กัญชา (ยา)

กัญชา หรือ ต้นกัญชา เป็นสารเสพติดโดยตั้งใจใช้เป็นยาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทและเป็นยารักษาโรค ในทางเภสัชวิทยา องค์ประกอบที่ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทหลักของกัญชา คือ เตตระไฮโดรแคนนาบินอล (THC) ซึ่งเป็นสารประกอบหนึ่งจาก 483 ชนิดที่ทราบว่าพบในต้นกัญชา ซึ่งสารอื่นที่พบมีแคนนาบินอยด์อีกอย่างน้อย 84 ชนิด เช่น แคนนาบิไดออล (CBD) แคนนาบินอล (CBN) เตตระไฮโดรแคนนาบิวาริน (THCV) และ แคนนาบิเจอรอล (CBG)

กัญชา

มนุษย์มักบริโภคกัญชาเพื่อผลที่ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทและสรีรวิทยาของมัน ซึ่งรวมถึงภาวะเคลิ้มสุข ความผ่อนคลาย และความอยากอาหารเพิ่มขึ้น ผลข้างเคียงไม่พึงปรารถนาบางครั้งรวมถึงความจำระยะสั้นลดลง ปากแห้ง ทักษะการเคลื่อนไหวบกพร่อง ตาแดง และรู้สึกหวาดระแวงหรือวิตกกังวล

ปัจจุบันกัญชาใช้เป็นยานันทนาการหรือยารักษาโรค และเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมทางศาสนาหรือวิญญาณ มีบันทึกการใช้กัญชาครั้งแรกตั้งแต่สหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล นับแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 กัญชาถูกจำกัดตามกฎหมาย โดยปัจจุบันการครอบครอง การใช้หรือการขายการเตรียมกัญชาปรุงสำเร็จซึ่งมีแคนนาบินอยด์ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทผิดกฎหมายในประเทศส่วนใหญ่ทั่วโลก สหประชาชาติแถลงว่า กัญชาเป็นยาผิดกฎหมายที่ใช้มากที่สุดในโลก

ในปี 2547 สหประชาชาติประมาณการบริโภคกัญชาทั่วโลกชี้ว่าประมาณ 4% ของประชากรผู้ใหญ่ทั่วโลก (162 ล้านคน) ใช้กัญชาทุกปี และประมาณ 0.6% (22.5) ใช้ทุกวัน

อาการของผู้เสพใช้กัญชาเป็นยาเสพติด

ในระยะแรกของการใช้กัญชาเป็นยาเสพติด ผู้เสพจะมีอาการร่าเริง พูดมากและหัวเราะมาก หัวใจเต้นเร็ว และตื่นเต้นง่าย และต่อมาผู้เสพจะมีลักษณะคล้ายมึนเมาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เพราะจะมีฤทธิ์กดประสาท อาการของผู้เสพ เช่น หายใจถี่ เห็นภาพลวงตาหรือภาพหลอน หู่แว่ว ตกใจง่าย วิตกกังวล หวาดระแวง และนอกจากนี้ ผู้เสพบางคนอาจจะมีอาการคลื่นไส้อาเจียน ความจำเสื่อมความคิดสับสนเพ้อคลั่ง หรือบางรายอาจไม่สามารถควบคุมตนเองได้มีอาการทางจิต

ดูเพิ่ม

• กัญชา

อ้างอิง

1. Editors of the American Heritage Dictionaries (2007). Spanish Word Histories and Mysteries: English Words That Come From Spanish. Houghton Mifflin Harcourt. p. 142. ISBN 978-0-547-35021-9.CS1 maint: extra text: authors list (link)
2. Ethan B Russo (2013). Cannabis and Cannabinoids: Pharmacology, Toxicology, and Therapeutic Potential. Routledge. p. 28. ISBN 978-1-136-61493-4.
3. El-Alfy, Abir T; และคณะ (Jun 2010). "Antidepressant-like effect of delta-9-tetrahydrocannabinol and other cannabinoids isolated from Cannabis sativa L". Pharmacology Biochemistry and Behavior. 95 (4): 434–42. doi:10.1016/j.pbb.2010.03.004. PMC 2866040. PMID 20332000. Explicit use of et al. in: |author= (help)
4. Fusar-Poli P, Crippa JA, Bhattacharyya S; และคณะ (January 2009). "Distinct effects of delta-9-tetrahydrocannabinol and Cannabidiol on Neural Activation during Emotional Processing". Archives of General Psychiatry. 66 (1): 95–105. doi:10.1001/archgenpsychiatry.2008.519. PMID 19124693. Explicit use of et al. in: |author= (help)CS1 maint: multiple names: authors list (link)
5. "Marijuana intoxication: MedlinePlus Medical Encyclopedia". Nlm.nih.gov. สืบค้นเมื่อ 2013-07-12.
6. . Adai.uw.edu. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2013-07-12.
7. "Marijuana - Marijuana Use and Effects of Marijuana". Webmd.com. 2012-07-23. สืบค้นเมื่อ 2013-07-12.
8. Martin Booth (2003). Cannabis: A History. Transworld. p. 36. ISBN 978-1-4090-8489-1.
9. United Nations Office on Drugs and Crime (2006). Cannabis: Why We Should Care (PDF). World Drug Report. 1. S.l.: United Nations. p. 14. ISBN 92-1-148214-3.
10. อาการของผู้เสพติดกัญชา