ศาสนาบาไฮ

ศาสนาบาไฮ หรือ ลัทธิบาไฮ (อังกฤษ: Baháʼí Faith; /bəˈhɑːiː, bəˈhaɪ/; เปอร์เซีย: بهائی‎ Bahāʼi) เป็นศาสนาที่สอนคุณค่าอันเป็นสาระสำคัญของศาสนาทั้งปวง และเอกภาพของผู้คนทั้งปวง พระบะฮาอุลลอฮ์ก่อตั้งขึ้นในปี 1863 โดยเริ่มต้นเติบโตในแถบเปอร์เซียและบางส่วนของตะวันออกกลาง ที่ซึ่งมีการลงโทษศาสนิกชนอยู่ตลอดนับตั้งแต่การตั้งศาสนา มีการประมาณการณ์ว่ามีผู้นับถือศาสนาบาไฮอยู่ราว 5 ถึง 8 ล้านคน เรียกว่าศาสนิกชนบาไฮ (Baháʼís) กระจายอยู่ตามประเทศและเขตการปกครองส่วนใหญ่ของโลก

สำนักงานสภายุติธรรมสากล องค์กรซึ่งปกครองดูแลบาไฮทั้งปวง ตั้งอยู่ที่ไฮฟา, ประเทศอิสราเอล

ศาสนาบาไฮมีบุคคลสำคัญอยู่สามบุคคล คือ พระบาบ (1819–1850) ที่เชื่อว่าเป็นผู้นำข่าวดีมาประกาศ (herald) สอนว่าพระเป็นเจ้าจะทรงส่งผู้เผยพระวจนะเช่นเดียวกับพระเยซูหรือมูฮัมหมัดมา ในท้ายที่สุด พระบาบได้ถูกเจ้าหน้าที่ของอิหร่านลงโทษในปี 1850; พระบะฮาอุลลอฮ์ (1817–1892) ผู้ซึ่งอ้างว่าเป็นศาสดาพยากรณ์ในปี 1863 และสุดท้ายถูกขับไล่และจำคุกเป็นเวลาส่วนใหญ่ของช่วงชีวิตเขา; และบุตรชายของบาฮาอุลเลาะห์ พระอับดุลบะฮาอ์ (1844–1921) ผู้ถูกปล่อยเป็นอิสระจากการจองจำในปี 1908 และเดินทางไปสอนความเชื่อตามในยุโรปและอเมริกา ภายหลังการเสียชีวิตของท่านในปี 1921 หลานชายของท่าน Shoghi Effendi (1897–1957) ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งผู้นำของบาไฮ ทุก ๆ ปี ชาวบาไฮทั่วโลกจะมีการเลือกตั้งสภาจิตวิญญาณระดับท้องถิ่น ภูมิภาค และประจำชาติ และทุก ๆ ห้าปี สมาชิกทุกคนของสภาจิตวิญญาณประจำชาติจะเลือกตั้งผู้แทนสภายุติธรรมสากล ประกอบด้วยสมาชิกเก้าคน ผู้เป็นผู้ดูแลสูงสุดของชุมชนบาไฮทั่วโลก ตั้งอยู่ที่เมืองไฮฟา ประเทศอิสราเอล ใกล้กับสักการสถานพระบาบ

คำสอนของบาไฮมีหลายส่วนที่คล้ายคึงกับคำสอนของศาสนาเอกเทวนิยมอื่น: พระเป็นเจ้า มีอยู่พระองค์เดียว และทรงมีพลังอำนาจสูงสุด อย่างไรก็ตาม บาฮาอุลเลาะห์ได้สอนว่าศาสนานั้นจะถูกเปิดเผยออกตามลำดับและอย่างก้าวหน้าโดยพระผู้สำแดงองค์ของพระเป็นเจ้า คือศาสดาศาสนาหลักของโลก โดยมีพระโคตมพุทธเจ้า, พระเยซู และมุฮัมมัด เป็นองค์ล่าสุด ตามด้วยพระบาบและพระบะฮาอุลลอฮ์ ศาสนาบาไฮเชื่อว่าศาสนาหลักของโลกล้วนมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในเชิงเป้าหมายในระดับพื้นฐาน แต่มีความต่างกันที่การปฏิบัติและการตีความ ศาสนาบาไฮยังให้ความสำคัญสูงมากกับเอกภาพของมนุษยชาติ, การแสดงออกอย่างเปิดเผยซึ่งการไม่ยอมรับการเหยียดสีผิว และ ชาตินิยม ทุกกรณี ใจกลางของคำสอนบาไฮคือเป้าหมายของการเกิดนิวเวิลด์ออร์เดอร์ที่สามารถยืนยันซึ่งความเจริญรุ่งเรืองของทุกชาติ สีผิว ความเชื่อ และชนชั้น

จดหมายต่าง ๆ ที่เขียนโดยบาฮาอุลเลาะห์สนทนากับผู้คนต่าง ๆ รวมถึงประมุขของรัฐบางรัฐ ได้ถูกรวบรวมและเผยแพร่เป็นงานหลักกลางของวรรณกรรมบาไฮ ซึ่งรวมถึงงานเขียนโดยบุตรของบาฮาอุลเลาะห์ พระอับดุลบะฮาอ์ และ พระบาบ ผู้มาก่อนบาฮาอุลเลาะห์ วรรณกรรมชิ้นสำคัญของบาไฮได้แก่ คีตาบีอัคดัส, คีตาบีอีคาน, คำถามบางประการที่ทราบคำตอบแล้ว และ ปวงผู้ทลายอรุณทอแสง

ความเชื่อ

คำสอนของพระบาฮาอุลลาห์เป็นพื้นฐานของความเชื่อบาไฮ หลักสามประการที่เป็นศูนย์กลางของคำสอนคือ ความเป็นหนึ่งเดียวกันของพระผู้เป็นเจ้า ความเป็นหนึ่งของศาสนา และความเป็นหนึ่งของมนุยชาติ ชาวบาไฮเชื่อว่าพระผู้เป็นเจ้าเปิดเผยพระประสงค์เป็นช่วง ๆ ผ่านทางผู้นำสารสวรรค์ ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะเปลี่ยนคุณลักษณะของมนุษยชาติและพัฒนาคุณธรรมและคุณสมบัติของจิตวิญญาณของผู้ที่ตอบรับ ศาสนาได้ถูกมองว่าเป็นตามลำดับ เป็นเอกภาพและพัฒนาจากยุคหนึ่งสู่อีกยุคหนึ่ง

อ้างอิง

1. ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, พิมพ์ครั้งที่ 3, ราชบัณฑิตยสถาน, 2552, หน้า 316
2. สาคร ช่วยประสิทธิ์. สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: เอเชีย เล่ม 1 อักษร A-B ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กทม.ราชบัณฑิตยสถาน. 2539. หน้า 327
3. Dictionary 2017.
4. Affolter 2005, pp. 75–114.
5. Encyclopædia Britannica 2010.
6. Hatcher & Martin 1998
7. Moojan Momen (2011). "Bahaʼi". ใน Mark Juergensmeyer; Wade Clark Roof (บ.ก.). Encyclopedia of Global Religion. Sage Publications. doi:10.4135/9781412997898.n61. ISBN 978-0-7619-2729-7.
8. Esslemont, J. E. (1980). Baháʼu'lláh and the New Era (Fifth ed.). US Baháʼí Publishing Trust. p. 5.
9. Hutter, Manfred (2005). "Bahā'īs". In Jones, Lindsay (ed.). Encyclopedia of Religion. 2 (2nd ed.). Detroit, MI: Macmillan Reference US. pp. 737–740.ISBN 0-02-865733-0
10. Smith, Peter, November 27- (2008). An introduction to the Baha'i faith. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-86251-6. OCLC 181072578.

บรรณานุกรม

• Beyer, Catherine (8 March 2017). "Baha'i Faith Symbol Gallery". ThoughtCo. สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• Abrahamian, Ervand (1982). Iran Between Two Revolutions. Princeton Book Company Publishers. ISBN 0-691-10134-5.
• Adherents (18 October 2001). "Baha'i Houses of Worship". สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• Affolter, Friedrich W. (January 2005). (PDF). War Crimes, Genocide, & Crimes Against Humanity. 1 (1): 75–114. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 22 July 2012. สืบค้นเมื่อ 31 May 2006.
• Afshari, Reza (2001). Human rights in Iran: the abuse of cultural relativism. University of Pennsylvania Press. pp. 119–120. ISBN 0-8122-3605-X.
• Akhavi, Shahrough (1980). Religion and Politics in Contemporary Iran: Clergy-State Relations in the Pahlavi Period. Albany, NY: State University of New York Press. pp. 76–78. ISBN 0-87395-408-4.
• Association of Religion Data Archives (2010). "Most Baha'i Nations (2010)". สืบค้นเมื่อ 20 August 2013.
• Baháʼí International Community (2005). "History of Baháʼí Educational Efforts in Iran". Closed Doors: Iran's Campaign to Deny Higher Education to Baháʼís.
• . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 4 January 2012. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• Baha'is of Warwick (12 October 2003). "Baha'i Marriage". จากแหล่งเดิมเมื่อ 28 May 2006. สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• Baháʼí World News Service (8 กันยายน 2000). . Baháʼí International Community. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 22 เมษายน 2006. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2006.
• Baháʼí World News Service (14 April 2005). "Dismay at lack of human rights resolution on Iran as persecution worsens". Newswire. Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Balyuzi, Hasan (2001). ʻAbdu'l-Bahá: The Centre of the Covenant of Baháʼu'lláh (Paperback ed.). Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-043-8.
• Bausani, A. (2012). "Bahāʾīs". ใน Bearman, P.; Bianquis, Th.; Bosworth, C.E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W.P. (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam Online (Second (online) ed.). Brill. สืบค้นเมื่อ 3 May 2007.
• Barrett, David A. (2001). "Global statistics for all religions: 2001 AD". World Christian Encyclopedia. p. 4.
• Bigelow, Kit (16 November 2005). (Speech). Congressional Human Rights Caucus, House of Representatives. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 27 December 2006. สืบค้นเมื่อ 29 December 2006.
• Boyle, Kevin; Sheen, Juliet (1997). Freedom of religion and belief: a world report. Routledge. p. 29. ISBN 0-415-15978-4.
• Buck, Christopher (2004). "The eschatology of Globalization: The multiple-messiahship of Bahā'u'llāh revisited". ใน Sharon, Moshe (บ.ก.). Studies in Modern Religions, Religious Movements and the Bābī-Bahā'ī Faiths. Boston: Brill. pp. 143–178. ISBN 90-04-13904-4.
• Centre for Faith and the Media. (PDF). Calgary, Alberta. p. 3. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 25 April 2012.
• Cole, Juan (1982). The Concept of Manifestation in the Baháʼí Writings. Baháʼí Studies. monograph 9. pp. 1–38.
• Cole, Juan (1989). "Bahai Faith". Encyclopædia Iranica. III. New York. ISSN 2330-4804.
• Cooper, Roger (1993). Death Plus 10 years. HarperCollins. p. 20. ISBN 0-00-255045-8.
• Daume, Daphne; Watson, Louise, บ.ก. (1992). "The Baháʼí Faith". Britannica Book of the Year. Chicago: Encyclopædia Britannica. ISBN 0-85229-486-7.
• Danesh, Helen; Danesh, John; Danesh, Amelia (1991). "The Life of Shoghi Effendi". ใน Bergsmo, M. (บ.ก.). Studying the Writings of Shoghi Effendi. George Ronald. ISBN 0-85398-336-4.
• Effendi, Shoghi (1944). God Passes By. Wilmette, IL: Baháʼí Publishing Trust (ตีพิมพ์ 1979). ISBN 0-87743-020-9.
• Effendi, Shoghi (1973). "Directives from the Guardian". 141: NINE (Number). Baháʼí Reference Library. Reference.bahai.org. pp. 51–52. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• . Encyclopædia Britannica. 2010. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 20 November 2016. สืบค้นเมื่อ 4 June 2017.
• Faizi, Abu'l-Qasim (1968). Explanation of the Symbol of the Greatest Name. New Delhi, India: Baháʼí Publishing Trust.
• Foreign Policy Magazine (1 May 2007). . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 1 May 2008. สืบค้นเมื่อ 5 May 2008.
• Gervais, Marie (2008). "Baha'i Faith and Peace Education" (PDF). Encyclopedia of Peace Education. New York: Teachers College, Columbia University. สืบค้นเมื่อ 3 May 2018.
• Hassal, Graham (1996). (PDF). Journal of Bahá'í Studies. 6 (4): 1–21. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 22 March 2012.
• Hatcher, John S. (2005). Unveiling the Hurí of Love. Journal of Bahá'í Studies. 15. pp. 1–38.
• Hatcher, W.S.; Martin, J.D. (1998). The Baháʼí Faith: The Emerging Global Religion. New York: Harper & Row. ISBN 0-06-065441-4.
• "bahai". Dictionary.com Unabridged (4th ed.). Random House, Inc. 2017.
• Hutter, Manfred (2005). "Bahā'īs". ใน Jones, Lindsay (บ.ก.). Encyclopedia of Religion. 2 (2nd ed.). Detroit, MI: Macmillan Reference US. pp. 737–740. ISBN 0-02-865733-0.
• Hsu, Becky; Reynolds, Amy; Hackett, Conrad; Gibbon, James (2008). "Estimating the Religious Composition of All Nations: An Empirical Assessment of the World Christian Database" (PDF). Journal for the Scientific Study of Religion. 47 (4): 691–692. doi:10.1111/j.1468-5906.2008.00435.x. สืบค้นเมื่อ 27 January 2012.
• International Federation of Human Rights (August 2003). "Discrimination against religious minorities in Iran" (PDF). Paris: FIDH. (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2006. สืบค้นเมื่อ 20 October 2006.
• Bureau of Democracy, Human Rights and Labor (2013). "International Religious Freedom Report for 2013". United States Department of State. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.
• Iran Human Rights Documentation Center (2007). (PDF). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2 September 2010. สืบค้นเมื่อ 1 May 2007.
• Iran Human Rights Documentation Center (September 2007). (PDF). New Haven, CN. p. 9. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2 September 2010.
• Iran Human Rights Documentation Center (2008). (PDF). New Haven, CN. p. 5. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2 September 2010.
• Johnson, Todd M.; Grim, Brian J. (26 March 2013). "Global Religious Populations, 1910–2010". The World's Religions in Figures: An Introduction to International Religious Demography. John Wiley & Sons. pp. 59–62. doi:10.1002/9781118555767.ch1. ISBN 9781118555767.
• Kingdon, Geeta Gandhi (1997). "Education of women and socio-economic development". Baha'i Studies Review. 7 (1).
• Kravetz, Marc (1982). Irano nox (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Grasset. p. 237. ISBN 2-246-24851-5.
• Lewis, James R (2008). Scientology. Oxford University Press. p. 118.
• Lundberg, Zaid (2005). "The Concept of Progressive Revelation". Baha'i Apocalypticism: The Concept of Progressive Revelation (Master of Arts thesis). Department of History of Religion at the Faculty of Theology, Lund University, Sweden. สืบค้นเมื่อ 1 May 2007.
• MacEoin, Denis (1989). "Bahaism: Bahai and Babi Schisms". Encyclopædia Iranica. III. New York. p. 448. ISSN 2330-4804.
• McMullen, Michael D. (2000). The Baha'i: The Religious Construction of a Global Identity. Atlanta, GA: Rutgers University Press. ISBN 0-8135-2836-4.
• Masumian, Farnaz (1995). Life After Death: A study of the afterlife in world religions. Oxford: Oneworld Publications. ISBN 1-85168-074-8.
• Meyjes (also: Posthumus Meyjes), Gregory Paul, บ.ก. (2015). The Greatest Instrument for Promoting Harmony and Civilization: Excerpts from the Baháʼí Writings and Related Sources on the Question of an International Auxiliary Language. Oxford: George Ronald. ISBN 978-085398-591-4.
• Momen, Moojan (1994). "Iran: History of the Baháʼí Faith". draft "A Short Encyclopedia of the Baha'i Faith". Baháʼí Library Online. สืบค้นเมื่อ 16 October 2009.
• Momen, Moojan (1995). "The Covenant and Covenant-breaker". สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• Momen, Moojan (2004). "Conspiracies and Forgeries: the attack upon the Baha'i community in Iran". Persian Heritage. 9 (35): 27–29.
• Momen, Moojan (2007). "The Baháʼí Faith". ใน Partridge, Christopher H. (บ.ก.). New Lion Handbook: The World's Religions (3rd ed.). Oxford, UK: Lion Hudson Plc. ISBN 978-0-7459-5266-6.
• Nash, Geoffrey (1982). Iran's secret pogrom: The conspiracy to wipe out the Bahaʼis. Sudbury, Suffolk: Neville Spearman Limited. ISBN 0-85435-005-5.
• Netherlands Institute of Human Rights (8 March 2006). . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2 May 2006. สืบค้นเมื่อ 31 May 2006.
• Baháʼí Office of Social and Economic Development (2018). "For the Betterment of the World: The Worldwide Baháʼí Community's Approach to Social and Economic Development" (PDF). สืบค้นเมื่อ 3 May 2018.
• Park, Ken, บ.ก. (2004). World Almanac and Book of Facts. New York: World Almanac Books. ISBN 0-88687-910-8.
• "Principles of the Baháʼí Faith". The Baháʼí Faith. 26 March 2006. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 June 2006. สืบค้นเมื่อ 14 June 2006.
• . Religious Intelligence. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 13 October 2007. สืบค้นเมื่อ 17 November 2008.
• Sanasarian, Eliz (2000). Religious Minorities in Iran. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 52–53. ISBN 0-521-77073-4.
• Simpson, John; Shubart, Tira (1995). Lifting the Veil. London: Hodder & Stoughton General Division. p. 223. ISBN 0-340-62814-6.
• Smith, Peter; Momen, Moojan (1989). "The Baha'i Faith 1957–1988: A Survey of Contemporary Developments". Religion. 19 (1): 63–91. doi:10.1016/0048-721X(89)90077-8.
• Smith, Peter (2000). A Concise Encyclopedia of the Baháʼí Faith. Oxford, UK: Oneworld Publications. ISBN 1-85168-184-1.
• Smith, Peter (2008). An Introduction to the Baha'i Faith. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-86251-6.
• Stockman, Robert (1992). "Jesus Christ in the Baha'i Writings". Baha'i Studies Review. London: Association for Baha'i Studies English-Speaking Europe. 2 (1).
• Stockman, Robert (1995). "Baháʼí Faith: A portrait". ใน Beversluis, Joel (บ.ก.). A Source Book for Earth's Community of Religions. Grand Rapids, MI: CoNexus Press. ISBN 978-1-57731-121-8.
• Stockman, Robert (1997). "The Baha'i Faith and Syncretism". A Resource Guide for the Scholarly Study of the Baháʼí Faith.
• Stockman, Robert (2006). "Baha'i Faith". ใน Riggs, Thomas (บ.ก.). Worldmark Encyclopedia of Religious Practices. OCLC 61748247.
• Taherzadeh, Adib (1972). The Covenant of Baháʼu'lláh. Oxford, UK: George Ronald. ISBN 0-85398-344-5.
• Taherzadeh, Adib (1987). The Revelation of Baháʼu'lláh, Volume 4: Mazra'ih & Bahji 1877–92. Oxford, UK: George Ronald. p. 125. ISBN 0-85398-270-8.
• Taherzadeh, Adib (2000). The Child of the Covenant. Oxford, UK: George Ronald. pp. 347–363. ISBN 0-85398-439-5.
• Tavakoli-Targhi, Mohamad (2008). "Anti-Baha'ism and Islamism in Iran". ใน Brookshaw, Dominic P.; Fazel, Seena B. (บ.ก.). The Baha'is of Iran: Socio-historical studies. New York: Routledge. ISBN 978-0-203-00280-3.
• Jahangir, Asma (20 March 2006). "Special Rapporteur on Freedom of religion or belief concerned about treatment of followers of Baháʼí Faith in Iran". United Nations. จากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2006. สืบค้นเมื่อ 1 June 2006.
• Universal House of Justice (September 2002). "Numbers and Classifications of Sacred Writings & Texts". Lights of Irfan. Wilmette, IL: Irfan Colloquia. 10: 349–350. สืบค้นเมื่อ 20 March 2007.
• Universal House of Justice (17 January 2003). "Letter dated 17 January 2003". bahai-library.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2006. สืบค้นเมื่อ 15 June 2006.
• Universal House Of Justice (2006). . West Palm Beach, FL: Palabra Publications. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 4 September 2011.
• Universal House of Justice (21 April 2010). "Ridván message 2010". สืบค้นเมื่อ 31 March 2014.
• Vahedi, Farida (2 March 2011). (Interview). Interviewed by Michael Bodakowski. Berkley Center for Religion, Peace & World Affairs at Georgetown University. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 12 November 2011. สืบค้นเมื่อ 9 August 2011.
• Van der Vyer, J.D. (1996). Religious human rights in global perspective: religious perspectives. Martinus Nijhoff Publishers. p. 449. ISBN 90-411-0176-4.
• Walbridge, John (1996). "Prayer and Worship". Sacred Acts, Sacred Space, Sacred Time. Oxford, UK: George Ronald. สืบค้นเมื่อ 11 July 2006.
• Winter, Jonah (17 September 1997). "Dying for God: Martyrdom in the Shii and Babi Religions". Master of Arts Thesis, University of Toronto.

รายงานข่าว

• A.V. (20 April 2017). "The Economist explains: The Bahai faith". The Economist. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
• AFP (16 February 2011). "Families fear for Bahais jailed in Iran".
• AFP (31 March 2011). "US 'troubled' by Bahai reports from Iran".
• Baháʼí International Community (6 June 2000). "History of Active Cooperation with the United Nations" (Press release). สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Baháʼí World News Service (14 August 2009). "First identification cards issued to Egyptian Baháʼís using a "dash" instead of religion". สืบค้นเมื่อ 16 August 2009.
• Baháʼí World News Service (17 April 2009). "Egypt officially changes rules for ID cards". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 16 June 2009.
• Baháʼí World News Service (2010). "Statistics". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 5 March 2010.
• Baháʼí World News Service (22 April 2012). "Plans to build new Houses of Worship announced". Baháʼí International Community. สืบค้นเมื่อ 22 April 2012.
• CNN (16 May 2008). "Iran's arrest of Baha'is condemned". สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• CNN (12 January 2010). "Trial underway for Baha'i leaders in Iran". สืบค้นเมื่อ 4 Feb 2018.
• CNN (16 September 2010). "Sentences for Iran's Baha'i leaders reportedly reduced". สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• Djavadi, Abbas (8 April 2010). "A Trial In Tehran: Their Only 'Crime' – Their Faith". Radio Free Europe/Radio Liberty.
• Freedman, Samuel G. (26 June 2009). "For Bahais, a Crackdown Is Old News". The New York Times.
• Iran Human Rights Documentation Center (15 May 2008). "IHRDC Condemns the Arrest of Leading Baháʼís" (Press release). สืบค้นเมื่อ 17 May 2008.
• Rabbani, Ahang; Department of Statistics at the Baháʼí World Centre in Haifa, Israel (July 1987). "Achievements of the Seven Year Plan" (PDF). Baháʼí News. Baháʼí World Center, Haifa: Baháʼí International Community. pp. 2–7. สืบค้นเมื่อ 4 October 2009.
• Ryan, Nancy (12 June 1987). "Bahais celebrate anniversary; Faith's House of Worship in Wilmette 75 years old". Chicago Tribune.
• Siegal, Daniel (11 August 2010). "Court sentences leaders of Bahai faith to 20 years in prison". Los Angeles Times.
• "Iran detains 5 more Baha'i". The Jerusalem Post. 14 February 2010. สืบค้นเมื่อ 25 September 2013.
• "Iran Baha'i Leaders Scheduled In Court On Election Anniversary". Radio Free Europe/Radio Liberty. 3 June 2010.
• Sullivan, Amy (8 December 2009). "Banning the Baha'i". Time. สืบค้นเมื่อ 23 February 2012.
• Washington TV (20 January 2010). "Date set for second court session for seven Baha'is in Iran". สืบค้นเมื่อ 21 January 2010.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์องค์กรบาไฮ
• เว็บไซต์องค์กรบาไฮประเทศไทย