อัลเฟรโด เอสโตรสเนร์

อัลเฟรโด เอสโตรสเนร์ มาติอัวดา (2455 - 2549) (ภาษาสเปน: Alfredo Stroessner Matiauda)เป็นเจ้าหน้าที่ทางทหารของกองทัพบกปารากวัยซึ่งเป็นเผด็จการของปารากวัยตั้งแต่ปีพ.ศ. 2497 ถึง พ.ศ. 2532

ฯพณฯ อัลเฟรโด เอสโตรสเนร์
ประธานาธิบดีคนที่ 42 ของสาธารณรัฐปารากวัย
ดำรงตำแหน่ง 15 สิงหาคม 2497 – 3 กุมภาพันธ์ 2532
ก่อนหน้า	ตูมัส โรเมโร (ในฐานะประธานาธิบดีรัฐบาลชั่วคราว)
ถัดไป	อันเดรส โรดิเกซ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	อัลเฟรโด เอสโตรสเนร์ มาติอัวดา 03 พฤศจิกายน ค.ศ. 1912(1912-11-03) เองการ์นาซิออน, สาธารณรัฐปารากวัย
เสียชีวิต	16 สิงหาคม ค.ศ. 2006 (93 ปี) บราซีเลีย, สหพันธ์สาธารณรัฐบราซิล
สัญชาติ	สัญชาติปารากวัย
พรรคการเมือง	พรรคโคโลราโด
คู่สมรส	อิลิเกีย โมรา
บุตร	3
ศิษย์เก่า	โรงเรียนทหารฟรานซิสโกโลเปซ
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้	ปารากวัย
สังกัด	กองทัพปารากวัย
ประจำการ	2472 - 2532
ยศ	/ พลเอก
บังคับบัญชา	ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของปารากวัย
การยุทธ์	Chaco War Battle of Boquerón Paraguayan Civil War

เป็นเวลานานกว่า 35 ปีหรือการปกครองในระยะเวลา 35 ปี เขาโดดเด่นด้วยช่วงเวลาแห่งการกดขี่ในประเทศของเขาอย่างต่อเนื่อง ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกาใต้ยุคใหม่

ในปี 2497 เขาขับไล่เฟดิริโค ชาเบซและรับตำแหน่งประธานาธิบดีหลังจากชนะการเลือกตั้งที่เขาเป็นผูสมัครเพียงคนเดียวอย่างถล่มทลายในฐานะที่ต่อต้านคอมมิวนิสต์เอสโตรสเนร์ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกา ตลอดเวลาที่เขาอยู่ในอำนาจ ผู้สนับสนุนของเขาอัดแน่นสภานิติบัญญัติและวิ่งไปที่ศาล และเขาปราบปรามการต่อต้านทั้งหมดอย่างไร้ความปราณี เขารักษาประเทศของเขาในสิ่งที่เขาเรียกว่าเป็น "สภาวะการปิดล้อม" ที่ครอบงำเสรีภาพของพลเมือง บังคับใช้ลัทธิบูชาบุคคล(ซึ่งคล้ายกับเกาหลีเหนือเช่นคิมอิลซุงและคิมจองอิล) และทรมานและสังหารฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง สมาชิกในพรรคโคโลราโดของเขาเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นในการเลื่อนตำแหน่งงาน ค่ารักษาพยาบาลฟรี และบริการอื่นๆ รัฐธรรมนูญต้องได้รับการแก้ไขในปี 2510 และ 2520 เพื่อทำให้การเลือกตั้งประธานาธิบดีติดต่อกันหกครั้งของเขาถูกต้องตามกฎหมาย เอสโตรสเนร์มีให้เนรเทศสำหรับนาซีอาชญากรสงคราม (รวมถึงโจเซฟแม็งเกเล่) เช่นเดียวกับการล้มล้างเผด็จการเช่นนิการากัวอนาสตาซิโอโซโม ซาเดเบย์ล (ต่อมาลอบสังหารในปารากวัยในปี 2523)

ในปีพ.ศ. 2531 เขาชนะการเลือกตั้งสมัยที่แปดอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนด้วยคะแนนเสียงข้างมาก ตามตัวเลขอย่างเป็นทางการ ซึ่งคิดเป็นกว่า 89 เปอร์เซ็นต์ของคะแนนเสียงที่ลงทะเบียนไว้ ไม่ถึงหนึ่งปีต่อมา เขาถูกโค่นล้มในการรัฐประหารโดยทหารที่นำโดยพลเอกอันเดรสโรดิเกรสอดีตคนสนิทของเขาและถูกบังคับให้ลี้ภัยในบราซิล ซึ่งเขาใช้เวลา 17 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขา หลังจากการต่อสู้ด้วยโรคปอดบวม เขาพยายามจะกลับบ้านเกิดเพื่อตาย แต่ถูกรัฐบาลปฏิเสธ เขาเสียชีวิตในบราซิเลียเมื่อวันที่ 16 สิงหาคม 2549 ด้วยอาการแทรกซ้อนจากการผ่าตัดไส้เลื่อน

การใช้ชีวิตเริ่มแรกและรับราชการทหาร

พ่อแม่ของเอสโตรสเนร์คืออูโกเอสโตรสเนร์ซึ่งอพยพจากเมืองฮ็อฟ, บาวาเรีย, ประเทศเยอรมันและทำงานเป็นนักบัญชีในโรงเบียร์ และ เฮริเบอร์ตา มาติเอาดาซึ่งเติบโตในครอบครัวชาวปารากวัยที่ร่ำรวยซึ่งมีเชื้อสายสเปนครีโอลและเอสโตรสเนร์เกิดในเองการ์นาซิออนวันที่ 3 พฤศจิกายน 1912

เขาเข้าเรียนในโรงเรียนในปี 1929 และได้รับค่าคอมมิชชั่นของเขาเป็นผู้แทนในส่วนของกองทัพบกปารากวัยในปี 1931

นปีพ.ศ. 2475 เขาต่อสู้กับกองกำลังโบลิเวียในยุทธการโบเกรอนระหว่างสงครามชาโก หลังจากสงครามเขาลุกขึ้นยืนในตำแหน่ง; โดย 1940 เขาได้ขึ้นสู่ยศพันตรีและเข้าร่วมเจ้าหน้าที่ทั่วไปใน 1946 เมื่อเกิดสงครามกลางเมืองปารากวัยในปี 1947 เขาสั่งกองปืนใหญ่ที่ปารากวารีเพื่อให้แน่ใจว่าประธานาธิบดีฮิกินิโอ มอรินิโก้ชนะสงครามโดย ทำลายพื้นที่กบฏชนชั้นแรงงานของอาซุนซิออนประธานาธิบดีโมรินนิโกพบว่าทักษะทางทหารของสโตรส์เนอร์มีประโยชน์มากและส่งเสริมเขาอย่างรวดเร็ว ในฐานะหนึ่งในเจ้าหน้าที่ไม่กี่คนที่ยังคงจงรักภักดีต่อมอรินิโก้สตรอสเนอร์กลายเป็นผู้เล่นทางการเมืองและสังคมที่น่าเกรงขามเมื่อเขาเข้าสู่ระดับที่สูงขึ้นของกองกำลังปารากวัย เขากลายเป็นพลจัตวา - และน้องคนสุดท้องนายพลในอเมริกาใต้ - ในปี 1948 ของเขารู้สึกทางการเมืองที่ถูกต้องล้มเหลวเขาเพียงครั้งเดียวเมื่อเขาพบตัวเองในปี 1948 ในด้านผิดของความพยายามทำรัฐประหารล้มเหลวและจะต้องมีการขับเคลื่อน ไปที่สถานทูตบราซิลในท้ายรถ ทำให้เขาได้รับฉายาว่า "พันเอก ทรังค์" สโตรสเนร์ สนับสนุนฟิลิเป มาลาส โลเปซในการทำรัฐประหารที่ประสบความสำเร็จฆวน นาตาลิซิโอ กอนซาเลซ จากนั้นเขาก็ถอยเฟเดริโก้ชาเวซกับมาลาส โลเปซและ 1951 เขาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพปารากวัย

เผด็จการ(2497 - 2532)

สโตรส์เนอร์คัดค้านแผนการของประธานาธิบดีเฟเดริโก ชาเวซที่จะวางอาวุธตำรวจแห่งชาติและไล่เขาออกจากตำแหน่งในการทำรัฐประหารเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2497 หลังจากดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีชั่วคราวโดยโทมัส โรเมโรสโตรส์เนอร์เป็นผู้สมัครเพียงคนเดียวในการเลือกตั้งพิเศษเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม คำศัพท์ของชาเวซ เขาได้รับเลือกตั้งใหม่เจ็ดครั้ง—ในปี 2501, 2506, 2511, 2516, 2521, 2526 และ 2531 เขาปรากฏตัวคนเดียวในการลงคะแนนเสียงในปี 2501 ในการเลือกตั้งครั้งอื่นๆ ของเขา เขาชนะด้วยอัตรากำไรที่สูงอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงครั้งเดียว (2511) ผู้สมัครฝ่ายค้านได้รับคะแนนเสียงมากกว่าร้อยละ 20 เขารับใช้เป็นเวลา 35 ปีโดยมีเพียงฟิเดลคาสโตรเท่านั้นที่ดำรงตำแหน่งยาวนานขึ้นในหมู่ผู้นำละตินอเมริกาในศตวรรษที่ 20; แม้ว่าคาสโตรดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีจะสั้นกว่าเมื่อ 32 ปี (พ.ศ. 2519-2551)

ไม่นานหลังจากเข้ารับตำแหน่งเอสโตรสเนร์ได้ประกาศภาวะล้อมซึ่งอนุญาตให้เขาระงับเสรีภาพพลเมือง บทบัญญัติแห่งการปิดล้อมทำให้รัฐบาลสามารถจับกุมและกักขังใครก็ตามโดยไม่มีกำหนดโดยไม่มีการพิจารณาคดี รวมทั้งห้ามไม่ให้มีการประชุมในที่สาธารณะและการประท้วง มีการต่ออายุทุก 90 วันจนถึงปี 2530 ยกเว้นช่วงสั้นๆ ในปี 2502 แม้ว่าในทางเทคนิคแล้วจะใช้กับอาซุนซิอองหลังปี 2513 เท่านั้น ศาลตัดสินว่าผู้ใดก็ตามที่ถูกตั้งข้อหากระทำความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงอาจถูกนำตัวไปยังเมืองหลวงและถูกตั้งข้อหาภายใต้รัฐของ บทบัญญัติการปิดล้อม—แม้ว่าความผิดจะเกิดขึ้นนอกเมืองหลวงก็ตาม นอกจากช่วงเวลา 24 ชั่วโมงในวันเลือกตั้งแล้ว สตรอสเนอร์ยังปกครองภายใต้กฎอัยการศึกเกือบตลอดอายุราชการ เขาเป็นผู้ต่อต้านคอมมิวนิสต์ผู้อุทิศตนซึ่งนำปารากวัยเข้าสู่สันนิบาตต่อต้านคอมมิวนิสต์โลกเขาให้เหตุผลว่าการปราบปรามของเขาเป็นมาตรการที่จำเป็นในการปกป้องประเทศ