สวนหว่างซือ

สวนหว่างซือ (อังกฤษ: Master of the Nets Garden; จีนตัวย่อ: 网师园; จีนตัวเต็ม: 網師園; พินอิน: Wǎngshī Yuán) ในเมืองซูโจว (Suzhou) เป็นหนึ่งในสวนจีนโบราณทรงคุณค่าที่สุดในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ที่เลขที่ 11 ถนนไต้เฉิงเฉี่ยว ในเขตกูซู (เดิมเรียก เขตชางหลาง) (沧浪区带城桥路阔家头巷11号) และได้รับการยกย่องเป็นมรดกโลก โดยองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ร่วมกับสวนโบราณเมืองซูโจวแห่งอื่นๆ ด้วย การออกแบบสวนแสดงถึงทักษะชั้นสูงของนักออกแบบซึ่งสามารถผสมผสานศิลปะ ธรรมชาติ และสถาปัตยกรรมเข้าด้วยกันอย่างงดงามและเป็นหนึ่งเดียวได้ สวนหว่างซือได้รับการชื่นชอบเป็นอย่างมากโดยเฉพาะสำหรับผู้ที่ศึกษาการออกแบบในด้านมิติ ความชัดลึก ความแตกต่างหรือตัดกัน และการหยิบยืมมุมมอง (borrowed scenery)

Classical Gardens of Suzhou *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ประเทศ	China
ภูมิภาค **	Asia-Pacific
ประเภท	Cultural
เกณฑ์พิจารณา	i, ii, iii, iv, v
อ้างอิง	813
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	1997 (คณะกรรมการสมัยที่ 21st)
เพิ่มเติม	2000
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ประวัติ

สวนหว่างซือถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1140 มีชื่อว่า โถงหนึ่งหมื่นเล่ม (อังกฤษ: Ten Thousand Volume Hall; จีนตัวย่อ: 万卷堂) โดย สือเจิ้งจี้ (Shi Zhengzhi; 史正志) ผู้มีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยเสนาบดี สมัยการปกครองของราชวงศ์ซ่งใต้ ซึ่งตรงกับตำแหน่ง "ผู้ช่วยรัฐมนตรีฝ่ายกิจการพลเรือน (the Deputy Civil Service Minster)" ในปัจจุบัน ซึ่งเขาได้รับแรงบันดาลใจจากชีวิตอันเรียบง่ายและสันโดษของชาวประมงที่อยู่ในงานเขียนของปรัชญาจีน หลังจากที่เขาเสียชีวิตลง สวนหว่างซือก็ผ่านการเป็นเจ้าของจากผู้คนจำนวนมาก และในปี ค.ศ. 1785 ซึ่งเป็นช่วงที่ตกต่ำ สวนแห่งนี้ก็ได้รับการบูรณะใหม่โดยซ่ง จงหยวน (Song Zongyuan; 宋宗元) ข้าราชการเกษียณอายุสมัยราชวงศ์ชิง เขาได้ปรับปรุงการออกแบบสวนใหม่อย่างมาก และยังเพิ่มจำนวนอาคารภายในสวนอีกหลายแห่ง แต่ยังคงจิตวิญญาณของสวนแห่งนี้ไว้ โดยเขามักเรียกตัวเองว่าเป็นชาวประมง และเปลี่ยนชื่อสวนเป็น "สวนเจ้าของอวน (Master of the Nets Garden)" ที่มีความเกี่ยวโยงถึงชีวิตที่เรียบง่ายของชาวประมง

ต่อมาในปี ค.ศ. 1795 ได้เปลี่ยนเจ้าของเป็น ชูหย่วนคุน (Qu Yuancun; 瞿远村) นักวิชาการผู้มีความเชี่ยวชาญเรื่องประวัติศาสตร์และวรรณคดี เขาได้เพิ่มเติมและปรับเปลี่ยนอาคาร เพิ่มต้นไม้ และจ้ดวางหินใหม่ ในช่วงเวลานี้สวนหว่างซือได้รับฉายาว่า สวนชู (Qu's Garden) และยังได้รับการชื่นชมจากนักวิจารณ์เป็นครั้งแรก เมื่อเจ้าของเปลี่ยนเป็น หลี่หงยี่ (Li Hongyi; 李鸿裔) ข้าราชการในองค์พระจักรพรรดิและนักเขียนอักษรวิจิตรในปี ค.ศ. 1868 เขาได้จารึกหินกว่าครึ่งที่อยู่ในสวนแห่งนี้ ต่อมามีการเปลี่ยนมือเจ้าของเป็นเหอซัวฉาง (He Chang; 和收藏) ในปี ค.ศ. 1940 ผู้ซึ่งบูรณะปรับปรุงสวนใหม่และยังเลี่ยนชื่อสวนกลับมาเป็นชื่อ "สวนหว่างซือ (Master of Nets Garden)" อีกครั้ง ซึ่งเขาได้เขียนไว้ในพินัยกรรมระบุให้ทายาทบริจาคสวนแห่งนี้ให้แก่ทางการ ดังนั้นในปี ค.ศ. 1958 เหอเจอหุย (He Zehui) ลูกสาวของเขาจึงได้ส่งมอบสวนนี้ให้แก่เมืองซูโจว

ช่วงศตวรรษที่ 18 สวนหว่างซือได้รับการยอมรับในความมีชื่อเสียงด้านดอกโบตั๋น (peonies) เฉียนต้าซิน (Qian Daxin) ระบุไว้ในจดหมายเหตุสวนหว่างซือ (Notes on the Master of Nets Garden) ของเขาว่า "เป็นการผสมผสานอันรื่นรมย์ของหมู่บ้านและเมือง (A good integration of the delights of the village and town)" นักวิจารณ์สมัยใหม่ เฉินฉงซู (Chen Congzhou) ก็ได้กล่าวถึงสวนนี้ไว้ในหนังสือสวนจีนโบราณที่มีชื่อเสียง (Famous Classical Gardens of China) ว่าเป็นสวนที่ดีที่สุดของศิลปะสวนจีนโบราณ

การออกแบบ

พื้นที่สวนทั้งหมดประมาณ 5,400 ตารางเมตร ซึ่งแบ่งพื้นที่เป็นส่วนตะวันออกและตะวันตก สวนตะวันออกประกอบด้วยอาคารที่พักอาศัย ในขณะที่บริเวณสวนจะอยู่ทางฝั่งตะวันดก

สวนตะวันออกที่เป็นส่วนที่พักอาศับ ประกอบด้วยโถงต่างๆ เรียงรายตามลำดับถึง 4 โถง รวมถึงสวน 4 แห่ง ส่วนสวนตะวันตกประกอบด้วยอาคารต่างๆ ล้อมรอบสระเมฆสีกุหลาบ (Rosy Cloud Pool) ขนาดพื้นที่ 334 ตารางเมตร ประดับด้วบหินและต้นไม้ต่างๆ ที่สร้างสรรค์ความงามให้แก่สวนหว่างซือ และสร้างมุมมองที่เป็นตัวแทนของหลายๆ ฤดู มีศาลาแปดหลี่ยมริมมสระน้ำ องค์ประกอบที่โดดเด่นสองส่วนคือ ต้นสนไซปรัสโบราณตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง (Barrier of Cloud grotto) และสนที่มีอายุหลายร้อยปี พื้นที่ทางทืศใต้ของสระน้ำเคยถูกใช้เป็นที่สังสรรค์พบปะ ส่วนพื้นที่ทางทิศเหนือของสระน้ำเคยถูกใช้เป็นสถานที่เรียนรู้ อาคารต่างๆ โดยรอบสระน้ำถูกจัดวางให้อยู่ใกล้กับน้ำมาก โดยอาคารขนาดเล็กจะตั้งอยู่บนโขดหินหรือยื่นลงไปในน้ำ ส่วนอาคารขนาดใหญ่จะมีสวนเล็กๆ กั้นระหว่างอาคารและสระน้ำ

องค์ประกอบของสวนและคำอธิบาย
สวนตะวันออก (Eastern Garden)
	หอแห่งความงดงามที่เข้าถึง (Beauty Within Reach Tower) เป็นโถงอาคารสองชั้นไม่มีหน้ามุขที่ตั้งอยู่ท้ายสุดในบริเวณส่วนทางเข้า เคยใช้เป็นที่นัดพบปะของหญิงสาว ชื่อของหอได้มาจากทิวท้ศน์อันงดงามของเนินเขาและหมู่บ้านที่สามารถมองเห็นได้จากบริเวณชั้นสองของหอแห่งนี้
	โถงถ้ำเมฆ (Cave of Cloud Hall) อาคารสองชั้นด้านหน้าเป็นมุขเปิดสู่สวนที่ตกแค่งด้วยสวนถาดหรือบอนไซ (Penzai)
	ห้องบันไดสู่หมู่เมฆ (Cloud Stairway Room) ได้ชื่อมาจากบทกวีชื่อ Xuan Shi Zhi โดยจางตู (Zhang Du) ที่กล่าวไว้ว่า "โจวเซิงเรียกพระจันทร์ที่กำลังลอยสู่ก้อนเมฆด้วยเชือกในเทศกาลไหว้พระจันทร์ (Zhou Sheng fetches the moon in after ascending to the clouds with a rope at the Mid-Autumn Festival)" ด้านหน้าของอาคารเปิดสู่สวนดำ (Back Garden) ด้านหลังอาคารได้ต่อเติมเป็นห้องสำหรับเก็บสะสมงานกระเบื้องเซรามิกต่างๆ
	ประตู (Gate) ตั้งหันหน้าเข้าหากำแพงมังกรที่อยู่บริเวณสวนด้านหน้า
	โถงต้อนรับ (Grand Reception Hall) เป็นอาคารหลังที่สามจากทางเข้าหลัก มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า โถงแห่งความเมตตา (Hall of Accumulated Benevolence) และ โถงหนึ่งหมื่นเล่ม (Ten Thousand Volume Hall) ซึ่งใช้เป็นที่รองรับแขก
	โถงเสลี่ยง (Sedan-Chair Hall) ได้ชื่อมาจากเสลี่ยงหรือเกี้ยวที่ใช้หามข้าราชการชั้นสูงของราชสำนัก
สวนตะวันตก (Western Garden)
	ระเบียงกิ่งไผ่ (Branch Beyond Bamboo Porch) ศาลาทรงเหลี่ยมหลังคาปั้นหยา ตั้งอยู่ใกล้กับระเบียงล่าเป็ด (Shooting Ducks Corridor) ในอดีตมักใช้ศาลานี้จัดพิธีน้ำชา มีการตกแต่งด้วยรูปค้างคาว
	ฝายหินก้อนเมฆ (Barrier of Clouds Rockery)
	ศาลาฤดูใบไม้ผลิ (Cool Springs Pavilion) ได้ชื่อมาจากธารน้ำสีฟ้า (Azure Spring) ที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงกัน โดยมาจากบทกวีของจูซี (Zhu Xi) ที่กล่าวว่า "ธารน้ำใสสะอาด (A spring inside is full of clean water)" เป็นศาลาทรงสี่เหลี่ยมหลังคาปั้นหยาตั้งอยู่ติดกับกำแพงของสวนส่วนใน (Inner Garden courtyard) ภายในศาลามีหินบัณฑิต (scholar stone) อันสวยงามแปลกตาชื่อ The Goshawk
	ระเบียงล่าเป็ด (Duck Shooting Corridor อาคารรูปทรงคล้ายเรือที่ใช้ในการยิงเป็ดซึ่งเป็นกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจในสมัยราชวงศ์หมิง
	ห้องสมุดยอดเขาทั้งห้ายอด (Five Peaks Library) ได้ชื่อมาจากบทกวีของหลี่ไป๋ (Li Bai) ที่กล่าวว่า "มียอดเขาห้ายอดของเขาหลูซานซึ่งลักษณะเหมือนกลีบดอกบัว (There are five peaks south of Mount Lu which look like lotus flowers cut by nature".) อาคารนี้สร้างขึ้น ณ ตำแหน่งที่เคยเป็นโถงหนึ่งหมืนเล่ม (Ten Thousand Volume Hall) ในสมัยราชวงศ์ซ่ง
	สวนส่วนใน (Inner Garden) เป็นสวนขนาด 667 ตารางเมตร เคยใช้เป็นบริเวณของผู้หญิง เชื่อมต่อกับสวนหลักทางประตูสันโดษของชาวประมง (Fisherman's Retreat Gate) สร้างขึ้นในแบบของราชวงศ์หมืงซึ่งตกแต่งประดับด้วยหินธรรมชาติและหินศิลาแท่ง
	กระท่อมปลายฤดูวสันต์ (Late Spring Cottage) ได้ชื่อมาจากกวีของซูชื่อ (Su Shi หรือ Su Dongpo; 蘇軾) ที่กล่าวว่า "มีแต่ดอกโบตั๋นเท่านั้นที่ยังผลิบานในปลายฤดูใบไม้ผลิ (Only the peony is still flowering in the late spring)" เป็นอาคารที่ถูกใช้เป็นต้นแบบของการสร้าง "โถงราชวงศ์หมิง (Ming Hal)l" ที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทัน (Metropolitan Museum of Art) ณ นครนิวยอร์ก โถงราชวงศ์หมิงนี้ใช้เป็นที่จัดแสดงศิลปะโบราณสมัยราชวงศ์หมิง
	ศาลาลมโชยพระจันทร์ (Moon Comes with the Breeze Pavilion) ได้ชื่อมาจากบทกวีของหานยู่ (Han Yu; 韩愈) กล่าวว่า "สนธยาในฤดูใบไม้ร่วงนำพาสายลมโชยพระจันทร์มาถึงที่นี่ (The twilight brings the Autumn and the breeze sends the moon here)" เป็นศาลาทรงหกเหลี่ยมใช้เป็นสถานที่ชมพระจันทร์ในยามค่ำคืน
	ห้องสมาธิ (Meditation Study) ได้ชื่อมาจากคำกล่าวของจวงจื่อ (Zhuang Zi) ที่ว่า "เต๋าสอดคล้องกับความว่างเปล่า สถานะความว่างเปล่าของจิดใจ (Tao is in agreement with emptiness, a state of emptiness is mentality)" สวนด้านหน้าประดับตกแต่ด้วยต้นไผ่
	ห้องดนตรี (Music Room) ลักษณะเป็นศาลาทางสี่เหลี่ยมมีหน้ามุข ด้านหลังติดกับเรือนรับรองความจริงและความสามัคคี (Truth and Harmony Guest House) เคยใช้เป็นที่จัดแสดงอุปรากรและการแสดงต่างๆ มีต้นทับทิมโบราณอยู่บริเวณสวนที่อยู่ใกล้ๆ
	โถงโบตั๋น (Peony Hall) หรือเรีบกอีกชื่อหนึ่งว่า "The Hall of Dewy Grace" โดยชื่อโถงโบตั๋นได้มาจากบทกวีของหลี่ไป๋ (Li Bai) ที่กล่าวไว้ว่า "สายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิลูบไล้บันไดและดอกโบตั๋น (The spring breeze is stroking gently the balustrade and ดอกโบตั๋น (พรรณไม้) is wet with ew)". ปัจจุบันใช้เป็นโรงน้ำชา (tea house)
	ศาลาเนินเขาและดอกกุ้ยฮวา หรือดอกหอมหมี่นลี้ (Small Hill and Osmanthus fragrans Pavilion) ได้ชื่อมาจากบทกวีชื่อ Little Hill Appeals to the Hermit ของหยูซิ่น (Yu Xin; 庾信) ซึ่งกล่าวไว้ว่า "ดงต้นหอมหมื่นลี้ขึ้นเต็มอยู่ที่เชิงเขา (Many sweet Osmanthus fragrans trees are growing at the foot of the mountain)"
	เรือนรับรองความจริงและความสามัคคี (Truth and Harmony Guest House) เรือนรับรองแห่งนี้ได้ชื่อมาจากสุภาษิตที่กล่าวว่า "To conduct yourself harmoniously and support the truth." หน้าต่างประดับลวดลายแกะสลักคล้ายแหที่งดงามปราณีต สมกับชื่อของสวน
	ศาลาสายริบบิ้น (Washing Ribbon Pavilion over Water) ได้ชื่อมาจากบทกวีใน Chu Ci (Songs of the South) ที่ชื่อ ชาวประมง (The Fishermen) ซึ่งกล่าวว่า "ถ้าสายน้ำชางลางสะอาด ฉันก็จะซักสายริบบิ้นของฉัน แต่ถ้าสายน้ำสกปรก ฉันจะล้างเท้าของฉันแทน (If the water of Canglang River is clean I wash my ribbon, if the water of the Canglang River is dirty I wash my feet)"
	ห้องชมสวนสนและภาพเขียน (Watching Pine and Appreciating Paintings Studio) เคยใช้เป็นห้องศิลปะ ด้านหน้าเป็นสวนสนต่างๆ จากสมัยราชวงศ์หมิง
	สะพานสู่ความเงียบสงบ (Leading to Quietude Bridge) สะพานที่มีเพี่ยง 3 ขั้น ถือเป็นสะพานที่เล็กที่สุดในซูโจว

• Details
•  

  Painted map of the garden

•  

  Entry gate detail

•  

  View of the pond

ดูเพิ่ม

• ซูโจว

อ้างอิง

1. World Cultural Heritage, 2004
2. Suzhou, 2009

บรรณานุกรม

• Suzhou China (2009), The Master-of-Nets Garden, สืบค้นเมื่อ 2009 Check date values in: |accessdate= (help)

• Ministry of Culture, P.R. China (2003), Garden of the Master of the Nets, สืบค้นเมื่อ 2009 Check date values in: |accessdate= (help)

• Yuan (袁), Xuehan (学汉) (2004), The Classical Gardens of Suzhou (苏州古典园林), CIP, p. 217, ISBN 7-214-03763-7 Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)

แหล่งข้อมูลอื่น

• Asian Historical Architecture (2009), Master-of-Nets Garden, Suzhou, China, สืบค้นเมื่อ 2009 Check date values in: |accessdate= (help)

• Ebrey, Patricia Buckley (2009), Garden of the Master of Nets, สืบค้นเมื่อ 2009 Check date values in: |accessdate= (help)

• Wang Shi Yuan Management at Suzhou (2009), THE MASTER-OF-NETS GARDEN, สืบค้นเมื่อ 2012 Check date values in: |accessdate= (help)

• Terebess Hungary LLC. (2009), The Master-of-Nets Garden, สืบค้นเมื่อ 2009 Check date values in: |accessdate= (help)

พิกัดภูมิศาสตร์: 31°18′01.20″N 120°37′47.60″E / 31.3003333°N 120.6298889°E / 31.3003333; 120.6298889