การรีดเอาทรัพย์

ระวังสับสนกับ การกรรโชก

การรีดเอาทรัพย์ (อังกฤษ: blackmail) เป็นความผิดอาญาประกอบด้วยการข่มขู่ว่าจะเปิดเผยต่อบุคคลที่สามหรือสาธารณชนซึ่งข้อความจริงอันเป็นสาระสำคัญหรือข้อความอันเป็นเท็จเกี่ยวเนื่องกับบุคคล ครอบครัวของบุคคล หรือสมาคมของบุคคลนั้น เว้นแต่บุคคลนั้นจะยอมตามข้อเรียกร้อง ความผิดนี้อาจเรียกว่าเป็นการข่มขืนใจ (coercion) โดยมีการข่มขู่ว่าจะทำร้ายร่างกาย จะดำเนินคดี หรือเพื่อบังคับให้ส่งเงินทรัพย์สินมาให้ ทั้งนี้ เป็นชื่อฐานความผิดตามกฎหมายของแคว้นอังกฤษและเวลส์กับแคว้นไอร์แลนด์เหนือของสหราชอาณาจักร ประเทศญี่ปุ่น ประเทศไทย ประเทศเยอรมนี รัฐวิกตอเรียของประเทศออสเตรเลีย และสหรัฐอเมริกา กับทั้งใช้เรียกความผิดอื่น ๆ ทำนองเดียวเพื่อความสะดวกปาก แต่ไม่ได้เป็นศัพท์กฎหมายในกฎหมายอังกฤษจนกระทั่งปี 2511

ชื่อความผิดนี้ในภาษาอังกฤษมีที่มาจากชาวอังกฤษซึ่งอาศัยอยู่ตามตะเข็บชายแดนประเทศสกอตแลนด์และมักให้ทรัพย์สินเงินทองแก่หัวหน้าเผ่าชาวสกอต เพื่อแลกกับการคุ้มครองพวกตนจากเหล่าโจรปล้นชิงวิ่งราว

การรีดเอาทรัพย์อาจนับว่าเป็นการกรรโชก (extortion) รูปแบบหนึ่ง แม้โดยปรกติแล้ว คำ "รีดเอาทรัพย์" กับ "กรรโชก" เป็นไวพจน์ของกันและกัน แต่ในทางกฎหมาย การกรรโชกมุ่งหมายถึงการเอาไปซึ่งทรัพย์สินของบุคคลอื่นโดยข่มขู่ว่าจะทำอันตราย อนึ่ง การรีดเอาทรัพย์นั้นยังหมายถึง การข่มขู่บุคคลอื่นมิให้ประกอบอาชีพตามกฎหมาย การเขียนหนังสือว่าร้าย การเขียนหนังสือชี้ชวนให้ละเมิดอาญาบ้านเมือง ตลอดจนการข่มขู่เพื่อเรียกให้ชำระหนี้สินค้าง บางรัฐในสหรัฐอเมริกากำหนดองค์ประกอบความผิดฐานรีดเอาทรัพย์ว่าต้องเป็นการข่มขู่โดยทำเป็นหนังสือ เพื่อแยกความผิดฐานนี้กับฐานอื่น ๆ

ศัพทมูล

คำ "blackmail" ในภาษาอังกฤษนั้น เดิมเป็นคำหนึ่งในบรรดาคำทั้งหลายที่ใช้เรียก "ส่วย" (tribute) หรือที่ปัจจุบันมักเรียกว่า "ค่าคุ้มครอง" (protection racket) ซึ่งชาวอังกฤษและสกอตที่อยู่อาศัยตามแนวชายแดนต้องจ่ายให้แก่อันธพาลตามชายแดน (Border Reivers) เพื่อแลกกับการคุ้มครองให้พ้นจากการถูกเกะกะระรานและก่อกวนรังแกต่าง ๆ คำ "mail" นั้นมาจากคำในภาษาอังกฤษมัชฌิมยุคว่า "male" หมายความว่า ส่วย หรือค่าเช่า ซึ่งอาจจ่ายเป็นทรัพย์สิ่งของหรือแรงงานก็ได้ ส่วยเช่นนี้จึงเรียกว่า "ส่วยมืด" (reditus nigri ซึ่งแปลเป็นภาษาอังกฤษว่า black mail) ตรงกันข้ามกับส่วยที่จ่ายเป็นเงิน (silver) หรือเงินตรา (money) เรียก "ส่วยขาว" (reditus albi หรือ blanche firmes ซึ่งแปลเป็นภาษาอังกฤษว่า white rent)

อนึ่ง ชาลส์ แม็กเคย์ (Charles Mckay) เสนอว่า คำ "blackmail" อาจมาจากคำประสมในภาษาแกลิกแบบสกอตระหว่าง "blathaich" (คุ้มครอง) กับ "mal" (ส่วย) หมายความว่า ค่าคุ้มครอง ซึ่งเป็นธรรมเนียมในที่ราบสูงและชายแดนของสกอตแลนด์

อ้างอิง

1. Merriam-Webster's dictionary of law. Merriam-Webster. 1996. pp. 634 pages. ISBN 0-87779-604-1, 9780877796046 Check |isbn= value: invalid character (help). สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.
2. The American Heritage® Dictionary of the English Language, 4th edition. Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. 2010.
3. "Blackmail". Merriam-Webster. สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.
4. West's encyclopedia of American law, Volume 2. West Pub. Co. 1998 (Digitized 22 Aug 2007). pp. 569 pages. ISBN 0-314-20155-6, 9780314201553 Check |isbn= value: invalid character (help). สืบค้นเมื่อ 23 May 2011. Check date values in: |year= (help)
5. Sexual blackmail: a modern history. Harvard University Press. 2002. pp. 332 pages. ISBN 0-674-00924-X, 9780674009240 Check |isbn= value: invalid character (help).
6. Burton's Legal Thesaurus. McGraw-Hill Professional. 2006. pp. 1063 pages. ISBN 0-07-147262-2, 9780071472623 Check |isbn= value: invalid character (help). สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.
7. The encyclopedia of American law enforcement. Infobase Publishing. 2007. pp. 424 pages. ISBN 0-8160-6290-0, 9780816062904 Check |isbn= value: invalid character (help). สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.
8. Griew, Edward. The Theft Acts 1968 & 1978, Sweet & Maxwell: London. Fifth Edition, paperback, ISBN 0-421-35310-4, paragraph 12-01 at page 183
9. Frank Schmalleger, Daniel E. Hall, John J. Dolatowski (2009). Criminal Law Today (4th ed.). Prentice Hall. pp. 271–272. ISBN 0-13-504261-5.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
10. Maeve Maddox. "The Difference Between Extortion and Blackmail". สืบค้นเมื่อ 18 Jul 2011.
11. Charles Mckay, Dictionary of Lowland Scots, 1888 (archive.org)