อุทยานแห่งชาติโลเรินตส์

อุทยานแห่งชาติโลเรินตส์ (อินโดนีเซีย: Taman Nasional Lorentz) คือพื้นที่อนุรักษ์ที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และยังเป็นพื้นที่อนุรักษ์ที่มีสภาพแวดล้อมหลากหลายมากที่สุดในโลก^{[ต้องการอ้างอิง]} ตั้งแต่แหล่งชุ่มน้ำริมทะเล ป่าฝนเขตร้อนจนถึงภูเขาหิมะ นอกจากนั้นยังได้ขุดพบซากดึกดำบรรพ์ของสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ซึ่งเป็นหลักฐานอย่างดีเยี่ยมที่แสดงถึงความหลายหลายทางชีวภาพตั้งแต่ยุคบรรพกาล

อุทยานแห่งชาติโลเรินตส์ *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
เขาปุนจักจายาในเขตอุทยาน
พิกัด	4°37′17.6″S 137°29′22.1″E / 4.621556°S 137.489472°E / -4.621556; 137.489472พิกัดภูมิศาสตร์: 4°37′17.6″S 137°29′22.1″E / 4.621556°S 137.489472°E / -4.621556; 137.489472
ประเทศ	อินโดนีเซีย
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
ประเภท	มรดกทางธรรมชาติ
เกณฑ์พิจารณา	(viii), (ix), (x)
อ้างอิง	955
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2542 (คณะกรรมการสมัยที่ 23)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

มรดกโลก

อุทยานแห่งชาติโลเรินตส์ได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 23 เมื่อปี พ.ศ. 2542 ที่เมืองมาร์ราเกช ประเทศโมร็อกโก ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้

• (viii) - เป็นตัวอย่างที่เด่นชัดในการเป็นตัวแทนของขบวนการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทางธรณีวิทยาหรือวิวัฒนาการทางชีววิทยา และปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติที่กำลังเกิดอยู่ เช่น ภูเขาไฟ เกษตรกรรมขั้นบันได
• (ix) - เป็นแหล่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มีเอกลักษณ์หายากหรือสวยงามเป็นพิเศษ เช่น แม่น้ำ น้ำตก ภูเขา
• (x) - เป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของชนิดสัตว์และพันธุ์พืชที่หายากหรือที่ตกอยู่ในสภาวะอันตราย แต่ยังคงสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ ซึ่งรวมถึงระบบนิเวศอันเป็นแหล่งรวมความอุดมสมบูรณ์ของพืชและสัตว์ที่ทั่วโลกให้ความสนใจด้วย

อ้างอิง

• Lorentz National Park