ระเบิดบิน วี-1

ระเบิดบิน วี-1 (เยอรมัน: Vergeltungswaffe 1 "Vengeance Weapon 1")ยังเป็นที่รู้จักกันในฝ่ายสัมพันธมิตรคือ buzz bomb, หรือ doodlebug และในเยอรมนี เรียกกันว่า Kirschkern (หินเชอร์รี่) หรือ Maikäfer(maybug) เป็นขีปนาวุธร่อนรุ่นแรกและถูกผลิตขึ้นเป็นเพียงเครื่องบินที่ใช้ไอพ่นเป็นพลังงาน

ระเบิดบิน วี-1 Fieseler Fi 103 Flakzielgerät 76 (FZG-76)
ชนิด	ขีปนาวุธร่อน
สัญชาติ	นาซีเยอรมนี
บทบาท
ประจำการ	1944–1945
ผู้ใช้งาน	ลุฟท์วัฟเฟอ
สงคราม	สงครามโลกครั้งที่สอง
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบ	Robert Lusser
บริษัทผู้ผลิต	Fieseler
มูลค่า	5,090 RM
ข้อมูลจำเพาะ
น้ำหนัก	2,150 kg (4,740 lb)
ความยาว	8.32 m (27.3 ft)
ความกว้าง	5.37 m (17.6 ft)
ความสูง	1.42 m (4 ft 8 in)
หัวรบ	Amatol-39, later Trialen
น้ำหนักหัวรบ	850 kg (1,870 lb)
กลไกการจุดชนวน	Electrical impact fuze Backup mechanical impact fuze Time fuze to prevent examination of duds
เครื่องยนต์	Argus As 109-014 Pulsejet
พิสัยปฏิบัติการ	250 km (160 mi)
ความเร็ว	640 km/h (400 mph) flying between 600 ถึง 900 m (2,000 ถึง 3,000 ft)
ระบบนำวิถี	Gyrocompass based autopilot

วี-1 เป็นรุ่นแรกที่ถูกเรียกกันว่า ตระกูล"อาวุธล้างแค้น" (อาวุธ-วี หรือ Vergeltungswaffen)ที่ถูกออกแบบเพื่อการทิ้งระบิดลงใส่กรุงลอนดอน มันได้ถูกพัฒนาขึ้นที่ศูนย์วิจัยกองทัพ Peenemünde ในปี ค.ศ. 1939 โดยลุฟท์วัฟเฟอ(กองทัพอากาศเยอรมัน)ของนาซีเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงระหว่างการเริ่มต้นพัฒนาขึ้นได้เป็นรู้จักกันโดยชื่อรหัสว่า "หินเชอร์รี่" เนื่องจากแนวพิสัยที่จำกัด ขีปนาวุธวี-1 ถูกยิงเข้าสู่อังกฤษจากฐานยิงตามแนวชายฝั่ง​ฝรั่งเศส(ปาด-เดอ-กาแล)และชายฝั่งเนเธอร์แลนด์ วี-1 ได้ถูกยิงเข้าสู่ลอนดอนเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1944 หนึ่งสัปดาห์หลัง(ได้รับการกระตุ้นโดย)การยกพลขึ้นบกยุโรปของฝ่ายสัมพันธมิตรที่ประสบความสำเร็จ ที่สุดยอด, จำนวนมากกว่าร้อยลำของวี-1 ต่อวันได้ถูกยิงไปยังทางตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ จำนวนทั้งหมด 9,521 ลำ ได้ถูกลดน้อยลงเพราะฐานถูกบุกรุกจนกระทั่งเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 เมื่อฐานวี-1 แห่งสุดท้ายในแนวพิสัยไปที่บริเตนได้ถูกบุกรุกโดยกองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตร หลังจากนั้น วี-1 ได้ถูกนำไปใช้ที่ท่าเรือแอนต์เวิร์ป และเป้าหมายอื่นๆในเบลเยียม ด้วยจำนวน 2,448 ลำของวี-1 ที่ถูกยิง การโจมตีได้หยุดลงเพียงหนึ่งเดือนก่อนที่สงครามในยุโรปจะสิ้นสุดลง เมื่อฐานยิงแห่งสุดท้ายในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำได้ถูกบุกรุก เมื่อวันที่ 29 มีนาคม ค.ศ. 1945

ฝ่ายอังกฤษได้ปฏิบัติการเตรียมความพร้อมในการป้องกันทางอากาศ รวมทั้งปืนต่อต้านอากาศยาน และเครื่องบินรบขับไล่ เพื่อสกัดกั้นระเบิดก่อนที่จะไปถึงเป้าหมายซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการหน้าไม้ ในขณะที่ฐานยิงและโรงคลังเก็บจรวดวี-1 ในใต้ดินได้ตกเป็นเป้าหมายของการทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์

อ้างอิง

1. Zaloga 2005, p. 11.
2. Werrell 1985, p. 53.

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน หรือไม่มีการปิด </ref>