ตะลุยดันเจียน
ตะลุยดันเจียน (อังกฤษ: dungeon crawl) เป็นสถานการณ์สมมติประเภทหนึ่งในเกมเล่นตามบทบาทแฟนตาซีที่ตัวละครเอกนำทางในสภาพแวดล้อมลายวงกต ("ดันเจียน"), ต่อสู้กับมอนสเตอร์ต่าง ๆ, หลีกเลี่ยงกับดัก, ไขปริศนา และฉกชิงทรัพย์ที่พวกเขาพบ ส่วนวิดีโอเกมที่มีองค์ประกอบการรวบรวมข้อมูลของดันเจียนเป็นส่วนใหญ่ถือเป็นประเภทหนึ่ง
เกมตะลุยดันเจียนที่ใช้คอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรกคือเพดิต5 ซึ่งได้รับการพัฒนาขึ้นใน ค.ศ. 1975 โดยรัสตี รัทเทอร์ฟอร์ด บนระบบการศึกษาแบบโต้ตอบของเพลโตซึ่งตั้งอยู่ในเออร์บานา รัฐอิลลินอยส์ แม้ว่าเกมนี้จะถูกลบออกจากระบบอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีอีกหลายเกมที่เหมือนเกมดังกล่าวปรากฏ รวมถึงดีเอ็นดี และโมเรีย
ตะลุยดันเจียนอิงคณะมุมมองบุคคลที่หนึ่ง
ประเภทย่อยนี้ประกอบด้วยเกมเล่นตามบทบาทที่ผู้เล่นนำคณะของนักผจญภัยในมุมมองบุคคลที่หนึ่ง ซึ่งโดยทั่วไปจะอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบกริด ตัวอย่างนี้ได้แก่ซีรีส์วิซเซิร์ดรี, ไมต์แอนด์เมจิก และบาดส์เทลดังที่ได้กล่าวข้างต้น เช่นเดียวกับซีรีส์เอเทรียนโอดิสซีย์ และเอลมิเนจ เกมประเภทนี้เรียกอีกอย่างว่า "บลอบเบอร์" เนื่องจากผู้เล่นจะขับเคลื่อนทั้งคณะไปรอบ ๆ สนามแข่งขันเป็นหน่วยเดียว หรือ "ก้อนกลุ่ม"
"พวกก้อนกลุ่ม" ส่วนใหญ่จะเล่นแบบทีละรอบ แต่บางเกม เช่น ซีรีส์ดันเจียนมาสเตอร์, เลเจนด์ออฟกริมร็อค และอายออฟเดอะบีโฮลเดอร์ จะเล่นแบบเรียลไทม์ เกมแรก ๆ ในประเภทนี้ไม่มีคุณลักษณะแผนที่อัตโนมัติ โดยบังคับให้ผู้เล่นวาดแผนที่ของตนเองเพื่อติดตามความคืบหน้า ปริศนาเชิงพื้นที่เป็นเรื่องปกติ และผู้เล่นอาจต้องย้ายศิลาในส่วนหนึ่งของเลเวลเพื่อเปิดปากทางในส่วนอื่นของเลเวล[ต้องการอ้างอิง]
วิดีโอเกม
เนื่องจากศักยภาพในความเรียบง่าย และความคาดหวังที่จำกัดที่ผู้เล่นส่วนใหญ่มีต่อโครงเรื่อง รวมถึงความสอดคล้องเชิงตรรกะในการรวบรวมข้อมูลของดันเจียน พวกเขาจึงค่อนข้างนิยมในวิดีโอเกมเล่นตามบทบาทพอสมควร[ต้องการอ้างอิง] ประเภทโรกไลก์เป็นตัวอย่างที่พบเห็นได้ทั่วไป โดยมีภูมิประเทศของดันเจียนที่มีการสุ่มสร้างขึ้นอย่างเป็นระบบไม่มีที่สิ้นสุดรวมถึงมอนสเตอร์และสมบัติที่วางแบบสุ่มกระจัดกระจายไปทั่ว
เกมคอมพิวเตอร์และซีรีส์จากคริสต์ทศวรรษ 1980 เช่น วิซเซิร์ดรี, อัลทิมา, เดอะบาดส์เทล, คอสมิกโซลเจอร์, ไมต์แอนด์เมจิก, เมกามิเทนเซย์, แฟนตาซีสตาร์, ดันเจียนมาสเตอร์, มาโดโมโนกาตาริ และกอนต์เล็ต ได้ช่วยกำหนดมาตรฐานของประเภทนี้ ในขณะที่กราฟิกดั้งเดิมนั้นจริง ๆ แล้วเอื้อต่อรูปแบบนี้ เนื่องจากความต้องการกระเบื้องซ้ำ ๆ หรือกราฟิกที่ดูคล้ายกันเพื่อสร้างทางวงกตที่มีประสิทธิภาพ
ตะลุยดันเจียนบางเกมจากยุคนี้ยังใช้การต่อสู้แบบเกมแอ็กชันเล่นตามบทบาท เช่น ดรากอนสเลเยอร์ และเดอะทาวเวอร์ออฟดรูอากา
รูปแบบของการอุปมาตะลุยดันเจียนสามารถพบได้ในเกมประเภทอื่น ๆ ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 2010 ความนิยมของเกมประเภทนี้กลับมาอีกเล็กน้อย โดยเฉพาะในประเทศญี่ปุ่น ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากความสำเร็จของซีรีส์เอเทรียนโอดิสซีย์โดยแอตลัส
ดันเจียนส่วนตัว
ในเกมออนไลน์ผู้เล่นจำนวนมาก อินสแตนซ์คือพื้นที่พิเศษ ซึ่งปกติแล้วคือดันเจียน ที่สร้างสำเนาใหม่ของตำแหน่งที่ตั้งสำหรับแต่ละกลุ่ม หรือสำหรับผู้เล่นจำนวนหนึ่งที่เข้าสู่พื้นที่ดังกล่าว ส่วนการสร้างอินสแตนซ์ คำทั่วไปสำหรับการใช้เทคนิคนี้ กล่าวถึงปัญหาต่าง ๆ ที่ผู้เล่นพบในพื้นที่ที่ใช้ร่วมกันของโลกเสมือนจริง แต่ยังเสียสละองค์ประกอบทางสังคมของพื้นที่ที่ใช้ร่วมกัน รวมถึงความรู้สึกของการดื่มด่ำในโลกเสมือนจริงนั้น โดยพวกมันมักจะเล็กกว่าและเป็นแนวตรงมากกว่ามาก
อ้างอิง
- ↑ Brewer, Nathan. "Going Rogue: A Brief History of the Computerized Dungeon Crawl". IEEE-USA InSight. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2020. สืบค้นเมื่อ 10 January 2020.
- Edge Staff (2012-04-12). . Edge. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ July 10, 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-05-09.
- Cobbett, Richard (December 5, 2016). "The RPGs of 2017". Rock, Paper, Shotgun. Rock, Paper, Shotgun. สืบค้นเมื่อ 2017-05-22.
- Pepe, Felipe (June 25, 2015). "CRPG History Abridged - 21 RPGs that brought something new to the table". Gamasutra. UBM. สืบค้นเมื่อ 2017-05-22.
- Kalata, Kurt. "Dragon Slayer". สืบค้นเมื่อ 10 January 2020.
- Parish, Jeremy (30 July 2012). . 1UP.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 3 October 2018. สืบค้นเมื่อ 10 January 2020.
- Parish, Jeremy (2011-09-15). 1UP.com. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 28 November 2011. สืบค้นเมื่อ 16 September 2011.
- ↑ Simon Carless (2004). Gaming hacks. O'Reilly Media. p. 112. ISBN 978-0-596-00714-0.
A term used to describe a private portion of a gameworld created just for an individual or group of players.