จังหวัดอาเจะฮ์
อาเจะฮ์ (อินโดนีเซีย: Aceh) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ทางเหนือสุดของเกาะสุมาตรา
จังหวัดอาเจะฮ์ Provinsi Aceh (อินโดนีเซีย) | |
|---|---|
| คำขวัญ: "ปัญจจิตะ" (ภาษาสันสกฤต) "เป้าหมาย 5 ประการ" | |
อาเจะฮ์ (สีแดง) ในอินโดนีเซีย | |
| พิกัดภูมิศาสตร์: 5°33′N 95°19′E / 5.550°N 95.317°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 5°33′N 95°19′E / 5.550°N 95.317°E | |
| ประเทศ | อินโดนีเซีย |
| เมืองหลัก | บันดาอาเจะฮ์ |
| การปกครอง | |
| • ผู้ว่าการ | Zaini Abdullah |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 58,375.83 ตร.กม. (22,539.03 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2010) | |
| • ทั้งหมด | 4,486,570 คน |
| • ความหนาแน่น | 77 คน/ตร.กม. (200 คน/ตร.ไมล์) |
| Demographics | |
| • Ethnic groups | 79% Acehnese 7% Gayo Lut 5% Gayo Luwes 4% Alas 3% Singkil 2% Simeulue |
| • ศาสนา | 98.6% อิสลาม 0.70% คริสต์ 0.55% พุทธ 0.08% ฮินดู |
| • ภาษา | ภาษาอินโดนีเซีย (official) ภาษาอาเจะฮ์ |
| เขตเวลา | WIB (UTC+7) |
| เว็บไซต์ | acehprov.go.id |
ประวัติศาสตร์
อาเจะฮ์เคยเป็นรัฐอิสระที่มีบทบาททางการค้าและการเดินเรือระหว่างประเทศ อาเจะฮ์เริ่มรับศาสนาอิสลามจากชวาในราวพุทธศตวรรษที่ 13 และได้สถาปนาการปกครองแบบสุลต่านขึ้นที่เมืองบันดาอาเจะฮ์ อาเจะฮ์มีอำนาจมากในสมัยสุลต่านอาลี มูตคายัต ซะห์ ที่ครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 2057 – 2073 ที่ได้ทำให้อาเจะฮ์เป็นศูนย์กลางทางการค้าแทนมะละกาที่ถูกโปรตุเกสโจมตี เมื่อ พ.ศ. 2044 และพระองค์ยังทำสงครามต่อต้านโปรตุเกสที่พยายามเข้ายึดครองเมืองปาไซ และได้ขยายอำนาจเข้าครอบครองดินแดนส่วนอื่นของสุมาตรา และบางส่วนในคาบสมุทรมลายู ยุคทองของอาเจะฮ์ที่มีความรุ่งเรืองมากตชคือในสมัยสุลต่านอิสกันดาร์ มุดา ที่ข้ามไปยึดครองยะโฮร์และเปรักได้ และกลายเป็นศูนย์กลางของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เรียกว่า ประตูทางตะวันออกที่เปิดสู่มักกะฮ์
อาเจะฮ์เริ่มตกต่ำลงหลังจากเนเธอร์แลนด์เข้ามายึดครองมะละกาเมื่อ พ.ศ. 2184 ประกอบกับในอาเจะฮ์มีความขัดแย้งระหว่างขุนนางท้องถิ่นกับสุลต่าน เนเธอร์แลนด์เข้ามาแทรกแซงโดยสนับสนุนให้ชาวมีนังกาเบาแยกตัวออกมาจากอาเจะฮ์ รัฐทางคาบสมุทรมลายู เช่น ยะโฮร์ก็เริ่มแข็งข้อกับอาเจะฮ์ และได้รับผลกระทบจากการเข้าครอบครองปีนังและสิงคโปร์ของอังกฤษ ทำให้อิทธิพลทางการเมืองและเศรษฐกิจของอาเจะฮ์ลดลง
ในที่สุดเนเธอร์แลนด์ได้ทำสงครามอาเจะฮ์เพื่อยึดอาเจะฮ์เป็นอาณานิคม การสู้รบเริ่มขึ้นใน พ.ศ. 2416 และยึดเมืองบันดาอาเจะฮ์ได้ใน พ.ศ. 2420 แต่ก็ยังคงสู้รบแบบกองโจรต่อไป แม้ว่าสุลต่านจะยอมจำนนใน พ.ศ. 2446 เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง และอินโดนีเซียได้รับเอกราช แต่อาเจะฮ์ก็ยังมีการปฏิวัติต่อต้านรัฐบาลกลางระหว่าง พ.ศ. 2496–2502 นำโดยพวกอูลามา แม้จะมีสถานภาพเป็นเขตการปกครองพิเศษตั้งแต่ พ.ศ. 2502 แต่ก็ยังมีกองกำลังที่ต้องการแยกตัวเป็นอิสระคือขบวนการอาเจะฮ์เสรีจนถึง พ.ศ. 2548
ปัจจุบันจังหวัดอะเจะฮ์เป็นจังหวัดเดียวที่บังคับใช้กฎหมายชารีอะห์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อยินยอมจากรัฐบาลกลาง
การแบ่งเขตบริหาร
อ้างอิง
- สุพรรณี กาญจนัษฐิติ. อาเจะฮ์ ใน สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: เอเชีย เล่ม 1 อักษร A-B ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กทม.ราชบัณฑิตยสถาน. 2539. หน้า 37 - 40
- (อินโดนีเซีย) Central Bureau of Statistics: Census 2010, retrieved 17 January 2011.
- . The Permanent Committee on Geographical Names. 2003. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2018-12-24.
- Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
แหล่งข้อมูลอื่น
- (อินโดนีเซีย) Official website 2021-03-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- (อินโดนีเซีย) Official website for Tourism 2017-02-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน