วีรบุรุษแห่งชาติอินโดนีเซีย

วีรบุรุษแห่งชาติอินโดนีเซีย (อังกฤษ: National Hero of Indonesia; อินโดนีเซีย: Pahlawan Nasional Indonesia ปาฮ์ลาวัน เนซันนาล อินโดนีเซีย) เป็นตำแหน่งสูงสุดที่มีการมอบให้ในอินโดนีเซีย โดยรัฐบาลอินโดนีเซียจะเป็นผู้มอบให้บุคคลนั้น ๆ หลังเสียชีวิตแล้วเพื่อเชิดชูเกียรติและวีรกรรมเยี่ยงวีรบรุษที่ได้ประกอบให้แก่ชาติของตน ตามที่นิยามไว้ว่าเป็นผู้ที่ “การกระทำแท้จริงสามารถถูกจดจำและเป็นตัวอย่างตลอดกาลให้แก่ประชาชนอื่น” ("actual deeds which can be remembered and exemplified for all time by other citizens") หรือมี “การรับใช้ที่ช่วยสานต่อหรือเพิ่มพูนผลประโยชน์ของรัฐและผู้คน” ("extraordinary service furthering the interests of the state and people".) กระทรวงการสังคม (The Ministry of Social Affairs) ได้ระบุข้อบังคับไว้ดังต่อไปนี้

1. เป็นประชากรอินโดนีเซีย ผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว และในขณะที่มีชีวิตอยู่นั้นได้กระเสือกกระสนและสร้างสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อรัฐ
2. เสมอต้นเสมอปลายในการดิ้นรนตลอดชีวิตและประกอบกิจเหนือกว่าและเกินกว่าหน้าที่ที่ระบุไว้
3. มีการกระทำที่ส่งผลต่อผู้คนหมู่มาก
4. แสดงให้เห็นถึงชาตินิยมในระดับสูง
5. เป็นผู้ที่ยึดมั่นในคุณธรรมและมีบุคลิกภาพเป็นที่เคารพ
6. ไม่เคยยอมแพ้ต่อศัตรู
7. ไม่เคยทำสิ่งที่เป็นอันสื่อมเสียต่อตนและผลงานของตน

โครงร่างการได้รับตำแหน่งนี้ทางกฏหมาย มีชื่อแรกเริ่มว่า วีรุบรุษเอกราชแห่งชาติ (National Independence Hero; Pahlawan Kemerdekaan Nasional ปาฮ์ลาวัน เกอเมร์เกอกาน เนซันนาล) ซึ่งแต่งตั้งขึ้นพร้อมกับการออกใช้คำสั่ง Presidential Decree No. 241 ปี 1958 ผู้ได้รับตำแหน่งเป็นคนแรกคืออับดุล มูอิส (Abdul Muis) อดีตนักการเมืองที่ผันตัวมาเป็นนักเขียน โดยได้รับรางวัลเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม 1959 ผู้ที่เสียชีวิตในเดือนก่อนหน้า ชื่อตำแหน่ง วีรบุรุษเอกราชแห่งชาติ นั้นคงใช้ต่อเนื่องจนกระทั่งสิ้นสุดรัฐบาลซูการ์โน หลังซูฮาร์โตได้ขึ้นสู่อำนาจราวกลางปีทศวรรษ 1960s ยังคงมีการมอบตำแหน่งวีรบุรษเอกราชแห่งชาติอยู่ แต่เพิ่มเติมตำแน่งรางวัลพิเศษ คือ วีรบุรุษแห่งการปฏิวัติ (Hero of Revolution; Pahlawan Revolusi ปาฮ์ลาวัน เรอโวลูซี) ซึ่งได้มอบให้กับเหยื่อทั้ง 10 รายจากการเคลื่อนไหว 30 กันยายน ที่ส่งผลให้การปกครองของซูการ์โนต้องสิ้นสุดลง

ปัจจุบันมีบุรุษ 170 คนและสตรี 15 คนที่ได้รัตำแหน่งวีรบุรุษแห่งชาติ โดยมีผู้ได้รับรางวัลล่าสุดคือ อับโดเยล กาฮาร์ โมซากีร์ (Abdoel Kahar Moezakir), อะเล็กซานเดอร์ แอนดรีส มารามีส (Alexander Andries Maramis), สุลต่านหิมายาตุดดิน (Sultan Himayatuddin), มัสจกูร์ (Masjkur), โรฮานา กูดูส (Rohana Kudus) และ ซาร์ดจีโต (Sardjito) ซึ่งได้รับตำแหนงนี้เมื่อปี 2019 ผู้ได้รับรางวัลตลอดที่ผ่านมานั้นมาจากภูมิหลังและชาติพันธุ์ที่หลากหลายในอินโดนีเซีย มีผู้คนจากหลลากหลายอาชีพตั้งต่นายกรับมนตรี สมาชิกกองโจร รัฐมนตรี ทหาร เชื้อพระวงศ์ นักข่าว หรือแม้แต่บิชอป

อธิบายหมายเหตุ

1. ต้นฉบับ: "'... perbuatan nyata yang dapat dikenang dan diteladani sepanjang masa bagi warga masyarakat lainnya."
2. ต้นฉบับ: "... berjasa sangat luar biasa bagi kepentingan bangsa dan negara."
3. Law of the Republic of Indonesia No. 20 of 2009 gives provisions for persons who died before Indonesia's independence in 1945, allowing those who "fought against colonialism in an area that is now part of Indonesia" (Original: "berjuang melawan penjajahan di wilayah yang sekarang menjadi wilayah Negara Kesatuan Republik Indonesia") to receive the title.
4. จากต้นฉบับ:
   1. Warga Negara Indonesia yang telah meninggal dunia dan semasa hidupnya:
      1. Telah memimpin dan melakukan perjuangan bersenjata atau perjuangan politik/ perjuangan dalam bidang lain mencapai/ merebut /memper tahankan/mengisi kemerdekaan serta mewujudkan persatuan dan kesatuan bangsa.
      2. Telah melahirkan gagasan atau pemikiran besar yang dapat menunjang pembangunan bangsa dan negara.
      3. Telah menghasilkan karya besar yang mendatangkan manfaat bagi kesejahteraan masyarakat luas atau meningkatkan harkat dan martabat bangsa Indonesia.
   2. Pengabdian dan Perjuangan yang dilakukannya berlangsung hampir sepanjang hidupnya (tidak sesaat) dan melebihi tugas yang diembannya.
   3. Perjuangan yang dilakukan mempunyai jangkauan luas dan berdampak nasional.
   4. Memiliki konsistensi jiwa dan semangat kebangsaan/nasionalisme yang tinggi.
   5. Memiliki akhlak dan moral yang tinggi.
   6. Tidak menyerah pada lawan/musuh dalam perjuangannya.
   7. Datam riwayat hidupnya tidak pernah melakukan perbuatan tercela yang dapat merusak nilai perjuangannya.

อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ชื่อ "A" ซึ่งนิยามใน <references> ไม่ถูกใช้ในข้อความก่อนหน้า

อ้างอิง

1. Law of the Republic of Indonesia No. 20 of 2009.
2. Indonesian State Secretariat, Prosedur.
3. Indonesian State Secretariat, Daftar Nama Pahlawan (1).
4. JCG, Abdul Muis.
5. Artaria 2002, p. 539.
6. Antara, Jokowi confers National Hero titles on first UGM rector, five figures.

บรรณานุกรม

• Artaria, Myrtati Diah (2002). "Heroes and Heroines". ใน Chambert-Loir, Henri; Reid, Anthony (บ.ก.). The Potent Dead: Ancestors, Saints and Heroes in Contemporary Indonesia. University of Hawaii Press. pp. 538–540. ISBN 978-1-86508-739-9.CS1 maint: ref=harv (link)
• "Abdul Muis". Encyclopedia of Jakarta (ภาษาIndonesian). Jakarta City Government. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2013.CS1 maint: unrecognized language (link)
• Aritonang, Margareth S. (12 พฤศจิกายน 2012). "Sukarno, Hatta national heroes at last". The Jakarta Post. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013.
• "Daftar Nama Pahlawan Nasional Republik Indonesia (1)" [List of Names of National Heroes of the Republic of Indonesia (1)]. Awards of the Republic of Indonesia (ภาษาIndonesian). Indonesian State Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 9 พฤษภาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 9 พฤษภาคม 2012.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Daftar Nama Pahlawan Nasional Republik Indonesia (2)" [List of Names of National Heroes of the Republic of Indonesia (2)]. Awards of the Republic of Indonesia (ภาษาIndonesian). Indonesian State Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2013.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Doctor, Army Officer Named National Heroes". The Jakarta Post. 12 พฤศจิกายน 2010. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013.
• "Editorial: Respect Thy Heroes". The Jakarta Post. 10 พฤศจิกายน 2012. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013.
• "Govt Gives Posthumous Honor to Heroes". The Jakarta Post. 9 พฤศจิกายน 2011. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2013. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013.
• "Iskandar Muda". Encyclopædia Britannica Online. สืบค้นเมื่อ 18 February 2013.
• Kamajaya (1981). Lima Putera-Puteri Aceh Pahlawan Nasional [Five Sons and Daughters of Aceh that are National Heroes] (ภาษาIndonesian). Yogyakarta: U.P. Indonesia. OCLC 65644873.CS1 maint: ref=harv (link) CS1 maint: unrecognized language (link)
• Mirnawati (2012). Kumpulan Pahlawan Indonesia Terlengkap [Most Complete Collection of Indonesian Heroes] (ภาษาIndonesian). Jakarta: CIF. ISBN 978-979-788-343-0.CS1 maint: ref=harv (link) CS1 maint: unrecognized language (link)
• Parlina, Ina (9 พฤศจิกายน 2013). "Govt names three new national heroes". The Jakarta Post. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 10 พฤศจิกายน 2013. สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2013.
• [Procedure for Awarding the Title of National Hero]. Awards of the Republic of Indonesia (ภาษาIndonesian). Indonesian State Secretariat. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 28 December 2011. สืบค้นเมื่อ 21 February 2013.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Presiden Jokowi Beri Gelar Pahlawan kepada Empat Tokoh Ini". Tribunnews.com (ภาษาIndonesian). สืบค้นเมื่อ 6 November 2014.CS1 maint: unrecognized language (link)

• "Jokowi Anugerahkan Gelar Pahlawan Nasional Ke Lima Tokoh". CNN Indonesia (ภาษาIndonesian). 5 November 2015. สืบค้นเมื่อ 30 December 2016.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "As'ad Syamsul Arifin Dianugerahi Gelar Pahlawan Nasional". Kompas.com (ภาษาIndonesian). สืบค้นเมื่อ 9 November 2016.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Ini 4 Tokoh yang Diberi Gelar Pahlawan Nasional, Mahmoed Marzuki dari Riau Batal". Kompas.com (ภาษาIndonesian). สืบค้นเมื่อ 10 November 2017.CS1 maint: unrecognized language (link)
• Said, Salim (1991). Genesis of Power: General Sudirman and the Indonesian Military in Politics, 1945–49. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-981-3035-90-4.CS1 maint: ref=harv (link)
• Sudarmanto, J. B. (2007). Jejak-Jejak Pahlawan: Perekat Kesatuan Bangsa Indonesia [Footsteps of the Heroes: Uniting the Indonesian People] (ภาษาIndonesian). Jakarta: Grasindo. ISBN 978-979-759-716-0.CS1 maint: ref=harv (link) CS1 maint: unrecognized language (link)
• Undang-Undang Republik Indonesia Nomor 20 Tahun 2009 tentang Gelar, Tanda Jasa, dan Tanda Kehormatan [Law of the Republic of Indonesia Number 20 of 2009 Regarding Titles, Awards, and Recognition] (PDF). Jakarta: Government of Indonesia. 18 มิถุนายน 2009. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 3 มีนาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2013.
• "Ini Kiprah 4 Pahlawan Nasional yang Baru Dinobatkan Tahun Ini". Detik.com (ภาษาIndonesian). สืบค้นเมื่อ 30 October 2017.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "President awards title of national hero to six figures". Antara (ภาษาEnglish). สืบค้นเมื่อ 9 November 2018.CS1 maint: unrecognized language (link)
• "Jokowi confers National Hero titles on first UGM rector, five figures". Antara (ภาษาEnglish). สืบค้นเมื่อ 8 November 2019.CS1 maint: unrecognized language (link)