หยาง ซั่งคุน

หยาง ซั่งคุน (จีนตัวย่อ: 杨尚昆; จีนตัวเต็ม: 楊尚昆; พินอิน: Yáng Shàngkūn) เป็นประธานาธิบดีจีนตั้งแต่ปี 2531 ถึง 2536 และเป็นรองประธานและเลขาธิการคณะกรรมการทหารกลางทรงอำนาจภายใต้เติ้ง เสี่ยวผิง

เขาเข้าศึกษามหาวิทยาลัยในเซี่ยงไฮ้ก่อนศึกษาทฤษฎีลัทธิมากซ์ในกรุงมอสโก ทำให้เขาเป็นผู้นำที่ได้รับการศึกษาดีที่สุดคนหนึ่งในพรรคคอมมิวนิสต์จีนช่วงต้น หยางกลับประเทศจีนเป็นหนึ่งใน 28 บอลเชวิค และเดิมสนับสนุนผู้นำคอมมิวนิสต์ช่วงต้น จาง กั๋วเทา แต่เปลี่ยนมาสวามิภักดิ์ต่อกลุ่มแยกของเหมาระหว่างการเดินทางไกล (Long March) เขาเป็นคอมมิสซาร์การเมืองระหว่างสงครามกลางเมืองจีนและสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง

หลังการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนในปี 2492 หยางดำรงตำแหน่งทางการเมืองหลายตำแหน่ง สุดท้ายกลายเป็นสมาชิกคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่ทรงอำนาจ เขาถูกกวาดล้างเมื่อเกิดการปฏิวัติทางวัฒนธรรมในปี 2509 และไม่ถูกเรียกตัวกลับจนปี 2521 หลังเติ้ง เสี่ยวผิงเถลิงอำนาจ หลังเขาคืนสู่อำนาจ หยางเป็นหนึ่งในแปดผู้อาวุโส (Eight Elders) ของจีน หยางสนับสนุนการปฏิรูปเศรษฐกิจแต่คัดค้านการเปิดเสรีทางการเมือง ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สุดท้ายเติ้งตัดสินใจ หยางถึงจุดสูงสุดแห่งอาชีพการเมืองของเขาหลังการประท้วงที่จัตุรัสเทียนอันเหมินปี 2532 แต่การคัดค้านอย่างมีระเบียบของเขาต่อการเป็นผู้นำของเจียง เจ๋อหมินทำให้เติ้งบังคับให้หยางเกษียณ