จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1

จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 (อังกฤษ: First Epistle to the Corinthians) เรียกโดยย่อว่าพระธรรม 1 โครินธ์ เป็นเอกสารฉบับที่ 7 ของคัมภีร์ไบเบิล ภาคพันธสัญญาใหม่

ทั้งจากบทแรกของพระธรรมเอง และจากผู้นำคริสตจักรในยุคแรกระบุตรงกันว่านักบุญเปาโลเป็นผู้เขียนพระธรรมเล่มนี้ เดิมเป็นจดหมายที่นักบุญเปาโลเขียนถึงคริสตจักรที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่ในเมืองโครินธ์ ซึ่งในตอนนั้นโครินธ์เป็นเมืองท่าศูนย์กลางการค้าขายที่เจริญ ตั้งอยู่ระหว่างอ่าวโครินธ์และอ่าวซาโรนิค จัดเป็นเมืองที่ร่ำรวยและรุ่งเรืองด้านวัตถุนิยม แต่เสื่อมโทรมด้านศีลธรรม และเป็นอยู่อย่างนั้นตลอดช่วงที่อาณาจักรโรมันรุ่งเรือง จดหมายฉบับนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 55 อันเป็นช่วงที่นักบุญเปาโลอาศัยอยู่ในเมืองเอเฟซัสเกือบจะครบ 3 ปีพอดี

นักบุญเปาโลเป็นห่วงคริสเตียนในเมืองโครินธ์เป็นอย่างมาก เนื่องจากเมืองโครินธ์เป็นเมืองท่าและเป็นศูนย์กลางการค้า ทำให้มีผู้คนเป็นจำนวนมากและหลากหลายเชื้อชาติอยู่ในเมืองนี้ คล้ายกับมหานครหลายแห่งในปัจจุบันที่เป็นศูนย์กลางทางธุรกิจ แต่ศีลธรรมตกต่ำ คริสเตียนในเมืองนี้ต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมของความบาป จึงเป็นเรื่องยากที่จะไม่หลงไปตามสังคมในยุคนั้น ส่วนผู้ที่เพิ่งเป็นคริสเตียน แม้ว่าจะเชื่อพระเยซูแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ละทิ้งการทำบาปบางอย่างที่เคยทำมา จดหมายของนักบุญเปาโลฉบับนี้จึงเป็นทั้งการชี้นำแนวทางที่ถูกต้องและตักเตือนไปด้วย

วัตถุประสงค์หลักที่นักบุญเปาโลเขียนพระธรรมเล่มนี้ขึ้นมี 2 ประการ ประการแรก คือ นักบุญเปาโลทราบมาว่ามีปัญหาหลายอย่างเกิดขึ้นกับคริสตจักรในเมืองโครินธ์ ทั้งที่ได้ยินมาจากคนอื่น ดังที่นักบุญเปาโลเขียนในจดหมายว่า "พี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า คนของนางคะโลเอได้เล่าเรื่องของท่านให้ข้าพเจ้าฟังว่า เกิดมีการทุ่มเถียงกันในระหว่างพวกท่าน" และทราบจากทางคริสตจักรในเมืองโครินธ์ที่ถามมาเอง ดังในจดหมายว่า "เรื่องที่พวกท่านเขียนมานั้นขอตอบว่า การที่ผู้ชายไม่ข้องแวะกับผู้หญิงเลยก็ดีแล้ว" เป็นต้น นักบุญเปาโลจึงต้องการชี้แจงให้เข้าใจว่า สำหรับปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น แนวทางที่ถูกต้องคืออะไร

ประการที่สอง คือ นักบุญเปาโลต้องการให้คริสเตียนในเมืองโครินธ์ทราบว่า ข่าวประเสริฐเป็นหลักที่คริสเตียนควรยึดมั่นมากกว่าเรื่องอื่น ๆ ที่เป็นปัญหาทุ่มเถียงกัน เนื่องจากนักบุญเปาโลทราบมาว่า คริสเตียนในเมืองโครินธ์เกิดการแตกแยก มีการแบ่งเป็นกลุ่มคริสเตียนยิว กลุ่มคริสเตียนกรีก และกลุ่มอื่น ๆ อีก แม้ขณะที่ประชุมร่วมกันอยู่ในคริสตจักร การดำเนินการประชุมก็ไม่เป็นระเบียบ บางคนจะร้องเพลงสดุดี บางคนจะมีคำสั่งสอน เป็นต้น นักบุญเปาโลจึงเขียนถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ว่า "ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าขอให้ท่านคำนึงถึงข่าวประเสริฐ ที่ข้าพเจ้าเคยประกาศแก่ท่านทั้งหลาย ซึ่งท่านได้ยอมรับไว้อันเป็นฐานซึ่งท่านทั้งหลายตั้งมั่นอยู่" นักบุญเปาโลต้องการให้เกิดความสามัคคี เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในหมู่คริสเตียน โดยเปรียบเทียบว่า "ถ้าอวัยวะอันหนึ่งเจ็บ อวัยวะทั้งหมดก็พลอยเจ็บด้วย ถ้าอวัยวะอันหนึ่งได้รับเกียรติอวัยวะทั้งหมดก็พลอยชื่นชมยินดีด้วย"

แม้ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ในพระธรรม 1 โครินธ์ เป็นเรื่องของความวุ่นวายที่เกิดขึ้น และแนวทางสำหรับแก้ปัญหาเหล่านั้นก็ตาม ในพระธรรมเล่มนี้ก็ยังมีบางบทที่มีความงดงามแทรกอยู่ เช่น การเน้นถึงความสำคัญของความรักว่า "แม้ข้าพเจ้าจะเผยพระวจนะได้ และเข้าใจในความล้ำลึกทั้งปวงและมีความรู้ทั้งสิ้น และมีความเชื่อมากยิ่งที่สุดพอจะยกภูเขาไปได้ แต่ไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย" และการบรรยายถึงลักษณะของความรักที่แท้จริง เป็นต้น

โครงร่าง

1. พระกิตติคุณอันทรงสิริของพระคริสต์ 1:1 - 3:23

2. ชีวิตของอัครทูต 4:1 - 21

3. อภิปรายปัญหาส่วนตัว 5:1 - 6:20

4. ปัญหาการแต่งงาน 7:1 - 40

5. ปัญหาในชีวิตคริสเตียน 8:1 - 11:34

6. ของประทานฝ่ายวิญญาณ 12:1 - 14:40

7. การคืนพระชนม์ของพระคริสต์ 15:1 - 58

8. คำอำลา 16:1 - 24

อ้างอิง

Thai Holy Bible, Thailand Bible Society, 1998

Walter A. Elwell, The Pocket Bible Handbook, Harold Shaw Publisher, 1997

1. พระคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาใหม่, คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกพระคัมภีร์: กรุงเทพฯ, หน้า 551
2. 1 โครินธ์ 1:11
3. 1 โครินธ์ 7:1
4. 1 โครินธ์ 15:1
5. 1 โครินธ์ 13:26
6. 1 โครินธ์ 13:2
7. 1 โครินธ์ 13:4 - 7

ดูเพิ่ม

• พันธสัญญาใหม่
• นักบุญพอล