หลาง ผิง

หลาง ผิง (จีน: 郎平; อังกฤษ: Lang Ping) เกิดวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1960 ที่กรุงปักกิ่ง เธอเป็นอดีตนักกีฬาวอลเลย์บอลชาวจีน และเป็นอดีตหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐ เธอมีฉายาคือ "ค้อนเหล็ก"

หลาง ผิง
หลาง ผิง หัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน
ข้อมูลส่วนบุคคล
ชื่อเต็ม	หลาง ผิง
สัญชาติ	จีน
วันเกิด	10 ธันวาคม ค.ศ. 1960 (60 ปี) กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน
ส่วนสูง	1.84 เมตร (6 ฟุต ^1⁄2 นิ้ว)
น้ำหนัก	71 กิโลกรัม (157 ปอนด์)
ข้อมูลวอลเลย์บอล
ตำแหน่ง	ตัวตีด้านนอก
ทีมชาติ
จีน
ผลงานเกียรติยศ วอลเลย์บอลหญิง ตัวแทนของ  จีน กีฬาโอลิมปิก ลอสแอนเจลิส 1984 ทีม วอลเลย์บอลชิงแชมป์โลก เปรู 1982 ทีม จีน 1990 ทีม วอลเลย์บอลเวิลด์คัพ ญี่ปุ่น 1981 ทีม ญี่ปุ่น 1985 ทีม
อัพเดทล่าสุด: 21 สิงหาคม ค.ศ. 2014

ในปี ค.ศ. 2002 เธอได้รับเกียรติในการจารึกชื่อไว้ในวอลเลย์บอลฮอลล์ออฟเฟม ที่ฮอลโยค รัฐแมสซาชูเซตส์ เธอเป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐอเมริกา และพาทีมเข้ารับรางวัลเหรียญเงินในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่ประเทศบ้านเกิดของเธอเอง

ปัจจุบัน เธอทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนให้แก่วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

ประวัติ

หลาง ผิง เกิดที่กรุงปักกิ่ง และมีเชื้อสายชาวแมนจู

เธอได้ย้ายสู่สหรัฐอเมริกา และทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนทีมวอลเลย์บอลที่มหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโก เมื่อถามถึงการย้ายของเธอ เธอได้บอกว่าเธอต้องการที่จะ "ลิ้มลองชีวิตแบบปกติ" เธอมีลูกสาวอายุ 20 ปี ชื่อ ลีเดีย ไป่ ผู้ซึ่งเป็นสมาชิกทีมวอลเลย์บอลหญิงของสแตนฟอร์ด

เธอยังคงความเป็นพลเมืองชาวจีนแผ่นดินใหญ่แม้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ในสหรัฐอเมริกามากว่า 15 ปี

ผลงานในระดับอาชีพ

หลาง ผิง เคยเป็นสมาชิกคนหนึ่งของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และได้รับรางวัลเหรียญทองเมื่อครั้งที่เป็นฝ่ายชนะทีมชาติสหรัฐอเมริกาในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย รวมถึงเธอเป็นสมาชิกคนหนึ่งของทีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกในปี ค.ศ. 1982 ที่ประเทศเปรู รวมถึงรายการเวิลด์คัพเมื่อปี ค.ศ. 1981 และ 1985

อิทธิพลในประเทศจีน

เนื่องจากบทบาทสำคัญของเธอในความสำเร็จของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีนในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 หลางได้รับการมองว่าเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในประวัติศาสตร์กีฬาสมัยใหม่ของประเทศจีน โดยในตอนท้ายของการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ค.ศ. 1976 ประเทศจีนได้เข้าร่วมแข่งขันกีฬาในระดับโลกอีกครั้ง แม้ว่าทีมปิงปองของจีนจะชนะการแข่งขันในระดับนานาชาติ ซึ่งกีฬานี้มักได้รับการพิจารณาว่าชาวจีนมีความเชี่ยวชาญ แต่หลางกับทีมวอลเลย์บอลหญิงของเธอก็ได้รับการจัดเป็นกีฬาประเภททีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกหลายสมัย โดยการแข่งขันครั้งสุดท้ายของเธอคือกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 โดยหลางได้เป็นดาวในตำแหน่งตัวตีด้านนอกของทีม เธอมักได้รับการจดจำเป็นอย่างมาก ว่าเป็นหนึ่งในนักกีฬาแชมป์โลกสมัยแรกของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

การฝึกสอน

หลางได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนที่มหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโก ตั้งแต่ ค.ศ. 1987–89 และ ค.ศ. 1992–93

ในปี ค.ศ. 1995 หลางได้มาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และสามารถพาทีมคว้ารางวัลเหรียญเงินจากการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1996 ที่แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย และอันดับสองในการแข่งขันชิงแชมป์โลก 1998 ที่ประเทศญี่ปุ่น หลาง ผิง ได้ลาออกจากทีมชาติจีนในปี ค.ศ. 1998 อันเนื่องมาจากเหตุผลด้านสุขภาพ ในปีต่อมา เธอได้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนในการแข่งขันลีกอาชีพของประเทศอิตาลี และประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมในการแข่งขันดังกล่าว โดยสามารถพาทีมชนะการแข่งขันลีกและได้รับรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมแห่งปีอยู่หลายสมัย

เธอได้ทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 2005 ที่ซึ่งเธอได้พาทีมเข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 โดยทีมชาติสหรัฐได้พบกับทีมชาติจีนในประเทศบ้านเกิดของเธอเอง และทีมชาติสหรัฐสามารถเป็นฝ่ายชนะทีมชาติจีน 3-2 เซต ซึ่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน หู จิ่นเทา และประธานาธิบดีสหรัฐ จอร์จ ดับเบิลยู บุช เข้าร่วมชมการแข่งขันนัดดังกล่าว โดยการแข่งขันนัดดังกล่าวมีผู้ชมถึง 250 ล้านคนเมื่อนับเฉพาะประเทศจีนเพียงอย่างเดียว และเธอได้พาทีมสหรัฐเข้ารับรางวัลเหรียญเงินหลังจากเป็นฝ่ายแพ้ต่อทีมชาติบราซิลในรอบชิงชนะเลิศที่ 3-1 เซต หลางได้ลาออกจากการทำหน้าที่ดังกล่าวในปี ค.ศ. 2008 โดยอ้างว่าเธออยากจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวของเธอ

และปัจจุบัน เธอเป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

ชัยชนะครั้งสำคัญ

• เวิลด์คัพ 1981 (แชมป์โลก)
• ชิงแชมป์โลก 1982 (แชมป์โลก)
• โอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่ลอสแอนเจลิส (แชมป์โลก)
• เวิลด์คัพ 1985 (แชมป์โลก)

เกียรติประวัติ

• หนึ่งในสิบนักกีฬาจีนยอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1981–1986
• ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลยอดเยี่ยมแห่งปี สหพันธ์วอลเลย์บอลนานาชาติ, ค.ศ. 1996
• ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงในประเทศอิตาลียอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1999–2000

อ้างอิง

1. Tabuchi, Hiroko (2008-08-09). "Return of the "Iron Hammer"". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
2. "China's Lang Ping gets U.S. volleyball post". USA Today. 2005-02-08. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
3. Townsend, Brad (2008-08-06). "Lang Ping left China for "normal life"". The Dallas Morning News. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
4. "Lydia Bai Bio".
5. "Iron Hammer still pounding". China Daily. 2008-01-22. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
6. O'Halloran, Ryan (2008-08-15). "Lang Ping goes home". Washington Times. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
7. Lassen, David (2008-07-08). "U.S. women's volleyball coach an icon back in Beijing". Ventura County Star. สืบค้นเมื่อ 2008-08-19.
8. Wong, Edward (2008-08-15). "Ex-Chinese Star Guides U.S. to Win in Volleyball". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-08-16.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ
• Lang Ping's profile, Fédération Internationale de Volleyball
• Lang Ping's profile, Chinese Olympic Committee
• Lang to coach Chinese local club
• 郎平新浪微博