การูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152

การูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152 เป็นเที่ยวบินภายในประเทศขนส่งผู้โดยสารจากท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา กรุงจาการ์ตา ไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา นครเมดัน จังหวัดสุมาตราเหนือ ประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งประสบอุบัติเหตุตกเมื่อวันที่ 26 กันยายน ค.ศ. 1997 ใกล้กับหมู่บ้านบูวะฮ์นาบาร์และปันจูร์บาตูร์ ตำบลซีโบลางิต ทางใต้นอกเขตนครเมดัน ขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา ผู้โดยสาร 222 คนและลูกเรือ 12 คนเสียชีวิตทั้งหมด อุบัติเหตุครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุทางการบินที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประเทศอินโดนีเซีย

การูดา อินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152

เครื่องบินลำที่เกิดเหตุที่ท่าอากาศยานนานาชาติงูระฮ์ ไร ค.ศ. 1988
สรุปอุบัติเหตุ
วันที่	26 กันยายน ค.ศ. 1997
สรุป	ตกเนื่องจากความผิดพลาดของนักบิน เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจร และอุปกรณ์
จุดเกิดเหตุ	อำเภอเดอลีเซอร์ดัง จังหวัดสุมาตราเหนือ  ประเทศอินโดนีเซีย 03°20′28.2″N 98°34′26.6″E / 3.341167°N 98.574056°E / 3.341167; 98.574056พิกัดภูมิศาสตร์: 03°20′28.2″N 98°34′26.6″E / 3.341167°N 98.574056°E / 3.341167; 98.574056
อากาศยานลำที่เกิดเหตุ
ประเภทอากาศยาน	แอร์บัส เอ300บี4-220
ดําเนินการโดย	การูดาอินโดนีเซีย
หมายเลขเที่ยวบิน IATA	GA152
หมายเลขเที่ยวบิน ICAO	GIA152
รหัสเรียก	Indonesia 152
ทะเบียน	PK-GAI
ต้นทาง	ท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา จาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย
ปลายทาง	ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา เมดัน ประเทศอินโดนีเซีย
จำนวนคน	234
ผู้โดยสาร	222
ลูกเรือ	12
เสียชีวิต	234
รอดชีวิต	0

อากาศยาน

 

ภายในห้องนักบินของเครื่องบินแอร์บัส เอ300บี4 เอฟเอฟซีซี แม้ว่าจะถูกปรับให้เหมาะสำหรับบินโดยนักบินสองคน แต่ห้องนักบินแบบเอฟเอฟซีซีไม่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์แบบเดียวกับแอร์บัส เอ300-600

เครื่องบินลำที่เกิดเหตุเป็นเครื่องบินแอร์บัส เอ300บี4 เอฟเอฟซีซี หรือ "forward-facing crew concept" ทะเบียน PK-GAI เครื่องบินรุ่นเอฟเอฟซีซีเป็นรุ่นที่ปรับแต่งห้องนักบินโดยตัดที่นั่งของวิศวกรประจำเที่ยวบินออก และอุปกรณ์ควบคุมซึ่งเคยเป็นหน้าที่ของวิศวกรประจำเที่ยวบินเดิมถูกจัดเรียงด้านบนของนักบินแทน ซึ่งทำให้ลดจำนวนนักบินภายในห้องนักบินจากสามเหลือสองคน การจัดเรียงอุปกรณ์ควบคุมนี้คล้ายกับเครื่องบินแอร์บัส เอ310 เพียงแต่ว่าอุปกรณ์บนแผงควบคุมของรุ่นเอฟเอฟซีซียังคงเป็นแบบแอนะล็อกเช่นเดียวกับรุ่นเอ300 ดั้งเดิม รุ่นเอฟเอฟซีซีนี้ต่อมาได้พัฒนาไปเป็นแอร์บัส เอ300-600 ซึ่งอุปกรณ์แผงควบคุมเปลี่ยนไปให้เหมือนกับในแอร์บัส เอ310 รวมถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ด้วย นักบินประจำเที่ยวบินที่เกิดเหตุได้รับฝึกให้บินทั้งรุ่นเอฟเอฟซีซีและรุ่นเอ300-600

เครื่องยนต์ที่ใช้ในเครื่องบินที่เกิดเหตุเป็นเครื่องยนต์แพรตต์แอนด์วิตนีย์รุ่น JT9D-59A เครื่องบินลำที่เกิดเหตุขึ้นบินครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1982 ใช้งานมาแล้วประมาณ 27,000 ชั่วโมง และมีอายุ 15 ปี ขณะเกิดเหตุ

อุบัติเหตุ

 

 

MES

 

CGK

ต้นทางและปลายทางของเที่ยวบินที่ 152

 

 

MES

 

จุดเกิดเหตุ

แผนที่จังหวัดสุมาตราเหนือแสดงท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียาและจุดที่เครื่องบินตก

ในวันเกิดเหตุ เที่ยวบินที่ 152 บินขึ้นจากท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา กรุงจาการ์ตาเมื่อเวลา 11:41 น. ตามเวลามาตรฐานอินโดนีเซียตะวันตก ซึ่งอยู่ในเขตเวลา UTC+07:00 เช่นเดียวกับเวลามาตรฐานไทย และมีกำหนดลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียา นครเมดัน เวลา 13:41 น. ทัศนวิสัยในบริเวณตอนเหนือของเกาะสุมาตราค่อนข้างจำกัดเพียง 500 เมตรเท่านั้นเนื่องจากไฟป่าในพื้นที่ใกล้เคียงได้แก่รีเยา สุมาตราใต้ และกาลีมันตัน

เหตุการณ์เป็นไปอย่างราบรื่นจนกระทั่งเวลาประมาณ 13:30 น. เมื่อนักบินลดระดับเครื่องบินลงมาถึงระดับความสูง 2,000 ฟุตและวนเลี้ยวเครื่องบินเพื่อลงจอดที่เมดัน เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจรทางอากาศแจ้งให้นักบินวนเลี้ยวไปทางขวา แต่นักบินกลับเลี้ยวเครื่องไปทางซ้าย ในขณะที่นักบินวนเครื่องกลับตามเส้นทางที่ถูกต้อง นักบินไม่ทันระวังว่าเครื่องบินลดระดับลงมาจากระดับความสูง 2,000 ฟุต เจ้าหน้าที่พยายามแจ้งเตือนให้นักบินนำเครื่องขึ้นแต่ไม่ทันการณ์ เครื่องบินชนยอดไม้ที่ระดับความสูง 1,550 ฟุตก่อนจะตกลงไปในเหว ผู้โดยสารและลูกเรือเสียชีวิตทั้งหมด

 

 

ภาพมุมกว้างของจุดที่เที่ยวบินที่ 152 ตก

ผู้เสียชีวิต

ผู้โดยสารจำนวน 198 คนจาก 222 คน และลูกเรือทั้งหมด 12 คนเป็นชาวอินโดนีเซีย ในขณะที่ผู้โดยสารชาวต่างชาติมีจำนวน 24 คนจาก 13 ประเทศ

สัญชาติของผู้โดยสารและลูกเรือ

สัญชาติ	ผู้โดยสาร	ลูกเรือ	รวม
อินโดนีเซีย	198	12	210
ญี่ปุ่น	6	0	6
เยอรมนี	4	0	4
ไต้หวัน	3	0	3
แคนาดา	2	0	2
สหรัฐ	2	0	2
สหราชอาณาจักร	2	0	2
เนเธอร์แลนด์	1	0	1
เบลเยียม	1	0	1
ฝรั่งเศส	1	0	1
มาเลเซีย	1	0	1
สวีเดน	1	0	1
ออสเตรเลีย	1	0	1
อิตาลี	1	0	1
รวม	222	12	234

ศพผู้โดยสารและลูกเรือถูกเก็บกู้ได้ทั้งหมด โดยในจำนวนนี้ 48 ศพไม่สามารถระบุตัวตนได้และถูกนำไปฝังในสุสานด้านนอกท่าอากาศยานโปโลนียา (หรือฐานทัพอากาศซูวนโดในปัจจุบัน) ร่วมกับผู้เสียชีวิต 61 คนจากเหตุเครื่องบินตกใน ค.ศ. 1979 ในขณะที่อีก 186 ศพได้มอบให้ญาตินำไปประกอบพิธีต่อไป

สาเหตุ

รายงานของสำนักงานคณะกรรมการความปลอดภัยด้านการขนส่งแห่งประเทศอินโดนีเซีย (NTSC) ระบุสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้ว่าเกิดจากนักบินสับสนทิศทางการเลี้ยวเครื่องบินซึ่งทำให้นักบินเบี่ยงเบนความสนใจจากตำแหน่งในแนวตั้ง ส่งผลทำให้เครื่องบินลดระดับต่ำลงมาจากระดับ 2,000 ฟุตที่กำหนดให้รักษาไว้ และชนยอดไม้ที่ระดับความสูง 1,550 ฟุตจากระดับน้ำทะเล นอกจากนี้รายงานฉบับดังกล่าวยังวิจารณ์การฝึกหัดนักบินของการูดาอินโดนีเซียซึ่งฝึกนักบินซึ่งประจำเครื่องบินแอร์บัสทั้งสองรุ่นได้แก่เอ300-600 และเอ300บี4 เอฟเอฟซีซี ซึ่งใช้อุปกรณ์แผงควบคุมคนละชนิดกัน โดยรายงานระบุว่าการูดาอินโดนีเซียฝึกนักบินได้ไม่ดีพอซึ่งทำให้นักบินที่คุ้นเคยกับแผงควบคุมของเครื่องบินรุ่นหนึ่งสับสนขณะประจำเครื่องบินอีกรุ่นหนึ่ง สาเหตุเสริมในอุบัติเหตุครั้งนี้ได้แก่ความบกพร่องของอุปกรณ์เตือนว่าใกล้พื้นดิน (Ground Proximity Warning System หรือ GPWS) และแผนที่นำทางที่เจ้าหน้าที่ควบคุมจราจรทางอากาศในเมดันนั้นไม่ดีพอ

เส้นทางบินในปัจจุบัน

การูดาอินโดนีเซียยังคงดำเนินเส้นทางบินจากจาการ์ตาไปยังเมดัน โดยใช้หมายเลขเที่ยวบิน GA186 อย่างไรก็ตาม ท่าอากาศยานปลายทางในนครเมดันได้เปลี่ยนจากท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียาเป็นท่าอากาศยานนานาชาติกูวาลานามู ในขณะที่ท่าอากาศยานนานาชาติโปโลนียายุติกิจกรรมการบินพลเรือน และเปลี่ยนชื่อเป็นฐานทัพอากาศซูวนโดสำหรับกองทัพอากาศอินโดนีเซีย

ดูเพิ่ม

• ไฟป่าในประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2540
• มันดาลาแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 091 - อุบัติเหตุทางการบินซึ่งเกิดขึ้นที่นครเมดันเช่นเดียวกัน
• อุบัติเหตุทางการบินที่มีลักษณะใกล้เคียงกับการูดาอินโดนีเซีย เที่ยวบินที่ 152
  • อาลีตาเลีย เที่ยวบินที่ 404
  • แอร์ไชนา เที่ยวบินที่ 129
  • แดนแอร์ เที่ยวบินที่ 1008
  • แอร์อินเตอร์ เที่ยวบินที่ 148
  • การบินไทย เที่ยวบินที่ 311
  • อเมริกันแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 965
  • อินเตร์กอนติเนนตัลเดอาบิอาซิออน เที่ยวบินที่ 256

อ้างอิง

1. . AirDisaster.Com. กันยายน 26, 1997. Archived from the original on พฤษภาคม 15, 2014. สืบค้นเมื่อ มกราคม 13, 2014.CS1 maint: unfit url (link)
2. Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident Airbus A300B4-220 PK-GAI Medan-Polonia Airport (MES)". aviation-safety.net. Aviation Safety Network. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
3. Ranter, Harro. "Indonesia air safety profile". aviation-safety.net. Aviation Safety Network. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
4. "Garuda PK-GAI (Airbus A300 - MSN 214)". www.airfleets.net. Airfleets aviation. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
5. "PK-GAI Garuda Indonesia Airbus A300B4". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2019-07-09.
6. "National Transportation Safety Committee Final Report Garuda Indonesia Flight GA 152 Airbus A300-B4 PK-GAI Buahnabar, Sumatera Utara, Indonesia 26 SEPTEMBER 1997" (PDF). knkt.dephub.go.id. National Transportation Safety Committee. 2004. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
7. . itnsource.com. Reuters. 1997-09-27. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2013-12-11. สืบค้นเมื่อ 2014-01-13.
8. "Moments before Indonesian crash, jet pilot blinded by haze". CNN. 1997-09-26. สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
9. . CNN. 1997-09-29. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 1999-02-19. สืบค้นเมื่อ 2014-01-13.
10. "GA186 (GIA186) Garuda Indonesia Flight Tracking and History". FlightAware (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-01-10.
11. "Bandara Kualanamu Diresmikan 27 Maret 2014". Cerita Medan (ภาษาอินโดนีเซีย). จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 December 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-07-10.
12. "Kuala Namu International Airport to operate July 25". 17 July 2013.
13. The Jakarta Post, 24 July 2013

แหล่งข้อมูลอื่น

• Accident description at the Aviation Safety Network
• ()
• Pre-crash photos of PK-GAI
• รายงานสรุปอุบัติเหตุโดยสำนักงานคณะกรรมการความปลอดภัยด้านการขนส่งแห่งประเทศอินโดนีเซีย ()