วิกิพีเดีย
หม่อมเจ้าอิศรญาณ มหากุล
หม่อมเจ้าอิศรญาณ มหากุล (พ.ศ. 2367 - 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2423) เป็นโอรสในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงมหิศวรินทรามเรศร์ พระองค์ผนวชที่วัดบวรนิเวศวิหาร สมณฉายาขณะผนวชคือ หม่อมเจ้าอิศรญาณ อิสสรญาโน มีพระชนม์ชีพอยู่ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เล่ากันว่าครั้งหนึ่งพระองค์มีพฤติกรรมแปลกประหลาด ทำให้ถูกใคร ๆ มองว่าสติไม่ดี ด้วยความน้อยพระทัยของหม่อมเจ้าอิศรญาณจึงทรงนิพนธ์เพลงยาวอิศรญาณขึ้นในเชิงประชด เสียดสีสังคม
| หม่อมเจ้าอิศรญาณ มหากุล | |
|---|---|
| พระนาม | หม่อมเจ้าอิศรญาณ มหากุล |
| ฐานันดร | หม่อมเจ้า |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์จักรี |
| ข้อมูลส่วนพระองค์ | |
| ประสูติ | พ.ศ. 2367 |
| สิ้นชีพิตักษัย | 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2423 |
| พระบิดา | พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงมหิศวรินทรามเรศร์ |
หม่อมเจ้าอิศรญาณ สิ้นชีพิตักษัยเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2423 ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
โดยพระองค์ทรงแต่งเรื่อง อิศรญาณภาษิต ในขณะระหว่างผนวช โดยแต่งเป็นกลอนยาวจำนวน 52 คำกลอน
อ้างอิง
- รองศาสตราจารย์จิตต์นิภา ศรีไสย์. วรรณคดีและวรรณกรรม. กรุงเทพ : สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ, พิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2555. 127 หน้า. ISBN 978-616-05-1169-3