เกาะลูซอน

ลูซอน (Luzon) เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและมีความสำคัญทางเศรษฐกิจและการเมืองมากที่สุดของประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นหนึ่งในกลุ่มเกาะทั้งสามกลุ่มของประเทศ (อีกสองกลุ่มได้แก่ วีซายันและมินดาเนา) โดยกลุ่มเกาะลูซอน ได้แก่ ตัวเกาะลูซอนเอง รวมทั้งหมู่เกาะบาตันและหมู่เกาะบาบูยันทางทิศเหนือ และเกาะต่าง ๆ ทางทิศใต้ ได้แก่ เกาะกาตันดัวเนส เกาะมารินดูเก เกาะมัสบาเต เกาะรอมบลอน และเกาะมินโดโร

ลูซอน
แผนที่ประเทศฟิลิปปินส์แสดงกลุ่มเกาะลูซอน หมู่เกาะวีซายัน และกลุ่มเกาะมินดาเนา
ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
กลุ่มเกาะ	หมู่เกาะฟิลิปปิน
เกาะทั้งหมด	7,107
เกาะหลัก	ลูซอน, มินดาเนา, มินโดโร, ปาลาวัน
เนื้อที่	109,965 ตารางกิโลเมตร
ระดับสูงสุด	2,922 เมตร
จุดสูงสุด	ปูลัก
การปกครอง
ประเทศฟิลิปปินส์
เขต	เนชันแนลแคพิทอลริเจียน, บีโกล, กากายันแวลลีย์, กาลาบาร์ซอน, เซนทรัลลูซอน, กอร์ดีเยรา, อีโลโกส
เมืองใหญ่สุด	เมโทรมะนิลา (9,932,560 คน)
ประชากรศาสตร์
จำนวนประชากร	39,500,000 คน (ในปี 2000)
ความหนาแน่น	359.2 คน/ตารางกิโลเมตร
ชนพื้นเมือง	อาเอตา, บีโกลาโน, อีบานัก, อีโกรอต, อีโลกาโน, กาปัมปังกัน, ปังกาซีนัน, ตากาล็อก

เกาะลูซอนปรากฏในประวัติศาสตร์จีนในชื่อว่า "จักรวรรดิซ้องน้อย" (Lesser Song Empire) หรือ Lusong Kok จากนั้นนักสำรวจชาวโปรตุเกสได้บันทึกเกาะนี้ไว้ในแผนที่ของพวกเขาในชื่อ "ลูโซเนีย" (Luçonia) หรือ "ลูซอน" (Luçon) ชาวสเปนเข้ามาถึงเกาะนี้และอ้างกรรมสิทธิ์เพื่อครอบครองในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ภายใต้การปกครองของสเปน ลูซอนยังมีชื่อเรียกว่า นวยบากัสตียา (Nueva Castilla) หรือ นิวคาสตีล (New Castile) อีกด้วย ต่อมาในช่วงการปฏิวัติฟิลิปปินส์ เอมีลีโอ อากีนัลโดได้ประกาศเอกราชจากสเปนและจัดตั้งสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ที่ 1 ที่เกาะแห่งนี้ แต่หลังจากนั้นทั้งหมู่เกาะก็ตกไปอยู่ในการปกครองของสหรัฐอเมริกา จนกระทั่งเกาะลูซอนและเกาะอื่น ๆ ได้เอกราชอย่างสมบูรณ์อีกครั้งในปี ค.ศ. 1946