ชาวไทย้อย

จุงเจีย ถู่เหยิน ถู่เหริน ไดออย เป็นคำเรียกหมู่ชนชาวไทที่หลงเหลืออยู่ในมณฑลไกวเจาของจีน คือโดยทั่วไปเรียกกันว่าจงเจีย (ชาวจีนเรียก) บางที่ก็ตุเยน หรือตุเรน พวกสอนศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกในมณฑลไกวเจาของจีน เรียกชนพวกนี้ว่า ไดออย ถึงกับสร้างพจนานุกรมขึ้นฉบับหนึ่ง เรียกว่า พจนานุกรมฝรั่งเศส-ไดออย หมอดอดด์ได้พบคนที่ถูกเรียกว่าไดออยนี้ ที่ เมืองกวางนาน (ทางตะวันออกฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน) ได้ขอร้องให้เขาออกสียงเรียกชื่อเชื้อชาติของเขาให้ฟังอย่างแน่ชัด เขาออกเสียงอย่างชัดเจนว่า "ไทย้อย"

ดร. วิลเลียม คลิฟตัน ดอดด์ หมอสอนศาสนาซึ่งเคยอยู่ในประเทศไทยมาเป็นเวลาหลายสิบปีได้เคยเดินทางไปสอนศาสนาและศึกษาถึงชนชาติไทด้วยตนเอง และได้เรียบเรียงเป็นหนังสือซึ่งแปลเป็นภาษาไทยโดยหลวงนิแพทย์นิสรรค์ ได้กล่าวถึงชาวไทซึ่งเรียกตนเองว่า ชาวจุงเจีย ไว้ว่า “ผู้หญิงจุงเจียไม่ได้รัดเท้าเหมือนหญิงเมี้ยว (จีน) แต่การแต่งกายนั้นใช้เสื้อคับและนุ่งผ้าถุง การแต่งกายชนิดนี้ยังใช้กันอยู่ทั่วไปตามนอก ๆ เมือง แต่ในเมืองไกวยางนั้น ผู้หญิงที่แต่งกายทันสมัย เช่น หญิงรุ่นสาวก็แต่งกายอย่างจีน คือใส่เสื้อหลวมและนุ่งกางเกง ซึ่งเป็นธรรมเนียมแต่งกายของหญิงจีน และโดยเหตุที่ผู้หญิงไม่ได้รัดเท้าเหมือนหญิงจีน จึงได้แลเห็นหญิงจุงเจียไปทำการงานในไร่นามากกว่าหญิงจีน แต่ผู้ชายชาติจุงเจียโดยมากเป็น ชาวนาและแต่งกายอย่างเดียวกับชาวนาจีนและชาวตำบลนั้น ต่อเมื่อถึงคราวมีงานออกหน้าออกตาเขาจึงแต่งกายใช้เสื้อยาวอย่างจีน

อ้างอิง

• งานค้นคว้าเรื่องชนชาติไทย พลตรี หลวงวิจิตรวาทการ