วิกิพีเดีย
พระไชยสุริยา
พระไชยสุริยา เป็นวรรณกรรมที่ประพันธ์โดย สุนทรภู่ เป็นนิทานสำหรับสอนการเขียนอ่าน โดยมีบทอ่านเรียงลำดับการสะกดคำตั้งแต่ แม่ ก กา ตามด้วย แม่กน, แม่กง, แม่กก, แม่กด, แม่กบ, แม่กม และแม่เกย ตามลำดับ ลักษณะการประพันธ์แบบกาพย์ประเภทต่าง ๆ คือ กาพย์ยานี 11 กาพย์ฉบัง 16 และกาพย์สุรางคนางค์ 28 เชื่อว่าสุนทรภู่ประพันธ์ขึ้นในราวปี พ.ศ. 2382-2385 สำหรับใช้เป็นบทเรียนเขียนอ่านของหม่อมเจ้าที่ยังทรงพระเยาว์
| พระไชยสุริยา | |
|---|---|
| กวี | สุนทรภู่ |
| ประเภท | กาพย์ |
| คำประพันธ์ | กาพย์ (ยานี 11, ฉบัง 16, สุรางคนางค์ 28) |
| ความยาว | 1 เล่ม สมุดไทย |
| ยุค | รัชกาลที่ 3 |
| ปีที่แต่ง | 2382-2385 |
| ส่วนหนึ่งของสารานุกรมวรรณศิลป์ | |
กาพย์พระไชยสุริยา ได้บรรจุอยู่ในหนังสือ มูลบทบรรพกิจ ซึ่งเป็นแบบเรียนของไทยที่จัดทำโดยพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เมื่อสมัยรัชกาลที่ 5
แหล่งข้อมูลอื่น
| วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ: พระไชยสุริยา |
