ประเทศโกตดิวัวร์

พิกัดภูมิศาสตร์: 8°N 5°W / 8°N 5°W / 8; -5

โกตดิวัวร์ (ฝรั่งเศส: Côte d'Ivoire, เสียงอ่านภาษาฝรั่งเศส: [kot divwaʀ]) หรือที่รู้จักกันในชื่อ ไอวอรีโคสต์ (อังกฤษ: Ivory Coast) มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐโกตดิวัวร์ (ฝรั่งเศส: République de Côte d'Ivoire) เป็นประเทศในทวีปแอฟริกา ตั้งอยู่บริเวณแอฟริกาตะวันตก ทิศตะวันตกติดกับประเทศกินีและประเทศไลบีเรีย ทิศเหนือติดกับประเทศมาลีและประเทศบูร์กินาฟาโซ ทิศตะวันออกติดกับประเทศกานา ส่วนทิศใต้เป็นอ่าวกินี ในอดีตเป็นประเทศที่เจริญรุ่งเรืองแห่งหนึ่งของแอฟริกา แต่ช่วงหลังต้องเผชิญปัญหาสงครามกลางเมืองและการคอร์รัปชัน

สาธารณรัฐโกตดิวัวร์ République de Côte d'Ivoire (ฝรั่งเศส)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: ‘Union – Discipline – Travail’ (ฝรั่งเศส) 'เอกภาพ – ระเบียบวินัย – แรงงาน'
เพลงชาติ: ลาบีจาแนซ ("เพลงจากเมืองอาบีจาน")

เมืองหลวง	ยามูซูโกร (โดยนิตินัย) อาบีจาน (โดยพฤตินัย) 6°51′N 5°18′W / 6.850°N 5.300°W / 6.850; -5.300
เมืองใหญ่สุด	อาบีจาน
ภาษาราชการ	ฝรั่งเศส
ภาษาพื้นเมือง	Bété ดยูลา บาอัวเล อับรอน อาญิน Cebaara Senufo อื่น ๆ
กลุ่มชาติพันธุ์ (2018)	41.1% อากัน 27.5% Dyula, Maninka 17.6% Voltaiques / Gur 11.0% Kru 2.8% อื่น ๆ^a
ศาสนา (2020)	44.0% คริสต์ 37.2% อิสลาม 10.5% ความเชื่อพื้นเมือง 8.1% ไม่มีศาสนา 0.2% อื่น ๆ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ระบบประธานาธิบดี สาธารณรัฐรัฐธรรมนูญภายใต้ระบบรัฐสภา

• ประธานาธิบดี	Alassane Ouattara
• รองประธานาธิบดี	ว่าง
• นายกรัฐมนตรี	Patrick Achi

สภานิติบัญญัติ	รัฐสภาโกตดิวัวร์
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	รัฐสภา
ประวัติ

• ก่อตั้งสาธารณรัฐ	4 ธันวาคม ค.ศ. 1958
• เป็นเอกราชจากฝรั่งเศส	7 สิงหาคม ค.ศ. 1960

พื้นที่
• รวม	322,463 ตารางกิโลเมตร (124,504 ตารางไมล์) (อันดับที่ 68)
• แหล่งน้ำ (%)	1.4
ประชากร
• 2020 ประมาณ	26,378,274 (อันดับที่ 53)
• ความหนาแน่น	63.9 ต่อตารางกิโลเมตร (165.5 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 139)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2020 (ประมาณ)
• รวม	144.497 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 79)
• ต่อหัว	5,360 ดอลลาร์สหรัฐ
จีดีพี (ราคาตลาด)	2020 (ประมาณ)
• รวม	61.502 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	2,281 ดอลลาร์สหรัฐ
จีนี (2015)	41.5 ปานกลาง
เอชดีไอ (2019)	0.538 ต่ำ · อันดับที่ 162
สกุลเงิน	West African CFA franc (XOF)
เขตเวลา	UTC (เวลามาตรฐานกรีนิช)
รูปแบบวันที่	วว/ดด/ปปปป
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+225
รหัส ISO 3166	CI
โดเมนบนสุด	.ci
รวมชาวเลบานอนประมาณ 130,000 คนและชาวฝรั่งเศส 14,000 คน

ภูมิศาสตร์

ลักษณะภูมิประเทศ

ลักษณะภูมิอากาศ

ประวัติศาสตร์

โกตดิวัวร์เคยเป็นจังหวัดหนึ่งของแอฟริกาตะวันตกของฝรั่งเศส โดยมีรัฐบาลของตนเองอยู่ในประชาคมฝรั่งเศส (French Community) ตั้งแต่ปี 2501 ปี 2502 ดร. Felix Houphouet-Boigny ผู้นำพรรค Parti Democratique de la Cote d’Ivoire - Rassemblement Democratique Africain (PDCI-RDA) ได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรก

โกตดิวัวร์ได้รับเอกราชจากฝรั่งเศสเมื่อวันที่ 7 ส.ค. 2503 และในเดือน ต.ค. ปีเดียวกัน ดร. Houphouet-Boigny ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดี โดย PDCI-RDA เป็นพรรคการเมืองเพียงพรรคเดียวที่ถูกต้องตามกฎหมาย รัฐบาลได้รับการสนับสนุนจากฝรั่งเศสทำให้รัฐบาลที่มีเสถียรภาพและประเทศมีอัตราการเจริญเติบโตด้านเศรษฐกิจสูง แม้จะมีกลุ่มการเมืองที่ต่อต้านรัฐบาล แต่ก็ไม่มีผู้นำที่เข้มแข็งมาเป็นคู่แข่งของประธานาธิบดี Houphouet-Boigny ที่ได้รับเลือกตั้งติดต่อกันถึง 6 สมัย (ครั้งล่าสุดได้รับเลือกตั้ง เมื่อเดือน ต.ค. 2533) และประธานาธิบดี Houphouet-Boigny ได้ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 7 ธ.ค. 2536 ดังนั้น ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญ นาย Henri Konan Bedie ประธานรัฐสภา จึงเข้าดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสืบแทนต่อไปภายในกำหนดวาระที่เหลืออยู่ และในการเลือกตั้งเดือนต.ค. 2538 นาย Henri Konan Bedie ได้รับเลือกตั้งให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอีกวาระหนึ่ง (ได้คะแนนเสียง 95%) การเลือกตั้งครั้งต่อไปกำหนดให้มีขึ้นในเดือนตุลาคม 2543- รัฐบาลประธานาธิบดี Bedie ได้รับการวิพากวิจารณ์เรื่องความไม่เป็นประชาธิปไตยเนื่องจากมีการปราบปรามผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลและพรรคการเมืองฝ่ายค้านด้วยวิธีรุนแรง นอกจากนี้ ยังมีการทุจริตในคณะรัฐบาลอย่างกว้างขวาง IMF และ EU ระงับความช่วยเหลือทางการเงินแก่โกตดิวัวร์ในปี 2542 เนื่องจากปัญหาการทุจริตในระบบราชการ- วันที่ 24 ธันวาคม 2542 พลเอก Robert Guei นำคณะทหารทำรัฐประหารและปลดประธานาธิบดี Bedie ออกจากตำแหน่ง พลเอก Guei ได้จัดตั้งคณะกรรมการกู้ภัยสาธารณะแห่งชาติ (The National Salvation Co -CNSP) - วันที่ 5 มกราคม 2543 คณะ CNSP ประกาศรายชื่อคณะรัฐมนตรี โดยมีสมาชิกจากอดีตพรรคการเมืองหลัก 2 พรรค คือ พรรค The Rally of the Repubicans-RDR ของอดีตนายกรัฐมนตรีในสมัยรัฐบาลประธานาธิบดี Houphouet-Boigny และพรรค The Ivorian Popular Front Party-FPI อย่างไรก็ตาม คณะ CNSP ได้แต่งตั้งให้ทหารตำแหน่งรัฐมนตรีในกระทรวงหลัก เช่น กระทรวงกลาโหม และกระทรวงการต่างประเทศ

การเมืองการปกครอง

บริหาร

นิติบัญญัติ

ตุลาการ

ต่างประเทศ

- ไทยสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับโกตดิวัวร์เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2509 - เดิมไทยมอบหมายให้สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงลากอส สหพันธ์สาธารณรัฐไนจีเรีย ซึ่งปิดทำการลงเมื่อปี 2539 มีเขตอาณาครอบคลุมโกตดิวัวร์ และมีสำนักงานฝ่ายพาณิชย์อยู่ที่กรุงอาบิดจัน ปัจจุบันไทยมีโครงการให้สอท. ณ กรุงดาการ์มีเขตอาณาครอบคลุมโกตดิวัวร์แทนสอท. ณ กรุงลากอส และรัฐบาลโกตดิวัวร์ได้ให้ความเห็นชอบแล้ว ส่วนโกตดิวัวร์ได้มอบหมายให้สถานเอกอัครราชทูตที่กรุงปักกิ่งมีเขตอาณาครอบคลุมไทย - ความสัมพันธ์ระหว่างกันราบรื่น ส่วนด้านการค้าประเทศโกตติวัวร์อยู่ภายใต้เขตอาณาของ สำนักงานส่งเสริมการค้าในต่างประเทศ ณ กรุงอาบูจา ประเทศไนจีเรีย

กองทัพ

สิทธิมนุษยชน

การแบ่งเขตการปกครอง

เศรษฐกิจ

โครงสร้าง

เศรษฐกิจของไอวอรี่โคสมีเสถียรภาพและขณะนี้การเจริญเติบโตในผลพวงของความไม่แน่นอนทางการเมืองในทศวรรษที่ผ่านมา ไอวอรี่โคสต์เป็นส่วนใหญ่การตลาดที่ขึ้นอยู่กับภาคเกษตร ชาวไอวอรีเกือบ 70% ประกอบอาชีพเกษตรกรรม รายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้น 82% ในปี 1960 ซึ่งเติบโตสูงสุดถึง 360% ในปี 1970 แต่สิ่งนี้พิสูจน์แล้วว่าไม่ยั่งยืนและลดลง 28% ในปี 1980 และอีก 22% ในปี 1990 นี้ควบคู่ไปกับการสูงการเติบโตของประชากรนำๆปสู่การลดลงอย่างต่อเนื่องของมาตรฐานการดำรงชีวิต ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติต่อหัวเพิ่มขึ้นอีกครั้งอยู่ที่ประมาณ 727 ดอลลาร์สหรัฐในปี 2539 (สูงขึ้นอย่างมากเมื่อสองทศวรรษก่อน)

หลังจากหลายปีของการถดถอยทางเศรษฐกิจไอวอรีเริ่มกลับมาอีกครั้งในปี 1994 เนื่องจากการลดค่าเงินฟรังก์ CFAและราคาโกโก้และกาแฟที่ดีขึ้นการเติบโตของการส่งออกหลักที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่นสับปะรดและยางพาราการเปิดเสรีทางการค้าและการธนาคารที่ จำกัด น้ำมันและก๊าซนอกชายฝั่งการค้นพบและการจัดหาเงินทุนภายนอกใจกว้างและปรับเปลี่ยนเงื่อนไขการชำระหนี้โดยผู้ให้กู้พหุภาคีและฝรั่งเศส การลดค่า 50%ของสกุลเงินโซนฟรังก์เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2537 ทำให้อัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นหนึ่งครั้งเป็น 26% ในปี พ.ศ. 2537 แต่อัตราดังกล่าวลดลงอย่างรวดเร็วในปี 2539-2542 ยิ่งไปกว่านั้นการยึดมั่นของรัฐบาลในการปฏิรูปที่ได้รับมอบหมายจากผู้บริจาคทำให้การเติบโตเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดถึง 5% ต่อปีในปี 2539-2599 ประชากรส่วนใหญ่ยังคงพึ่งพาการผลิตพืชเงินสดของผู้ถือรายย่อย การส่งออกหลักคือโกโก้ กาแฟ ไม้ซุง น้ำมันดิบ ยาง สัปปะรด น้ำมันปาล์ม

GDP - องค์ประกอบตามภาค: เกษตรกรรม: 17.4% อุตสาหกรรม: 28.8% บริการ: 53.8% (2017 โดยประมาณ)

กำลังแรงงาน: 8.747 ล้านคน (เกษตรกรรม 60%) (พ.ศ. 2560)

อัตราการว่างงาน: 9.4% (ประมาณปี 2556)

ประชากรที่อยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจน: 46.3% (ประมาณปี 2015)

รายได้ครัวเรือนหรือการบริโภคแบ่งตามเปอร์เซ็นต์: ต่ำสุด 10%: 2.2% สูงสุด 10%: 31.8% (2551)

การกระจายรายได้ของครอบครัว - ดัชนีจินี: 41.5 (2551)

การลงทุน (คงที่ขั้นต้น): 8.7% ของ GDP (ประมาณปี 2548)

งบประมาณ: รายรับ: 7.121 พันล้านดอลลาร์รายจ่าย: 8.886 พันล้านดอลลาร์ (โดยประมาณปี 2560)

การเกษตร - ผลิตภัณฑ์: กาแฟเมล็ดโกโก้กล้วยเมล็ดปาล์มข้าวโพดข้าวมันสำปะหลังมันเทศน้ำตาลฝ้ายยางพารา ไม้ซุง

อุตสาหกรรม: อาหาร เครื่องดื่ม ผลิตภัณฑ์จากไม้, การกลั่นน้ำมัน, เหมืองแร่, การประกอบรถบรรทุกและรถบัส, สิ่งทอ, ปุ๋ย, วัสดุก่อสร้าง, ไฟฟ้า

อัตราการเติบโตของการผลิตภาคอุตสาหกรรม: 7% (พ.ศ. 2560)

ไฟฟ้า - การผลิต: 8.262 พันล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง (พ.ศ. 2558)

ไฟฟ้า - การใช้: 5.669 พันล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง (ปี 2558)

ไฟฟ้า - การส่งออก: 872 ล้านกิโลวัตต์ชั่วโมง (ปี 2558)

ไฟฟ้า - การนำเข้า: 23 ล้านกิโลวัตต์ต่อชั่วโมง (พ.ศ. 2558)

น้ำมัน - การผลิต: 30,000 bbl / วัน (ปี 2559)

ปริมาณการใช้น้ำมัน: 20,000 bbl / d (3,200 m ³ / d) (2003 est.)

น้ำมัน - ส่งออก: 34,720 bbl / วัน (ประมาณปี 2014)

น้ำมัน - การนำเข้า: 65,540 bbl / วัน (ประมาณปี 2014)

น้ำมัน - ปริมาณสำรองที่พิสูจน์แล้ว: 100 ล้าน bbl (1 มกราคม 2017 โดยประมาณ)

ก๊าซธรรมชาติ - การผลิต: 2.063 พันล้านลูกบาศก์เมตร (พ.ศ. 2558) ก๊าซธรรมชาติ - ปริมาณการใช้: 2.063 พันล้านลูกบาศก์เมตร (พ.ศ. 2558)

ก๊าซธรรมชาติ - การส่งออก: 0 ลบ.ม. (ประมาณปี 2556)

ก๊าซธรรมชาติ - การนำเข้า: 0 ลบ.ม. (ประมาณปี 2556)

ก๊าซธรรมชาติ - ปริมาณสำรองที่พิสูจน์แล้ว: 28.32 พันล้าน ลบ.ม. (1 มกราคม 2560 ประมาณ)

ดุลบัญชีเดินสะพัด: - 490 ล้านดอลลาร์ (ประมาณปี 2560)

การส่งออก: 11.08 พันล้านดอลลาร์ (โดยประมาณปี 2560)

การส่งออก - สินค้าโภคภัณฑ์: โกโก้, กาแฟ, ไม้, ปิโตรเลียม, ฝ้าย, กล้วย, สับปะรด, น้ำมันปาล์ม และปลา

การส่งออก - คู่ค้า: เนเธอร์แลนด์ 11.8% สหรัฐ 7.9% ฝรั่งเศส 6.4% เบลเยียม 6.4% เยอรมนี 5.8% บูร์กินาฟาโซ 4.5% อินเดีย 4.4% มาลี 4.2% (2017)

การนำเข้า: 8.789 พันล้านดอลลาร์ (ประมาณปี 2560)

การนำเข้า - สินค้าโภคภัณฑ์: เชื้อเพลิงอุปกรณ์ทุนอาหาร

การนำเข้า - คู่ค้า: ไนจีเรีย 15% ฝรั่งเศส 13.4% จีน 11.3% สหรัฐฯ 4.3% (2017)

ทุนสำรองการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและทองคำ: 4.688 พันล้านดอลลาร์ (ประมาณวันที่ 31 ธันวาคม 2560)

หนี้ - ภายนอก: 12.38 พันล้านดอลลาร์ (ประมาณวันที่ 31 ธันวาคม 2560)

ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ - ผู้รับ: ODA 1 พันล้านดอลลาร์ (ประมาณปี 2539)

สกุลเงิน (รหัส): Communaute Financiere Africaine franc (XOF); หมายเหตุ - หน่วยงานที่รับผิดชอบคือธนาคารกลางของรัฐแอฟริกาตะวันตก

อัตราแลกเปลี่ยน: Communaute Financiere Africaine ฟรังก์ (XOF) ต่อดอลลาร์สหรัฐ - 594.3 (2017 โดยประมาณ) 593.01 (พ.ศ. 2559) 593.01 (พ.ศ. 2558) 591.45 (พ.ศ. 2557) 494.42 (พ.ศ. 2556 ประมาณ)

ปีบัญชี : ปีปฏิทิน

การท่องเที่ยว

โครงสร้างพื้นฐาน

การคมนาคม และ โทรคมนาคม

ไม่รู้

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี

การศึกษา

ประชาชนจำนวนมากในโกตดิวัวร์ยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ประชาชนที่ไม่ได้รับการศึกษาเป็นเพศหญิงมากกว่าเพศชาย โรงเรียนมัธยมในประเทศมีนักเรียนส่วนใหญ่เป็นเพศชาย

สาธารณสุข

ประชากรศาสตร์

เชื้อชาติ

ประชากร 23,919,000 คน (ปี 2014 ) - Akan (42.1%) - Gur (17.6%) - Northern Mandes (16.5%) - Krous (11%) - Southern Mandes(10%)

นอกเหนือจากนี้มีชาวฝรั่งเศส เลบานอน เวียดนาม และสเปน อยู่ในประเทศอีกจำนวนหนึ่ง

ศาสนา

คริสต์ (44.1%) อิสลาม (37.5%) ความเชื่อดั้งเดิม (10.2%)

ภาษา

ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการ ภาษาพูดพื้นเมืองที่สำคัญ ได้แก่ Oloule, Baoule และ Bete

กีฬา

ฟุตบอล

ฟุตบอลทีมชาติโกตดิวัวร์ (ฝรั่งเศส: équipe de Côte d'Ivoire de football) หรือ ฟุตบอลทีมชาติไอวอรีโคสต์ (อังกฤษ: Ivory Coast national football team) เป็นสโมสรฟุตบอลจากประเทศโกตดิวัวร์ สโมสรทีมชาตินี้ได้ประสบความสำเร็จในระดับประเทศหลายครั้ง เช่น ชนะเลิศแอฟริกันคัพ ในปี ค.ศ. 1992 และได้เข้าร่วมแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายสามครั้งในฟุตบอลโลก 2006 ,ฟุตบอลโลก 2010 และฟุตบอลโลก 2014

มวยสากล

วัฒนธรรม

สถาปัตยกรรม

อาหาร

ดนตรี

สื่อสารมวลชน

วันหยุด

หมายเหตุ

อ้างอิง

"Ivory Coast". Global Religious Futures. Pew Research Center. สืบค้นเมื่อ 1 July 2021.
"Côte d'Ivoire". The World Factbook. CIA Directorate of Intelligence. 24 July 2008. สืบค้นเมื่อ 8 August 2008.
"Population by Country (2020)". Worldometer.
↑ "Report for Selected Countries and Subjects: October 2020 - Côte d'Ivoire". imf.org. IMF. สืบค้นเมื่อ 13 October 2020.
"Gini Index". World Bank. สืบค้นเมื่อ 14 July 2021.
Human Development Report 2020, p. 343–346

บรรณานุกรม

Appiah, Anthony; Gates, Henry Louis, บ.ก. (2010). Encyclopedia of Africa. 1. Oxford University Press. ISBN 978-0195337709 – โดยทาง Google Books.
Baten, Jörg (2016). A History of the Global Economy. From 1500 to the Present. Cambridge University Press. ISBN 9781107507180.
Auzias, Dominique; Labourdette, Jean-Paul (2008). Côte d'Ivoire. Petit futé Country Guides (ภาษาฝรั่งเศส). Petit Futé. ISBN 9782746924086.
Blanchard, Pierre (1818). Le Voyageur de la jeunesse dans les quatre parties du monde (ภาษาฝรั่งเศส) (5th ed.). Paris: Le Prieur.
Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Ivory Coast". Encyclopædia Britannica. 15 (11th ed.).
David, Philippe (2000). La Côte d'Ivoire (ภาษาฝรั่งเศส) (KARTHALA Editions, 2009 ed.). Paris: Méridiens. ISBN 9782811101961.
Duckett, William (1853). "Côte Des Dents". Dictionnaire de la conversation et de la lecture inventaire raisonné des notions générales les plus indispensables à tous (ภาษาฝรั่งเศส). 6 (2nd ed.). Paris: Michel Lévy frères.
Essegbey, George; Diaby, Nouhou; Konté, Almamy (2015). "West Africa". UNESCO Science Report: towards 2030 (PDF). Paris: UNESCO. ISBN 978-92-3-100129-1. (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 June 2017. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
Homans, Isaac Smith (1858). "Africa". A cyclopedia of commerce and commercial navigation. 1. New York: Harper & brothers.
Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
International Institute for Strategic Studies (2012). Military Balance 2012 (ภาษาอังกฤษ). Routledge. ISBN 978-0-429-33356-9. OCLC 1147908458.
Jessup, John E. (1998), An Encyclopedic Dictionary of Conflict and Conflict Resolution, 1945–1996, Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group, ISBN 978-0-313-28112-9, OCLC 37742322
Kipré, Pierre (1992), Histoire de la Côte d'Ivoire (ภาษาฝรั่งเศส), Abidjan: Editions AMI, OCLC 33233462
Lea, David; Rowe, Annamarie (2001). "Côte d'Ivoire". A Political Chronology of Africa. Political Chronologies of the World. 4. Taylor & Francis. ISBN 9781857431162.
Lipski, John M. (2005). A History of Afro-Hispanic Language: Five Centuries, Five Continents. Cambridge University Press. ISBN 9780521822657.
McGovern, Mike (2011). Making War in Côte d'Ivoire. University of Chicago Press. ISBN 978-0226514604.
Ministry of Economy and Finances of the Republic of Côte d'Ivoire (2007), La Côte d'Ivoire en chiffres (ภาษาฝรั่งเศส), Abidjan: Dialogue Production, OCLC 173763995
Mortimer, Edward (1969). France and the Africans 1944–1960 – A Political History. London: Faber & Faber. ISBN 0-571-08251-3. OCLC 31730.
Plée, Victorine François (1868). "Côte des Dents où d'Ivoire". Peinture géographique du monde moderne: suivant l'ordre dans lequel il a été reconnu et decouvert (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Pigoreau.
Rougerie, Gabriel (1978), L'Encyclopédie générale de la Côte d'Ivoire (ภาษาฝรั่งเศส), Abidjan: Nouvelles publishers africaines, ISBN 978-2-7236-0542-7, OCLC 5727980
Thornton, John K. (1996). "The African background to American colonization". ใน Engerman, Stanley L.; Gallman, Robert E. (บ.ก.). The Cambridge Economic History of the United States. 1. Cambridge University Press. ISBN 9780521394420.
Vaissète, Jean Joseph (1755). Géographie historique, ecclesiastique et civile (ภาษาฝรั่งเศส). 11. Paris: chez Desaint & Saillant, J.-T. Herissant, J. Barois.
Walckenaer, Charles-Athanase (1827). Histoire générale des voyages ou Nouvelle collection des relations de voyages par mer et par terre (ภาษาฝรั่งเศส). 8. Paris: Lefèvre.
Warner, Rachel (1988). "Historical Setting". ใน Handloff, Robert Earl (บ.ก.). Cote d'Ivoire: a country study. Washington, D.C.: Federal Research Division, Library of Congress. OCLC 44238009. บทความนี้รวมเอาเนื้อความจากแหล่งอ้างอิงนี้ ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ

แหล่งข้อมูลอื่น

Official website of the Government of Ivory Coast (ในภาษาฝรั่งเศส)
Côte d'Ivoire. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
ประเทศโกตดิวัวร์ ที่เว็บไซต์ Curlie
Wikimedia Atlas of Côte d'Ivoire
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศโกตดิวัวร์ ที่ OpenStreetMap

การค้า

Ivory Coast 2012 Trade Summary

บทความเกี่ยวกับประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล

[globalrf-1] "Ivory Coast". Global Religious Futures. Pew Research Center. สืบค้นเมื่อ 1 July 2021.

[CIA-2] "Côte d'Ivoire". The World Factbook. CIA Directorate of Intelligence. 24 July 2008. สืบค้นเมื่อ 8 August 2008.

[Population-3] "Population by Country (2020)". Worldometer.

[WEOD20-4] "Report for Selected Countries and Subjects: October 2020 - Côte d'Ivoire". imf.org. IMF. สืบค้นเมื่อ 13 October 2020.

[wb-gini-5] "Gini Index". World Bank. สืบค้นเมื่อ 14 July 2021.

[UNHDR-6] Human Development Report 2020, p. 343–346