติ (INC) (7)

  ประธานาธิบดีจากพรรคภารติยชนตา (BJP) (1)

  ประธานาธิบดีจากพรรคชนตา (JP) (1)

ลำดับที่	ภาพ	ชื่อ (เกิด–เสียชีวิต)	วาระการดำรงตำแหน่ง อาณัติจากการเลือกตั้ง ระยะเวลาปฏิบัติงาน		ตำแหน่งก่อนหน้า	รองประธานาธิบดี	พรรค		อ้างอิง
1		ราเชนทระ ปรสาท (1884–1963)	26 มกราคม 1950	13 พฤษภาคม 1962	ประธานสภาร่างรัฐธรรมนูญ	สรวปัลลี ราธากฤษณัน		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			1950, 1952, 1957
			12 ปี 107 วัน
			ปรสาทมาจากรัฐพิหาร เป็นประธานาธิบดีคนแรกของประเทศอินเดียหลังได้รับเอกราช และดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุด ในฐานะประธานาธิบดีเพียงคนเดียวที่ดำรงตำแหน่งสองวาระขึ้นไป เขายังเป็นหนึ่งในนักต่อสู้ในขบวนการเรียกร้องเอกราช
2		สรวปัลลี ราธากฤษณัน (1888–1975)	13 พฤษภาคม 1962	13 พฤษภาคม 1967	รองประธานาธิบดี	ซากีร์ ฮุสเซน		อิสระ
			1962
			5 ปี
			ราธากฤษณันเป็นนักปรัชญาและนักเขียนคนสำคัญ เขาดำรงตำแหน่งรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยอานธร และ มหาวิทยาลัยพนรัสฮินดู เขาได้รับรางวัลภารตรัตนะ ในปี พ.ศ. 2497 ก่อนที่จะเป็นประธานาธิบดี เขาเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่มาจากอินเดียใต้
3		ซากีร์ ฮุสเซน^१ (1897–1969)	13 พฤษภาคม 1967	3 พฤษภาคม 1969	รองประธานาธิบดี	วรหคีรี เวนกต คีรี		อิสระ
			1967
			1 ปี 355 วัน
			ฮุสเซนเป็นรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมุสลิมอาลีคฤห์ เป็นผู้ได้รับรางวัลปัทมา วิภูชาน และรางวัลภารตรัตนะ เขาเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เป็นประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งสั้นที่สุด และเป็นประธานาธิบดีมุสลิมคนแรกของอินเดีย
–		วรหคีรี เวนกต คีรี^२३ (1894–1980)	3 พฤษภาคม 1969	20 กรกฎาคม 1969	รองประธานาธิบดี	–		–
			–
			78 วัน
			คีรีได้รับเลือกเป็นรองประธานาธิบดีในปี พ.ศ. 2510 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นรักษาการประธานาธิบดี ภายหลังที่ประธานาธิบดีฮุสเซนเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เขาสละตำแหน่งในไม่กี่เดือนต่อมาเพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งประธานาธิบดี
–		โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์^३ (1905–1992)	20 กรกฎาคม 1969	24 สิงหาคม 1969	ประธานศาลสูงสุด	–		–
			–
			35 วัน
			เขาเป็นประธานศาลสูงสุดมาก่อน และเคยได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์จักรวรรดิบริติช เขาดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีจนกระทั่งการเลือกตั้ง ซึ่งคีรีได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีของอินเดีย
4		วรหคีรี เวนกต คีรี (1894–1980)	24 สิงหาคม 1969	24 สิงหาคม 1974	รักษาการประธานาธิบดี	โคปาล สวรูป ปถก		อิสระ
			1969
			5 ปี
			คีรีเป็นคนแรกที่ดำรงตำแหน่งทั้งรักษาการประธานาธิบดีและประธานาธิบดีของอินเดีย เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลภารตรัตนะ และเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานและการจ้างงาน และข้าหลวงใหญ่ประจำประเทศซีลอน (ศรีลังกา)
5		ฟาคหรุดดีน อาลี อะห์เมด^१ (1905–1977)	24 สิงหาคม 1974	11 กุมภาพันธ์ 1977	รัฐมนตรีกระทรวงอาหารและเกษตรกรรม	โคปาล สวรูป ปถก (1974) พสัปปา ทนัปปส ชัตตี (1974–1977)		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			1974
			2 ปี 171 วัน
			อะห์เมดดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีก่อนได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี เขาเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2520 ก่อนที่วาระการดำรงตำแหน่งจะสิ้นสุดลง และเป็นประธานาธิบดีอินเดียคนที่สองที่เสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง เขายังเป็นประธานาธิบดีในช่วงภาวะฉุกเฉิน
–		พสัปปา ทนัปปส ชัตตี^३ (1912–2002)	11 กุมภาพันธ์ 1977	25 กรกฎาคม 1977	รองประธานาธิบดี	–		–
			–
			164 วัน
			ชัตตีเป็นรองประธานาธิบดีของอินเดียในช่วงที่อะห์เมดดำรงตำแหน่ง ก่อนที่สาบานตนขึ้นเป็นรักษาการประธานาธิบดีหลังอะห์เมดเสียชีวิต ก่อนหน้าเขาเคยเป็นมุขยมนตรีรัฐไมซอร์ (มัทราส) มาก่อน
6		นีลัม สัญชีพ เรฎฎี (1913–1996)	25 กรกฎาคม 1977	25 กรกฎาคม 1982	ประธานโลกสภา	พสัปปา ทนัปปา ชัตตี (1977–1979) โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์ (1979–1982)		พรรคชนตา
			1977
			5 ปี
			เรฎฎีเป็นมุขยมนตรีคนแรกของรัฐอานธรประเทศ เรฎฎีเป็นสมาชิกรัฐสภาสังกัดพรรคชนตาเพียงคนเดียวที่ได้รับเลือกจากรัฐอานธรประเทศ เขาได้รับเลือกเป็นประธานโลกสภาด้วยคะแนนเอกฉันท์เมื่อวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2520 และได้สละตำแหน่งนี้เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2520 เพื่อดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 6 ของอินเดีย
7		ไซล สิงห์ (1916–1994)	25 กรกฎาคม 1982	25 กรกฎาคม 1987	รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย	โมฮัมหมัด ฮิดายัตตุลเลาะห์ (1982–1984) รามสวามี เวนกทรมัณ (1984–1987)		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			1982
			5 ปี
			ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2515 สิงห์ดำรงตำแหน่งมุขยมนตรีของรัฐปัญจาบและในปี พ.ศ. 2523 เขาได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของสหภาพ นอกจากนี้เขายังเป็นเลขาธิการของขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด (Non-Aligned Movement; NAM) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526 ถึง 2529
8		รามสวามี เวนกทรมัณ (1910–2009)	25 กรกฎาคม 1987	25 กรกฎาคม 1992	รองประธานาธิบดี	ศังกร ทยาล ศรรมา		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			1987
			5 ปี
			ในปี พ.ศ. 2485 เวนกทรมัณ ถูกอังกฤษจำคุกเนื่องจากมีส่วนร่วมในขบวนการเรียกร้องเอกราชของอินเดีย หลังจากได้รับการปล่อยตัวเขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกรัฐสภาชั่วคราวของอินเดียที่เป็นเอกราช ในฐานะสมาชิกพรรคคองเกรสในปี พ.ศ. 2493 และเข้าร่วมรัฐบาลกลางในที่สุดโดยเขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและอุตสาหกรรมเป็นครั้งแรก และต่อมาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
9		ศังกร ทยาล ศรรมา (1918–1999)	25 กรกฎาคม 1992	25 กรกฎาคม 1997	รองประธานาธิบดี	โกจเจรีล รามัน นารายณัน		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			1992
			5 ปี
			ศรรมาเคยเป็นมุขยมนตรีของรัฐมัธยประเทศ และรัฐมนตรีกระทรวงการสื่อสารของอินเดีย เขายังเคยปฏิบัติหน้าที่เป็นผู้ว่าการรัฐอานธรประเทศ, ปัญจาบ และ มหาราษฏระ
10		โกจเจรีล รามัน นารายณัน (1921–2005)	25 กรกฎาคม 1997	25 กรกฎาคม 2002	รองประธานาธิบดี	กฤษาณ กันต์		อิสระ
			1997
			5 ปี
			นารายณันดำรงตำแหน่งเอกอัครราชทูตอินเดียประจำประเทศไทย, ตุรกี, จีนและสหรัฐ เขาได้รับปริญญาเอกสาขาวิทยาศาสตร์และกฎหมายและยังเป็นอธิการบดีในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง เขายังเป็นรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยชวาหะร์ลาล เนห์รู เขาเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่มาจากกลุ่มฑลิต (Dalit)
11		อวุล ปกีร์ ไชนุลาบดีน อับดุล กลาม (1931–2015)	25 กรกฎาคม 2002	25 กรกฎาคม 2007	หัวหน้าที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ของนายกรัฐมนตรี	กฤษาณ กันต์ (2002) ไภโรน สิงห์ เศขาวัต (2002–2007)		อิสระ
			2002
			5 ปี
			กลามเป็นนักการศึกษาและวิศวกรที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาโครงการขีปนาวุธและอาวุธนิวเคลียร์ของอินเดีย เขาเป็นผู้ได้รับรางวัลภารตรัตนะ เขาได้รับการขนานนามว่าเป็น "ประธานาธิบดีของประชาชน"
12		ประติภา เทวีสิงห์ ปาฏีล (1934–)	25 กรกฎาคม 2007	25 กรกฎาคม 2012	ผู้ว่าการรัฐราชสถาน	โมฮัมหมัด ฮามิด อันสารี		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			2007
			5 ปี
			ปาฏีลเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เป็นประธานาธิบดีของอินเดีย เธอยังเป็นผู้ว่าการรัฐราชสถานหญิงคนแรก
13		ปรณพ มุขรจี (1935–)	25 กรกฎาคม 2012	25 กรกฎาคม 2017	รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง	โมฮัมหมัด ฮามิด อันสารี		คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
			2012
			5 ปี
			มุขรจีดำรงตำแหน่งหลายตำแหน่งในคณะรัฐมนตรีของรัฐบาลอินเดีย เช่น รัฐมนตรีกระทรวงการคลัง, รัฐมนตรีต่างประเทศ, รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม และรองประธานคณะกรรมาธิการการวางแผน
14		ราม นาถ โกวินท์ (1945–)	25 กรกฎาคม 2017	ดำรงตำแหน่ง (สิ้นสุดวาระวันที่ 25 กรกฎาคม 2022)	ผู้ว่าการรัฐพิหาร	เวงกายยา นายุดู		ภารตียชนตา
			2017
			4 ปี 10 วัน
			โกวินท์เป็นผู้ว่าการรัฐพิหารตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558 ถึง 2560 และเป็นสมาชิกรัฐสภาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 ถึง 2549 เขาเป็นประธานาธิบดีจากวรรณะจัณฑาล (ฑลิต) คนที่สอง (ต่อจาก โกจเจรีล รามัน นารายณัน) และเป็นประธานาธิบดีคนแรกจากพรรคภารตียชนตา (BJP) และเป็นสมาชิกของกลุ่มราษฏริยะ สวยัมเสวก สังฆ์ (Rashtriya Swayamsevak Sangh; RSS) ตั้งแต่วัยเยาว์

สัญลักษณ์อื่น ๆ

^१- เสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง

^२ - ดำรงตำแหน่งไม่ครบวาระ

^३ - รักษาการประธานาธิบดี

เส้นเวลา

ดูเพิ่ม

ประเทศอินเดีย

• ประธานาธิบดีอินเดีย
• นายกรัฐมนตรีอินเดีย

อ้างอิง

1. "President Ram Nath Kovind is Indias first citizen. Your chances begin only at Number 27". indiatoday.com. Times of India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 July 2017. สืบค้นเมื่อ 19 November 2017.
2. . Ministry of Law and Justice of India. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (.doc) เมื่อ 5 February 2009. สืบค้นเมื่อ 4 January 2009.
3. "India gets first woman president since independence". BBC News. 25 July 2007. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 February 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
4. "Infographic: Which states India's Presidents have hailed from". The Times of India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 December 2017. สืบค้นเมื่อ 18 November 2017.
5. Hebbar, Nistula (20 July 2017). "Ram Nath Kovind enters Rashtrapati Bhavan with big win". The Hindu (ภาษาอังกฤษ). จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 July 2017. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.
6. Desk, The Hindu Net (25 July 2017). "Ram Nath Kovind takes oath as President, Rajya Sabha discusses farmers' crisis – top stories for today". The Hindu (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0971-751X. สืบค้นเมื่อ 20 December 2017.
7. "List of Presidents of India since India became republic | My India". www.mapsofindia.com (ภาษาอังกฤษ). จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 August 2017. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.
8. Harish Khare (6 ธันวาคม 2006). "Selecting the next Rashtrapati". The Hindu. India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 19 กรกฎาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2008.
9. . The Hindu. India. 7 May 1952. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 11 January 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
10. "Republic Day". Time. 6 กุมภาพันธ์ 1950. จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 มกราคม 2009. สืบค้นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2008.
11. "Rajendra Prasad's birth anniversary celebrated". The Hindu. India. 10 December 2006. จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 February 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
12. Ramachandra Guha (15 April 2006). "Why Amartya Sen should become the next president of India". The Telegraph. จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 February 2007. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
13. "Dr S. Radhakrishnan". The Sunday Tribune. 30 January 2000. จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 February 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
14. "Commemorative Volume on S.Radhakrishnan" (PDF). rajyasabha.nic.in. Rajya sabha. (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2017. สืบค้นเมื่อ 19 November 2017.
15. . Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 24 September 2008. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
16. "7 leaders who died while in office". India Today. จากแหล่งเดิมเมื่อ 26 October 2017. สืบค้นเมื่อ 26 October 2017.
17. "Shekhawat need not compare himself to Giri: Shashi Bhushan". The Hindu. India. 12 July 2007. จากแหล่งเดิมเมื่อ 12 October 2008. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
18. Shekhar Iyer (25 June 2007). . Hindustan Times. India. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 11 January 2009. สืบค้นเมื่อ 4 January 2009.
19. . Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 28 July 2014. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
20. Ramakrishnan, T. (24 July 2012). "The twice Acting-President". The Hindu (ภาษาอังกฤษ). จากแหล่งเดิมเมื่อ 12 August 2016. สืบค้นเมื่อ 26 October 2017.
21. . Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
22. "Gallery of Indian Presidents". Press Information Bureau of the Government of India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 December 2008. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
23. "Emergency: The Dark Age of Indian democracy". The Hindu (ภาษาอังกฤษ). จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 November 2017. สืบค้นเมื่อ 25 July 2017.
24. . Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 30 November 2008.
25. Bhargava, G.S. "Making of the Prez – Congress chief selects PM as well as President". The Tribune. India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 April 2009. สืบค้นเมื่อ 6 January 2009.
26. Wolpert, Stanley A. (1999). India. University of California Press. p. 217. ISBN 978-0-520-22172-7. สืบค้นเมื่อ 3 January 2009.
27. Hazarika, Sanjoy (17 July 1987). "Man in the News; India's Mild New President: Ramaswamy Venkataraman". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 6 January 2009.
28. Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 6 January 2009.
29. Navtej Sarna (27 December 1999). . Embassy of India, Washington, DC. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 8 August 2008. สืบค้นเมื่อ 6 December 2008.
30. . Vice President's Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 6 December 2008.
31. . Confederation of Human Rights Organizations. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 12 October 2008. สืบค้นเมื่อ 6 January 2009.
32. "Can Ram Nath Kovind, second Dalit President, follow in the footsteps of first Dalit President K R Narayanan?". India Today. จากแหล่งเดิมเมื่อ 26 October 2017. สืบค้นเมื่อ 26 October 2017.
33. Ramana, M. V.; Reddy, C. Rammanohar (2002). Prisoners of the Nuclear Dream. New Delhi: Orient Longman. p. 169. ISBN 978-81-250-2477-4. จากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2014.
34. Tyagi, Kavita; Misra, Padma (23 May 2011). Basic Technical Communication. PHI Learning Pvt. Ltd. p. 124. ISBN 978-81-203-4238-5. จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 January 2014. สืบค้นเมื่อ 2 May 2012.
35. . Hindustan Times. Indo-Asian News Service. 24 July 2007. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 11 May 2009. สืบค้นเมื่อ 2 May 2012.
36. Perappadan, Bindu Shajan (14 April 2007). "The people's President does it again". The Hindu. Chennai, India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 25 January 2012. สืบค้นเมื่อ 2 May 2012.
37. Emily Wax (22 July 2007). "Female President Elected in India". The Washington Post. จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 August 2011. สืบค้นเมื่อ 2 December 2008.
38. "Pratibha Patil is Rajasthan's first woman governor". Express India. 8 November 2008. จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2009. สืบค้นเมื่อ 6 December 2008.
39. . india.gov.in. Archived from the original on 14 May 2011. สืบค้นเมื่อ 11 November 2017.CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
40. "PresidentofIndia". Presidents Secretariat (ภาษาอังกฤษ). Government of India. จากแหล่งเดิมเมื่อ 9 September 2017. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.

ทั่วไป

• "Former Presidents". President’s Secretariat. สืบค้นเมื่อ 29 November 2008.
• . Election Commission of India. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 11 มกราคม 2012. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2008.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Official website ของประธานาธิบดีอินเดีย
• Rediff.com – Presidents of India
• The Hindu – A presidential poll in the coalition age
• Zee News: Former Presidents