ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์ แฮริเออร์

ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์ แฮริเออร์ (Hawker-Siddeley Harrier) เป็นเครื่องบินรบขึ้นลงทางดิ่งและขึ้นลงระยะสั้นแบบแรก แฮริเออร์ได้รับการพัฒนาจากเครื่องบินวิจัย พี.1127 ของ บริษัทฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์ และได้ทำการทดสอบบินในการบินขึ้นแนวดิ่งโดยอิสระเป็นผลสำเร็จในปี ค.ศ. 1960 ซึ่งในเวลาต่อมาได้ปรับปรุงแก้ไข พี-1127 และเปลี่ยนขื่อเป็น เคสเทิล และการบินทั่วไปในปี ค.ศ. 1961 ซึ่งได้รับการสนับสนุนงบประมาณจากอังกฤษ สหรัฐฯ และ เยอรมันตะวันตก รวมทั้งสิ้นใช้เวลาในการพัฒนาเป็นเวลา 6 ปี

แฮริเออร์ จีอาร์ 1, จีอาร์ 3 เอวี-8 เอ/ซี แฮริเออร์ เอวี-8 เอส มาทาดอร์
เอวี-8 เอส มาทาดอร์ ขณะทำการบิน
หน้าที่	V/STOL เครื่องบินขับไล่ เครื่องบินโจมตีภาคพื้นดิน
ประเทศผู้ผลิต	สหราชอาณาจักร
ผู้ผลิต	ฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์
เที่ยวบินแรก	28 ธันวาคม ค.ศ. 1967
เริ่มใช้	1 เมษายน ค.ศ. 1969
สถานะ	ปลดประจำการ (2006)
ผู้ใช้หลัก	กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร (ปลดประจำการ) เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ (ปลดประจำการ) กองทัพเรือสเปน (ปลดประจำการ) ราชนาวีไทย (ปลดประจำการ)
การผลิต	1967–1970s
จำนวนที่ถูกผลิต	278
ค่าใช้จ่ายต่อลำ	£2.5 ล้าน ถึง £3.5 ล้านปอนด์ (1975)
พัฒนาจาก	ฮอคเกอร์ ซิดเดลีย์ พี-1127/ เคสเทริล
พัฒนาเป็น	บริติช แอโรสเปซ ซีแฮริเออร์ แม็คดอนเนลล์ ดักลาส เอวี-8บี แฮริเออร์ II บริติช แอโรสเปซ แฮริเออร์ II

ฮ็อคเกอร์-ซิดเดลี่ย์ แฮริเออร์

เครื่องต้นแบบ แฮริเออร์ บินครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1966 และ แฮริเออร์รุ่นแรกเริ่มประจำการใน กองทัพอากาศอังกฤษ เมื่อ 1 เมษายน ปี ค.ศ. 1969 ในวันที่ 5 มกราคม ปี ค.ศ. 1971 แฮริเออร์ได้ทำสถิติการบินขึ้นลงทางดิ่งจนถึงระยะความสูงกว่า 9,000 เมตร ในเวลา 1 นาที 44.7 วินาที และที่ความสูง 12,000 เมตร ในเวลา 2 นาที 22.7 วินาที แฮริเออร์ได้รับการสั่งสร้างถึงเดือน กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1975 เป็นจำนวนกว่า 220 เครื่องซึ่งมีรุ่นต่าง ๆ

เครื่องรุ่นต่าง ๆ

• แฮริเออร์ จีอาร์ หมายเลข 1,1เอ และ 3 เป็นเจ๊ตสนับสนุนภาคพื้นดิน และ เจ๊ตตรวจการณ์ทางยุทธวิธี
• แฮริเออร์ ที หมายเลข 2, 2เอ และ 4 เป็นเจ๊ตฝึกทำการรบ 2 ที่นั่ง
• แฮริเออร์ เอฟอาร์เอส หมายเลข 1 ซีแฮริเออร์ (SEA HARRIER) เป็นเครื่องบินรบทางทะเล ประจำการในเรือรบ
• แฮริเออร์ หมายเลข50 สร้างจำหน่ายให้แก่หน่วยนาวิกโยธินของสหรัฐฯ และกำหนดสัญลักษณ์ใหม่ว่า เอวี-8 เอ ซึ่งต่อมา แม็คดอนเนลล์ ดักลาส ของสหรัฐอเมริกาได้ซื้อลิขสิทธิ์ไปสร้าง และ พัฒนาเป็น เอวี-8บี หรือ แฮริเออร์ขึ้นสูง (ADVANCED HARRIER)

สำหรับประเทศไทยนั้น มีเครื่องบินแฮริเออร์แบบ AV-8S (รุ่นที่นั่งเดี่ยว)/TAV-8S (รุ่นที่นั่งคู่) Matador รวมกันจำนวน 9 ลำ ซึ่งเป็นเครื่องบินมือสองได้รับจากสเปนพร้อมกับการส่งมอบ เรือหลวงจักรีนฤเบศรและประจำการบนเรือหลวงจักรีนฤเบศร

รายละเอียด แฮริเออร์

• ผู้สร้าง:บริษัทฮ็อคเกอร์ ซิดเดลี่ย์ เอวิเอชั่น (ประเทศอังกฤษ) ส่วน รุ่น เอวี-8 บี ผลิตโดยบริษัทแมคดอนเนลล์ ดักลาส(สหรัฐอเมริกา)
• ประเภท:เจ๊ตสนับสนุนหน่วยทหารภาคพื้นดิน และ ตรวจการณ์ทางยุทธวิธี ขึ้นลงทางดิ่งและขึ้นลงระยะสั้น V/STOL (Vertical/Short Take-Off and Landing)
• เครื่องยนต์:เทอร์โบแฟน รอลส์-รอยซ์ บริสตอล เปคาซุส หมายเลข 103 ให้แรงขับเวกเตอร์ 9,752 ปอนด์ 1 เครื่อง
• กางปีก:7.70 เมตร
• ยาว:13.91 เมตร
• สูง:3.43 เมตร
• พื้นที่ปีก:18.62 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า: 5,624 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขั้นสูง: 8,165 กิโลกรัม
• อัตราเร็วขั้นสูง: 0.95 มัค ที่ระยะสูง 305 เมตร
• อัตราเร็วเดินทาง:0.8 มัค ที่ระยะสูง 6,096 เมตร
• รัศมีทำการรบ: 418 กิโลเมตร
• พิสัยบิน: กว่า 5,560 กิโลเมตร เมื่อเติมเชื้อเพลิงกลางอากาศ 1 ครั้ง
• อาวุธ:ปืนใหญ่อากาศ เอเด็น ขนาด 30 มม. ภายในแฟร็งใต้ลำตัว แฟร็งละ 1 กระบอก พร้อมกระสุน 130 นัด 2 แฟร็ง
  • ลูกระเบิดขนาด 1,000 ปอนด์ ใต้ลำตัวและใต้ปีก
  • กระเปาะยิงจรวด แมทรา 155 บรรจุจรวดขนาด 68 มม. กระเปาะละ 19 นัด ที่ใต้ปีก ข้างละกระเปาะ
  • สามารถบรรทุกอาวุธได้หนักสูงสุด 3,630 กิโลกรัม

ดูเพิ่ม

• เอวี-8 แฮริเออร์

อ้างอิง

1. "Hawker Siddeley Harrier". Aircraft of the Month (ภาษาอังกฤษ). Tangmere Military Aviation Museum. April 2008. สืบค้นเมื่อ 30 March 2018.
2. Mason, Francis K. (1991). Hawker Aircraft since 1920. London, UK: Putnam. pp. 421–432. ISBN 0-85177-839-9.
3. "Harrier Aircraft (Sales to China) (Hansard, 19 December 1975)". api.parliament.uk (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 1 September 2018.
4. อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
5. สมรภูมิ,นสพ.รายสัปดาห์,กรุงเทพ,มิถุนายน 2536,ISSN 0857-0094