โคกิ คาเมดะ

โคกิ คาเมดะ (ญี่ปุ่น: 亀田 興毅 โรมาจิ: Kameda Kōki) นักมวยชาวญี่ปุ่น เป็นนักมวยสากลชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ครองแชมป์โลกได้ 3 รุ่น

โคกิ คาเมดะ
ฉายา	ウミガメ (Umigame) "เต่าทะเล" 浪速の闘拳 (Naniwa no Tōken) "กำปั้นนักสู้แห่งโอซากะ"
น้ำหนัก	ไลท์ฟลายเวท ฟลายเวท ซูเปอร์ฟลายเวท แบนตั้มเวท
ส่วนสูง	165.9 เซนติเมตร
เกิด	17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2529 (34 ปี) โอซากะ จังหวัดโอซากะ
ชกทั้งหมด	35
ชนะ	33
ชนะน็อก	18
แพ้	2
เสมอ	0

ประวัติ

คาเมดะเป็นบุตรคนโตของ ชิโร คาเมดะ ผู้เป็นเทรนเนอร์และพ่อของตนเอง ทั้งตัวของโคกิ คาเมดะเองก็ยังมีน้องอีก 3 คน ที่เป็นนักมวยเช่นเดียวกัน นั่นก็คือ ไดกิ คาเมดะ , โทโมกิ คาเมดะ และ ฮิเมกิ คาเมดะ ได้ชื่อว่าเป็นนักมวยที่มีทั้งชาวญี่ปุ่นรักและชังในเวลาเดียวกัน เนื่องจากมีบุคลิกท่าทางการชกมวยและการสัมภาษณ์ทางสื่อมวลชนที่กวนประสาท

คาเมดะเริ่มต้นการชกมวยอาชีพ 8 ครั้งแรก ด้วยการชนะนักมวยชาวไทยล้วน ๆ รวมทั้งการชนะน็อค สมาน ส.จาตุรงค์ อดีตแชมป์โลกชาวไทยใน ยกที่ 1 ในการชกครั้งที่ 7 ด้วย จากนั้น ได้ครองแชมป์ OPBF รุ่นฟลายเวทและแชมป์โลกที่ว่างของสมาคมมวยโลก (WBA) ในรุ่นไลท์ฟลายเวท แล้วสละเพื่อขึ้นไปชกในรุ่นฟลายเวท เมื่อไดกิ คาเมดะ น้องชายทำผิดกติกาในการชกกับไดซูเกะ ไนโต ในการชิงแชมป์โลกสภามวยโลก (WBC) รุ่นฟลายเวท ทำให้ตระกูลคาเมดะทั้งหมดถูกสั่งห้ามชกในญี่ปุ่น ต้องเดินทางไปชกที่เม็กซิโกอยู่ 2 ครั้ง แต่ก็ได้รับอนุญาตให้กลับมาชกได้ในบ้านเกิดอีกครั้ง

ในที่สุด คาเมดะก็ได้มีโอกาสขึ้นชิงแชมป์โลกอีกครั้งของสภามวยโลกในรุ่นฟลายเวท ในฐานะรองแชมป์โลก WBC อันดับ 3 กับ ไดซูเกะ ไนโต นักมวยเพื่อนร่วมชาติที่คว้าแชมป์มาจาก พงษ์ศักดิ์เล็ก กระทิงแดงยิม นักมวยชาวไทย ผลการชกปรากฏว่าคาเมดะเป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้อย่างขาดลอย 116-112, 117-111 และ 117-111 การชกครั้งนี้เป็นหนึ่งในการแข่งขันชกมวยที่มียอดผู้รับชมผ่านการถ่ายทอดสดจากโทรทัศน์สูงที่สุดครั้งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น

แต่เมื่อมาป้องกันตำแหน่งครั้งแรกกับ พงษ์ศักดิ์เล็กซึ่งเป็นแชมป์เฉพาะกาลในรุ่นเดียวกัน เมื่อวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2553 คาเมดะเป็นฝ่ายมีแผลแตกตั้งแต่ยกที่ 4 และพงษ์ศักดิ์เล็กเป็นฝ่ายถูกตัดคะแนนในยกที่ 5 จากหัวชน แต่ก็ไม่อาจทำอะไรพงษ์ศักดิ์เล็กได้ชัดเจน จึงเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ 114-114, 116-112 และ 115-112 เสียแชมป์โลกไปเพียงการป้องกันตำแหน่งครั้งแรกเท่านั้นเอง

ต่อมา โคกิ คาเมดะ ได้เลื่อนรุ่นขึ้นไปชกในรุ่นแบนตั้มเวท และสามารถคว้าแชมป์โลกที่ว่างในรุ่นนี้มาได้ของสมาคมมวยโลก ในปลายปี พ.ศ. 2553

ในการป้องกันตำแหน่งกับ พนมรุ้งเล็ก ไก่ย่างห้าดาวยิม นักมวยรองแชมป์โลก WBA อันดับ 8 ชาวไทยเมื่อต้นเดือนเมษายน พ.ศ. 2556 ปรากฏว่าคาเมดะเอาชนะคะแนนไม่เป็นเอกฉันท์ ท่ามกลางเสียงวิจารณ์จากสื่อมวลชนชาติที่เป็นกลางหรือแม้แต่ของญี่ปุ่นเองก็ตาม เห็นว่าคาเมดะไม่สมควรที่จะเป็นผู้ชนะ และเจ้าตัวเองก็ได้ยอมรับด้วยว่า ตัวเองชกได้แย่ในครั้งนี้และกล่าวขอโทษต่อแฟน ๆ มวยบนเวทีหลังการชกเสร็จถึง 6 ครั้ง

โคกิ คาเมดะ ได้ป้องกันตำแหน่งไปอีก 2 ครั้ง และได้สละตำแหน่งเมื่อเดือนเมษายน ปีถัดมา เพื่อที่จะลดรุ่นลงไปชกในรุ่นซูเปอร์ฟลายเวทแทน โดยมีเป้าหมายจะขอชิงแชมป์โลกของ WBA รุ่นนี้ กับ โคเฮ โคโนะ ในสหรัฐอเมริกา นักมวยเพื่อนร่วมชาติที่ได้ตำแหน่งมาจากการเอาชนะน็อก เด่นเก้าแสน กระทิงแดงยิม ซึ่งเป็นแชมป์เฉพาะกาลชาวไทย ไปก่อนหน้านี้ไม่นาน แต่ไม่สำเร็จ ผลการชกโคโนะชนะคะแนนยังรักษาแชมป์โลก WBA ไว้ได้

 

โคกิ คาเมดะ (หันหลัง) ในการชกชิงแชมป์โลก WBC รุ่นฟลายเวท กับไดซูเกะ ไนโตที่ไซตามะ

เกียรติประวัติ

• แชมป์ OPBF รุ่นฟลายเวท
  • ชิง 21 สิงหาคม 2548 ชนะน็อกโดยเทคนิค วันมีโชค สิงห์วังชา (  ไทย) ยก 3 ที่ โยโกฮามะ คัลเจอรัล ยิมเนเซียม โยโกฮามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ​สละแชมป์
• แชมป์โลก WBA รุ่นไลท์ฟลายเวท
  • ชิง (ที่ว่าง) 2 สิงหาคม 2549 ชนะคะแนน ฮวน โฮเซ ลันดาเอตา (  เวเนซุเอลา) ที่ โยโกฮามะอารีนา โยโกฮามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 20 ธันวาคม 2549 ชนะคะแนน ฮวน โฮเซ ลันดาเอตา (  เวเนซุเอลา) ที่ อาริอาเกะคอลิเซียม โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • สละแชมป์
• แชมป์ WBA Intercontinental (แชมป์เงา WBA) รุ่นฟลายเวท (2552)
  • ชิง 30 สิงหาคม 2552 ชนะคะแนน ซัลบาดอร์ มอนเตส (  เม็กซิโก) ที่ มอนเตร์เรย์อาเรนา มอนเตร์เรย์ รัฐนวยโวเลออง ประเทศเม็กซิโก
  • สละแชมป์
• แชมป์โลก WBC รุ่นฟลายเวท (2552-2553)
  • ชิง 29 พฤศจิกายน 2552 ชนะคะแนน ไดซูเกะ ไนโต (  ญี่ปุ่น) ที่ ไซตามะซูเปอร์อารีนา ไซตามะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น
  • เสียแชมป์ และชิงแชมป์เดอะริง (ที่ว่าง) ไม่สำเร็จ, 27 มีนาคม 2553 แพ้คะแนน พงษ์ศักดิ์เล็ก ศิษย์คนองศักดิ์ (  ไทย) ที่ อาริอาเกะคอลิเซียม โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
• แชมป์โลก WBA รุ่นแบนตั้มเวท (2553-2557)
  • ชิง (ที่ว่าง) 26 ธันวาคม 2553 ชนะคะแนน อาเล็กซันเดร์ มูโญซ (  เวเนซุเอลา) ที่ ไซตามะซูเปอร์อารีนา ไซตามะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 7 พฤษภาคม 2554 ชนะอาร์ทีดียก 11 (ยอมแพ้ไม่ออกจากมุม) ดานิเอล ดิอัซ (  นิการากัว) ที่ สนามกีฬาในร่มจังหวัดโอซากะ โอซากะ จังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 31 สิงหาคม 2554 ชนะคะแนน ดาบิด เด ลา โมรา (  เม็กซิโก) ที่ นิปปงบูโดกัง โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 7 ธันวาคม 2554 ชนะน็อกโดยเทคนิคยก 4 มาริโอ มาซิอัส (  เม็กซิโก) ที่ สนามกีฬาในร่มจังหวัดโอซากะ โอซากะ จังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 4 เมษายน 2555 ชนะคะแนน โนล์ดี มานาคาเน (  อินโดนีเซีย) ที่ โยโกฮามะอารีนา โยโกฮามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 4 ธันวาคม 2555 ชนะคะแนน อูโก รุยซ์ (  เม็กซิโก) ที่ สนามกีฬาในร่มจังหวัดโอซากะ โอซากะ จังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 7 เมษายน 2556 ชนะคะแนน พนมรุ้งเล็ก ไก่ย่างห้าดาวยิม (  ไทย) ที่ สนามกีฬาในร่มจังหวัดโอซากะ โอซากะ จังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 23 กรกฎาคม 2556 ชนะคะแนน จอห์น มาร์ก อโพลินาริโอ (  ฟิลิปปินส์) ที่ โตเกียว บิก ไซท์ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 19 พฤศจิกายน 2556 ชนะคะแนน ซง ชุง-โอ (  เกาหลีใต้) ที่ โรงแรมโอเชียนแกรนด์โฮเทล นครเชจู เชจู เกาะเชจู ประเทศเกาหลีใต้
• เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
  • ชิงแชมป์โลก WBA รุ่นซูเปอร์ฟลายเวท 16 ตุลาคม 2558 แพ้คะแนน โคเฮ โคโนะ (  ญี่ปุ่น) ที่ เครดิตยูเนียนวันอารีนา ชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ สหรัฐ

อ้างอิง

• สถิติการชก boxrec.com (อังกฤษ)

1. "ニッカン★バトル 亀田特集" (ภาษาญี่ปุ่น). Nikkan Sports. 2010–13. สืบค้นเมื่อ 2013-11-23.
2. badlefthook.com
3. "สื่อตีข่าว พนมรุ้งเล็ก แพ้ คาเมดะ แบบค้านสายตา". สนุกดอตคอม.
4. ""ทับทิมแดง" ส้มหล่น ได้ไปชิงแชมป์โลกที่ว่างรุ่นแบนตั้มเวต WBA". ผู้จัดการออนไลน์. 18 April 2014. สืบค้นเมื่อ 19 April 2014.
5. "japan-kameda-defends-wba-bantamweight-title Japan's Kameda defends WBA bantamweight title". บางกอกโพสต์ (ภาษาอังกฤษ).
6. พนมรุ้งเล็ก, หน้า 19 กีฬา. เดลินิวส์ฉบับที่ 23,188: วันจันทร์ที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2556 แรม 13 ค่ำ เดือน 4 ปีมะโรง

แหล่งข้อมูลอื่น