ริชชาร์ท วากเนอร์ (เยอรมัน: Richard Wagner) เป็นคีตกวี (วาทยกร) ผู้กำกับมหรสพ และนักโต้วาทีชาวเยอรมัน เขาถือเป็นผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในวงการ(อุปรากร)
ริชชาร์ท วากเนอร์ Richard Wagner | |
---|---|
![]() วากเนอร์ใน ค.ศ. 1871 | |
เกิด | 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 (ไลพ์ซิช) ราชอาณาจักรซัคเซิน |
เสียชีวิต | 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1883 (เวนิส) (ราชอาณาจักรอิตาลี) | (69 ปี)
อาชีพ | คีตกวี, วาทยกร, ผู้กำกับมหรสพ, นักโต้วาที |
สัญชาติ | เยอรมัน |
ลายมือชื่อ | ![]() |
ชีวิตของวากเนอร์นับว่ามีสีสันมาก เคยลี้ภัยการเมือง วนเวียนเรื่องรักใคร่มากมาย เดี๋ยวตกยากเดี๋ยวได้ดี ด้วยเหตุนี้ ผลงานของเขาทั้งคีตกรรมและการละครจึงมีความย้อนแย้งกันเองขึ้นกับช่วงเวลา เช่นผลงานของเขาเรื่อง Die fliegende Hollander ("บุรุษดัตช์ล่องนภา") แต่งขึ้นขณะที่เขาโดยสารเรือเพื่อหนีหนี้แล้วเผชิญพายุ ระหว่างนั้นก็ได้รับฟังตำนานของเรือ(ฟลายอิงดัตช์แมน) ทั้งหมดนี้เป็นแรงบันดาลใจแก่เขา
อีกผลงานเด่นคืออุปรากรเรื่อง (โลเอินกรีน) เกี่ยวกับอัศวินที่ขี่หงส์ขาวมาช่วยหญิงสาวผู้ถูกกล่าวหาว่าฆ่าน้องชายของตนผู้เป็นเจ้าครองแคว้น อัศวินต่อสู้กับผู้สำเร็จราชการจนได้รับชัยชนะ อุปรากรเรื่องนี้สร้างความประทับใจอย่างมากต่อ(พระเจ้าลูทวิชที่ 2 แห่งบาวาเรีย) ถึงกับทรงตั้งชื่อปราสาทที่สร้างขึ้นใหม่ตามชื่อหงส์ขาวว่า(ปราสาทน็อยชวานชไตน์) พระเจ้าลูทวิชอุดหนุนวากเนอร์หนักมาก ถึงขั้นเกิดข่าวลือว่าทั้งสองเป็นคู่รักกัน
ผลงานเด่นที่สุดของเขาคือเรื่อง (แหวนของนีเบอลุง) ซึ่งถือเป็นอุปรากรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษ เขาใช้เวลาแต่งเรื่องนี้ถึง 26 ปีและมีความยาวถึง 15 ชั่วโมง เป็นเรื่องเกี่ยวกับเทวตำนาน มีทั้งคนแคระและยักษ์ อุปรากรเรื่องนี้มีอิทธิพลต่อนวนิยาย (เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์) ของ(เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน)
(จูเซปเป แวร์ดี) เอกกวีอุปรากรชาวอิตาลีซึ่งเป็นคู่แข่งของเขา ยกย่องเขาว่าเป็น "หนึ่งในอัจฉริยบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดผู้ทิ้งคุณค่าอมตะไว้เป็นมรดกโลก"
ประวัติ
ริชชาร์ท วากเนอร์ เกิดที่เมือง(ไลพ์ซิช) เมื่อ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 เป็นบุตรคนที่เก้าของคาร์ล ฟรีดริช วากเนอร์ (Carl Friedrich Wagner) เสมียนตำรวจเมืองไลพ์ซิช กับโยฮันนา โรซีเนอ (Johanna Rosine) ลูกสาวช่างอบขนมปัง คาร์ลเสียชีวิตจาก(ไข้รากสาดใหญ่)ขณะเด็กชายมีอายุเพียงหกเดือน หลังจากนั้น มารดาจึงไปอาศัยอยู่กับไกเออร์ เพื่อนของคาร์ลผู้เป็นนักแสดงและนักเขียนบทละคร เชื่อว่าโยฮันนากับไกเออร์สมรสกันใน ค.ศ. 1814 แต่ไม่ปรากฏหลักฐานในงานทะเบียนของโบสถ์ เธอพาลูกย้ายไปอาศัยที่บ้านไกเออร์ที่เมือง(เดรสเดิน) เด็กชายริชชาร์ทจึงเติบโตที่นั่นจนมีอายุสิบสี่ปี ซึ่งตลอดที่ผ่านมา เด็กชายมีอีกชื่อว่า วิลเฮ็ล์ม ริชชาร์ท ไกเออร์ (Wilhelm Richard Geyer) วากเนอร์เกือบจะเชื่อว่าไกเออร์คือพ่อที่แท้จริงของตนเอง
ความหลงใหลในงานละครของไกเออร์เริ่มส่งอิทธิพลต่อลูกบุญธรรมของเขา ในที่สุด วากเนอร์ก็เริ่มมีส่วนร่วมในการแสดงละครของไกเออร์ ในหนังสือ Mein Leben ("ชีวิตของข้าพเจ้า") ซึ่งเป็นอัตชีวิตประวัติของวากเนอร์ระบุว่าตนเองมักจะมีส่วนร่วมในบททูตสวรรค์ ต่อมาในปลาย ค.ศ. 1820 วากเนอร์เข้าศึกษาที่โรงเรียนเมืองโพเซินดอร์ฟ ใกล้กับเดรสเดิน เขามีโอกาสเรียนเปียโนที่นั่นแต่ประสบปัญหาเมื่อต้องเล่นบน(บันไดเสียง) จึงอาศัยการฝึกฝนแบบฟังด้วยหูมากกว่า
หลังไกเออร์เสียชีวิตใน ค.ศ. 1821 วากเนอร์ถูกส่งตัวไปยังโรงเรียนกางเขน (Kreuzschule) ซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาของคณะสวดกางเขนเดรสเดิน (Dresdner Kreuzchor) ด้วยทุนทรัพย์จากน้อยชายของไกเออร์ ขณะที่มีอายุเก้าขวบ วากเนอร์มีโอกาสได้รับชมงานอุปรากร Der Freischütz ของ(เวเบอร์)และเกิดความประทับใจมาก เขาเริ่มมีความใฝ่ฝันจะเป็นนักเขียนบทละคร บทละครแรกของเขาคือโศกนาฎกรรมที่ชื่อ Leubald ซึ่งเขียนจบใน ค.ศ. 1826 ขณะที่ยังเรียนอยู่ งานชิ้นนี้ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากผลงานของ(เชกสเปียร์)และ(เกอเทอ) เขาเริ่มสนใจดนตรีและร้องขออนุญาตจากครอบครัวให้เขาเรียนดนตรี
ก่อน ค.ศ. 1827 ครอบครัวของเขาย้ายกลับมาพำนักที่เมืองไลพ์ซิช ใน ค.ศ. 1828 วากเนอร์ในวัยสิบห้าปีได้รับฟัง(ซิมโฟนีหมายเลข 7) และ(ซิมโฟนีหมายเลข 9) ของ(เบทโฮเฟิน) ซึ่งกลายเป็นแรงบันดาลใจหลักให้เขา นอกจากนี้ วากเนอร์ยังประทับใจมากต่อผลงาน(เรควีเอ็ม)ของ(โมทซาร์ท)
ผลงานอุปรากร
![image](https://www.wiki3.th-th.nina.az/image/aHR0cHM6Ly91cGxvYWQud2lraW1lZGlhLm9yZy93aWtpcGVkaWEvY29tbW9ucy90aHVtYi84LzgzL1JpY2hhcmRfV2FnbmVyJTJDX1BhcmlzJTJDXzE4NjEuanBnLzE3MHB4LVJpY2hhcmRfV2FnbmVyJTJDX1BhcmlzJTJDXzE4NjEuanBn.jpg)
- (1832) Die Hochzeit ("วิวาห์")
- (1834) Die Feen ("นางฟ้า")
- (1836) Das Liebesverbot ("รักต้องห้าม")
- (1837) Rienzi — Rienzi, der letzte der Tribunen
- (1843) Der fliegende Holländer ("บุรุษดัตช์ล่องนภา")
- (1845) (Tannhäuser)
- (1848) (Lohengrin)
- (1859) (Tristan und Isolde) ("ทริสทันกับอีซอลเดอ")
- (1867) (Die Meistersinger von Nürnberg) ("ครูเพลงแห่งเนือร์นแบร์ค")
- (Der Ring des Nibelungen) ("แหวนของนีเบอลุง")
- (1854) บทนำ: Das Rheingold ("ขุมทองแม่น้ำไรน์")
- (1856) ภาคหนึ่ง: Die Walküre ("ธิดาวัลคือเรอ")
- (1871) ภาคสอง: Siegfried ("ซีคฟรีท")
- (1874) ภาคสาม: (Götterdämmerung) ("เทวาอัสดง")
- (1882) Parsifal ("(เพอร์ซิวัล)")
อ้างอิง
- Wagner (1992) 3; Newman (1976) I, 12
- Newman (1976) I, 6
- Newman (1976) I, 9
- Wagner (1992) 5
- Gutman (1990) 78
- Wagner (1992) 25–7
- Newman (1976) I, 62
wikipedia, แบบไทย, วิกิพีเดีย, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม, มือถือ, โทรศัพท์, Android, iOS, Apple, โทรศัพท์โมบิล, Samsung, iPhone, Xiomi, Xiaomi, Redmi, Honor, Oppo, Nokia, Sonya, MI, PC, พีซี, web, เว็บ, คอมพิวเตอร์