ปัฏฏทกัลลุ

ปัฏทกัล หรือ ปัฏฏทกัลลุ หรือ รักตปุระ เป็นหมู่เทวสถานในศาสนาฮินดูและไชนะสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 7 และ 8 ในตอนเหนือของรัฐกรณาฏกะ บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำมาลประภา ในอำเภอพคลโกฏ หมู่เทวสถานนี้ได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก ตั้งอยู่ราว 14 ไมล์ (23 กิโลเมตร) จากพทามี และราว 6 ไมล์ (9.7 กิโลเมตร) จากไอโหเล ซึ่งล้วนเป็นศูนย์กลางสำคัญของจลุกยะ ปัจจุบันอยู่ภายใต้การดูแลของกรมสำรวจโบราณคดีอินเดีย (ASI)

ปัฏทกัล

ปัฏฏทกัลลุ
Shown within รัฐกรณาฏกะ แสดงแผนที่รัฐกรณาฏกะ ปัฏฏทกัลลุ (อินเดีย) แสดงแผนที่อินเดีย
ที่ตั้ง	อำเภอพคลโกฏ, รัฐกรณาฏกะ, ประเทศอินเดีย
พิกัด	15°57′05″N 75°48′53″E / 15.95139°N 75.81472°E / 15.95139; 75.81472พิกัดภูมิศาสตร์: 15°57′05″N 75°48′53″E / 15.95139°N 75.81472°E / 15.95139; 75.81472
มรดกโลกโดยยูเนสโก
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	iii, iv
ขึ้นเมื่อ	1987 (11th session)
เลขอ้างอิง	239
รัฐ	ประเทศอินเดีย
ภูมิภาค	เอเชียแปซิฟิก

ยูเนสกูระบุว่าหมู่โบราณสถานนี้เป็น "การผสมผสานอย่างลงตัวของรูปแบบสถาปัตยกรรมอินเดียเหนือและใต้" และเป็นผลงานชิ้นเอกของ "ศิลปะสรรหา" (eclectic art) ที่จุดสูงสุด หมู่มนเทียรฮินดูที่นี่สร้างขึ้นเพื่อบูชาพระศิวะ รวมถึงปรากฏลักษณะเทววิทยาและตำนานแบบลัทธิไวษณพ และ ลัทธิศักติ เช่นเดียวกัน งานแกะสลักปรากฏเรื่องราวจากพระเวทและปุราณะ รวมถึง รามายณะ, มหาภารตะ, ภควตาปุราณะ, ปัญจตันตระ และ กิราตารชุนียะ เทวสถานที่ประณีตที่สุดในบรรดาทั้งหมดปรากฏงานแกะสลักที่ผสมผสานแบบอินเดียเหนือและอินเดียใต้อย่างลงตัว เช่นในปาปนาถมนเทียร (Papanatha) และวิรูปักษมนเทียร (Virupaksha) วิรูปักษมนเทียรในปัจจุบันยังคงเป็นเทวสถานที่มีการบูชาและประกอบพิธีเป็นปกติอยู่

อ้างอิง

1. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Arch
2. Group of Monuments at Pattadakal, UNESCO; See also Advisory Body Evaluation (ICOMOS), UNESCO
3. World Heritage Sites - Pattadakal - More Detail, Archaeological Survey of India, Government of India (2012)
4. Michell 2017, pp. 12-19, 110-114.
5. World Heritage Sites - Pattadakal; Group of Monuments at Pattadakal (1987), Karnataka; ASI, Government of India
6. Michell 2017, pp. 110-131.
7. Cathleen Cummings 2014, pp. 1-7.
8. Lippe 1967.
9. Virupaksha Temple 1 พฤศจิกายน 2017 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, ASI India (2011)

บรรณานุกรม

• Vinayak Bharne; Krupali Krusche (2014). Rediscovering the Hindu Temple: The Sacred Architecture and Urbanism of India. Cambridge Scholars. ISBN 978-1-4438-6734-4.
• Cathleen Cummings (2014). Decoding a Hindu Temple: Royalty and Religion in the Iconographic Program of the Virupaksha Temple, Pattadakal. South Asian Studies. ISBN 978-0-9834472-6-9.
• Heather Elgood (2000). Hinduism and the Religious Arts. Bloomsbury Academic. ISBN 978-0-304-70739-3.
• Adam Hardy (1995). Indian Temple Architecture: Form and Transformation : the Karṇāṭa Drāviḍa Tradition, 7th to 13th Centuries. Abhinav. ISBN 978-81-7017-312-0.
• Stella Kramrisch (1993). The Hindu Temple. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0224-7.
• Lippe, Aschwin (1967). "Some Sculptural Motifs on Early Calukya Temples". Artibus Asiae. 29 (1). doi:10.2307/3250288.
• George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-53230-1.
• George Michell (2002). Pattadakal. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-565651-0.
• Michell, George l (2014). Temple Architecture and Art of the Early Chalukyas: Badami, Mahakuta, Aihole, Pattadakal. Niyogi Books. ISBN 978-93-83098-33-0.
• Michell, George (2017). Badami, Aihole, Pattadakal. Jaico (Reprinted, Orig Year: 2011). ISBN 978-81-8495-600-9.
• Michael W. Meister; Madhusudan A. Dhaky (1996). Encyclopaedia of Indian Temple Architecture. American Institute of Indian Studies. ISBN 978-81-86526-00-2.
• Upinder Singh (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education. ISBN 978-81-317-1677-9.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Pattadakal World Heritage Site
• Pattadakal Karnataka Government of Tourism