การรุกวิสตูลา–โอเดอร์

การรุกวิสตูลา-โอเดอร์ เป็นการรุกที่ประสบความสำเร็จของกองทัพแดงใน แนวรบด้านตะวันออก และสงครามโลกครั้งที่สองในยุโรปในเดือนมกราคมปี 1945 โดยที่กองทัพแดงสามารถปลดปล่อยกรากุฟ, กรุงวอร์ซอ และ พอซนาน

การรุกวิสตูลา-โอเดอร์
ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออก ใน สงครามโลกครั้งที่สอง
รถถังพิฆาต ISU-122 ของโซเวียตเคลื่อนนำสู่นครวูช
วันที่ 12 มกราคม– 2 กุมภาพันธ์ 1945 สถานที่ โปแลนด์ตอนกลาง และ ทางตะวันออกของเยอรมนี ผล ฝ่ายสัมพันธมิตรได้รับชัยชนะเด็ดขาด
คู่สงคราม
นาซีเยอรมนี	สหภาพโซเวียต โปแลนด์
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
แฟร์ดีนันท์ เชอร์เนอร์ (กลุ่มกองทัพ A) (จากวันที่ 20 มกราคม) โจเซฟ ฮาร์เบ (กลุ่มกองทัพ A) (จนถึงวันที่ 20 มกราคม)	เกออร์กี จูคอฟ (แนวรบเบียโลรัสเซียที่ 1) อีวาน โคเนฟ (แนวรบยูเครนที่ 1)
กำลัง
กำลังพล 450,000 นาย	กำลังพล 2,203,600 นาย
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 295,000 นาย ถูกจับเป็นเชลย 147,000 นาย หรือ เสียชีวิต 41,805 นาย สูญหาย 68,515 นาย ได้รับบาดเจ็บ 146,368 นาย	เสียชีวิตหรือสูญหาย 43,476 นาย ได้รับบาดเจ็บและป่วย 150,715 นาย

กองทัพแดงได้สร้างความแข็งแกร่งให้กับหัวสะพานสำคัญหลายแห่งโดยมีจอมพล เกออร์กี จูคอฟ และจอมพล อีวาน โคเนฟ เป็นผู้บัญชาการ ตรงกันข้ามกับ กลุ่มกองทัพเยอรมันเอที่นำโดยพลเอก โจเซฟ ฮาร์เบ (ในไม่ช้าก็ถูกแทนที่ด้วยพลเอกแฟร์ดีนันท์ เชอร์เนอร์) ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 5: 1 ภายในไม่กี่วัน ผู้บัญชาการเยอรมันได้สั่งอพยพค่ายกักกัน และส่งผู้ต้องขังไปทางตะวันตก โดยที่ชาวเยอรมันเริ่มหนีเช่นกัน ในเวลาน้อยกว่าสองสัปดาห์ กองทัพแดงรุกได้ถึง 300 ไมล์ (483 กม.) จากวิสตูลาไปยังโอเดอร์ เพียง 43 ไมล์ (69 กม.) จะถึงกรุงเบอร์ลินที่ไม่ได้รับการป้องกัน แต่จูคอฟสั่งให้หยุดการโจมตีเนื่องจากการต่อต้านโดยเยอรมันอย่างต่อเนื่องในทางด้านเหนือ (พอเมอเรเนีย) และการรุกหน้าสู่กรุงเบอร์ลินจะต้องล่าช้าออกไปจนถึงเดือนเมษายน

อ้างอิง

1. Duffy pp. 51, 59
2. Glantz (1995), p. 300
3. Bahm, pp. 51-52
4. http://ww2stats.com/cas_ger_okh_dec45.html
5. http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?f=50&t=112689&start=15