วิกิพีเดีย
อักษรพราหมี
อักษรพราหมี (อ่านว่า พราม-มี) เป็นต้นกำเนิดของอักษรในอินเดียมากมาย รวมทั้งอักษรเขมรและอักษรทิเบตด้วย พบในอินเดียเมื่อราว พ.ศ. 43 มีความคล้ายคลึงกับอักษรอราเมอิกหรืออักษรฟินิเชีย อีกทฤษฎีหนึ่งเชื่อว่ามาจากอักษรสินธุหรือฮารัปปา ที่ใช้ตั้งแต่ 1,457 ปีก่อนพุทธศักราช อักษรพราหมีพบครั้งแรก ในจารึกของพระเจ้าอโศกมหาราชแห่งราชวงศ์เมารยะ ในช่วง พ.ศ. 273 – 311
| อักษรพราหมี 𑀩𑁆𑀭𑀸𑀳𑁆𑀫𑀻 𑀮𑀺𑀧𑀺 | |
|---|---|
| ชนิด | อักษรสระประกอบ |
| ภาษาพูด | ภาษาปรากฤตยุคแรก |
| ช่วงยุค | ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล (หรืออาจย้อนถึงศตวรรษที่ 6)– คริสต์ศตวรรษที่ 3 |
| ระบบลูก | อักษรคุปตะ อักษรปัลลวะ และอื่น ๆ ในตระกูลอักษรพราหมี |
| ระบบพี่น้อง | อักษรขโรษฐี |
| ISO 15924 | Brah |
| บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด | |
ใช้เขียน
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
- อักษรพราหมี (อังกฤษ)