อัลแบร์ตุส มาญุส

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส (ละติน: Albertus Magnus) หรือนักบุญอัลเบิร์ตผู้ยิ่งใหญ่ (Albert the Great) หรือนักบุญอัลเบิร์ตแห่งโคโลญ (Saint Albert of Cologne) เป็นนักบุญในคริสตจักร โรมันคาทอลิก เกิดราวปี ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 ที่เลาอิงเงิน ดัชชีบาวาเรีย (ประเทศเยอรมนีปัจจุบัน) และถึงแก่มรณกรรมเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1280 ที่เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

อัลแบร์ตุส มาญุส
“นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส” ภาพจากจิตรกรรมฝาผนังที่เทรวิโซในอิตาลี
มุขนายกและนักปราชญ์แห่งคริสตจักร
เกิด	ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 เมืองเลาอิงเงิน ดัชชีบาวาเรีย
เสียชีวิต	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1280 เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
นิกาย	โรมันคาทอลิก
ประกาศเป็นนักบุญ	ค.ศ. 1931 โดย สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11
วันฉลอง	15 พฤศจิกายน
องค์อุปถัมภ์	นักปรัชญา นักวิทยาศาสตร์ นักศึกษา

นักบุญอัลแบร์ตุสได้ปฏิญาณตนเป็นไฟรอาร์สังกัดคณะดอมินิกัน และมีตำแหน่งฝ่ายปกครองในคริสตจักรเป็นบิชอปแห่งเรเกนส์บูร์ก มีชื่อเสียงจากการเป็นการมีความรู้และความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาคริสต์กับวิทยาศาสตร์ เป็นนักปรัชญาคนสำคัญที่สุดของเยอรมนีและนักเทววิทยาศาสนาคริสต์ในสมัยกลาง และเป็นหนึ่งในนักวิชาการคนแรก ๆ ในสมัยกลางที่ประยุกต์ปรัชญาอาริสโตเติลให้เข้ากับปรัชญาคริสต์ศาสนา คริสตจักรโรมันคาทอลิกประกาศให้นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุสเป็นหนึ่งในนักปราชญ์แห่งคริสตจักร 33 คน

อ้างอิง

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
อัลแบร์ตุส มาญุส

บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล