เดอะบลิตซ์

เดอะบลิตซ์ (อังกฤษ: The Blitz) หมายถึงการทิ้งระเบิดเกือบทุกเมืองทั้งใหญ่และเล็กในสหราชอาณาจักรโดยนาซีเยอรมันอย่างหนักและต่อเนื่องในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ระหว่างวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2483 และวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2484 โดยกองทัพอากาศเยอรมัน (Luffwaffe) การเน้นหนักอยู่ที่นครลอนดอน เดอะบลิตซ์ ทำให้คนตาย 43,000 คน บ้านเรือนถูกทำลายมากกว่าหนึ่งล้านหลัง แต่ก็ไม่บรรลุเป้าหมายที่ต้องการให้สหราชอาณาจักรหมดความสามารถในการทำสงคราม หรือหมดขีดความสามารถในการต่อต้านการรุกรานของนาซี

การโจมตีแบบสายฟ้าแลบ
เป็นส่วนหนึ่งของ ยุทธการที่บริเตนของสงครามโลกครั้งที่สอง
วันที่ 7 กันยายน 1940 – 10 พฤษภาคม 1941 (8 เดือน, 4 วัน) สถานที่ สหราชอาณาจักร ผลลัพธ์ เยอรมันล้มเหลวทางยุทธศาสตร์
คู่ขัดแย้ง
สหราชอาณาจักร	ไรช์เยอรมัน
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
วินสตัน เชอร์ชิล Hugh Dowding เฟรเดอริก อัลเฟรด ไพล์ โอเวน ทิวเดอร์ บอยด์ เลสลี่ โกสเซจ	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ แฮร์มันน์ เกอริง ฮูโก ชแปร์เลอ อัลแบร์ท เคสเซิลริง ฮันส์ เย็ชช็อนเน็ค
กำลังพลสูญเสีย
~40,000–43,000 civilians dead, ~46,000 injured figures for wounded possibly as high as 139,000	Unknown 3,363 aircrew 2,265 aircraft (Summer 1940 – May 1941)

ถึงแม้ว่าคำว่า "บลิตซ์" (Blitz) เป็นคำย่อของ 'blitzkrieg' ซึ่งแปลว่า "การโจมตีสายฟ้าแลบ" แต่ยุทธการเดอะบลิตซ์กลับไม่ตรงความหมายคือรวดเร็วอย่างฟ้าแลบ แต่ได้กลายเป็นแบบอย่างของ "การทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์" (strategic bombing)ที่ทุกฝ่ายนำไปใช้ในเวลาต่อมา

การโจมตีทางอากาศของนาซีต่อสหราชอาณาจักรได้เบาบางลงและทิ้งช่วงไประยะหนึ่ง มาเริ่มต้นใหม่ในปี พ.ศ. 2487 โดยการโจมตีด้วยจรวด วี 1 และ วี 2

ผลของยุทธการเดอะบลิตซ์

เยอรมันประสบความล้มเหลวในการเอาชนะอังกฤษ ก่อนเกิดสงครามมีความเชื่อกันว่าการทิ้งระเบิดอย่างหนักหน่วงจะทำให้คนอังกฤษเสียขวัญถึงจุดที่ทำให้รัฐบาลล้ม ฮิตเลอร์ถึงกับทำนายว่าชนชั้นกรรมกรจะเกลียดชังคนรวยและชนชั้นสูงและจะทำการปฏิวัติโดยการโหมการทิ้งระเบิดอย่างหนักของเยอรมัน ซึ่งเป็นการทำนายที่ผิด ถึงแม้ว่าสมเด็จพระราชินีจะเสด็จไปเยี่ยมประชาชนในย่านลอนดอนตะวันออกหรือ "อีสท์เอนด์" ซึ่งเป็นย่านคนจนและถูกโห่โดยประชาชนบางกลุ่ม แต่การเยือนโดยพระราชวงศ์ก็ได้ยกระดับขวัญและกำลังใจและยังความปลาบปลื้มแก่ประชาชนโดยรวมได้มาก

ฝ่ายเยอรมันสร้างความเสียหายได้อย่างมหาศาล บริเวณถูกระเบิดที่มีแต่กองซากปรักหักพังขนาดใหญ่ ล้วนเป็นที่ที่เคยมีอาคารตั้งอยู่ (หลายแห่งยังคงเหลือปรากฏให้เห็นจนถึงช่วงประมาณ พ.ศ. 2525) การโจมตีของเยอรมันทำให้ต้องถ่ายเททรัพยากรทั้งหมดไปทางด้านกลาโหมยังผลให้เกิดปัญหาการดำเนินชีวิตอย่างหนักไปทั้งประเทศ นอกจากการล้มตาย 43,000 คนแล้วยังมีผู้บาดเจ็บมากกว่า 139,000 คนท่ามกลางบ้านที่ถูกทำลายนับล้านหลัง ส่วนการสูญเสียของฝ่ายเยอรมันในยุทธการเดอะบลิตซ์ครั้งนี้มีน้อยมาก เยอรมันเสียเครื่องบินทิ้งระเบิดไปเพียง 600 ลำ เทียบได้เท่ากับร้อยละ 1.5 ต่อเที่ยวบินที่เข้ามาทิ้งระเบิดทั้งหมดและเกือบทั้งหมดเป็นอุบัติเหตุจากการลงจอดที่ฐานขาบินกลับ

การที่เยอรมันทำความเสียแก่อังกฤษมากมาย แต่ฝ่ายเยอรมันสูญเสียน้อย ถือว่าเป็นความล้มเหลวของอังกฤษ ประเทศไม่ได้เตรียมพร้อมการโจมตีทิ้งระเบิดเชิงยุทธศาสตร์ในลักษณะนี้มาก่อน หลุมหลบภัยไม่เพียงพอ รัฐบาลต้องใช้สถานีรถใต้ดินถึง 80แห่งเป็นที่หลบภัยและใช้เป็นที่อยู่อาศัยพักพิงสำหรับประชาชนมากถึง 177,000 คน ตรงกันข้ามกับฝ่ายเยอรมันที่ได้เตรียมตัวรับการทิ้งระเบิดเชิงยุทธศาสตร์ของฝ่ายพันธมิตรในช่วงหลังของสงครามไว้เป็นอย่างดีโดยใช้ลอนดอนเป็นบทเรียน แต่ถึงกระนั้นจำนวนผู้เสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดเชิงยุทธศาสตร์ของฝ่ายพันธมิตรในภายหลังมีจำนวนสูงกว่าการทิ้งระเบิดในอังกฤษครั้งนั้นมากมาย และการทิ้งระเบิดในเยอรมันโดยฝ่ายพันธมิตรก็มีมากและหนักหน่วงกว่าเดอะบลิตซ์ในอังกฤษหลายเท่าตัว อาจกล่าวได้ว่าเดอะบลิตซ์ได้หวนกลับมาทำลายเมืองเบอร์ลิน แฮมเบิร์กและเมืองอื่น ๆ ของเยอรมันราบเป็นหน้ากลอง

เดอะบลิตซ์ทำให้อังกฤษหันมาปรับปรุงระบบป้องกันภัยทางอากาศเป็นการใหญ่ ซึ่งเป็นการช่วยให้อังกฤษรับมือกับการโจมตีทางอากาศของเยอรมันในรูปแบบต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี รวมทั้งจรวดระเบิดวี 1 และ วี 2 ในช่วงปลายสงคราม

อ้างอิง

1. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Richards 1954, p. 217.
2. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Foot and Dear 2005, p. 109.
3. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Hooton 2010, p. 89.