ธงชาติโคลอมเบีย
ธงชาติโคลอมเบียได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1863 ลักษณะเป็นธงสามสีสามแถบแนวนอนสีเหลือง สีน้ำเงิน และสีแดง แถบสีเหลืองนั้นกว้างเป็นสองเท่าของแถบสีน้ำเงินและแถบสีแดง
| ชื่อธง | สเปน: "Tricolor Nacional" ("ธงไตรรงค์ประจำชาติ") |
|---|---|
| การใช้ | 111111 |
| สัดส่วนธง | 2:3 |
| ประกาศใช้ | 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1863 |
| ลักษณะ | ธงสามสีสามแถบแนวนอนสีเหลือง-น้ำเงิน-แดง อัตราส่วนของแถบแนวนอนเป็น 2:1:1 |
สัญลักษณ์และการออกแบบ
.svg.html){kind=link}
สัดส่วนของแถบสีเหลือง สีน้ำเงิน และสีแดง ในธงชาติโคลอมเบีย เรียงลำดับจากบนลงล่าง คิดเป็นอัตราส่วน 2:1:1 เช่นเดียวกับธงชาติเอกวาดอร์ ลักษณะดังกล่าวนี้ได้หยิบยืมมาจากธงชาติกรันโคลอมเบีย ซึ่งต่างจากธงสามสีโดยทั่วไปที่ไม่ว่าจะเรียงตามแนวตั้งหรือแนวนอนก็ตามมักมีขนาดแถบที่เท่ากัน ทั้งนี้ ธงชาติเวเนซุเอลาซึ่งมีที่มาจากธงชาติกรันโคลอมเบียเช่นเดียวกันกลับใช้แถบธงสามสีในลักษณะที่เท่ากันทุกแถบตามธรรมเนียมเดียวกับธงสามสีของชาติอื่นๆ
สำหรับสีธงชาติโดยมาตรฐานนั้นไม่ได้มีการกำหนดไว้ แต่แนะนำให้ใช้การเทียบสีตามตารางถัดไป
| ระบบสี | สีเหลือง | สีน้ำเงิน | สีแดง |
|---|---|---|---|
| แพนโทน | 116 | 287 | 186 |
| RGB | 252-209-22 | 0-56-147 | 206-17-38 |
| CMYK | C0-M17.1-Y91.3-K0 | C100-M61.9-Y0-K42.4 | C0-M91.7-Y81.6-K19.2 |
| เลขฐาน 16 | #FCD116 | #003893 | #CE1126 |
ตามที่มีการให้นิยามไว้ในปัจจุบัน แต่ละสีล้วนมีความหมายดังต่อไปนี้
- สีเหลือง: ทองคำที่พบในแผ่นดินโคลอมเบีย
- สีน้ำเงิน: หมายถึง ท้องทะเลตามชายฝั่งโคลอมเบีย
- สีแดง: หมายถึง เลือดที่หลั่งไหลในสมรภูมิแห่งการเรียกร้องเอกราชของเหล่าวีรชน
นอกจากนี้ยังมีการให้นิยามสีธงไว้อีกหลายแบบ เช่น นิยามหนึ่งกล่าวว่า สีเหลืองคือดวงตะวันและแผ่นดินของประชาชน สีน้ำเงินคือสายน้ำที่หล่อเลี้ยงชีวิตชาวโคลอมเบีย สีแดงคือโลหิตของผู้ต่อสู้เพื่ออิสรภาพของชาติ เป็นต้น
สำหรับขนาดของธงนั้นมิได้มีการกำหนดขนาดที่แน่นอนไว้ แต่โดยธรรมเนียมปฏิบัตืนิยมใช้สัดส่วนธงกว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน
ประวัติ
ตามประวัติศาสตร์ระบุว่า ฟรันซิสโก เด มิรันดา (Francisco de Miranda) เป็นผู้ให้กำเนิดธงสีเหลือง-น้ำเงิน-ของประเทศสหภาพมหาโคลอมเบีย ซึ่งต่อมาประเทศเอกวาดอร์ โคลอมเบีย และเวเนซุเอลา ต่างได้นำเอามาดัดแปลงเป็นแบบธงชาติของตนเองสืบมาจนถึงปัจจุบัน
มีหลักฐานบ่งบอกถึงแรงบันดาลใจในการออกแบบธงของมิรันดาอย่างน้อยที่สุด 2 แห่ง ในจดหมายที่เขามีไปยังเคาท์ ซีโมน โรมาโนวิช โวรอนซอฟฟ์ (Count Simon Romanovich Woronzoff) ในปี ค.ศ. 1792 มิรันดาได้กล่าวไว้ว่าสีทั้งสามสีในธงมาจากทฤษฎีของสีแม่บท ซึ่งเขาได้รับแนวคิดนี้มาจากโยฮันน์ โวล์ฟกัง ฟอน เกอเธอ นักเขียนและนักปราชญ์ชาวเยอรมัน โดยเขาได้บอกเล่าถึงการสนทนาของตนเองกับเกอเธอระหว่างงานเลี้ยงที่เมืองไวมาร์ (ปัจจุบันอยู่ในประเทศเยอรมนี) ในช่วงฤดูหนาวของปี ค.ศ. 1785 ด้วยความจับใจถึงการบรรยายของมิรันดาถึงเรื่องราวความกล้าของเขาในสงครามการปฏิวัติอเมริกา และการเดินทางไปทั่วทวีปอเมริกาและยุโรป เกอเธอจึงเอ่ยกับมิรันดาว่า "โชคชะตาของท่านคือการสร้างสถานที่ซึ่งแม่สีทั้งหลายจะไม่ถูกบิดเบือนในแผ่นดินของท่านเอง" ("Your destiny is to create in your land a place where primary colours are not distorted.”) จากนั้นเกอเธอจึงได้อธิบายเพิ่มเติมแก่มิรันดา ดังความที่เขาได้เล่าไว้ในจดหมายดังนี้
| “ | เริ่มแรกเขาได้อธิบายถึงวิธีการที่ม่านตาแปรสภาพแสงให้กลายเป็นแม่สีสามสี...จากนั้นเขาจึงพิสูจน์ให้ข้าพเจ้าทราบว่า เพราะเหตุใดสีเหลืองจึงเป็นสีที่อบอุ่น สง่างาม และใกล้เคียงกับสีขาวมากที่สุด เพราะเหตุใดสีฟ้า (สีน้ำเงิน) จึงให้ความรู้สึกที่ผสมผสานระหว่างความตื่นเต้นและความสงบ และก่อระยะห่างที่ทำให้เงาปรากฏเด่นชัด และเพราะเหตุใดสีแดงจึงเป็นการยกระดับขึ้นมาจากสีเหลืองกับสีน้ำเงิน การสังเคราะห์สี และการที่แสงจางหายไปในเงามืด มันไม่ใช่เป็นเพราะว่าโลกคือผู้สร้างสีเหลือง สีฟ้า และสีแดงต่างๆ ขึ้นมา แต่เป็นเพราะว่าด้วยวิธีการเช่นนี้ ที่ทั้งสามสีก่อเกิดการผสมผสามกันอย่างไร้ขีดจำกัดต่างหาก เราผู้เป็นมนุษย์จึงได้แลเห็นมัน ... ประเทศหนึ่งประเทศ (เกอเธอสรุป) ย่อมเริ่มขึ้นจากชื่อหนึ่งชื่อและธงหนึ่งธง และมันจะกลายเป็นทั้งสองสิ่งนั้น ดังเช่นบุคคลผู้เติมเต็มชะตาชีวิตของตนเองได้ | ” |
หลังจากที่มิรันดาได้ออกแบบธงตามแนวคิดที่ได้รับจากการสนทนาครั้งนั้น เขาก็ระลึกขึ้นได้ด้วยความยินดีว่าเคยได้ไปชมภาพวาดปูนเปียก (fresco) ของลาซซาโร ทาวาโรเน ที่ปาลาซโซ เบลิมบัว ในเมืองเจนัว ประเทศอิตาลี ซึ่งรูปดังกล่าวนั้นเป็นรูปของคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส คลี่ธงสีพื้นๆ ผืนหนึ่งที่เมืองเวรากัว (Veragua) ในระหว่างการเดินทางครั้งที่สี่ของตนเอง
แรงบันดาลใจอีกอย่างหนึ่งในการออกแบบธงของมิรันดาอาจพบได้ในจดหมายเหตุการทหารประจำวันของเขา ซึ่งระบุไว้ว่าธงสีเหลือง-น้ำเงิน-แดง มีที่มาจากธงสีเดีนวกันของกองกำลังเบือเกอร์วอช ("Bürgerwache") ของเมืองฮัมบวร์ค ซึ่งเขาได้พบเห็นในระหว่างการเดินทางในประเทศเยอรมนี
ในปี ค.ศ. 1801 ในแผนการสร้างกองทัพเพื่อปลดปล่อยดินแดนอเมริกาจากสเปน ซึ่งมิรันดาได้นำเสนอต่อคณะรัฐมนตรีของฝ่ายสหราชอาณาจักรให้ช่วยทำการรบแต่ไม่สำเร็จ เขาได้ขอร้องให้มีการจัดหาสิ่งของเป็น "ธงสิบผืน ซึ่งจะต้องมีสีแดง เหลือง และน้ำเงิน สำหรับพื้นที่สามแห่ง" ทว่าอย่างไรก็ตาม ธงชาติกรันโคลอมเบียผืนแรกก็ยังไม่ปรากฏขึ้น จนกระทั่งได้มีการชักขึ้นเป็นครั้งแรกในวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 1806 ที่เมืองจัคเมล ประเทศเฮติ ระหว่างการเดินทางสู่เวเนซุเอลาอันปราศจากโชคของมิรันดา
พัฒนาการ
| ธงผืนที่ 1 ค.ศ. 1819–1820 | ธงผืนที่ 2 ค.ศ. 1820–1821 | ธงผืนที่ 3 ค.ศ. 1821–1830 | ธงผืนที่ 4 แบบนำเสนอ (ไม่เป็นทางการ) ค.ศ. 1822 |
.svg.html){kind=link}
.svg.html){kind=link}
.png.html){kind=link}
- สาธารณรัฐนิวกรานาดา , สมาพันธรัฐกรานาดา
| ธงชาติ | ธงพลเรือน ธงเรือพลเรือน | ธงพลเรือน ธงเรือพลเรือน | ธงกองทัพ และ ธงนาวี |
| ค.ศ. 1834 - 1861 | ค.ศ. 1834 - 1861 | สหรัฐนิวกรานาดา ค.ศ. 1861 | ค.ศ. 1834 - 1861 |
- สหรัฐโคลอมเบีย, สาธารณรัฐโคลอมเบีย
| ธงพลเรือน ธงเรือราษฎร์ | ธงพลเรือน ธงเรือราษฎร์ | ธงกองทัพ และ ธงนาวี | ธงนาวี สัดส่วนธง 2:3 |
| ค.ศ. 1861 - 1886 | ค.ศ. 1861 - 1886 | ตั้งแต่ ค.ศ. 1866 | ตั้งแต่ ค.ศ. 1866 |
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- Serpa Erazo, Jorge, [summary of Ricardo Silva Romero's] "La Bandera del Mundo." Pañol de la Historia. Part 1, Section 1 (July 30, 2004). ISSN 1900-3447. Retrieved on 2008-12-02
- Dousdebés, Pedro Julio, "Las insignias de Colombia," Boletín de historia y antigüedades, August 1937, 462, cited in Nelson González Ortega, "Formación de la iconografía nacional en Colombia: una lectura semiótico-social," Revista de Estudios Colombianos, No. 16 (1996), 20.
- Miranda, Francisco (1983), Colombeia: Segunda sección: El viajero ilustrado, 1787-1788, 4, Caracas: Ediciones de la Presidencia de la República, p. 415, ISBN 84-499-6610-8,
April 19:[…] around 5:30 in the evening I had the pleasure of seeing the Burger Guard pass by with flag waving and drums beating, which it does every day at a similar time […] The [officers of the] infantry wore red with a yellow emblem, and the artillery blue with red emblem.
Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - Miranda, Francisco (1978), Colombeia: Primera parte: Miranda, súbdito español, 1750-1780, 1, Caracas: Ediciones de la Presidencia de la República, p. 80, ISBN 9788449951633 Unknown parameter
|coauthors=ignored (|author=suggested) (help)
แหล่งข้อมูลอื่น
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ธงชาติโคลอมเบีย |
- ธงชาติโคลัมเบีย ที่ Flags of the World (อังกฤษ)
- สำนักงานประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐโคลอมเบีย (ภาษาสเปน)
- ความเป็นมาธงชาติโคลอมเบีย
